Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Νοέμβριος 19- Moon/ New Moon

Θορυβώδεις επιλογές!

Του Γιάννη Πλιώτα

Κυριακή τώρα που γράφω όσα διαβάζετε και σε λίγη ώρα θα πάω στη συναυλία του Yann Tiersen, ενός από τους αξιολογότερους σύγχρονους συνθέτες. Θυμίζω ότι έγινε παγκοσμίως γνωστός από το soundtrack της «Αμελί» (2001), αλλά έχει γράψει επίσης μουσική για το «Goodbye Lenin» (2003 - πολύ καλή ταινία) και το σχετικά άγνωστο ντοκιμαντέρ «Tabalry» (2008). Αυτά για να τον συνδέσω με τη θεματολογία μας.
Στα υπόλοιπα σίγουρα έχετε δει κάποιες από τις ταινίες που παίζονταν αυτόν τον καιρό στους κινηματογράφους και προσπάθησαν να προκαλέσουν θόρυβο με την παρουσία τους. Πρώτο το «Paranormal Activity» για το οποίο μου είπαν ότι είναι καλό προς μέτριο, αλλά μετά το marketing που έχει υποστεί δεν νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθούμε παραπάνω. Υπάρχει το αιμόφυρτο «Saw» (δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο sequel είναι και αν το χάσετε δεν πειράζει γιατί του χρόνου θα βγει το επόμενο) και φυσικά το ντοκιμαντέρ «This is It» με τον μακαρίτη Μάικλ Τζάκσον. Υπάρχει και το διαφημισμένο «2012» που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα και είναι προάγγελος κι άλλων παρόμοιων ταινιών που θα ακολουθήσουν μέχρι να φτάσει η ημερομηνία που υποτίθεται ότι προέβλεψαν οι Μάγιας. Στην πρεμιέρα της Αμερικής πήγε να το δει κόσμος και κοσμάκης (65 εκατομμύρια εισπράξεις πρώτου τριημέρου), όπως φαντάζομαι ένας παρόμοιος συνωστισμός προκλήθηκε και εδώ. Το όνομα του πολύπειρου σκηνοθέτη ταινιών του είδους Ρόλαντ Έμεριχ, αποτελεί εγγύηση ότι θα παρακολουθήσετε 158 λεπτά απόλυτης καταστροφής. Δεν συμβαίνουν τέτοια κοσμοϊστορικά φαινόμενα κάθε μέρα άλλωστε.

Moon
Παρ’ όλα αυτά μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό έκαναν την εμφάνισή τους στις αίθουσες και ορισμένες πολύ αξιόλογες ταινίες, οι οποίες δυστυχώς δεν έγιναν τόσο γνωστές όσο έπρεπε. Μία από αυτές είναι το «Moon» (φωτ), μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με στοιχεία δράματος και μυστηρίου. Σκηνοθέτησε ο πρωτοεμφανιζόμενος Ντάνκαν Τζόουνς και απέσπασε πολύ καλές κριτικές, ενώ τιμήθηκε με βαθμολογία 8 στα 10 στο imdb.com. Σύμφωνα με το σενάριο ο Σαμ Μπελ είναι ένας αστροναύτης που για τρία χρόνια βρίσκεται απομονωμένος σε έναν σεληνιακό σταθμό, έχοντας ως μόνη επαφή ένα ευφυές πρόγραμμα υπολογιστή, τη GERTY. Καθώς το τέλος της θητείας του στο σταθμό πλησιάζει γνωρίζει ότι το λογικό του έχει επηρεαστεί, δημιουργώντας ίσως παραισθήσεις.

The men who stare at goats
Υπάρχει ακόμα και το «The men who stare at goats», μία αντιπολεμική κωμωδία με τον Τζορτζ Κλούνει, τον Τζεφ Μπρίτζες και τον Κέβιν Σπέισι. Παρ’ ότι το trailer δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, όσοι φίλοι την είδαν στον κινηματογράφο είπαν ότι είναι μια αξιοπρεπής επιλογή. Η ταινία ανακατεύει τον πόλεμο στο Ιράκ με μία ομάδα που είχε οργανώσει ο αμερικανικός στρατός για να εκμεταλλευτεί παραφυσικές ικανότητες ορισμένων ατόμων.

Και προσεχώς
Πέρα από αυτά ας δούμε τι καλό/ ενδιαφέρον έρχεται το επόμενο διάστημα στις αίθουσες της χώρας μας. Υπάρχει το «Forth Kind», δηλαδή κάτι σαν στενές επαφές τέταρτου τύπου για το οποίο έχω ξαναγράψει. Είναι μια ταινία που υποστηρίζει ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έχουν συμβεί στην Αλάσκα και από τον τίτλο εύκολα καταλαβαίνετε ότι έχει να κάνει με εξωγήινους και απαγωγές και συνωμοσίες στις οποίες εμπλέκεται το FBI. Από την πρώτη στιγμή μου κέντρισε την περιέργεια η υπόθεση του «The Box» («Το κουτί»). Ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες βρίσκει ένα πρωί στο κατώφλι του σπιτιού του ένα ξύλινο κουτί από ανώνυμο αποστολέα. Μέσα στο κουτί υπάρχει ένα κουμπί και ένας μυστηριώδης επισκέπτης τους εξηγεί ότι αν το πατήσουν θα αποκτήσουν ακαριαία ένα εκατομμύριο δολάρια. Το τίμημα είναι ότι τυχαία ένας άνθρωπος κάπου στον κόσμο θα πεθάνει. Καθώς το κουτί θα μείνει στην κατοχή τους για 24 ώρες μόνο, καλούνται να αποφασίσουν τι θα κάνουν και ακολούθως να αντιμετωπίσουν τις ηθικές συνέπειες της πράξης τους. Στο φιλοσοφικό αυτό δράμα πρωταγωνιστεί η Κάμερον Ντίαζ και ο Τζέιμς Μάρσντεν. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη είναι ο Ρίτσαρντ Κέλι που το 2001 είχε κάνει το Ντόνι Ντάρκο, αλλά έκτοτε τα ίχνη του αναζητούνται.

Γιορτινά
Στα επετειακά υπάρχει το animation «Christmas Carol» του Ρόμπερτ Ζεμέκις, που όπως αρμόζει θα κάνει πρεμιέρα στη χώρα μας παραμονή Χριστουγέννων. Το «Christmas Carol» είναι η κλασική χριστουγεννιάτικη ιστορία του Κάρολου Ντίκενς και ο σαρανταοχτάχρονος Αμερικάνος σκηνοθέτης αποφάσισε να τη μεταφέρει στον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια ο κάτοχος Όσκαρ Ζεμέκις έχει ασχοληθεί πολύ με τα animation, μιας και οι δύο τελευταίες του ταινίες ήταν το μέτριο «Beowulf» και το πολύ παιδικό «Polar Express». Πολλοί γνωστοί ηθοποιοί στις φωνές του «Christmas Carol» (Γκάρυ Όλντμαν, Κόλιν Φέρθ, Μπομπ Χόσκινς), ενώ τον πρωταγωνιστή Εμπενίζερ Σκρουτζ και τα φαντάσματά του έχει αναλάβει να υποδυθεί ο Τζιμ Κάρει. Σύμφωνα με το παραμύθι ένας μίζερος γέρος πρέπει να αντιμετωπίσει τρία φαντάσματα των δικών του Χριστουγέννων. Του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Τα φαντάσματα του θυμίζουν ποιος ήταν, τη σκληρή αλήθεια για το ποιος έχει γίνει και το δυσοίωνο που πρόκειται να ακολουθήσει αν δεν αλλάξει τη ζωή του. Σχετικά καλές εισπράξεις την πρώτη εβδομάδα προβολής στην Αμερική και βαθμολογία 7,2 στα 10 στο imdb.com, από έναν σκηνοθέτη που θα τον προτιμούσα να επιστρέψει σε κανονικές ταινίες, όπως το «Ένοχο μυστικό» με τον Χάρισον Φορντ.

Πολυαναμενόμενα βαμπίρ
Τέλος μεγάλη πρεμιέρα σήμερα για το «Twilight: New Moon» («Λυκόφως: Νέα Σελήνη») τη συνέχεια του δημοφιλούς έπους των βαμπίρ. Στον απόηχο της παγκόσμιας επιτυχίας της τετραλογίας των βιβλίων της Stephenie Meyer, η δεύτερη ταινία φιλοδοξεί να ξεπεράσει τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης. Νέος σκηνοθέτης (ανέλαβε ο Κρις Γουέιτζ που είχε κάνει το φάνταζυ «Αστέρι του Βορρά»), υψηλό κόστος παραγωγής. Η πρώτη ταινία μου άρεσε πολύ, ήταν καλογυρισμένη και δεν υποκρινόταν ότι ήταν κάτι διαφορετικό από μια ρομαντική ιστορία έρωτα μεταξύ δύο συμμαθητών. Στο δεύτερο βιβλίο υπάρχει μια ανισομερής κατανομή της δράσης, αλλά είμαι σίγουρος ότι στην κινηματογραφική μεταφορά θα δώσουν περισσότερη βαρύτητα στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, όπου η περιπέτεια μεταφέρεται στην Ιταλία και έρχεται στο προσκήνιο μία ομάδα βαμπίρ απόλυτων απόψεων. Πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν φυσικά και οι προαιώνιοι εχθροί των βαμπίρ, για τους οποίους είχαν αφεθεί υπόνοιες στο πρώτο μέρος.

Για το σπίτι
Κλείνω με προτάσεις για «dvd» και συγκεκριμένα δύο ταινίες άγνωστες στο ευρύ κοινό. Η πρώτη είναι το «Ink», μια ανεξάρτητη φετινή παραγωγή που δεν νομίζω να προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες, άρα ίσως πρέπει να την αναζητήσετε μέσα σε καταρρακτώδεις βροχές (torrential rains). Είναι επιστημονικής φαντασίας και καλό είναι να μην γνωρίζετε παραπάνω για την υπόθεση. Η δεύτερη είναι μία παλαβή κωμωδία από το Βέλγιο, το «99 Francs». Ναι, ξέρω ότι οι Βέλγοι δεν είναι γνωστοί για οτιδήποτε έχει σχέση με τέχνη (μόνο τους πίνακες του Μαγκρίτ μπορώ να σκεφτώ) και αυτή η ταινία δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, αλλά θα βοηθήσει να περάσει ευχάριστα η ώρα.

* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Νοέμβριος 5- Λευκή Κορδέλα/ Paranormal Activity

Ζουν ανάμεσά μας, στις σκοτεινές αίθουσες

Του Γιάννη Πλιώτα

Νοέμβριος ξαφνικά και όχι μόνο ήρθε ακάλεστος, αλλά έφερε και κρύο μαζί. Μερικοί δεν έχουν καθόλου τρόπους.


Σκεφτόμουν σήμερα να ξεκινήσω με ένα κινηματογραφικό απόφθεγμα, έτσι για να παρουσιάσω ένα άλφα επίπεδο. Το πρώτο που μου ήρθε είναι χρήσιμο για πολλές περιστάσεις: «Δεν έχει σημασία πόσο δυνατά μπορείς να χτυπήσεις. Σημασία έχει πόσο δυνατά μπορεί να σε χτυπήσουν και να συνεχίσεις να προχωράς». Καλό ε; Το είχε πει ο Σταλόνε στο τελευταίο «Ρόκυ». Το δεύτερο που μου ήρθε νομίζω το είχε πει ο Μίλαν Κούντερα και επίσης μπορεί να σας βοηθήσει σε μια δύσκολη ώρα που έχει στερέψει το μυαλό από ιδέες: «Δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι, υπάρχουν μικροί ηθοποιοί». Αυτά με την εισαγωγή, πάμε στο κυρίως πιάτο.


Τελικά δεν πρόλαβα να δω ακόμα την «Ψυχή Βαθιά» του Βούλγαρη και απλά κατάφεραν να με μπερδέψουν όλες οι κριτικές που διάβασα και όλες οι γνώμες φίλων που άκουσα. Αμφότερες κινούνταν από μέτριες προς καλές, ενώ δεν έλειψαν και τα κλάματα από τις περιγραφές της υπόθεσης. Πολλοί στάθηκαν στο δραματικό κομμάτι του έργου και ίσως στο ότι η υπόθεση δεν ήταν τόσο στιβαρή όσο θα έπρεπε. Πάντως αξίζει να την τιμήσετε, πρέπει ήδη να την είδαν πολλοί, μιας και οι προβολές ήταν σχεδόν γεμάτες. Αυτό από μόνο του φυσικά είναι θετικό για τον ελληνικό κινηματογράφο, αφού τα τελευταία χρόνια οι διανομείς μας έχουν συνηθίσει αποκλειστικά σχεδόν σε σαχλές κωμωδίες, που μοιάζουν με ξεχειλωμένα επεισόδια τηλεοπτικής σειράς.

Paranormal Activity


Εν τω μεταξύ στην Αμερική από το πουθενά έπαθαν μια μικρή παράκρουση με το «Paranormal Activity» (το είχα ξαναναφέρει αν θυμάστε πριν μερικές εβδομάδες). Οι ραδιούργοι παραγωγοί της ταινίας την περιτύλιξαν με μερικά συμπαθητικά κόλπα μάρκετινγκ, τα οποία είχαν χρησιμοποιηθεί αυτούσια και για το «Blair Witch Project» αν θυμάστε. Πάλι είναι μια ταινία που φαίνεται ότι είναι τραβηγμένη με ερασιτεχνική κάμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται και πολλοί πίστεψαν όλα όσα διάβασαν στο ίντερνετ: ότι πρόκειται δηλαδή για μία ακόμα «τρομακτικότερη» ταινία όλων των εποχών. Έτσι παρ’ ότι είναι σχετικά μικρή παραγωγή, κατάφερε να κινήσει ενδιαφέρον και να μαζέψει 60 στρογγυλά εκατομμύρια δολάρια. Πρώτη θέση στο αμερικανικό box office την εβδομάδα που μας πέρασε.

Saw VI


Επίσης βγήκε και το «Saw VI», καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση με 14 εκατομμύρια. Ξέρω, οι περισσότεροι θα έχετε εκπλαγεί. Απορημένοι θα σκέφτεστε για το ποιος τα βλέπει ακόμα. Κι όμως! Υπάρχουν οπαδοί, ζούνε ανάμεσά μας και μοιάζουν με φυσιολογικούς ανθρώπους. Για μένα είναι περίεργο να μιλάω για το «Saw» γιατί αισθάνομαι σαν να βιώνω déjà vu. Μάλλον από εδώ και πέρα θα μετράω τις χρονιές τις οποίες κάνω παρουσιάσεις ταινιών με τα «Saw» που βγαίνουν. Μάλιστα αντί να ψάξω στοιχεία για την έκτη ταινία της σειράς, απλώς θα ανατρέξω στο αρχείο μου και θα αντιγράψω όσα είχα γράψει δύο χρόνια πριν (1η Νοεμβρίου 2007!) για το «Saw 4»: «Πρεμιέρα κάνει η τρίτη συνέχεια του θρίλερ «Saw», με πιστούς οπαδούς που θα το ακολουθήσουν στις αίθουσες αν και σίγουρα φιλοδοξεί να κάνει αποδοτικότερη καριέρα στις ενοικιάσεις dvd. Δεν βρίσκω πολλούς λόγους για να θέλει κάποιος να δει τόσο αίματα και τόση βία, βασισμένα σε αφελέστατες σεναριακές ιδέες. Ο σκηνοθέτης είναι ο ίδιος που έχει κάνει το απαράδεκτο «Saw 2» και το «Saw 3» και αναμένεται να ολοκληρώσει αυτή την προσωπική τριλογία του με πανομοιότυπο τρόπο. Πάντως οι παραγωγοί ήδη ετοιμάζονται για να γυρίσουν και την επόμενη ταινία του franchise, ικανοποιημένοι προφανώς από τα μέχρις στιγμής έσοδα». Άντε και του χρόνου, καλά να ‘μαστε.

Λευκή κορδέλα


Υπάρχουν, όμως και επιλογές ποιότητας. Για παράδειγμα η «Λευκή κορδέλα» (φωτ.) από τον Μάικλ Χάνεκε, τον πολυβραβευμένο Γερμανό σκηνοθέτη του εξαιρετικού (και ελαφρώς μυστηριώδους) «Cache» (2005). Σύμφωνα με την υπόθεση της «Λευκής Κορδέλας», το 1913 μια σειρά από παράξενα γεγονότα αναστατώνει την τακτοποιημένη και φαινομενικά ειρηνική καθημερινότητα ενός αγροτικού χωριού της Βόρειας Γερμανίας. Περισσότερα θα μάθουμε στους κινηματογράφους, αφήνει πολλές υποσχέσεις.

Law abiding citizen


Δυστυχώς κάπου εδώ μάλλον τελειώνουν οι επιλογές ποιότητας. Υπάρχει ένα ερωτηματικό στις ταινίες της εβδομάδας, το «Law abiding citizen», δηλαδή στα ελληνικά «Νομοταγής Πολίτης». Πρόκειται για τυπικό χολυγουντιανό κοινωνικό θρίλερ, στο οποίο πρωταγωνιστούν ο Τζέιμι Φοξ και ο Τζεράρντ Μπάτλερ. Στην Αμερική δεν διέπρεψε και φαίνεται ότι κομμένη και ραμμένη για dvd, αλλά αναφέρω και την υπόθεση για να πάρετε μία γεύση: ένας καθημερινός άνθρωπος αποφασίζει να εκδικηθεί το σύστημα γιατί μέσω μιας σειράς συμφωνιών με τη δικαιοσύνη, ο δολοφόνος της οικογένειάς του αφήνεται ελεύθερος. Στόχος του καθημερινού ανθρώπου είναι ο εισαγγελέας που εμπλάκηκε στη συμφωνία. Χωρίς να έχω αναζητήσει περεταίρω στοιχεία πάω στοίχημα ότι ο Φοξ είναι ο εισαγγελέας και ο Μπάτλερ (king Leonidas για όσους τον θυμούνται στις δόξες του) είναι ο «καθημερινός» άνθρωπος. Παρεμπιπτόντως κρίμα που ο τελευταίος πέθανε στους «300», γιατί δεν θα τον δούμε στο sequel (ναι, θα γυριστεί- γιατί όχι;).

District 9


Αλλάζω θέμα. Θυμάστε που σας έλεγα μετά βαΐων και κλάδων για το «District 9» και σας υποσχόμουν μία δυνατή και πρωτότυπη ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ε, λοιπόν ακόμα δεν βγήκε στις αίθουσες της χώρα μας κι ας έχουν περάσει αρκετοί μήνες που προβλήθηκε (με επιτυχία) στην Αμερική. Με ξεγέλασαν κι εμένα οι ημερομηνίες που είχαν ανακοινωθεί στο imdb. Μου το επισήμανε ένας αναγνώστης στο blog της στήλης και σας μεταφέρω το σχόλιό του αυτούσιο: «Άκυρο φίλε το District 9 για τις 22/10! Ήθελα πολύ να το δω σε σινεμά αλλά η ημερομηνία εξόδου της ταινίας δεν βρίσκεται πλέον πουθενά! Κάπου εδώ τα παρατάω, αν δεν βγει πριν κυκλοφορήσει αξιοπρεπής κόπια σε τόρρεντ, θα την κατεβάσω από το νετ. Πρέπει να μάθουν οι Έλληνες διανομείς ότι στην εποχή της ευρυζωνικότητας δεν χωράνε τέτοια λάθη προγραμματισμού. Μην απορούν μετά που οι αίθουσες είναι άδειες και τα DVD-άδικα κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο! Για το καλό τους ας καταλάβουν ότι δεν έχουν πια την άνεση να καθυστερούν μήνες ολόκληρους για να βγάλουν στις αίθουσες ταινίες όταν αυτές είναι ήδη διαθέσιμες τζάμπα στο νετ!» No comment, ίσως το δούμε τέλη Νοέμβρη στις αίθουσες.

Ακόμα


Στο κοντινό μέλλον περιμένουμε και ένα ακόμα αστυνομικό-μεταφυσικό (;) θρίλερ, το «Forth Kind» («Στενές επαφές τέταρτου τύπου» θα μπορούσε να μεταφραστεί) με τη Μίλα Γιόβοβιτς. Το έχει σκηνοθετήσει ο Ολατούντε Οσουνσάμι (έτσι λέγεται ο άνθρωπος, μη γελάτε) και βασίζεται σε μια υποτίθεται αληθινή ιστορία για διάφορες ανεξήγητες εξαφανίσεις ανθρώπων σε μια μικρή πόλη στην Αλάσκα. Εννοείται ότι το FBI έχει επιχειρήσει να κουκουλώσει το ζήτημα, δημιουργώντας υποψίες και ερωτηματικά. Ποιος κρύβεται από πίσω; ΑΤΙΑ; Βαμπίρ; Λυκάνθρωποι; Ελ; Αυτή την εβδομάδα βγαίνει στην Αμερική, για εδώ επιδείξτε λίγη ιώβεια υπομονή. Πάντως το έχουν παρακάνει με τις «αληθινές ιστορίες». Το καλύτερο το είχαν σκαρφιστεί οι αδελφοί Κοέν με το «Φάργκο», που στην αρχή έλεγε ότι είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, χωρίς βέβαια να ισχύει κάτι τέτοιο.


Σχεδόν τέλος για σήμερα. Α, ναι. Για τα πολύ μικρά παιδιά κάπου πήρε το μάτι μου ένα animation με τον ευφάνταστο τίτλο «Ο Μπάρι και οι Ντισκο-Σκώληκες». Η υπόθεση νομίζω δεν χρειάζεται. Τέλος παίζεται και ένα «αποκαλυπτικό» ντοκιμαντέρ για τον Μάικλ Τζάκσον. Όλοι οι τεθλιμμένοι συγγενείς και φίλοι προσπαθούν να βγάλουν λεφτά από το πτώμα του.

* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη