Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Απρίλιος 30- Υπ' αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος

Ασταμάτητη δράση, απίθανα εφέ αλλά και αληθινές ιστορίες

Του Γιάννη Πλιώτα


Μετά από το διάλειμμα μιας εβδομάδας επιστρέψαμε στις επάλξεις (ή στις πρίζες αν προτιμάτε) και μαζί μας μαντεύω και οι περισσότεροι από εσάς. Οι διακοπές του Πάσχα συνήθως κυλούν ήρεμα για όλους, μερικές σχεδόν συνηθισμένες ημέρες, βαλμένες με τακτική σειρά σαν σεμεδάκια πάνω στην τηλεόραση, ώστε όλοι να έχουν ελεύθερες ώρες για καφέ με ξαδέρφια και οικογενειακές συγκεντρώσεις. Και -όλοι το ζήσαμε- για ατελείωτες ώρες πάνω στο φορτωμένο τραπέζι.

Mongol
Στον ελεύθερο χρόνο σας όλο και κάποια ταινία θα είδατε και εγώ ανάμεσα στις διάφορες που είχα ξαναδεί και τις επανέλαβα ώστε να τις εμπεδώσω, μεγαλύτερη εντύπωση μου έκανε το «Mongol», πολυδάπανη ρωσο-μογγολική παραγωγή του 2007. Αφηγείται τα παιδικά χρόνια και την άνοδο στην εξουσία ενός από τους σημαντικότερους αυτοκράτορες που γνώρισε ποτέ ο κόσμος, του διαβόητου Τζένγκις Χαν. Η ταινία δεν ασχολείται με τις κατακτήσεις του στον παγκόσμιο χάρτη, παρά μόνο επικεντρώνεται στα τελευταία κρίσιμα χρόνια του δωδέκατου αιώνα, που από ένας κυνηγημένος και μοναχικός άνθρωπος, κατέληξε με τη δύναμη της θέλησης και την πίστη του σε μια μεγάλη ιδέα, να ενώσει όλους του Μογγόλους υπό τη σημαία του. Προσεγμένη παραγωγή, εντυπωσιακές σκηνές μαχών, ματιά σε έναν γοητευτικό, παράξενο λαϊκό πολιτισμό, ωραιοποιημένα διάφορα αποσπάσματα, αλλά σίγουρα μια πολύ αξιόλογη ταινία, που γνώρισε και διεθνή αναγνώριση.

X-Men Origins: Wolverine
Πάμε τώρα σε αυτά που παίζονται στους κινηματογράφους και τα οποία σε αντίθεση με τις προηγούμενες εβδομάδες, αφήνουν πολλές υποσχέσεις για όμορφες και ψυχαγωγικές κινηματογραφικές βραδιές. Πρώτος και καλύτερος ένας ακόμα υπερήρωας, ο οποίος κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στη χώρα μας σήμερα και φιλοδοξεί να σκίσει με τα νύχια του τα box office. Μιλάω για έναν από τους δημοφιλέστερους χάρτινους ήρωες, τον Wolverine, που αφού συστήθηκε στο ευρύ κοινό μέσω της τριλογίας «X-Men», τώρα αποκτά τη δική του ταινία. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο και πάλι φυσικά ο πολύ καλός ηθοποιός Χιου Τζάκμαν, που τα τελευταία χρόνια κάνει ολοένα και πιο έντονη την παρουσία του υποδυόμενος χαρακτήρες όχι μόνο σε ταινίες δράσης, αλλά και σε μεγαλύτερης βαρύτητας όπως στο ανυπέρβλητο «The Prestige» του Νόλαν και στην πολύ καλή κωμωδία «Scoop» του Γούντι Aλεν. Το στοίχημα με την τωρινή ταινία «X-Men Origins: Wolverine» είναι μεγάλο, αλλά δεν είναι δύσκολο να κερδηθεί. Φυσικά δεν έχει ως χαρακτήρας το βάθος του Μπάτμαν, για να υποστηρίξει μία επιτυχία μεγέθους «Dark Knight», αλλά δεν είναι ιδιαίτερα απίθανο να επαναλάβει εισπρακτικά την επιτυχία του «Iron Man». Οσοι πιστοί του επαναστάτη, άφθαρτου ήρωα, λοιπόν, προσέλθετε και το ίδιο να κάνετε όσοι έχετε σημειώσει στο πρόγραμμά σας έξοδο για ασταμάτητη δράση, πομπώδεις εκρήξεις και απίθανα εφέ.

Υπ’ αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος
Τώρα, αν διψάτε για συμπαγή δράση και ντρέπεστε να το ομολογήσετε στον εαυτό σας και στους σινεφίλ φίλους σας, υπάρχει μία εξαιρετική λύση με την οποία μπορείτε να απενεχοποιηθείτε. Πρόκειται για μία ακόμα ταινία δράσης από τη Γαλλία, με αμέσως προηγούμενο δείγμα το πολύ δυνατό (πλην αγγλόφωνο) «Taken» με τον Λίαμ Νίσον, που γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Αμερική. Η ταινία, όμως αυτής της εβδομάδας έχω την αίσθηση ότι απευθύνεται περισσότερο σε ευρωπαϊκό κοινό και έχει όλα τα εχέγγυα για να το κάνει. Ο Βενσάν Κασέλ είναι ο «Υπ’ αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος (Μέρος 1)» και πρωταγωνιστεί στη μεταφορά μίας αληθινής ιστορίας που συγκλόνισε τη Γαλλία κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ‘70. Αυτό που βγήκε στις αίθουσες είναι το πρώτο μέρος και το δεύτερο αναμένεται να ακολουθήσει σύντομα. Ο Κασέλ δεν είναι άλλος από τον Ζακ Μεσρίν, διαβόητο κακοποιό που για είκοσι χρόνια συγκλόνιζε την κοινή γνώμη με τα «ηρωοποιημένα» κατορθώματά του, που συμπεριλάμβαναν ληστείες τραπεζών, ευφάνταστες αποδράσεις και αλλεπάλληλες συμπλοκές με την αστυνομία. Υποθέτω σας θυμίζει κι εσάς κάτι από τη χώρα μας – ελπίζω τουλάχιστον όταν οι δικοί μας κάνουν ταινία με ανάλογο θέμα να είναι τόσο υψηλών αξιώσεων.
Η ταινία πήρε βραβεία Σεζάρ και απέσπασε εγκωμιαστικές κριτικές τόσο για τη σκηνοθεσία της, όσο και για τον Κασέλ, που είναι ένας από τους αγαπημένους μου Γάλλους ηθοποιούς. Δεν χρειάζονται πολλά για να καταλάβετε ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για το ρόλο, ενώ μπορείτε να διαβάσετε και μια συνέντευξή του στην ιστοσελίδα του περιοδικού ΣΙΝΕΜΑ: www.cinemag.gr
Μάλλον πρέπει να δείτε αυτή την ταινία.

Crossing Over
Αν, όμως δεν είστε σε τόσο περιπετειώδη διάθεση, υπάρχει ένα άλλο έργο χαμηλών τόνων, για το οποίο έχουν ακουστεί από συμπαθητικές έως καλές κριτικές. Ο Χάρισον Φορντ επιστρέφει στις μεγάλες οθόνες μετά τον πολυσυζητημένο Ιντιάνα Τζόουνς, στην ταινία «Crossing Over», που παίζεται επίσης αυτές τις μέρες στους κινηματογράφους. Είναι ένα έργο για τις κάθε είδους μειονότητες και πώς αυτές αντιμετωπίζονται και ακολουθεί μία κλασική συνταγή, αυτή των παράλληλων ιστοριών που θα στροβιλιστούν προς το ίδιο σημείο. Δεν φτάνει το αριστούργημα «Βαβέλ», ούτε το πολύ καλό «Crash», αλλά δεν παύει να είναι μια αξιοπρεπής επιλογή.

* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στη φωτογραφία: Υπ’ αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Απρίλιος 16- Ψωνίζω, άρα υπάρχω


Αν δεν έχω μετρήσει λάθος τις μέρες, σήμερα είναι Μεγάλη Πέμπτη και ίσως θα έπρεπε να σας προτείνω ταινίες με θρησκευτικό περιεχόμενο, αλλά αυτό είναι μάλλον τετριμμένο και υποθέτω όλοι έχετε δει πολλές φορές τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι. Δεν έχω κοιτάξει το πρόγραμμα της τηλεόρασης για αυτή την εβδομάδα, όμως είμαι σχετικά βέβαιος ότι όλο και κάποιο κανάλι θα έχει αναλάβει να το υπενθυμίσει στο φιλοθεάμον κοινό.

Πάντως, ίσως θα έπρεπε χάριν πρωτοτυπίας, να αρχίσουν να το δείχνουν φέτος από το πρώτο επεισόδιο προς το τελευταίο. Να ξεκινήσουν με τη σταύρωση, μετά τη δίκη, μετά τον μυστικό δείπνο κ.ο.κ. Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν ιδέα στα όρια της ανοησίας – δεν θα διαφωνήσω. Παρ’ όλα αυτά θα υπήρχε διπλό κέρδος για εμάς. Καταρχάς θα βλέπαμε επιτέλους τα τελευταία λεπτά του τελευταίου επεισοδίου, που οι περισσότεροι νομίζω το χάνουν γιατί πρέπει να πάνε στην εκκλησία για την Ανάσταση. Κατά δεύτερο θα μπορούμε όλοι να καυχιόμαστε ότι το ξέρουμε απ’ έξω και ανακατωτά.

Αφήνοντας κατά μέρους τα άνοστα αστεία, αν όντως είστε σε διάθεση ανάλογη της εβδομάδας, θα είχα να προτείνω τα «Πάθη του Χριστού» του Μελ Γκίμπσον, μία γενικά πολύ καλή ταινία. Αψεγάδιαστη σκηνοθεσία, ανερυθρίαστος ρεαλισμός και είναι σημαντικό ότι αν και έχουν γυριστεί εκατοντάδες εκδοχές της πιο γνωστής ιστορίας στον κόσμο, ο φιλόδοξος σκηνοθέτης κατάφερε να δώσει νέα πνοή στο θέμα και άξια να κάνει μία τόσο μεγάλη καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Κορυφαία επιλογή φυσικά η διατήρηση των διαλόγων στα αραμαϊκά και λατινικά.

Πηγαίνοντας ακόμα παρακάτω, οι σκοτεινές αίθουσες δεν φαίνεται να κρύβουν εκπλήξεις για μία ακόμα εβδομάδα. Μιας και η κίνηση είναι εξαιρετικά περιορισμένη λόγω των ημερών, οι διανομείς παρουσιάζονται φειδωλοί ως προς τις ταινίες που κυκλοφορούν και έτσι αναγκαστικά είμαστε υποχρεωμένοι να βολευτούμε με ξαναζεσταμένο φαγητό ή αλλιώς, μια απ’ τα ίδια. Ξεκινάμε πάλι με «Μαχητές των Δρόμων 4» με τον σκληρό Βιν Ντίζελ στο ρόλο με τον οποίο εκτινάχθηκε στο κινηματογραφικό στερέωμα και προφανώς του ταιριάζει γάντι. Ανελέητα ανθρωποκυνηγητά και εντυπωσιακές καταδιώξεις με κάθε είδους τροχοφόρα συνθέτουν μια περιπέτεια που έκανε εντυπωσιακό άνοιγμα στην Αμερική (71 εκατομμύρια δολάρια στο πρώτο τριήμερο προβολής) και έχει συγκεντρώσει και μια καθόλου άσχημη βαθμολογία στο imdb.com (7 στα 10).

Για τους οπαδούς του εύκολου τρόμου και του σπλάτερ υπάρχει ένα ακόμα «Παρασκευή και 13» – πραγματικά δεν θέλω να υπολογίσω πόσα μπορεί να έχουν γυριστεί. Οι παραγωγοί επιμένουν και το tagline της ταινίας υποστηρίζει ότι θα σας κόψει την ανάσα. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το κάνει με τη χρήση κατάλληλων εφέ και ξαφνικών σκαμπανεβασμάτων στη μουσική, αλλά όπως και να το κάνουμε το έχουμε λίγο βαρεθεί το σκηνικό.

Στους υπόλοιπους θεατές απευθύνεται το animation «Τέρατα και εξωγήινοι» για το οποίο μιας και δεν το έχω δει, θα αντιγράψω την υπόθεση ώστε να πάρετε μια ιδέα: «Οταν ένας μετεωρίτης από το διάστημα χτυπά ξαφνικά τη Σούζαν Μέρφι, την ημέρα του γάμου της, εκείνη αποκτά τεράστιες διαστάσεις και μεταμορφώνεται σε Γιγάντικα με αποτέλεσμα να μεταφερθεί εσπευσμένα από το στρατό σε μια μυστική κυβερνητική βάση όπου φυλάσσονται και άλλα τέρατα (ο Μπομπ, μια άμορφη, ανεγκέφαλη μπλε μάζα, ο Συνδετικός Κρίκος, ο Καθηγητής Κατσαρίδας και ένας τεραστίων διαστάσεων εντομόσαυρος)… Οταν όμως εξωγήινοι κάνουν την εμφάνισή τους και απειλούν τη Γη με καταστροφή, ο Πρόεδρος αποφασίζει πως οι μόνοι που μπορούν να την υπερασπιστούν και να συντρίψουν τους εξωγήινους είναι αυτά τα τέρατα!» Εντάξει δεν νομίζω ότι διεκδικεί «τεράστιες» δάφνες ποιότητας, αλλά μπορείτε να του δώσετε μια ευκαιρία.

Πρεμιέρα έχει κάνει και το «Ψωνίζω, άρα υπάρχω» (Confessions of a Shopaholic), που μάλλον θα το έχει πάρει το αυτί σας γιατί είναι η μοναδική ταινία που κάπως διαφημίζεται αυτή την περίοδο. Κλασικό στυλ χαζοκωμωδιούλας, που φαίνεται ότι δεν είναι και εντελώς χάλια, τουλάχιστον από το trailer. Κλασική, επίσης, συνταγή Χόλυγουντ με μια επιφανειακά ρηχή (λογοπαίγνιο) κοπελίτσα, που μέχρι το τέλος της ταινίας θα έχει μεταμορφωθεί σε κάτι πολυεπίπεδο και σοφιστικέ. Αν σας άρεσαν τα πολύ συμπαθητικά «Ο διάβολος φοράει Prada» και το «Δύο εβδομάδες προθεσμία», αυτό δεν νομίζω να σας απογοητεύσει – το αντίθετο.

Αυτά για την ώρα. Φοβάμαι ότι οι επιλογές είναι μετρημένες και αυτή την εβδομάδα, άρα ίσως η καλύτερη επιλογή, θα είναι να οργανώσετε μία πιο προσωπική κινηματογραφική βραδιά στο σπίτι σας. Αν το έχετε δει κάτω από τρεις φορές, βάλτε στο dvd το ανυπέρβλητο «Prestige».

Μέχρι την επόμενη συνάντηση, cheers.

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Απρίλιος 9- Μαχητές των Δρόμων 4

Σίκουελ: η απάντηση του Χόλυγουντ στην αβεβαιότητα


Φτάνουμε στα μέσα Απριλίου και αιφνιδίως δεχθήκαμε τις πρώτες ύπουλες επιθέσεις της ζέστης. Μάλλον το καλοκαίρι προβλέπεται ιδιαίτερα θερμό, ελπίζω όμως όχι τόσο θερμό όσο στον «Σκοτεινό Κώδικα» με τον Νίκολας Κέιτζ, που σας πρότεινα την προηγούμενη εβδομάδα.

Πάμε σε μία βιαστική ματιά σε αυτά που πάνω κάτω παίζονται στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα και αμέσως μετά θα κλείσουμε με τρεις ταινίες μεγάλου βεληνεκούς, που έρχονται σύντομα, βάζοντας μεγαλόπνοο στοίχημα να κερδίσουν μεγάλα κομμάτια της πίτας του κοινού. Κοινός γνώμονάς τους είναι ότι αποτελούν συνέχεια παλαιότερων, επιτυχημένων ταινιών, όπως άλλωστε είναι και οι περισσότερες υπερπαραγωγές των τελευταίων χρόνων στο Χόλυγουντ. Η γενικότερη αβεβαιότητα των εισιτηρίων και η σχετική αποτυχία ορισμένων φιλόδοξων παραγωγών (όπως το «Northern Compass»), έχει οδηγήσει τα μεγάλα στούντιο να σκέφτονται σχεδόν αποκλειστικά μόνο με τη λογική των σίκουελ και απ’ ό,τι φαίνεται η κατάσταση θα αργήσει να αλλάξει. Τουλάχιστον, όπως έχει αποδειχθεί πρόσφατα με θρυλικές σειρές όπως τον Batman και τον James Bond, δεν διστάζουν να ξοδέψουν χρήμα και χρόνο για να παρουσιάσουν κάτι αξιόλογο, που θα δώσει νέα εμπορική (και καλλιτεχνική) ώθηση στα αντίστοιχα franchise.

Πάμε, όμως στα χειροπιαστά και στις σκοτεινές αίθουσες. Πρώτα απ’ όλα για τους λάτρεις της ταχύτητας και των φαντεζί αμαξιών, υπάρχουν οι «Μαχητές των Δρόμων 4» («Fast & Furious»), με την παρουσία αυτή τη φορά του σκληρού Vin Diesel, που νομίζω έπαιζε μόνο στην πρώτη ταινία. Δεν χρειάζεται να σας αναλύσω την πλοκή, μπορείτε να φανταστείτε ότι μοιάζει με ένα τυχαίο σενάριο από ταινία του Τσαρλς Μπρόνσον. Δεν έχω σαφή άποψη μιας και μόνο τη δεύτερη της σειράς έχω δει και την είχα κατατάξει στις επιεικώς απαράδεκτες. Μπορεί αυτή να είναι καλύτερη, ποιος ξέρει τι είχε στο μυαλό του ο σκηνοθέτης (πιθανώς τίποτα το ιδιαίτερο).

Ισως μια καλή επιλογή της τρέχουσας (ρηχής) εβδομάδας είναι το animation «Τέρατα και Εξωγήινοι» («Monsters vs Aliens»). Κλασικό ψηφιακό σχέδιο της Pixar, φωνές πολλών γνωστών ηθοποιών, ως συνήθως για το είδος μεγάλες εισπράξεις στην Αμερική και μίξη χαρακτήρων από παλαιότερες ταινίες. Επιμένει να παίζεται ακόμα και το τηλεοπτικής λογικής «Σούλα Ελα Ξανά», καθώς και το δραματικό, επίσης ελληνικό «Σκλάβοι στα δεσμά τους», στο οποίο συνυπάρχουν ο Φέρτης με τη Ματσούκα, χωρίς να συγκεντρώσουν και πολύ καλές κριτικές. Τα υπόλοιπα έργα είναι όσα έχουν ξεμείνει από τις προηγούμενες εβδομάδες, δηλαδή η επιλογή επαφίεται στον πατριωτισμό σας.

Οπως διαπιστώσατε συνεχίζει να επικρατεί μία κινηματογραφική ραστώνη και ίσως θα ήταν καλύτερο να νοικιάσετε κάτι σε dvd. Ομως μην ανησυχείτε. Τα καλύτερα έρχονται. Πάρτε, λοιπόν μία γεύση παρακάτω.

Terminator Salvation. Νέα τριλογία ξεκινάει και αυτή τη φορά οι παραγωγοί αποφάσισαν πολύ σοφά να πάρουν πραγματικό ηθοποιό για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο πολύς Christian Bale, μετά την απολύτως επιτυχημένη εμβάπτιση που κατάφερε να πετύχει στον κουρασμένο χαρακτήρα του Bruce Wayne/Batman, αναλαμβάνει ακόμα μία εξίσου δύσκολη αποστολή. Στη συνέχεια της εμβληματικής ταινίας των ‘90s «Εξολοθρευτής», θα υποδυθεί τον John Connor, αρχηγό της αντίστασης των ανθρώπων ενάντια στις μηχανές οι οποίες καταστρέφουν τον κόσμο κάπου στο μέλλον. Στην Αμερική πέρσι προβαλλόταν και η δεύτερη σεζόν της σχετικής τηλεοπτικής σειράς (Sarah Connor Chronicles – ευτυχώς την τερμάτισαν), αλλά απ’ ό,τι φαίνεται οι οπαδοί του «Terminator» παραμένουν πιστοί και πολυπληθείς. Λίγο υπομονή, αλλά αξίζει γιατί κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στις 4 Ιουνίου στην Ελλάδα. Ως τότε ξεγελάστε τη δίψα σας με το εντυπωσιακό τρέιλερ:
www.worstpreviews.com/trailer.php?id=333&item=5


Transformers: Revenge of the fallen. Ηταν φυσικό επόμενο μετά τη συγκλονιστική εισπρακτική επιτυχία της πρώτης ταινίας να ακολουθήσει πολύ σύντομα το (πρώτο;) σίκουελ. Και πάλι τα ρομπότ θα πολεμήσουν με φόντο τη καημένη τη γη μας, άλλα στο πλευρό των ανθρώπων και άλλα για την πάρτη τους. Τους τόνους τσαλακωμένης λαμαρίνας που θα δούμε στις οθόνες μας σκηνοθετεί και πάλι ο μετρ του είδους Michael Bay. Αυτό βέβαια θέλει ακόμα περισσότερη υπομονή. Η πρεμιέρα θα γίνει και πάλι στην Ελλάδα στις 26 Ιουνίου, αν και από τώρα έχουν κρεμαστεί οι αφίσες στις προθήκες με τα προσεχώς των μεγάλων cineplex.

Harry Potter and the Half-Blood Prince. Από τα πιο πολυαναμενόμενα. Παρ’ ότι η έξοδός της στους κινηματογράφους είναι προγραμματισμένη για τον Ιούλιο, από τώρα έχουν διαδοθεί ρίγη ανυπομονησίας στους ανά τον κόσμο fan του λογοτεχνικού ήρωα της Ρόουλινγκ. Ηδη έχει κυκλοφορήσει τρέιλερ της ταινίας και σκηνοθέτης είναι ο David Yates, δηλαδή ίδιος με την προηγούμενη ταινία, «Το κύπελλο της φωτιάς». Οι πρωταγωνιστές έχουν μεγαλώσει, μαζί τους έχει ωριμάσει και η υπόθεση και λογικά η προτελευταία ταινία της σειράς, αναμένεται να κρατηθεί στο ίδιο καλό επίπεδο με τις προηγούμενες.

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Απρίλιος 2- The Knowing


Κρίση; Ευτυχώς υπάρχουν και χειρότερα

Του Γιάννη Πλιώτα


Καλημέρα και από εδώ. Σκεφτόμουν ότι είναι κρίμα που χάσαμε για μια μέρα την πρωταπριλιά, αλλά ίσως και όχι, γιατί φέτος δεν είχα καθόλου καλές ιδέες για ψέματα. Πάμε λοιπόν κατ’ ευθείαν στο κυρίως θέμα. Φαίνεται ότι κάπως έχει καταλαγιάσει η φουρτούνα των Οσκαρ και εν αναμονή διάφορων block busters που θα επιτεθούν στις μεγάλες οθόνες αρχής γενομένης από το Μάιο, φαίνεται ότι επικρατεί μια σχετική νηνεμία στα κινηματογραφικά δεδομένα.
Αυτό εύκολα μπορεί να το συμπεράνει ο τακτικός θεατής ρίχνοντας μια βιαστική ματιά στις ταινίες που πάνω-κάτω παίζονται αυτόν τον καιρό: «Slumdog Millionaire» (εντάξει το έχουν δει μέχρι κι οι πέτρες), το ελληνικό «Σούλα Ελα Ξανά» (ούτε γι’ αστείο – χίλιες φορές καλύτερα να νοικιάσετε το αξιοπρεπέστατο «Mama Mia»), «The International» (καλό καστ, καλός σκηνοθέτης, ενδιαφέρουσα υπόθεση, αλλά πέρασε απαρατήρητο και όχι τυχαία) και τα κλασικά animations «Bolt» και «Μαδαγασκάρη 2» μεταγλωττισμένα για όσους έχουν πιτσιρίκια, που δεν τα έχουν βαρεθεί ακόμα.Παρ’ όλη την περιρρέουσα υποτονικότητα, υπάρχουν κάνα-δυο ταινίες που μπορεί να ταράξουν τα νερά, στοχεύοντας μέσω ακραίων καταστάσεων στη δημιουργία έντονων συναισθημάτων.
Θα αναφερθούμε σε δύο θρίλερ, είδος που μαντεύω ότι όσο περνάει ο καιρός θα ανθίζει όλο και περισσότερο. Σύμφωνα με την εξήγηση που έχω σκαρφιστεί, έχουμε περάσει σε μια περίοδο παρατεταμένης ανασφάλειας. Αρχικά ήταν η επαπειλούμενη περιβαλλοντολογική καταστροφή, η οποία ακολουθήθηκε απ’ την κλιμακούμενη, χιλιοειπωμένη παγκόσμια οικονομική κρίση. Ο συνδυασμός τους αναμφίβολα έχει σκορπίσει ρίγη ανατριχίλας σε όλους μας, σαν άλλος Κρίστοφερ Λι στο ρόλο του δράκουλα. Είναι προφανές ότι οι περισσότεροι θα αναζητήσουν κάτι πιο μεγαλειωδώς καταστροφικό, για να νιώσουν μέσω του απόλυτου φόβου τους, ότι υπάρχουν και χειρότερα και σε ένα βαθμό να αυτοπαρηγορηθούν. Αρα θα στρέφονται όλο και συχνότερα προς ταινίες τρόμου και ειδικά σε μεγαλεπήβολες, εσχατολογικές παραγωγές που προβάλουν την απειλή της ολοκληρωτικής, σαρωτικής καταστροφής του κόσμου. Ποιος θα κάτσει να σκοτιστεί με τα δάνεια, αν μετά το 2012 θα έρθει το τέλος των πάντων; (σημειώστε παρακαλώ την ημερομηνία για μελλοντική αναφορά)
«Σκοτεινός Κώδικας»
Στις εσχατολογικές ταινίες τρόμου ανήκει το «The Knowing» ή αλλιώς «Σκοτεινός Κώδικας», η νέα ταινία του οραματιστή σκηνοθέτη Αλεξ Πρόγιας (με σημαντικές ταινίες στο βιογραφικό του όπως το cult «Κοράκι», το εξαιρετικό «Dark City» και το αμφιλεγόμενο «I robot»), ο οποίος και σε αυτό το έργο του, παραμένει πιστός ακόλουθος της επιστημονικής φαντασίας. Στον «Σκοτεινό Κώδικα» πρωταγωνιστεί ο Νίκολας Κέιτζ και μη βιαστείτε να κουνήσετε συγκαταβατικά το κεφάλι σας, όπως όλοι σχεδόν οι φίλοι μου, που τους την πρότεινα. Νομίζω στον συμπαθή ηθοποιό ταιριάζουν μια χαρά ρόλοι σαν αυτόν που υποδύεται εδώ, δηλαδή της σύγχρονης αστικής Κασσάνδρας, που προφητεύει την επικείμενη καταστροφή του κόσμου. Δεν χρειάζεται να συγκρατήσετε πολλά από το γραμμικό σενάριο. Ο Κέιτζ είναι ορθολογιστής καθηγητής στο MIT και εξαιτίας του θανάτου της γυναίκας του, έχει χάσει κλασικά την πίστη του. Στα χέρια του γιου του, περιέρχεται μια ακατανόητη, φαινομενικά τυχαία, ακολουθία αριθμών, που έχει γραφτεί πριν από μισό αιώνα. Οπως δεν αργεί να αποδειχθεί, στη μυστηριώδη ακολουθία περιέχονται οι ακριβείς ημερομηνίες όλων των καταστροφών που έπληξαν την ανθρωπότητα τα τελευταία πενήντα χρόνια. Για να γίνει ακόμα πιο αγωνιώδης η υπόθεση, οι αριθμοί ολοκληρώνονται υποδεικνύοντας τρεις φοβερές καταστροφές, που δεν έχουν ακόμα επαληθευθεί. Δεν χρειάζεται να είστε προφήτες για να αντιληφθείτε το χάος που επακολουθεί.
Η ταινία ανά διαστήματα κορυφώνεται, οι σκηνές είναι άπλετα διανθισμένες με σεναριακές και σκηνοθετικές εμπνεύσεις, ενώ μεγάλο βάρος έχει δοθεί και στα εντυπωσιακά ειδικά εφέ. Νομίζω υπηρετεί σωστά το είδος της και δεν καμώνεται ότι είναι κάτι πέρα από μια ευχάριστα δυσάρεστη δίωρη ψυχαγωγία. Δεν είναι αριστούργημα και δεν λείπουν οι αδυναμίες, με κυριότερες την επιφανειακή σκιαγράφηση όλων των δευτερευόντων χαρακτήρων και την ημιτελή ανάπτυξη ορισμένων ιδεών. Συνολικά, όμως είναι καλή, αξίζει τρεισήμισι αστέρια στα πέντε και είναι ιδανική επιλογή αν σας έχει λείψει μια καταστροφή του κόσμου.
«Ασε το κακό να μπει»
Ανήκοντας στο ίδιο είδος, αλλά κινούμενο σε πολύ διαφορετικό μήκος κύματος είναι το πολύ δυνατό «Lat den ratte komma in» («Let the right one in», η αγγλική απόδοση του τίτλου και «Ασε το κακό να μπει» η ελληνική), που είναι ανεξάρτητη, περσινή παραγωγή και έρχεται από τη Σουηδία, αφού ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο αποσπώντας 42 βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ. Ξεκινάει με την ιστορία ενός εσωστρεφούς αγοριού, του Οσκαρ, ο οποίος σχεδιάζει να πάρει εκδίκηση από τους αυταρχικούς συμμαθητές του, με τη βοήθεια της Ελι, ενός αλλόκοτου κοριτσιού. Οπου και να έχει προβληθεί έχει ενθουσιάσει κοινό και κριτικούς (εντάξει κλισέ έκφραση, αλλά όντως το έχει κάνει), και δεν είναι τυχαίο το ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται με βαθμολογία 8,2 στα 10, μέσα στη λίστα με τις διακόσιες καλύτερες ταινίες όλων των εποχών στο imdb.com, ενώ στο rottentomatoes.com έχει αγγίξει το τέλειο, με 97% θετικές κριτικές. Αυτά, όμως για την ώρα, ραντεβού την επόμενη εβδομάδα με αναφορές στις πιο αναμενόμενες ταινίες των επόμενων μηνών, δηλαδή της περιόδου που στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού χαρακτηρίζουν εύστοχα ως «summer action season». Ως τότε να κλείνετε καλά τις πόρτες το βράδυ και να φροντίζετε να μην εξέχει απ’ το πάπλωμα σας ούτε εκατοστό ακάλυπτου δέρματος. Διάφορα πλάσματα και πράγματα μπορεί να συρθούν απ’ τις σκιές.

* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη


~~~Στη φωτογραφία: The Knowing~~~