Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Anonymous


Ποιος έγραψε τα έργα του Σαίξπηρ, αν όχι ο ίδιος ο Σαίξπηρ;

Εντάξει, δεν θα σας κρατήσω σε αγωνία. Σύμφωνα με το πολιτικό θρίλερ εποχής “Anonymous”, πίσω από το σπουδαιότερο δημιουργό της τελευταίας χιλιετίας βρισκόταν ο Δούκας της Οξφόρδης, κάποιος Edward de Vere. Θα αναρωτιέστε τότε γιατί να έχει ενδιαφέρον η ταινία, αν γνωρίζετε το πιο σημαντικό μυστικό της. Λοιπόν, κατ' αρχάς η υπόθεση περιλαμβάνει πολύ περισσότερα. Ίντριγκες, μονομαχίες, απαγγελίες, τη διαδοχή της πρώτης βασίλισσας Ελισσάβετ και την εξέγερση του Έσεξ εναντίον της. (Το τελευταίο αυτόματα σημαίνει ότι θα δούμε και κανονιοβολισμούς.)


Κατά δεύτερον, κεντρίζει έντονα την περιέργεια το όνομα του σκηνοθέτη. Ο Γερμανός Ρόλαντ Έμεριχ δεν έχει διεκδικήσει δάφνες ποιότητας στη μέχρι τώρα καριέρα του: Ημέρα Ανεξαρτησίας, The day after tomorrow, ένας Γκοτζίλα, το 10.000 π.Χ. και πέρσι το υπερκαταστροφικό 2012. Ό,τι κινείται σκοτώνεται, ό,τι δεν κινείται ανατινάζεται και ό,τι δεν ανατινάζεται κονιορτοποιείται από σεισμό δεκαπέντε ρίχτερ. Πάνω κάτω σε αυτά συνοψιζόταν η σκηνοθετική άποψη του Έμεριχ, όμως έχω την παράλογη πίστη ότι στο Anonymous θα δούμε κάτι εντυπωσιακό μεν, άξιο λόγου δε.

Η μεταστροφή του Έμεριχ, θυμίζει την πορεία του Γκάι Ρίτσι, που εντυπωσίασε όταν εγκατέλειψε τη φόρμα της “Αρπαχτής” και ασχολήθηκε με το βικτωριανό Λονδίνο και τον Σέρλοκ Χολμς. Θυμίζω ότι η επιτυχία του εγχειρήματος έχει αφήσει πολλές υποσχέσεις, που περιμένουμε να εκπληρωθούν με το “A Game of Shadows”, το πολυαναμενόμενο σίκουελ που θα βγει στους κινηματογράφους φέτος το Δεκέμβριο, με τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ να αναλαμβάνει και πάλι το ρόλο του διάσημου ντετέκτιβ. Ως τότε, ας προσπαθήσουμε να ξεσκεπάσουμε την απάτη πίσω από το όνομα.


Στις αίθουσες: 28 Οκτωβρίου (στις ΗΠΑ), 17 Νοεμβρίου (στην Ελλάδα)
Βαθμολογίες: 6,5 στο IMDB, 45% στο Rotten Tomatoes
Γνωστή γιατί; Είναι μεγάλη παραγωγή.
Τι δεν θα δούμε στο Anonymous; Τους γνωστούς χάκερς που θα καταστρέψουν το facebook.
Τι δεν θα μας αποκαλύψουν: Ότι ο Σαίξπηρ ήταν Έλληνας. (αν και θα έπρεπε)
Πρόβλεψη καρέκλας του σκηνοθέτη: καλή, μία φορά την εβδομάδα*
Με μία φράση: Was Shakespeare a Fraud?
Εναλλακτικά: Όχι, δεν θα προτείνω το Ερωτευμένος Σαίξπηρ (που είναι καλό). Θα συνιστούσα υπομονή για τον Νοέμβριο, όταν και κυκλοφορεί το “Dangerous Method” του Κρόνεμπεργκ.

*αξίζει να τη δείτε στον κινηματογράφο αν πηγαίνετε μία φορά την εβδομάδα

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Το φιλί ανάποδα


Αν βρίσκεστε στην Πάτρα μέχρι τις 24 Οκτωβρίου, πρέπει να παρακολουθήσετε στο θέατρο act τη μουσική μαύρη κωμωδία του Τηλέμαχου Τσαρδάκα, Το φιλί ανάποδα. Πρόκειται για μια παράσταση με ζωντανή μουσική και τραγούδια, όπου το μαύρο χιούμορ εναλλάσσεται με τη συγκίνηση και ο παραλογισμός με την αισιοδοξία. Παίζουν και τραγουδούν οι: Κατερίνα Τασσύ, Δημήτρης Τζαβάρας, Τηλέμαχος Τσαρδάκας, Μάρια Φλωράτου και Παλαιολόγος Χαλίδας.

Γίνεται να μην αργήσεις στο σημαντικότερο ραντεβού της ζωής σου; Υπάρχουν άνθρωποι που τραγουδούνε στο φεγγάρι; Ποιο είναι το καλύτερο δώρο για τον πατέρα; Μιλάς ποτέ στους νυν για τους πρώην; Μπορεί ένα πόδι να ξεγελάσει το θάνατο; Κολλάει ξανά ένας σπασμένος γάμος;

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Colombiana



Ταινία δράσης που αν και διαφημίστηκε αρκετά, δεν άφησε ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις στην Αμερική, κάτι που αντικατοπτρίστηκε και στην πορεία της στα ταμεία. Η πρωταγωνίστρια του Avatar επιστρέφει για να πρωταγωνιστήσει σε μια κοινότοπη ιστορία με πιστολίδι, αδίστακτα εγκληματικά καρτέλ και γλυκιά εκδίκηση.

Ένα κοριτσάκι που βλέπει τους γονείς της να δολοφονούνται στην πιο βίαιη πρωτεύουσα του κόσμου (Μπογκοτά), μεγαλώνει και γίνεται ψυχρή δολοφόνος που αναλαμβάνει συμβόλαια εκτελέσεων. Παράλληλα, στον ελεύθερο χρόνο της σκοτώνει κι άλλους ανθρώπους, προκειμένου να εκδικηθεί τον μαφιόζο που είναι υπεύθυνος για τα παιδικά της τραύματα. Το ηθικό δίδαγμα που προκύπτει είναι ότι είναι ωραίο να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα.


Στις αίθουσες: 29 Σεπτεμβρίου

Βαθμολογίες: imdb 5,9 / rottentomatoes 28%

Γνωστή γιατί; Παίζει η Zoe Saldana.

Πρόβλεψη καρέκλας του σκηνοθέτη: μέτρια, τρεις φορές την εβδομάδα*


Τι (θα) μας θυμίσει το πόστερ: την Kate Beckinsale στο καινούργιο Underworld (Ιανουάριο έρχεται στη χώρα μας)

Εναλλακτικά: σε dvd το Transporter με τον Τζέισον Στάθαμ ή το Batman Begins


*αξίζει να τη δείτε στον κινηματογράφο μόνο αν πηγαίνετε τρεις φορές την εβδομάδα


Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Τέρατα και λογοτεχνικά free press

Το περιοδικό αντί x λόγου είναι ένα τριμηνιαίο λογοτεχνικό free press που εκδίδεται στα Γιάννενα και έχει διευθυντή τον Βαγγέλη Ευθυμίου. Χθες κυκλοφόρησε το ενδέκατο τεύχος σε όλα τα βιβλιοπωλεία- όσοι βρίσκεστε στην πόλη μας και το συναντήσετε πάρτε το μαζί σας για παρέα, διαβάστε το και φυλάξτε το στη βιβλιοθήκη σας (από το δέκατο τεύχος το αντί x λόγου διανέμεται και στην Αθήνα). Επίσης επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του περιοδικού για να διαβάσετε και να κατεβάσετε δωρεάν όλα τα τεύχη ή γίνετε μέλη στην αντίστοιχη σελίδα στο facebook.

Όπως και σε κάθε editorial, υπάρχει κάλεσμα για νέους συνεργάτες που μπορούν να στείλουν άρθρα και έργα τους. Σε αυτό το τεύχος δημοσιεύεται και μια παρουσίαση που ετοίμασα για την ταινία επιστημονικής φαντασίας Monsters (αν θυμάστε την είχα προτείνει και παλιότερα από την καρέκλα του σκηνοθέτη). Σημειώστε ότι από το επόμενο τεύχος του περιοδικού αναμένουμε σημαντικές αλλαγές.




Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011

Immortals



Ο Tarsem Singh είναι ένας οραματιστής Ινδός σκηνοθέτης. Μερικές φορές στις διαφημίσεις του Χόλυγουντ κάνουν κατάχρηση του όρου "οραματιστής", αλλά θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση ταιριάζει απόλυτα. Κάνει σπάνια ταινίες και μεσολάβησαν έξι χρόνια ανάμεσα στο παράδοξο The Cell (του 2000, με την Τζένιφερ Λόπεζ) και στο φανταστικό The Fall.

Φέτος επιστρέφει με το Immortals που φαίνεται να είναι μίξη αρχαιοελληνικού μυθολογικού έπους και ταινίας καταστροφής. Εγγυημένα, όμως, θα έχει μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική πινελιά που θα το κάνει να ξεχωρίσει από ταινίες στιλ Τιτανομαχίας. Κάνει πρεμιέρα στις 10 Νοεμβρίου στη χώρα μας και ως τότε μπορείτε να απολαύσετε το άκρως εντυπωσιακό trailer.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

«Det sjunde inseglet» και άλλες ιστορίες


Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο τίτλος δεν θα σας θυμίζει κάτι. Πρόκειται για μια σουηδική ταινία του 1957, την οποία σκηνοθέτησε ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν και είναι γνωστή στη χώρα μας ως η «Έβδομη Σφραγίδα». Λογικά ο ελληνικός τίτλος είναι αρκετά οικείος, ενώ ακόμα κι αν δεν την έχετε δει, κάπου θα έχει πάρει το μάτι σας την εμβληματική σκηνή στην οποία ο Θάνατος παίζει σκάκι με τον Ιππότη. Καλή ταινία σίγουρα, αλλά δεν είναι για όλες τις ώρες και μέρες, μάλλον θα σας φανεί βαριά αν επιχειρήσετε να τη δείτε με ipad στην παραλία.

Βλέποντας πριν λίγους μήνες την Έβδομη Σφραγίδα σε μια προβολή της κινηματογραφικής ομάδας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, συνειδητοποίησα ότι ορισμένες προσωπικότητες μπορούν να αψηφήσουν το χρόνο. Το ρόλο του Ιππότη υποδυόταν μία γνώριμη φιγούρα, ο Μαξ Φον Σίντοφ, ένας ηθοποιός που έχει αφήσει -και παραδόξως εξακολουθεί να αφήνει- το στίγμα του στην ιστορία της έβδομης τέχνης. Την ίδια χρονιά τον είχα δει να παίζει ρόλους σε δύο πρόσφατες, μεγάλες ταινίες, το «Robin Hood» και το «Solomon Kane», δηλαδή τουλάχιστον μισό αιώνα μετά την Έβδομη Σφραγίδα.

Το Robin Hood του Ridley Scott είναι μάλλον πολυδιαφημισμένο για να το περιγράψω, αλλά το Solomon Kane, παρότι αξιοπρεπής επιλογή, πέρασε αρκετά απαρατήρητο ακόμα και από τους οπαδούς του φάνταζυ. Καλή περιπέτεια, εντυπωσιακές μάχες, ευρωπαϊκή μεσαιωνική ατμόσφαιρα, εύστοχο καστ και εξαιρετική μουσική. Ο Solomon Kane είναι ένας θρησκευόμενος, πουριτανός ήρωας του 16ου αιώνα που αποφασίζει να αναμετρηθεί ολοκληρωτικά με το κακό. Αποτελεί κλασικό δημιούργημα του Robert E. Howard, του συγγραφέα που εμπνεύστηκε και τον Κόναν, ο οποίος αυτόν τον καιρό επέστρεψε πάλι στις σκοτεινές αίθουσες για να κάνει επίδειξη των μυών του σε 3d.

Περνώντας την ίδια περίοδο μια κρίση αναζήτησης καλών έργων του φανταστικού (το Χόμπιτ κάνει πρεμιέρα στις 14 Δεκεμβρίου 2012), είδα το «Season of the Witch» με τον άνευρο Nicolas Cage. Αποδείχθηκε σχετικά καλό, αλλά αρκετά κλισέ για να ξεχωρίσει. Με λίγες ώρες διαφορά έπιασα στα χέρια μου το στιβαρό «Black Death», ταινία του 2010 που κινείται ακριβώς στην ίδια θεματολογία (πανούκλα, εκκλησία, δαίμονες κλπ κλπ), αλλά είναι ανώτερη. Στο Black Death πρωταγωνιστεί ένας κλασικός ιππότης της γενιάς μας, ο Sean Bean, που αγαπήθηκε πολύ φέτος στη σειρά Game of Thrones (προφανώς και το έχετε δει). Όμως το Black Death έχει υποπέσει σε ένα σφάλμα. Έχει “δανειστεί” ένα κομμάτι της πλοκής του από μία άλλη, άγνωστη ταινία. Στον κινηματογράφο αυτή η πρακτική δεν είναι εξ ορισμού καταδικαστέα, αλλά είναι πάντα καλό να αναγνωρίζεται όποιος καταφέρνει να κάνει ένα βήμα πέρα από το τετριμμένο. Και έτσι ο κύκλος μας ολοκληρώνεται με μια επιστροφή στη Σκανδιναβία.

Το «Sauna» είναι μια φινλανδική ταινία εποχής του 2008, γυρισμένη με φυσιολογικό budget, ακόμα και για τα δεδομένα της χώρας μας. Καθώς ολοκληρώνεται ένας μακροχρόνιος πόλεμος μεταξύ Σουηδίας και Ρωσίας, δύο αδέρφια, που είναι μέλη μιας ομάδας που χαράζει τα νέα σύνορα προς το βορρά, έρχονται αντιμέτωποι με τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει στο παρελθόν. Άκρως σκοτεινή ατμόσφαιρα, δόσεις μεταφυσικού και κατάληξη ανοιχτή σε ερμηνείες, συνθέτουν μια ταινία μακριά από την τυπική αμερικάνικη αισθητική. Με ατέλειες μεν, άξια προσοχής δε. Το μόνο δυσάρεστο συναίσθημα που αφήνει είναι ότι στη δημιουργία ταινιών είμαστε πολύ (μα πολύ) πίσω, καθώς σε μεγάλο βαθμό περιοριζόμαστε σε τηλεοπτικής λογικής προϊόντα του στιλ «Αγαπημένα Τρίκαλα», «Σεξ θα πει αγάπη» και «Σούλα σ’ αγαπάω».

Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Transformers 3: dark of the moon


Μ
ετά τη σχετική απογοήτευση των Πειρατών (δεν ήταν άσχημο, απλά ξανασερβιρισμένο), ακολούθησε το πολύ ευχάριστο Super 8, μία ταινία που σε έκανε να αισθανθείς όμορφα και είχε παντού το στίγμα του Άμπραμς.

Απόψε το πρόγραμμα έχει μία ακόμα ταινία ε.φ., αλλά αυτή στηρίζεται περισσότερο στα ειδικά εφέ και λιγότερο στο συναίσθημα. Άλλωστε είναι καλοκαίρι και με την εποχή ταιριάζει η δράση, οι τιτανομαχίες ρομπότ και οι ανατινάξεις ουρανοξυστών, Τι καλύτερο λοιπόν από μια ταινία του μετρ των εκρήξεων, Michael Bay. Έχει έρθει και πάλι η ώρα να απολαύσουμε τους τόνους τσαλακωμένης λαμαρίνας που μας έχουν λείψει.

Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Game of Thrones




Game of Thrones *****

(η παρουσίαση δημοσιεύθηκε στο δέκατο τεύχος του λογοτεχνικού free press, αντί x λόγου)

Τα τελευταία χρόνια, μετά το φαινόμενο του Lost και του Southpark, καθώς και την έκρηξη του ίντερνετ, αποκτήσαμε άμεση πρόσβαση σε μερικούς πολύ θελκτικούς «απαγορευμένους» καρπούς. Ένας από αυτούς ήταν οι σύγχρονες αμερικάνικες σειρές· όταν μεγάλωνε η γενιά μου, στην ελληνική τηλεόραση παιζόταν ακόμα η Δυναστεία, ο Ιππότης της Ασφάλτου, η Λάσυ, οι Ντιουκς (!) και διάφορες άλλες που έφταναν στη χώρα μας ταξιδεύοντας στο χρόνο. Και η αλήθεια είναι ότι ήμασταν και ευχαριστημένοι από τις ληγμένες κονσέρβες, γιατί έλειπε το μέτρο σύγκρισης και οι εγχώριοι παραγωγοί αντέγραφαν τους Αμερικάνους με αρκετά χρόνια καθυστέρηση.

Πλέον όμως, έχουμε την ευχέρεια να παρακολουθούμε ακριβώς ό,τι προβάλλεται στον υπόλοιπο κόσμο, ακριβώς στο χρόνο που προβάλλεται και ενώ αυτό διαμορφώνεται. Σήμερα παίζεται ένα επεισόδιο; Αύριο έχει κυκλοφορήσει σε torrents. Και για να προλάβω όσους ερυθριούν στο άκουσμα της λέξης, σημειώνω ότι αυτή η διαδικασία δεν χρειάζεται να είναι «παράνομη», άλλωστε τα περισσότερα μεγάλα δίκτυα της Αμερικής προσφέρουν τα επεισόδια των σειρών τους ελεύθερα, λίγες ώρες μετά την πρώτη προβολή. Βέβαια, δεν υποστηρίζω ότι οι σειρές στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (ή και στην Αγγλία) είναι στην πλειονότητά τους αξιόλογες, σαβούρα υπάρχει κι εκεί μπόλικη. Αλλά είναι αναμφισβήτητο πώς υπάρχουν αρκετές οι οποίες θα σας προσφέρουν πολλές ώρες ευχάριστης ψυχαγωγίας*.

Το Game of Thrones του George R. R. Martin είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς επικής φαντασίας A song of ice and fire, που πρωτοεκδόθηκε το 1996, αμέσως απόκτησε φανατικό κοινό και έκτοτε απόσπασε πολλές λογοτεχνικές βραβεύσεις. Όχι άδικα γιατί πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο, στιβαρό βιβλίο, που δίνει ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και στις δολοπλοκίες που υφαίνονται πίσω από την κατάκτηση ενός θρόνου. Ήταν θέμα χρόνου και συγκυριών να μεταφερθεί το βιβλίο στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη, και αυτό έγινε φέτος υπό τις ευνοϊκότερες προϋποθέσεις.

Πριν λίγες εβδομάδες -και μετά από τέσσερα χρόνια προετοιμασίας- έκανε πρεμιέρα η ομώνυμη σειρά στο κανάλι HBO, που έχει επανειλημμένα διακριθεί για τις προσεγμένες παραγωγές του. Η πρώτη σεζόν του Game of Thrones αποτελείται από δέκα επεισόδια και έχει αποσπάσει πολύ θερμά σχόλια από κοινό και κριτικούς. Αν και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή, για μένα είναι με διαφορά η καλύτερη φάνταζυ σειρά που έχει προβληθεί και υποψιάζομαι ότι θα θέσει τόσο ψηλά τον πήχη, ώστε θα είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστεί στο μέλλον.

Ξεκινώντας από την αρτιότητα στον τεχνικό τομέα (φωτογραφία, σκηνικά, κοστούμια) και προχωρώντας σε σκηνοθεσία, σενάριο και ερμηνείες, το Game of Thrones διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά για να αφήσει το στίγμα του. Παρακολουθώντας έστω και μερικά λεπτά, αμέσως ο θεατής αντιλαμβάνεται το μέγεθος της παραγωγής (5 με 10 εκατομμύρια δολάρια (!) κόστισε το αρχικό επεισόδιο) και τη φροντίδα που έδειξαν οι δημιουργοί για να αναπαραστήσουν τη μεσαιωνική εποχή και ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος. Ξεχωριστή μνεία αξίζει το καστ που περιλαμβάνει σπουδαίους Βρετανούς ηθοποιούς, ανάμεσά τους κι ο «πολύς» Sean Bean.

Στο μυθικό Seven Kingdoms ένας βασιλιάς, που αντιμετωπίζει εσωτερικούς και εξωτερικούς κινδύνους, ζητάει από έναν ευγενή να γίνει το δεξί του χέρι. Στην Ανατολή ο νόμιμος διάδοχος του θρόνου ζει εξόριστος με την αδερφή του και απεργάζεται την επιστροφή στην πατρίδα μαζί με ένα στρατό εισβολέων. Στα παγωμένα βόρεια σύνορα υπάρχει το Τείχος για να προστατεύει τους ανθρώπους από ακατανόμαστους, αρχαίους κινδύνους.

Για την υπόθεση είναι κρίμα να μην ανακαλύψετε τα υπόλοιπα μόνοι σας. Έτσι ή αλλιώς, ακόμα και αν δεν είστε οπαδοί των σπαθιών, της μαγείας και ακόμα κι αν πάντα μπερδεύατε τον Μπόρομιρ με τον Άραγκορν, το Game of Thrones είναι σχεδόν υποχρεωτικό να διεκδικήσει ένα μερίδιο από το χρόνο σας. Είτε ως βιβλίο (8,99 $ από το Amazon**), είτε ως σειρά, είτε σε συνδυασμό αυτών των δύο.


* Τα πολύ πρόσφατα Spartacus: Blood and Sand (Starz), Pillars of the Earth (Starz) και το συναρπαστικό Sherlock (BBC), είναι μερικές πολύ καλές επιλογές.

** Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει τέσσερα βιβλία στη σειρά: A Game of Thrones, A Clash of Kings, A Storm of Swords, A Feast for Crows (στην Ελλάδα μπορείτε να τα βρείτε σε μετάφραση από τις εκδόσεις Anubis). Στις 12 Ιουλίου κυκλοφορεί η πολυαναμενόμενη συνέχεια A Dance with Dragons.

Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Sherlock στο Θυμωμένο Πορτραίτο











Η
θυμωμένη λέσχη του θυμωμένου βιβλίου, την Κυριακή 5 Ιούνη και ώρα 21:00, θα παρουσιάσει ένα αφιέρωμα στη λογοτεχνία του μυστηρίου. Αν βρίσκεστε στα Γιάννενα και αν έχετε όρεξη να δείτε το πρώτο επεισόδιο μίας απ' τις καλύτερες σειρές του 2010 (mini series για την ακρίβεια), τότε πρέπει να έρθετε απόψε στο Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20).

Κατά τη διάρκεια του αφιερώματος θα γίνει ανταλλαγή βιβλίων και θα προβληθεί το πρώτο επεισόδιο του Sherlock, δηλαδή της σύγχρονης και εξαιρετικά επιτυχημένης εκδοχής του BBC.

Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Πειρατές της Καραϊβικής 4

Απόψε έχει φτάσει η μεγάλη στιγμή. Θα πάω να δω τους Πειρατές. Δεν έχω διαβάσει κριτικές και να πω την αλήθεια τίποτα δεν θα με απέτρεπε. Όπως και να έχει, θα πρόκειται για 140 λεπτά απόλυτης ψυχαγωγίας. Αν δεν με πιστεύετε, δίνω μία γεύση από τη μουσική του σπουδαίου Χανς Ζίμερ. Το soundtrack είναι στο ίδιο μοτίβο με τα τρία προηγούμενα (στην πρώτη ταινία οι συνθέσεις ήταν του Κλάους Μπατέλτ) και είναι χορταστικό.

*έχουμε πολλά και σπουδαία να συζητήσουμε, με πρώτο και καλύτερο το σαρωτικό Game of Thrones, αλλά θα γράψω αναλυτικά αργότερα

Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

The Town

Καθώς διανύουμε τις διακοπές του Πάσχα, πάντα υπάρχουν ευκαιρίες και χρόνος για ψυχαγωγία. Η σημερινή πρόταση για κινηματογραφική βραδιά στο σπίτι σας είναι το The Town, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι ξεκίνησε να προβάλλεται στην Αμερική ίσως η πλέον πολυαναμενόμενη σειρά του 2011: τo φάνταζυ έπος Game of Thrones.


The Town ***1/2

Μου κάνει εντύπωση που προτείνω το The Town σε φίλους και γνωστούς, αλλά οι περισσότεροι δεν το έχουν ακούσει καν. Δεν είναι η ταινία της δεκαετίας, αλλά είναι μία τίμια περιπέτεια, χωρίς φτηνούς εντυπωσιασμούς, χτυπητές αμερικανιές και τόνους εκρήξεων αλά Michael Bay.

Ο πρωταγωνιστής και σηνοθέτης Μπεν Άφλεκ μας προσκαλεί στην πόλη όπου γίνονται οι περισσότερες ληστείες τραπεζών. Στο άκουσμα του Άφλεκ ορισμένοι φαντάζομαι θα στραβομουτσουνιάσουν γιατί δίκαια τον έχουν συνδέσει μόνο με την Τζένιφερ Λόπεζ και άστοχες επιλογές τύπου Gigli (2,4 στα 10 βαθμολογία στο imdb και 88η χειρότερη ταινία όλων των εποχών). Αλλά σας διαβεβαιώ ότι ο Άφλεκ είναι καλός σκηνοθέτης και έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του και πριν τέσσερα χρόνια με το αξιόλογο Gone Baby Gone.

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα το The Town να κερδίσει μερικές υποψηφιότητες για τα φετινά όσκαρ, αλλά μάλλον το αγνόησαν και αρκέστηκε στην υποψηφιότητα του Jeremy Renner για β' ανδρικό ρόλο. Πάντως για την ιστορία σημειώνω ότι στο imdb έχει βαθμολογία 7,7, στο metacritic 74 και στο rottentomatoes 94%. Έτσι και αλλιώς, παραμερίζοντας βραβεία και νούμερα, και ζυγίζοντάς την, η τελική ετυμηγορία είναι κάτι παραπάνω από θετική.

Μία συμμορία ληστών που έχει μπει στο στόχαστρο του FBI, είναι αναγκασμένη να σχεδιάσει το επόμενο, μεγάλο κόλπο της, την επίθεση σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Παράλληλα, ο εγκέφαλος τον κακοποιών παραβιάζει τους κανόνες της μυστικότητας και έχει αρχίσει να συνδέεται με ένα από τα προηγούμενα θύματά του, το στέλεχος μίας τράπεζας.

Καλές ερμηνείες, ωραία ιστορία, στοχευμένες δόσεις δράσης, ορισμένα προβλήματα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, αλλά συνολικά μία ταινία που δεν θα σας απογοητεύσει.

Αυτά. Για μένα έχει έρθει η ώρα να ξεκινήσει το πρώτο επεισόδιο του Game of Thrones. Ελπίζω ο Sean Bean (aka Boromir) να μην πεθάνει στην αρχή της σειράς. Καλή Ανάσταση και καλές διακοπές!

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Centurion


Centurion *

Δεν είναι πολύ πρόσφατη ταινία (2010), αλλά χθες το βράδυ έτυχε να τη δω και το μετάνιωσα. Αν και βρετανική παραγωγή, αποδείχθηκε ότι είναι κλασική αμερικανιά. Νομίζω είναι περιττό να αναλύσω τα επιμέρους στοιχεία της. Ο Centurion (εκατόνταρχος) είναι μια επίπεδη ταινία δράσης, η οποία προσπάθησε να συγκεντρώσει κάθε κλισέ που μπορούσε να φέρει στο μυαλό του ο σκηνοθέτης της. Αποτυχημένη προσπάθεια για δημιουργία κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας και στη μισή διάρκεια το μόνο που βλέπουμε είναι κάποιον να τρέχει σε βουνά και λαγκάδια, ενώ τραβάνε το πλάνο από ελικόπτερο. Ωραίο πλάνο, δεν αντιλέγω, αλλά όχι για χόρταση.

Τον Neil Marshall τον θυμάμαι από το απαράδεκτο Doomsday, η οποία κατά βάση είναι μία πολύ όμοια ταινία με το Centurion. Και σε εκείνη την ταινία ο Marshall μάλλον έφτιαξε μία λίστα με ταινίες και σκηνές που του αρέσουν και αποφάσισε να τις κάνει κολάζ χρησιμοποιώντας εφέ. Το ίδιο και τώρα, όπου πέρα απ' το υπερ-απλοϊκό σενάριο, το μόνο που βλέπουμε είναι κάθε είδους αποκεφαλισμοί, ακρωτηριασμοί, σπασίματα, κοψίματα, ανασκολοπισμοί, και πολλές εικόνες που φέρνουν στο μυαλό μας τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, τον Μονομάχο, τους 300, το King Arthur και πολλά άλλα.

Γενικά τη θεωρώ πολύ πρόχειρη ταινία που φτιάχτηκε για να αρπάξει όσα προλάβει. Αρχίζω να πιστεύω ότι πρώτα φτιάχουν ένα uber το trailer και μετά αυτοσχεδιάζουν για να βγάλουν 80 λεπτά ταινίας. Μόνο θετικό σε όλο αυτόν τον αχταρμά η μουσική του Ilan Eshkeri, ακούστε αν θέλετε ένα δείγμα και ένα ακόμα.

Αν υπάρχει περίπτωση να σας αρέσει; Μόνο αν είστε 16 χρονών ή αν πραγματικά θέλετε να δείτε κάτι που θα σας προκαλέσει μηδέν σκέψεις και δεν σας ενοχλούν τα χαρακτηριστικά μιας κακής ταινίας. Επίσης αν σας αρέσουν τα ανελέητα, ανεγκέφαλα κυνηγητά.

Υγ: Στα ελληνικά multiplex, μάλλον επειδή ακούγεται πιο εντυπωσιακό, την έφεραν με το μυστηριώδες όνομα Σιωπηλός Εχθρός.