Οκρώβριος 15- District 9

Εξωγήινοι στο Γιοχάνεσμπουργκ

Του Γιάννη Πλιώτα

Πέρασαν μερικές μέρες ακόμα και ο Οκτώβριος έφτασε στη μέση του. Εδώ στην Πάτρα έχει ζέστη και ο κόσμος πηγαίνει ακόμα για μπάνιο, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο Χειμώνας κρύβεται σε μια απ’ τις επόμενες γωνίες και απλά περιμένει την πρώτη ευκαιρία για να επιτεθεί στους ανυποψίαστους συμπολίτες μας.

Αφήνοντας πίσω τον ανούσιο πρόλογο, στα κινηματογραφικά συνεχίζει η επίπεδη, φθινοπωρινή περίοδος, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις, αλλά με ορισμένες καλές προοπτικές στον άμεσο ορίζοντα. Τρεις τέσσερις φίλοι μου, που είδαν τον «Αντίχριστο» του Λαρς Φον Τρίερ με απέτρεψαν έντονα από το να τη δω και τη στόλισαν με διάφορα επίθετα που μάλλον δεν μπορώ να τα μεταφέρω εδώ. Το γενικότερο συμπέρασμα είναι ότι δεν αξίζει να χαραμίσετε μια βραδιά σε σινεμά μαζί της, εκτός αν τον τελευταίο καιρό έχουν βγει στην επιφάνεια τα πιο διεστραμμένα ένστικτά σας.

Πάμε τώρα σε μία καλή ταινία που βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες την επόμενη εβδομάδα και λογικά θα ακουστεί αρκετά. Για το «District 9» είχα γράψει και το καλοκαίρι, αλλά μιας και στο διάστημα που μεσολάβησε μου δόθηκε η ευκαιρία να τη δω, μπορώ να αναλύσω περί τίνος πρόκειται και να τη συστήσω σε όσους ενδιαφέρονται. Σίγουρα είναι μια παράξενη ταινία, διαφορετική από αυτό που θα περιμένετε και από αυτά που έχετε δει. Επίσης το αν απευθύνεται σε όλο το κοινό ή σε συγκεκριμένη μερίδα, δεν είναι πολύ ξεκάθαρο, αφήνω το συμπέρασμα σ’ εσάς. Πάμε στην αλλόκοτη υπόθεση, τονίζοντας ότι όσα θα γράψω παρακάτω δεν περιέχουν spoilers για την πλοκή, είναι πληροφορίες που ο θεατής μαθαίνει στα πρώτα πέντε λεπτά της ταινίας.

Κάποια στιγμή στις αρχές της δεκαετίας του ’80, εμφανίστηκε πάνω από το Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, ένα τεράστιων διαστάσεων εξωγήινο διαστημόπλοιο. Έτσι απλά, χωρίς εξήγηση, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς τίποτα. Μετά τις πρώτες ώρες που επικράτησε χάος, οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν ότι το διαστημόπλοιο ήταν ανενεργό και αν υπήρχαν πλάσματα μέσα του, δεν έδιναν κανένα απολύτως σημάδι ζωής. Όταν τελικά κατάφεραν να μπουν οι ειδικές δυνάμεις στο εσωτερικό του, βρήκαν ένα εκατομμύριο εξωγήινους υποσιτισμένους και σε άθλια κατάσταση. Οι εξωγήινοι, που μοιάζουν με διασταύρωση ανθρώπου με έντομο, συμπεριφέρονται άβουλα και φαίνεται ότι λείπει η ηγεσία τους. Οι άνθρωποι αποφασίζουν να τους κατεβάσουν στη Γη και τους περιορίζουν σε ένα γκέτο που ονομάζουν «District 9» (περιοχή 9). Παράλληλα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την τεχνογνωσία τους σε θέματα οπλισμού, χωρίς σημαντικά αποτελέσματα. Καθώς τα χρόνια περνούν, το γκέτο των αγαθών εξωγήινων εξαπλώνεται και γίνεται μία ενόχληση για την κοινωνία του Γιοχάνεσμπουργκ. Ο τρόπος σκέψης τους είναι τόσο διαφορετικός απ’ των ανθρώπων, ώστε συνεχώς δημιουργούνται προβλήματα και διενέξεις μεταξύ τους. Το 2010 οι αρχές αποφασίζουν να μετακινήσουν τους εξωγήινους σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης μακριά από την πόλη (το διαστημόπλοιο εξακολουθεί να αιωρείται πάνω απ’ το Γιοχάνεσμπουργκ). Σε έναν όχι ιδιαίτερα έξυπνο και δυναμικό αξιωματούχο ανατίθεται η οργάνωση της επιχείρησης και εκεί ξεκινάει η ιστορία.

Η ταινία έχει απ’ την αρχή έντονα στοιχεία ντοκιμαντέρ και δελτίου ειδήσεων, αλλά όσο περνάει η ώρα μετατρέπεται περισσότερο σε μια κανονική ταινία δράσης. Είναι φανερό ότι οι δημιουργοί μέσω της κατάστασης των εξωγήινων, θέλουν να θίξουν σύγχρονα κοινωνικά ζητήματα, κυρίως αυτό του ρατσισμού, της μη αποδοχής της διαφορετικότητας. Η Νότιος Αφρική μάλλον επιλέχθηκε εξαιτίας του ένοχου παρελθόντος με το Απαρτχάιντ (θυμίζω ότι έπεσε μόλις το 1994), αλλά η καταγγελία διευρύνεται ώστε να συμπεριλάβει όλες τις κυβερνήσεις και όλους μας. Πέρα από αυτό όμως, μπορώ να διαβεβαιώσω όσους τους ενδιαφέρει περισσότερο η περιπέτεια και οι φαντασμαγορικές εκρήξεις, ότι κάνοντας λίγη υπομονή θα αποζημιωθούν με το παραπάνω.

Η σκηνοθεσία είναι του Νιλ Μπλόμκαμπ, η παραγωγή του Πήτερ Τζάκσον και στην Αμερική όπου προβλήθηκε πριν από λίγο καιρό πέτυχε εισπράξεις της τάξης των 120 εκατομμυρίων δολαρίων. Το «District 9» απέσπασε πολύ καλές κριτικές, ενώ στο imdb.com έχει βαθμολογηθεί με 8,5 στα 10 και βρίσκεται ανάμεσα στις διακόσιες πενήντα καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Για μένα δεν είναι το αριστούργημα της χρονιάς, αφού επισήμανα ορισμένες χτυπητές αδυναμίες στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και μένει ανολοκλήρωτη η παρουσίαση της κατάστασης του Γιοχάνεσμπουργκ. Καταλαβαίνω βέβαια ότι αυτό έγινε για να χωρέσει στο δεύτερο μισό της ταινίας ο παράγοντας δράση και τα εντυπωσιακά εφέ. Αλλά το «District 9» είναι κάτι διαφορετικό από όλα όσα έχετε δει και αξίζει να του δώσετε μια ευκαιρία. Πολύ χορταστική ταινία, θα ψυχαγωγηθείτε και θα σας περάσει και ένα δύο μηνύματα. Τέσσερα αστέρια στα πέντε από εμένα, αξίζει τα 8 ευρώ στο σινεμά, είναι αναμφίβολα ταινία για μεγάλη οθόνη.

Υπάρχουν όμως αρκετοί που θα θέλουν να μείνουν στην ηρεμία του σπιτιού τους και να οργανώσουν μια δική τους ειδική κινηματογραφική βραδιά. Ξέρω, έχετε τελειώσει τον 5ο κύκλο του LOST (η έκτη και τελευταία σεζόν ξεκινά τον Ιανουάριο, το πρώτο επεισόδιο έχει τίτλο «LA X») και η αλήθεια είναι ότι λείπει λίγο μυστήριο απ’ την καθημερινότητά σας. Για την περίσταση και για να κρατηθείτε στο ίδιο μήκος κύματος, έχω να σας προτείνω την πολύ δυνατή μίνι σειρά επιστημονικής φαντασίας «Lost Room». Προβλήθηκε το 2006 στο sci-fi channel, αποτελείται από τρία επεισόδια διάρκειας μιάμιση ώρα το καθένα και νομίζω θα σας συνεπάρει. Είναι καλύτερα να μην γνωρίζετε τίποτα για την υπόθεση, πέρα απ’ το ότι είναι μείξη μυστηρίου, επιστημονικής φαντασίας και αστυνομικής περιπέτειας, ενώ αγγίζει και ζητήματα μεταφυσικής και πίστης. Ίσως είναι δύσκολο να βρείτε το «Lost Room» σε videoclub, άρα θα πρέπει να καταφύγετε σε μία από τις κλασικές «ακατανόμαστες» μεθόδους διαμοίρασης αρχείων.

Αυτά από εδώ, ελπίζω να περνάτε καλά εκεί. Για όσους το παρατήρησαν, σήμερα παραλείπω τη στήλη για το βιβλίο, αλλά υπόσχομαι ότι θα επανέλθω δυναμικά την άλλη εβδομάδα. Ως τότε δείτε τουλάχιστον μία καλή ταινία και διαβάστε ένα καλό βιβλίο για να έχουμε κάτι να συζητήσουμε στην επόμενη συνάντησή μας. Δηλαδή να με ακούσετε και εσείς να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε.

* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη