Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Δεκέμβριος 17 - Avatar

Λίστες και προτεινόμενα

Του Γιάννη Πλιώτα

Μία ακόμα εβδομάδα αλλάζει σελίδα, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος. Πολύ κρύο εδώ εις τη δυτική πύλη της Ελλάδας (Πάτρα) δεν κάνει, ευελπιστούμε ο χειμώνας να συνεχίσει να μας ξεχνάει. Ο Αϊ-Βασίλης πάντως μπορεί να μας θυμηθεί και ελπίζουμε να μας φέρει κάτι από τα εξής για το 2010: α) ανακοίνωση νέου sequel για τον Ιντιάνα Τζόουνς, β) να κάνουν επιτέλους ταινία από την τριλογία της Λίαν Χέρν, οι Μύθοι των Οτόρι (πρώτο βιβλίο η «Παγίδα των αηδονιών»), γ) μια ευλογημένη ελληνική εταιρεία παραγωγής να ανακοινώσει ότι θα γυρίσει ένα ιστορικό μυθιστόρημα με θέμα το βυζάντιο- δεν χρειάζονται πολλά λεφτά, είναι καλύτεροι όλοι οι Ρουμάνοι, Πολωνοί, Φινλανδοί, Σουηδοί κ.λπ. που αξιοποιούν εμπορικά τη μεσαιωνική ιστορία τους; δ) να επισπευσθούν τα γυρίσματα για τους Πειρατές της Καραϊβικής 4, ε) να δούμε καμιά σκηνή από τα γυρίσματα των δύο ταινιών Χόμπιτ στ) Να μη δούμε στο Χόμπιτ πάλι τα ίδια τέρατα που βάζει σε όλες τις ταινίες του ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο ζ) η νέα ταινία του Νόλαν με τον Ντι Κάπριο να είναι ακόμα καλύτερη από τις προηγούμενες (είναι δύσκολο να τις ξεπεράσει, αλλά γιατί όχι;) η) να σταματήσουν να γυρίζουν μόνο sequels και remakes- βαρεθήκαμε και θ) να δούμε καλές ταινίες γενικά.
Στο επόμενο φύλλο της Μπρίζας, μάλλον θα κάνω μία αναδρομή στις καλύτερες ταινίες της χρονιάς. Υποκειμενική θα είναι η λίστα φυσικά, αλλά αν θέλετε να πάρετε και εσείς μέρος μπορείτε να στείλετε τις επιλογές σας στο johnpliotas@gmail.com ώστε να σχηματίσουμε μαζί το άτυπο τοπ-10. Όλες οι ταινίες χωράνε στη λίστα (εκτός από το Inglorious Basterds, δεν το βάζω αυτό).
Στα υπόλοιπα δικά μας, παίζεται στις αίθουσες η νέα ταινία του Σάκη Ρουβά. Δεν την έχω δει, αλλά με μια γρήγορη ματιά στο ίντερνετ, οι κριτικοί στην Ελλάδα δεν την φτυάρισαν. Ούτε την αποθέωσαν φυσικά, αλλά οι περισσότεροι της έδωσαν δύο προς δυόμιση αστεράκια στα πέντε. Υπενθυμίζω ότι ταινία είναι αγγλόφωνη, ονομάζεται «Duress» και έκανε πρεμιέρα στη χώρα μας στις 3 Δεκεμβρίου. Η σκηνοθεσία είναι του άγνωστου Τζόρνταν Μπέρκερ και η υπόθεση έχει ως εξής: ο πρωταγωνιστής (δεν είναι ο Σάκης) είναι στοιχειωμένος από την πρόσφατη αυτοκτονία της γυναίκας του και αγωνίζεται να διατηρήσει την τραυματισμένη σχέση με τη μοναχοκόρη του. Ξαφνικά, όπως συμβαίνει συνήθως, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας σε ένα έγκλημα και βρίσκει τον εαυτό του στο έλεος ενός ευφυούς ανθρώπου (Άμπνερ Σόλβι- ναι, ο Σάκης) που τρομοκρατεί την πόλη του με μία σειρά δολοφονιών. Ο πρωταγωνιστής (Ρίτσαρντ) πρέπει ν’ αποφασίσει αν είναι ικανός να σκοτώσει συμπολίτες του προκειμένου να προστατέψει τη ζωή της κόρης του. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα κλασικό αστυνομικό θρίλερ αγωνίας, από αυτά που παράγονται σωρηδόν στο Χόλυγουντ και καταλήγουν στην πλειονότητα των περιπτώσεων στα βίντεο-κλαμπ. Μαντεύω ότι ο Ρουβάς δεν θα είναι και τόσο άσχημος στο ρόλο του παρανοϊκού δολοφόνου, αλλά αυτό μένει σε εσάς να το διαπιστώσετε με μία απλή δοκιμή. Στους κινηματογράφους όλης της χώρας.
Συνεχίζοντας, υπάρχει και το «Άβαταρ» του Κάμερον, όπου παίζουν διάφοροι άσημοι και μαζί τους η Σιγκούρνι Γουίβερ. Ο Κάμερον (σκηνοθέτης του «Τιτανικού») έκανε πολλά χρόνια να βγάλει καινούργια ταινία και επέστρεψε με ένα παράξενο κράμα επιστημονικής φαντασίας, το οποίο διαφημίζεται ως πολύ πρωτοποριακό. Σύμφωνα με την υπόθεση στο απώτερο μέλλον, ο ανάπηρος πολέμου Τζέικ μετατρέπεται σε υβριδικό πειραματόζωο για να σταλεί σε μια μυστική αποστολή στο μακρινό πλανήτη Πανδώρα, ο οποίος κατοικείται από κυανού χρώματος ανθρωποειδή (από το τρέιλερ δεν μου άφησαν καλές εντυπώσεις το ψηφιακό μακιγιάζ, η μορφή και οι ενδυμασίες τους). Εκεί ο Τζέικ θα βρεθεί παγιδευμένος ανάμεσα στην ανθρώπινη φύση του και την αγάπη του για τη γοητευτική Νιτίρι. Όλα αυτά τα ωραία λαμβάνουν χώρα σε σκηνικό ενός εντελώς άγνωστου και αφιλόξενου πολιτισμού. Προφανώς θα έχει μπόλικη εφετζίδικη περιπέτεια και έναν άνθρωπο που μάλλον θα σκέφτεται να προδώσει το είδος του για να βοηθήσει τους γηγενείς στην Πανδώρα εξωγήινους. Και προφανώς οι υπόλοιποι «κακοί» άνθρωποι θα θέλουν να εκμεταλλευτούν τις πρώτες ύλες του πλανήτη καταπιέζοντας τα μπλε ανθρωποειδή. Το θέμα το έχουμε ξαναδεί σε χίλιες παραλλαγές, χωρίς αυτό να είναι αποτρεπτικό. Συνολικά το «Άβαταρ» φαντάζει ως μία επιλογή ερωτηματικό.
Τελευταία, αλλά όχι λιγότερη σημαντική, είναι η επιλογή του «Κυνόδοντα». Είναι μια ελληνική, ποιοτική ταινία, για την οποία φαντάζομαι έχετε ακούσει, αλλά όπως και όλοι οι υπόλοιποι μετά τον έπαινο που απέσπασε στο φετινό φεστιβάλ των Καννών. Η σκηνοθεσία είναι του Γιώργου Λάνθιμου και παίζουν η Αγγελική Παπούλια, η Μαίρη Τσώνη, ο Χρήστος Στέργιογλου και ο Χρήστος Πασσαλής. Σε μια απομονωμένη μονοκατοικία έξω από την Αθήνα ζει μια πενταμελής οικογένεια. Τα τρία παιδιά δεν έχουν βγει ποτέ απ’ το σπίτι και μεγαλώνουν χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ο μόνος άνθρωπος που τους επισκέπτεται είναι η Χριστίνα, υπάλληλος στο εργοστάσιο του πατέρα, με σκοπό να κατευνάζει τις σεξουαλικές ορμές του μεγάλου γιου. Για μένα είναι η αξιολογότερη επιλογή της εβδομάδας.
Αυτά για την ώρα. Ραντεβού μετά τις γιορτές!

* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Δεκέμβριος 3 - Imaginarium of doctor Parnassus

Ο Δεκέμβρης εισέρχεται με βήμα ταχύ στην καθημερινότητά μας και κάπου τώρα θα έπρεπε να στολίζονται οι βιτρίνες των καταστημάτων και οι δρόμοι. Φυσικά είμαστε υπέρ του δέοντας βιαστικοί και όλοι έσπευσαν να ξεσκονίσουν τις χριστουγεννιάτικες μπάλες και τα αγγελάκια από τα τέλη Οκτώβρη, περιμένοντας με ανυπομονησία τις μέρες των εορτών. Φαντάζομαι και τα σπίτια θα έχουν στολιστεί, τα δέντρα θα έχουν κοπεί, οι κουραμπιέδες θα ζυμώνονται άρα -γιατί όχι;- ας γιορτάσουμε κι εμείς! Είναι και οι γιορτές μια κάποια λύσις.

Σε ό,τι σχετίζεται με τη θεματολογία της στήλης, ακόμα ένα έντονο κινηματογραφικό δεκαπενθήμερο βρίσκεται ante portas, μιας και αυτή η περίοδος ενδείκνυται για εξόδους στις σκοτεινές αίθουσες. Για το «District 9» που το έφεραν στην Ελλάδα αυτές τις μέρες με κάτι μήνες καθυστέρηση δεν ξαναγράφω. Είναι καλή ταινία επιστημονικής φαντασίας, αξίζει τα 8 ευρώ του εισιτηρίου, δείτε την. Πάμε και σε μερικά ακόμα που παίζονται.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η δεύτερη ταινία του έπους του «Λυκόφωτος» έκανε παγκόσμια εμπορική επιτυχία, αλλά οι περισσότεροι δεν είχαν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της δυναμικής του συγκεκριμένου franchise. Το «New Moon» («Νέα Σελήνη») κατάφερε όχι μόνο να κόψει 143 (!) εκατομμύρια δολάρια το πρώτο τριήμερο προβολής της στην Αμερική, αλλά συνέτριψε και το αστρονομικό περσινό ρεκόρ του «Σκοτεινού Ιππότη», καταφέρνοντας να γίνει η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις όλων των εποχών, κατά την πρώτη μέρα προβολής. Ανάλογη επιτυχία σημείωσε και στη χώρα μας. Είναι προφανές ότι ο θόρυβος που έχει γίνει γύρω απ’ την ταινία θα επισύρει και καταιγίδα αρνητικών κριτικών για το «ανάλαφρο» περιεχόμενό της, αλλά έχω την εντύπωση ότι η «Νέα Σελήνη» είναι μια πολύ καλή επιλογή για όσους θέλουν να δουν ένα έργο με αμιγώς συναισθηματικό περιεχόμενο. Έχοντας διαβάσει και τα δύο πρώτα βιβλία της τετραλογίας (κυκλοφορούν στη χώρα μας από τις εκδόσεις Πλατύπους) και έχοντας δει την πολύ συμπαθητική πρώτη ταινία, πιστεύω ότι και η δεύτερη ταινία δεν θα απογοητεύσει τους πολυπληθείς πιστούς οπαδούς του αταίριαστου ζευγαριού, που έπλασε η συγγραφέας Stephenie Meyer. Υπενθυμίζω ότι το «Λυκόφως» αφηγούταν τον έρωτα που αναπτύσσεται ανάμεσα σε μία μαθήτρια λυκείου της εποχής μας και έναν παράξενο, χλομό νεαρό, που αποδεικνύεται ότι είναι βρικόλακας. Στη «Νέα Σελήνη», έρχονται δύο αντίπαλες δυνάμεις στο προσκήνιο, απειλώντας την ευτυχία του ζευγαριού, αλλά και τις ζωές του περίγυρού τους. Ο σκηνοθέτης έχει αλλάξει, το πρωταγωνιστικό δίδυμο ακλόνητο, η Κρίστεν Στούαρτ και ο Ρόμπερτ Πάτισον. Θα παίζεται για αρκετές εβδομάδες ακόμα.

Σε άλλα νέα, καλές γνώμες συγκέντρωσα γενικά για το «Imaginarium of doctor Parnassus». Μολαταύτα επειδή πάντα φοβάμαι τον εκκεντρικό Τέρι Γκίλιαμ, θα διστάσω να το προτείνω χωρίς να το έχω δει. Είναι μία ταινία η οποία αρχικά έδειχνε να οδηγείται προς ναυάγιο μετά το θάνατο του Χιθ Λέτζερ (και δεν είναι το πρώτο project του Γκίλιαμ το οποίο έχει την ίδια τύχη), αλλά τελικά το σενάριο πήρε διαφορετική τροπή, δίνοντας με απρόβλεπτο τρόπο άπλετη δημοσιότητα για την ταινία. Τρεις διάσημοι ηθοποιοί προσφέρθηκαν να συνεχίσουν τον ρόλο του Λέτζερ (του Tony στην ταινία), ο οποίος παραδόξως υφίσταται μεταμορφώσεις. Έτσι κατά σειρά εμφανίζονται ως Tony μετά τον Λέτζερ, ο Τζόνυ Ντεπ, ο Τζουντ Λο και ο Κόλιν Φάρελ, ενώ το ρόλο του Doctor Parnassus υποδύεται ο Κρίστοφερ Πλάμερ. Το κάστ είναι αρκούντως πλούσιο και η υπόθεση υπόσχεται άφθονες δόσεις στυλιζαρισμένου μυστηρίου. Στη σύγχρονη εποχή ο Doctor Parnassus έχει δημιουργήσει ένα ψυχαγωγικό περιοδεύον θέαμα (μοιάζει με τσίρκο), το οποίο υπόσχεται στους θεατές πρωτόγνωρες εμπειρίες. Σε αυτό βοηθάνε οι υπερφυσικές -κατά τα φαινόμενα- ικανότητες του ίδιου του καθηγητή, ικανότητες που του επιτρέπουν να επηρεάζει τη φαντασία των ανθρώπων που συναντά.

Δεν θα γράψω πολύ ακόμα. Ο χρόνος πιέζει. Αν θέλετε να δείτε ταινία ολικής καταστροφής υπάρχει το «2012» του Έμεριχ, ενώ αν θέλετε να μπείτε στο κλίμα των εορτών, υπομονή ως τις 24 Δεκεμβρίου για το animation «Christmas Carol» του Ζεμέκις, που μεταφέρει για ακόμα μία φορά στις μεγάλες οθόνες το κλασικό έργο του Κάρολου Ντίκενς. Για όλα τα υπόλοιπα που παίζονται, θα πρέπει να εμπιστευτείτε το ένστικτό σας ώστε να αποφύγετε τις κακοτοπιές που πάντα καιροφυλακτούν.