Οκτώβριος 2- Burn after reading

Σιγά σιγά το Φθινόπωρο αλλάζει τα ρούχα του φορώντας όλο και πιο ψυχρά χρώματα και παράλληλα στους κινηματογράφους πυκνώνουν οι αξιόλογες πρεμιέρες ή τουλάχιστον οι πρεμιέρες blockbusters.
Από τις ταινίες που προβάλλονται, για τις περισσότερες ήδη έχω γράψει τις προηγούμενες εβδομάδες, άρα θα έχετε πάρει μια καλή ιδέα. Η νέα κωμωδία των Κοέν «Burn after reading» είναι ένα ερωτηματικό. Σύμφωνα με ορισμένες κριτικές, οι πολλοί διάσημοι πρωταγωνιστές δρουν ανασταλτικά, αλλά οι δημιουργοί του «Μεγάλου Λεμπόφσκι», αποκλείεται να έχουν δώσει μια μέτρια ταινία. Όπως συνηθίζουν οι Κοέν, οι ήρωες που χρησιμοποιούν μάλλον στερούνται κοινής λογικής και έτσι μπλέκουν σε απίθανες καταστάσεις. Δείτε το αν είστε fan των Κοέν ή αν θέλετε να γελάσετε, αλλά χωρίς υπερβολικά υψηλές προσδοκίες, ώστε να το ευχαριστηθείτε περισσότερο.
Το «Χάνκοκ» δεν λέει και πολλά πράγματα, ενώ το πλημμυρισμένο σε καρτουνίστικα εφέ «Ταξίδι στο κέντρο της Γης» απευθύνεται αυστηρά σε παιδάκια κάτω των δώδεκα. Πρωταγωνιστεί ο συμπαθής στο αμερικανικό κοινό Brendan Fraser, αλλά η ταινία είναι περισσότερο παρωδία, παρά μεταφορά του πασίγνωστου μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν. Γενικά από το βιβλίο έχουν κρατήσει ελάχιστες ιδέες (και τον τίτλο φυσικά) και από εκεί και πέρα αποφάσισαν να αλλάξουν τα πάντα. Στην Αμερική πήγε καλά στα ταμεία, αλλά αν έχετε διαβάσει το βιβλίο, δεν νομίζω ότι αξίζει να δείτε την ταινία. Δεν είναι θέμα ιεροσυλίας- απλά δεν αξίζει. Καλή λύση σίγουρα είναι το animation επιστημονικής φαντασίας «Wall-E» της pixar, που έχει συγκεντρώσει πολύ καλές γνώμες θεατών, αλλά και κριτικές: 8,7 στα 10 στο imdb.com και 96 % (!) στο Rotten Tomatoes. Τώρα που το σκέφτομαι ίσως είναι η καλύτερη για αυτή την εβδομάδα.
Το «Tropic Thunder» είναι η κλασική καλή κωμωδία, με πολλούς διάσημους πρωταγωνιστές και guests. Κινείται στα όρια του χαβαλέ, αλλά αν και υπόθεση φαίνεται κάπως τετριμμένη από το trailer φαίνεται ότι κάτι έχει να πει. Σκηνοθετεί ο Ben Stiller και εκτός από τον εαυτό του παίζουν ο Robert Downey Junior, ο γνωστός και μη εξαιρετέος Jack Black, ο Nick Nolte, ο Tom Cruise, o Jon Voight και διάφορες άλλες εξ’ Αμερικής διασημότητες. Σύμφωνα με την υπόθεση, ένας σκηνοθέτης προκειμένου να γυρίσει μια ρεαλιστική πολεμική ταινία, αποφασίζει να μεταφέρει το συνεργείο και το καστ, εν αγνοία τους, σε μία πραγματική εμπόλεμη ζώνη. Μπορείτε να μαντέψετε ότι όσα ακολουθήσουν θα είναι ενδιαφέροντα. Α ξέχασα. Παίζεται και μία ταινία με Ντε Νίρο και Πατσίνο.
Τέλος, λίγο πριν διπλώσω και σήμερα την Καρέκλα του Σκηνοθέτη, θα προτείνω μία πάρα πολύ καλή ταινία για να την αναζητήσετε. Ονομάζεται «Felon» και είναι μια ρεαλιστική αναπαράσταση της, σε μεγάλο βαθμό, τραγικής κατάστασης του σωφρονιστικού συστήματος των ΗΠΑ. Στα αγγλικά η ακριβής μετάφραση της λέξης είναι «παρανυχίδα» και ηχεί σχεδόν όμοια με τη λέξη «felony» που σημαίνει «κακούργημα». Την έχει σκηνοθετήσει ο σχετικά άγνωστος Ric Roman Waugh (ο οποίος υπογράφει και το σενάριο), ενώ πρωταγωνιστεί ο αψύς Stephen Dorff τον οποίο δύσκολα θα θυμάστε απ’ τους όχι και τόσο αξιοπρόσεχτους ρόλους που έχει κάνει σε ταινίες όπως το «Blade», το «World Trade Center» και το «Alone in the Dark». Πάντως ήταν η κατάλληλη επιλογή για να υποδυθεί έναν απλό και φιλήσυχο πολίτη, που κατά τη διάρκεια μιας ληστείας στο σπίτι του, σκοτώνει πάνω στη συμπλοκή που ακολούθησε τον διαρρήκτη. Το δικαστήριο δεν δέχεται να τον αθωώσει λόγω αυτοάμυνας και τον καταδικάζει σε τρία χρόνια φυλάκιση. Δυστυχώς εκείνη τη στιγμή ξεκινάει μία Οδύσσεια για τον πρωταγωνιστή και μια σειρά αλυσιδωτών γεγονότων και συμπτώσεων τον στέλνει να βυθιστεί όλο και περισσότερο στον «υπόνομο»- εκεί απ’ όπου η επιστροφή είναι σχεδόν αδύνατη. Το «Felon» είναι στο σύνολό της ένα από τα καλύτερα prison movies των τελευταίων ετών και αξίζει να το δείτε με την πρώτη ευκαιρία. Η σκηνοθεσία είναι απέριττη, χωρίς ψευτοτεχνάσματα για να εντυπωσιάσει και η πλοκή γραμμική ώστε να επικεντρωθεί ο θεατής στην εικόνα και να αφομοιώσει τη σάπια κατάσταση μέσα στις φυλακές. Μεγάλη ώθηση στην ταινία δίνει η παρουσία του εξαφανισμένου Val Kilmer, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ανάμεσα σε πολύ κακές επιλογές, πάντα έχει σποραδικές εκλάμψεις που φανερώνουν το πλούσιο ταλέντο του. Είναι εξαιρετικός στο ρόλο του λιγομίλητου και σκληρού δολοφόνου, που τυλιγμένος στην αχλή του θρύλου του, βάζει τους δικούς του κανόνες.

Σεπτέμβριος 25- Righteous Kill

Μπαίνουμε στην τελευταία εβδομάδα του Σεπτέμβρη η οποία κυλάει ήρεμα όπως και οι προηγούμενες. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού τις δύο πρώτες θέσεις στο box office καταλαμβάνουν το θρίλερ «Lakeview Terrace» με τον Σάμιουελ Τζάκσον σε ρόλο αστυνομικού και η τελευταία ταινία των αδερφών Κοέν, η κωμωδία «Burn after reading» με ονόματα όπως ο Μπραντ Πιτ και ο Τζόρτζ Κλούνει. Το trailer δεν προδιαθέτει για ό,τι καλύτερο, αλλά καλύτερα να περιμένουμε να το δούμε από κοντά. Αν πλησιάσει τον «Μεγάλο Λεμπόφσκι» αποφεύγοντας τις παγίδες της επανάληψης, τότε αξίζει την προσοχή μας. Περισσότερα, όμως για αυτά από τον επόμενο μήνα. Πάμε στα δικά μας.
Συνεχίζεται φυσικά το animation επιστημονικής φαντασίας της pixar «Wall-E», που έχει να κάνει με την ιστορία ενός μοναχικού ρομπότ και την ιδιότυπη Οδύσσειά του διαμέσου του χρόνου και των άστρων. Ο ομώνυμος πρωταγωνιστής έχει περάσει τα τελευταία 700 χρόνια εκτελώντας την ίδια ρουτίνα για την οποία είναι προγραμματισμένος σε μία ερημωμένη γη. Κάποια στιγμή μία νέα άφιξη θα νοηματοδοτήσει ξανά την μηχανική ύπαρξή του- κι ας ακούγεται λίγο οξύμωρο. Λοιπόν όπως και να το κάνουμε το «Wall-E» είναι αποδεδειγμένα μια πολύ καλή ταινία, που προφανώς απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες. Επιπλέον με μια σύντομη ματιά στο υπόλοιπο πρόγραμμα, δεν φαίνεται κάτι άλλο ικανό να το συναγωνιστεί. Και σε περίπτωση που δεν έχετε πειστεί ακόμα θα προσθέσω και την κριτική του Χρήστου Μήτση από το Αθηνόραμα (www.athinorama.gr για τους εκτός Αθηνών). Μετά το μηδέν στα πέντε που είχαν δώσει στο «Τζον Ράμπο» δεν είναι να τους εμπιστεύεστε και πολύ, αλλά για το «Wall-E» μοιάζει αρκετά εύστοχη: «Η τολμηρότερη κινηματογραφικά και σεναριακά ταινία της pixar είναι ένας φόρος τιμής στη βωβή κωμωδία και μια εύστοχη οικολογική αλληγορία. Άριστος συνδυασμός δράσης και χιούμορ, αυθεντική συγκίνηση και ένα από τα πιο ολοκληρωμένα καρτούν στην κινηματογραφική ιστορία». Εντάξει, ίσως είναι λίγο υπερβολικοί οι τόσοι διθύραμβοι και η βαθμολογία τεσσεράμισι στα πέντε , αλλά καλύτερα να αποφασίσετε μόνοι σας. Στις αίθουσες υπάρχει και η μεταγλωττισμένη έκδοση για όσους θέλουν να διασκεδάσουν με τα παιδιά τους.
Μέσα στην εβδομάδα προσπαθούσα να θυμηθώ ποια ταινία είχα ξεχάσει να αναφέρω τις προηγούμενες εβδομάδες και τελικά πέρασε απ’ το κεφάλι μου πριν λίγο. Είναι η πολυδιαφημιζόμενη κοινή εμφάνιση των Αλ Πατσίνο και Ρόμπερτ Ντε Νίρο στην ταινία «Righteous Kill» ή στα ελληνικά με το βιβλικό: «Ου φονεύσεις». Εντάξει, μπορεί και οι δύο να είναι σπουδαίοι ηθοποιοί, αλλά αυτό δεν είναι άλλοθι για να γυρίζουν σχεδόν εργολαβικά μόνο πατάτες τα τελευταία χρόνια. Να σας θυμίσω και μερικές: «Two for the money» (2005- ούτε που θα την ξέρετε), «Oceans Thirteen» (2007- ασχολίαστο), «Hide and seek» (2005- ανεκδιήγητο), «The bridge of San Luis Rey» (2004- ποιο;) και φυσικά το αποκορύφωμα όλων: το «Gigli» με την Τζένιφερ Λόπεζ και τον Μπεν Άφλεκ, όπου ο Αλ Πατσίνο είπε να κάνει ένα πέρασμα-αρπαχτή (υπενθυμίζω ότι η ταινία έχει 2,3 στα 10 στο imdb και έχει ψηφιστεί ως μια από τις εκατό χειρότερες ταινίες όλων των εποχών). Είμαι σίγουρος ότι πολλοί ξεγελάστηκαν και πήγαν να το δούνε και ίσως σε κάποιους να άρεσε κιόλας. Αλλά μια ταινία με τόσο (μα τόσο;) κοινότυπο σενάριο και χιλιοφορεμένο πιστολίδι, αλήθεια σε ποιους απευθύνεται; Ο σκηνοθέτης είχε κάνει κάποτε το ντεμοντέ «Πράσινες τηγανιτές ντομάτες» και πέρσι το κακό «88 λεπτά», ενώ και σε αυτή του τη ταινία δεν φαίνεται να κατάφερε να δημιουργήσει κάτι αξιόλογο. Πολύ περιορισμένες εισπράξεις στην Αμερική και αρνητικά σχόλια από παντού. Συμπέρασμα: οι δύο ηθοποιοί τα τσεπώσανε για να κάνουν γκριμάτσες επί 101 λεπτά και να ανταλλάσουν αστείες (και καλά) ατάκες.
Στα υπόλοιπα, υπάρχει ο σχετικά μέτριος «Χάνκοκ» με τον Γουίλ Σμιθ και για τους απελπισμένους ο αστείος Άνταμ Σάντλερ στο «Ζόχαν: Πράκτορας Υψηλής Κομμωτικής». Για τους φίλους του κόμικ Hellboy, υπάρχει η δεύτερη ταινία με πρωταγωνιστή το συμπαθές κόκκινο τέρας, σε σκηνοθεσία του εμπνευσμένου παραμυθά Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Ο Hellboy και η αλλόκοτη παρέα του ενώνουν ξανά τις δυνάμεις τους για να σώσουν τη γη, αλλά αν δεν έχετε δει την πρώτη ταινία και δεν έχετε διαβάσει το κόμικ, θα είναι σαν να έχετε πάει σε τσίρκο και να βλέπετε εντυπωσιακά νούμερα το ένα πίσω από το άλλο.

Σεπτέμβριος 18- Wall E

Καλημέρα. Ή καλησπέρα.
Συνεχίζεται σε ήρεμους ρυθμούς ο κινηματογραφικός Σεπτέμβριος, ο οποίος δεν έχει να επιδείξει πολλές ταινίες αξιώσεων. Αν είστε τυχεροί και ταξιδεύετε υπάρχουν διάφορα κινηματογραφικά φεστιβάλ αυτή την εποχή, αλλά για όλους τους υπόλοιπους οι επιλογές μας είναι μάλλον περιορισμένες. Πάντως με λίγη καλή διάθεση κάτι υπάρχει για να καλύψει την έξοδό σας στις ηχομονωμένες αίθουσες με τις μεγάλες οθόνες.
Ξεκινάμε με το σχετικά νέο, sci-fi animation της pixar, το «Wall-E» στο οποίο πρωταγωνιστεί ένα ρομπότ που έχει απομείνει για 700 χρόνια μόνο του στη γη. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στην Αμερική στις 27 Ιουνίου και πήγε πολύ καλά τόσο εισπρακτικά, όσο και σε επίπεδο κριτικών. Μάζεψε με άνεση 220 εκατομμύρια δολάρια στα ταμεία και βαθμολογία 8,7 στα 10 στο imdb.com, γεγονός καθόλου αναπάντεχο αν αναλογιστούμε το κοινό που έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια η συγκεκριμένη εταιρία. Βέβαια μην περιμένετε κάτι συγκλονιστικά διαφορετικό από το «Cars» ή τους «Απίθανους» ή τον «Ρατατούη». Το «Wall E» δεν φιλοδοξεί ιδιαίτερα να διαφοροποιηθεί απ’ όσα προανέφερα, είναι περισσότερο μια φυσική συνέχεια τους. Πάντως μην ανησυχήσετε αν δεν έχετε χρόνο αυτή την εβδομάδα να τη δείτε, είμαι σίγουρος ότι θα παίζεται για τουλάχιστον δέκα εβδομάδες στην πόλη μας. Θα το βρείτε και στην αγγλική έκδοση, αλλά και μεταγλωττισμένο για όσους έχετε πιτσιρίκια ή βαριέστε να διαβάζετε υπότιτλους.
Πρεμιέρα επιτέλους στη χώρα μας και για το «Χάνκοκ», στο οποίο πρωταγωνιστεί ο δημοφιλής Γουίλ Σμιθ στο ρόλο ενός ρεμαλιού υπερ-ήρωα που κοιμάται στα παγκάκια. Αν και η αρχική ιδέα ακούγεται ενδιαφέρουσα, το αποτέλεσμα ήταν κατώτερο του αναμενομένου, όπως αποδείχθηκε και με την υποδοχή που επιφύλαξαν στην ταινία οι κατά τα άλλα πιστοί οπαδοί του Σμιθ, Αμερικάνοι. Πολύ χλιαρά σχόλια και υποτονική εξέλιξη μετά το πρώτο μισό της ταινίας, άρα αν θέλετε να πάρετε μία δόση από Σμιθ θα συνταγογραφούσα το υποβλητικό «I am legend» ή το πιο συναισθηματικό «Κυνήγι της Ευτυχίας», όπου και πάλι ξεκινάει από τα παγκάκια. Πιστεύω ότι το μεγαλύτερο μέρος του μη ικανοποιητικού αποτελέσματος πρέπει να χρεωθεί στον άπειρο σκηνοθέτη Πίτερ Μπεργκ (ο οποίος φημολογείται ότι ανέλαβε το remake του Dune για το 2010).
Στα υπόλοιπα μπορείτε να συναντήσετε εναέριες κλωτσιές είτε στο εξαιρετικό animation «Kung Fu Panda», είτε στο αχαρακτήριστο «Ζόχαν: Πράκτορας Υψηλής Κομμωτικής» με τον αντιπαθητικά συμπαθή Άνταμ Σάντλερ. Στο πρώτο ένα πάντα (ξέρετε το ασπρόμαυρο αρκουδάκι που συναντάμε στην έκφραση: «τα πάντα και τα κοάλα») με τη φωνή του Τζακ Μπλακ γίνεται μάστερ του κουνγκ-φου και στο δεύτερο ένας πρώην πράκτορας της Μοσάντ γίνεται μάστερ στο πιστολάκι. Όπως καταλαβαίνετε, στον κόσμο υπάρχει χιούμορ και χιούμορ.
Μεταφορά ενός όχι και τόσο γνωστού στη χώρα μας κόμικ, η καθαρή περιπέτεια «Hellboy 2» από τον ταλαντούχο σκηνοθέτη Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, που είχε εμπνευστεί τον «Λαβύρινθο του Πάνα» και τη «Ραχοκοκαλιά του Διαβόλου» και που αναμένουμε με ανυπομονησία στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, τις δύο ταινίες «Χόμπιτ» που θα βγουν στις αίθουσες το 2011 και το 2012. Το «Hellboy 2» νομίζω απευθύνεται στους hardcore fun του είδους, αλλά είναι σίγουρα καλύτερο από την πρώτη ταινία.
Τέλος υπάρχει ένα θρίλερ ακατάλληλο για ανηλίκους, με τον αδιάφορο/κοινότυπο τίτλο «The Strangers». Δεν βρίσκω ιδιαίτερο νόημα να σας περιγράψω την υπόθεση, όσα κλισέ μπορείτε να φανταστείτε θα τα συναντήσετε εγγυημένα. Αν οπωσδήποτε θέλετε να το δείτε τότε με δική σας ευθύνη. Σας επισημαίνω ότι ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος δεν έχει σκηνοθετήσει, ούτε έχει γράψει οτιδήποτε άλλο στην καριέρα του.
Στις σκοτεινές αίθουσες σταμάτησε να προβάλλεται ο «Σκοτεινός Ιππότης», παρά το ότι συνέχιζε να κόβει καλά εισιτήρια σε όλον τον κόσμο. Όπως όλα δείχνουν οι παραγωγοί μετά τη συγκλονιστική επιτυχία της ταινίας στα ταμεία, αποφάσισαν να χαράξουν νέα στρατηγική ενόψει των όσκαρ. Η ταινία μάλλον θα βγει τον Ιανουάριο ξανά στους κινηματογράφους σε δεύτερη προβολή, ώστε να ενισχύσει τις πιθανότητές της για πολλές υποψηφιότητες. Σίγουρη πάντως πρέπει να θεωρείται η υποψηφιότητα του Χιθ Λέτζερ, ενώ από σύμπτωση οι υποψηφιότητες των φετινών όσκαρ είναι προγραμματισμένες να ανακοινωθούν τη μέρα που συμπληρώνεται ακριβώς ένας χρόνος από το θάνατό του. Επίσης ήδη έγιναν γνωστοί οι αντίπαλοι του Batman για την τρίτη ταινία του Νόλαν, οι οποίοι θα είναι οι γνωστοί από τα κόμικ χαρακτήρες Πιγκουίνος και Γρίφος. Τους ρόλους αντίστοιχα θα αναλάβουν ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν και ο Τζόνι Ντεπ.