Ζουν ανάμεσά μας, στις σκοτεινές αίθουσες
Του Γιάννη Πλιώτα
Νοέμβριος ξαφνικά και όχι μόνο ήρθε ακάλεστος, αλλά έφερε και κρύο μαζί. Μερικοί δεν έχουν καθόλου τρόπους.
Σκεφτόμουν σήμερα να ξεκινήσω με ένα κινηματογραφικό απόφθεγμα, έτσι για να παρουσιάσω ένα άλφα επίπεδο. Το πρώτο που μου ήρθε είναι χρήσιμο για πολλές περιστάσεις: «Δεν έχει σημασία πόσο δυνατά μπορείς να χτυπήσεις. Σημασία έχει πόσο δυνατά μπορεί να σε χτυπήσουν και να συνεχίσεις να προχωράς». Καλό ε; Το είχε πει ο Σταλόνε στο τελευταίο «Ρόκυ». Το δεύτερο που μου ήρθε νομίζω το είχε πει ο Μίλαν Κούντερα και επίσης μπορεί να σας βοηθήσει σε μια δύσκολη ώρα που έχει στερέψει το μυαλό από ιδέες: «Δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι, υπάρχουν μικροί ηθοποιοί». Αυτά με την εισαγωγή, πάμε στο κυρίως πιάτο.
Τελικά δεν πρόλαβα να δω ακόμα την «Ψυχή Βαθιά» του Βούλγαρη και απλά κατάφεραν να με μπερδέψουν όλες οι κριτικές που διάβασα και όλες οι γνώμες φίλων που άκουσα. Αμφότερες κινούνταν από μέτριες προς καλές, ενώ δεν έλειψαν και τα κλάματα από τις περιγραφές της υπόθεσης. Πολλοί στάθηκαν στο δραματικό κομμάτι του έργου και ίσως στο ότι η υπόθεση δεν ήταν τόσο στιβαρή όσο θα έπρεπε. Πάντως αξίζει να την τιμήσετε, πρέπει ήδη να την είδαν πολλοί, μιας και οι προβολές ήταν σχεδόν γεμάτες. Αυτό από μόνο του φυσικά είναι θετικό για τον ελληνικό κινηματογράφο, αφού τα τελευταία χρόνια οι διανομείς μας έχουν συνηθίσει αποκλειστικά σχεδόν σε σαχλές κωμωδίες, που μοιάζουν με ξεχειλωμένα επεισόδια τηλεοπτικής σειράς.
Paranormal Activity
Εν τω μεταξύ στην Αμερική από το πουθενά έπαθαν μια μικρή παράκρουση με το «Paranormal Activity» (το είχα ξαναναφέρει αν θυμάστε πριν μερικές εβδομάδες). Οι ραδιούργοι παραγωγοί της ταινίας την περιτύλιξαν με μερικά συμπαθητικά κόλπα μάρκετινγκ, τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί αυτούσια και για το «Blair Witch Project» αν θυμάστε. Πάλι είναι μια ταινία που φαίνεται ότι είναι τραβηγμένη με ερασιτεχνική κάμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται και πολλοί πίστεψαν όλα όσα διάβασαν στο ίντερνετ: ότι πρόκειται δηλαδή για μία ακόμα «τρομακτικότερη» ταινία όλων των εποχών. Έτσι παρ’ ότι είναι σχετικά μικρή παραγωγή, κατάφερε να κινήσει ενδιαφέρον και να μαζέψει 60 στρογγυλά εκατομμύρια δολάρια. Πρώτη θέση στο αμερικανικό box office την εβδομάδα που μας πέρασε.
Saw VI
Επίσης βγήκε και το «Saw VI», καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση με 14 εκατομμύρια. Ξέρω, οι περισσότεροι θα έχετε εκπλαγεί. Απορημένοι θα σκέφτεστε για το ποιος τα βλέπει ακόμα. Κι όμως! Υπάρχουν οπαδοί, ζούνε ανάμεσά μας και μοιάζουν με φυσιολογικούς ανθρώπους. Για μένα είναι περίεργο να μιλάω για το «Saw» γιατί αισθάνομαι σαν να βιώνω déjà vu. Μάλλον από εδώ και πέρα θα μετράω τις χρονιές τις οποίες κάνω παρουσιάσεις ταινιών με τα «Saw» που βγαίνουν. Μάλιστα αντί να ψάξω στοιχεία για την έκτη ταινία της σειράς, απλώς θα ανατρέξω στο αρχείο μου και θα αντιγράψω όσα είχα γράψει δύο χρόνια πριν (1η Νοεμβρίου 2007!) για το «Saw 4»: «Πρεμιέρα κάνει η τρίτη συνέχεια του θρίλερ «Saw», με πιστούς οπαδούς που θα το ακολουθήσουν στις αίθουσες αν και σίγουρα φιλοδοξεί να κάνει αποδοτικότερη καριέρα στις ενοικιάσεις dvd. Δεν βρίσκω πολλούς λόγους για να θέλει κάποιος να δει τόσο αίματα και τόση βία, βασισμένα σε αφελέστατες σεναριακές ιδέες. Ο σκηνοθέτης είναι ο ίδιος που έχει κάνει το απαράδεκτο «Saw 2» και το «Saw 3» και αναμένεται να ολοκληρώσει αυτή την προσωπική τριλογία του με πανομοιότυπο τρόπο. Πάντως οι παραγωγοί ήδη ετοιμάζονται για να γυρίσουν και την επόμενη ταινία του franchise, ικανοποιημένοι προφανώς από τα μέχρις στιγμής έσοδα». Άντε και του χρόνου, καλά να ‘μαστε.
Λευκή κορδέλα
Υπάρχουν, όμως και επιλογές ποιότητας. Για παράδειγμα η «Λευκή κορδέλα» (φωτ.) από τον Μάικλ Χάνεκε, τον πολυβραβευμένο Γερμανό σκηνοθέτη του εξαιρετικού (και ελαφρώς μυστηριώδους) «Cache» (2005). Σύμφωνα με την υπόθεση της «Λευκής Κορδέλας», το 1913 μια σειρά από παράξενα γεγονότα αναστατώνει την τακτοποιημένη και φαινομενικά ειρηνική καθημερινότητα ενός αγροτικού χωριού της Βόρειας Γερμανίας. Περισσότερα θα μάθουμε στους κινηματογράφους, αφήνει πολλές υποσχέσεις.
Law abiding citizen
Δυστυχώς κάπου εδώ μάλλον τελειώνουν οι επιλογές ποιότητας. Υπάρχει ένα ερωτηματικό στις ταινίες της εβδομάδας, το «Law abiding citizen», δηλαδή στα ελληνικά «Νομοταγής Πολίτης». Πρόκειται για τυπικό χολυγουντιανό κοινωνικό θρίλερ, στο οποίο πρωταγωνιστούν ο Τζέιμι Φοξ και ο Τζεράρντ Μπάτλερ. Στην Αμερική δεν διέπρεψε και φαίνεται ότι κομμένη και ραμμένη για dvd, αλλά αναφέρω και την υπόθεση για να πάρετε μία γεύση: ένας καθημερινός άνθρωπος αποφασίζει να εκδικηθεί το σύστημα γιατί μέσω μιας σειράς συμφωνιών με τη δικαιοσύνη, ο δολοφόνος της οικογένειάς του αφήνεται ελεύθερος. Στόχος του καθημερινού ανθρώπου είναι ο εισαγγελέας που εμπλάκηκε στη συμφωνία. Χωρίς να έχω αναζητήσει περεταίρω στοιχεία πάω στοίχημα ότι ο Φοξ είναι ο εισαγγελέας και ο Μπάτλερ (king Leonidas για όσους τον θυμούνται στις δόξες του) είναι ο «καθημερινός» άνθρωπος. Παρεμπιπτόντως κρίμα που ο τελευταίος πέθανε στους «300», γιατί δεν θα τον δούμε στο sequel (ναι, θα γυριστεί- γιατί όχι;).
District 9
Αλλάζω θέμα. Θυμάστε που σας έλεγα μετά βαΐων και κλάδων για το «District 9» και σας υποσχόμουν μία δυνατή και πρωτότυπη ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ε, λοιπόν ακόμα δεν βγήκε στις αίθουσες της χώρα μας κι ας έχουν περάσει αρκετοί μήνες που προβλήθηκε (με επιτυχία) στην Αμερική. Με ξεγέλασαν κι εμένα οι ημερομηνίες που είχαν ανακοινωθεί στο imdb. Μου το επισήμανε ένας αναγνώστης στο blog της στήλης και σας μεταφέρω το σχόλιό του αυτούσιο: «Άκυρο φίλε το District 9 για τις 22/10! Ήθελα πολύ να το δω σε σινεμά αλλά η ημερομηνία εξόδου της ταινίας δεν βρίσκεται πλέον πουθενά! Κάπου εδώ τα παρατάω, αν δεν βγει πριν κυκλοφορήσει αξιοπρεπής κόπια σε τόρρεντ, θα την κατεβάσω από το νετ. Πρέπει να μάθουν οι Έλληνες διανομείς ότι στην εποχή της ευρυζωνικότητας δεν χωράνε τέτοια λάθη προγραμματισμού. Μην απορούν μετά που οι αίθουσες είναι άδειες και τα DVD-άδικα κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο! Για το καλό τους ας καταλάβουν ότι δεν έχουν πια την άνεση να καθυστερούν μήνες ολόκληρους για να βγάλουν στις αίθουσες ταινίες όταν αυτές είναι ήδη διαθέσιμες τζάμπα στο νετ!» No comment, ίσως το δούμε τέλη Νοέμβρη στις αίθουσες.
Ακόμα
Στο κοντινό μέλλον περιμένουμε και ένα ακόμα αστυνομικό-μεταφυσικό (;) θρίλερ, το «Forth Kind» («Στενές επαφές τέταρτου τύπου» θα μπορούσε να μεταφραστεί) με τη Μίλα Γιόβοβιτς. Το έχει σκηνοθετήσει ο Ολατούντε Οσουνσάμι (έτσι λέγεται ο άνθρωπος, μη γελάτε) και βασίζεται σε μια υποτίθεται αληθινή ιστορία για διάφορες ανεξήγητες εξαφανίσεις ανθρώπων σε μια μικρή πόλη στην Αλάσκα. Εννοείται ότι το FBI έχει επιχειρήσει να κουκουλώσει το ζήτημα, δημιουργώντας υποψίες και ερωτηματικά. Ποιος κρύβεται από πίσω; ΑΤΙΑ; Βαμπίρ; Λυκάνθρωποι; Ελ; Αυτή την εβδομάδα βγαίνει στην Αμερική, για εδώ επιδείξτε λίγη ιώβεια υπομονή. Πάντως το έχουν παρακάνει με τις «αληθινές ιστορίες». Το καλύτερο το είχαν σκαρφιστεί οι αδελφοί Κοέν με το «Φάργκο», που στην αρχή έλεγε ότι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, χωρίς βέβαια να ισχύει κάτι τέτοιο.
Σχεδόν τέλος για σήμερα. Α, ναι. Για τα πολύ μικρά παιδιά κάπου πήρε το μάτι μου ένα animation με τον ευφάνταστο τίτλο «Ο Μπάρι και οι Ντισκο-Σκώληκες». Η υπόθεση νομίζω δεν χρειάζεται. Τέλος παίζεται και ένα «αποκαλυπτικό» ντοκιμαντέρ για τον Μάικλ Τζάκσον. Όλοι οι τεθλιμμένοι συγγενείς και φίλοι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά από το πτώμα του.
* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου