Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Μάιος 29- 21


Για να μην διαβάζετε συνέχεια τα ίδια, σήμερα παραχωρώ τη θέση μου στην καρέκλα του σκηνοθέτη, στο φίλο μου Μιχάλη Φουντουκλή και του ζητώ να γράψει για τρεις ταινίες γύρω μας:

«Στα σαλόνια του Χόλυγουντ είναι κοινό μυστικό πως για να φτιάξεις μια επιτυχία –και όχι μια καλή, απαραίτητα, ταινία- υπάρχουν πολλά «τρικ». Ελίτ τεχνικές αν θέλετε. Τεχνικές που λίγοι, τυχοδιώκτες παραγωγοί έχουν τη σοφία να επιλέξουν. Μια από τις πιο κοινές το τελευταίο καιρό είναι η λεγόμενη «based on a true story». Ελληνιστί «βασισμένο σε αληθινή ιστορία». Προσοχή στο «βασισμένο». Τέτοιες ταινίες έχουμε απολαύσει πολλές. Ταινίες, όπως ο Εξορκιστής μας τρόμαξαν έως και 62% περισσότερο με το που μάθαμε πως είναι «βασισμένες σε αληθινή ιστορία». Ταινίες όπως το «Τυφώνας» ή το «ένας υπέροχος άνθρωπος» μας συγκίνησαν έως και 55% περισσότερο, έκθαμβοι παρακολουθήσαμε τη «Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» ζώντας το έως και 39,7% περισσότερο, κλάψαμε τουλάχιστον 24% περισσότερο με την τραγική –και βασισμένη σε αληθινή- ιστορία του «Shine» του σολίστα, ενώ ή «Erin brockovich» μας έβγαλε έως και 33.33333% περισσότερο από τα ρούχα μας, με τις κακουχίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.

Καθώς ο Μάιος έχει αρχίσει να μας αποχαιρετά, τρεις ταινίες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, ετοιμάζονται να προβληθούν στη χώρα μας –με μια εξαίρεση. Ο σύνδεσμός τους; Είναι «βασισμένες σε αληθινές ιστορίες». Η πρώτη ταινία που αναμένεται να κάνει την εμφάνιση της στην χώρα μας κοντά στα τέλη Ιουνίου, έχει ως θέμα μια ληστεία –αφάνταστα ευφάνταστο- ή οποία έλαβε χώρα το 1971 στη πρωτεύουσα της Αγγλίας. Εκεί ο πλέον καταξιωμένος, βασιλιάς της αστικής οδήγησης τύπου parkour, Jason Statham, υποδύεται έναν ιδιοκτήτη μάντρας αυτοκινήτων, ο οποίος, αφού κάποιοι «κακοί» χωρίς κανένα αξιοσημείωτο λόγο του κάνουν σμπαράλια την επιχείρηση, αποφασίζει να ληστέψει την τράπεζα της οδού Baker. Έτσι για το γαμώτο. Η ταινία υπόσχεται πολύ πιστολίδι, πολύ μακελίδι και φυσικά πολύ, πάρα πολύ κυνηγητό με αυτοκίνητα. Αυτοκυνηγητό. Το casting συμπληρώνει η σχεδόν άγνωστη Saffron Barrows, και αρκετοί ακόμα κομπάρσοι που δεν θα διστάσουν να δώσουν τη ζωή τους για να σώσουν τη ζωή του συμπαθή και ταχύτατου πρωταγωνιστή. Με μια φράση. Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια, εκτός κι αν είναι ο Jason Statham.

Μια ομάδα δολοπλοκεί στην δεύτερη ταινία η οποία έχει προαναφερθεί αποσπασματικά τον Απρίλιο. Ο λόγος για το «21» μια ταινία ή οποία έχει «βασιστεί» στην ιδέα του καθηγητή του πανεπιστημίου του MIT, Mickey Rosa (Kevin Spacey), να δημιουργήσει και να προπονήσει μια ομάδα από τους πιο ευφυείς μαθητές του, με σκοπό να τινάξουνε τη «μπάνκα» στον αέρα. Τη «μπάνκα» ενός καζίνο –που και χωρίς να την δω μπορώ να μαντέψω πως θα είναι στο Λας Βέγκας. Η ταινία πραγματεύεται τις επιδράσεις του χρήματος πάνω στο μυαλό και τις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό ήθελε τουλάχιστον. Δίνοντας όμως περισσότερο βάρος στα κουστούμια, στις λιμουζίνες, στα ποτά και στις γυναίκες, κάπου μάλλον δεν πρόλαβε να αναπτύξει επαρκώς τους χαρακτήρες και να σχεδιάσει με μεγαλύτερη μαεστρία τη πλοκή της. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει συμπαθητική έως και ευχάριστη. Τουλάχιστον μέχρι τη πρώτη ώρα. Πάνω από μια ώρα «εικοσιμία» είναι μόνο για το βράδυ της πρωτοχρονιάς. Θετικό για το σκηνοθετικό team, που βρήκε χώρο να εξηγήσει επαρκώς και με όμορφο τρόπο τη τεχνική του «card counting» την οποία και βλέπουμε να χρησιμοποιούν οι πρωταγωνιστές για να «εξαπατήσουν» το καζίνο.

Η τρίτη ταινία, μας μεταφέρει σε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό. Ή μήπως να πω σ-Κίνα-κο. Στη οικοδέσποινα χώρα των Ολυμπιακών, βρίσκονται τα εξήντα «Παιδιά του Huang-shi», τα οποία με τη βοήθεια ενός πολύ θαρραλέου και ανιδιοτελή δημοσιογράφου (Jonathan Rhys Meyers) και της γοητευτικής νοσοκόμας-κατά παραγγελία- (Radha Mitchell ) θα διασχίσουν βουνά, λίμνες και λαγκάδια για να βρουν μια καλύτερη τύχη. Και τείχη. Σινικά. Η ταινία θυμίζει αβάστακτα το φαινόμενο του «τελευταίου Σαμουράι», όπου ένας ξένος, παραμένει, χωρίς τη θέλησή του, σε κάποιο απομονωμένο χωριό, όπου εκεί μαθαίνει μέρα με τη μέρα, τα σοφά μυστικά της απλής ζωής, γίνεται ένα με το Τσι του και απογειώνεται σε ένα νέο επίπεδο. Πνευματικά. Οικουμενικά. Γραμματικά. Η ταινία αυτή όμως, έχει παίξει τα χαρτιά της σωστά και είναι «βασισμένη» σε αληθινή ιστορία. Οπότε δεν είναι το ίδιο. Παρ’ όλο που είναι. Θετική η παρουσία του πρωταγωνιστή Meyers, ο οποίος έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις μετά το πρόσφατο Match point και της Michelle Yeoh η οποία μας φέρνει έναν Κινέζικο αέρα «Τίγρη και δράκου» ενισχύοντας το ιθαγενές στοιχείο (γιατί με Βρετανούς και Αυστραλούς πρωταγωνιστές αλίμονο αν μάθουμε έστω μια λέξη Κινέζικα).»

Μάιος 22- Indiana Jones


Καλημέρα!

Χωρίς περιττούς προλόγους, πάμε κατευθείαν στην αναμφίβολα πιο αναμενόμενη ταινία των τελευταίων δύο δεκαετιών, την τέταρτη ταινία με τις περιπέτειες του θρυλικού αρχαιολόγου Ιντιάνα Τζόουνς. Πρεμιέρα λοιπόν έκανε στις Κάννες πριν από λίγες μέρες το «Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου», δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια μετά την «Τελευταία Σταυροφορία», που θεωρήθηκε, όχι άδικα, η καλύτερη -από όλες τις απόψεις- ταινία της σειράς. Τότε βέβαια λάμπρυνε το καστ με την παρουσία του ο Σερ Σον Κόνερι, που έχοντας πλέον οριστικά αποσυρθεί απ’ την ηθοποιία, αρνήθηκε ευγενικά να πάρει μέρος έστω και για λίγα λεπτά στην τωρινή ταινία. Σταθερός, όμως στο ρόλο του και όπως φαίνεται πειστικότατος, παραμένει ο Χάρισον Φορντ.

Στο «Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου», που φυσικά σκηνοθετεί ξανά ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, τον Χάρισον Φορντ πλαισιώνουν η Κέιτ Μπλάνσετ, ο επιβλητικός Τζον Χαρτ και ο ανερχόμενος νεαρός ηθοποιός Σία Λε Μπεφ, που συστήθηκε στο ευρύ κοινό με την περσινή επιτυχημένη μεταφορά των «Transformers» στη μεγάλη οθόνη (μιας και αναφέρθηκε, τα παντοδύναμα ρομπότ επιστρέφουν στη Γη για να πολεμήσουν και να λιώσουν τόνους λαμαρίνας το 2009, ξανά σε παραγωγή του Σπίλμπεργκ).

Τι μπορούμε να περιμένουμε λοιπόν από τον τέταρτο Ιντιάνα; Σύμφωνα με τα λεγόμενα του σκηνοθέτη και των παραγωγών, μία ταινία πολύ κοντά στο πνεύμα των προηγούμενων τριών ταινιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι για να αποδώσει την ίδια ατμόσφαιρα, αρνήθηκε να εκσυγχρονίσει τη φωτογραφία και θέλησε να παραμείνει πολύ κοντά στην κόμικ αισθητική της «Κιβωτού της Διαθήκης». Έτσι ζήτησε από τον διευθυντή φωτογραφίας Γιάνους Καμίνσκι (από τη «Λίστα του Σίντλερ» το 1993 και έως σήμερα μόνιμος συνεργάτης του), να δει επανειλημμένα τις τρεις πρώτες ταινίες και να «αντιγράψει» τις τεχνικές που είχαν χρησιμοποιηθεί τότε. Αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο ερωτηματικό, μιας και δεν νομίζω ότι έχοντας τόσο χρόνο στη διάθεσή τους δεν θα δούλεψαν αρκετά το σενάριο και τους διαλόγους. Υπάρχει η πιθανότητα, ένα μέρος του κοινού, το οποίο γεννήθηκε μετά την «Τελευταία Σταυροφορία» (θυμάμαι ότι ήταν από τις πρώτες ταινίες που είχα δει στον κινηματογράφο και μάλιστα στον εξώστη στη «Γρανάδα») να βρει κάπως παρωχημένη την εικόνα. Υποθέτω, όμως ότι η ταινία απευθύνεται πρωτίστως σε ηλικίες άνω των 20-25 και είμαι σίγουρος ότι και στη δική σας αίθουσα, οι θεατές θα ξεσπάσουν σε χειροκροτήματα μόλις κάνει την εμφάνισή του ο κύριος καθηγητής.

Ας μείνω λίγο ακόμα στο «Βασίλειο του Κρυστάλλινου Κρανίου», αφού μιλάμε για την ταινία της χρονιάς και ας περιγράψω με αδρές γραμμές την υπόθεση, η οποία έξυπνα μεταφέρεται είκοσι χρόνια μετά την «Τελευταία Σταυροφορία», στην εποχή του ψυχρού πολέμου. Οι Σοβιετικοί συλλαμβάνουν τον Ιντιάνα Τζόουνς και τον αναγκάζουν να τους οδηγήσει μέσα απ’ τις ζούγκλες του Αμαζονίου σε μία μυστική περιοχή, όπου αν επιστραφεί ένα κρυστάλλινο κρανίο, ο κάτοχός του θα αποκτήσει τεράστια δύναμη. Αναμένονται κυνηγητά, εκρήξεις, χτυπήματα από μαστίγιο και μάχες με ιθαγενείς σε αινιγματικά ζιγκουράτ.

Χωράνε άραγε κι άλλες ταινίες στην κινηματογραφική σας εβδομάδα; Ας πούμε ότι υπάρχει το «Αποστολή στη Μπριζ», με Ρέι Φάινς και Κόλιν Φάρελ, το οποίο κινείται εμφανέστατα στα βήματα του «Αρπαχτή» και «Δυο καπνισμένες κάνες», μόνο που αυτή τη φορά την ταινία δεν τη σκηνοθετεί ο χαμένος απ’ το σύμπαν Γκάι Ρίτσι, ενώ κι η δράση μεταφέρεται από την Αγγλία στο Βέλγιο, που για κάποιο λόγο οι Αμερικάνοι, μάλλον το θεωρούν τρελή χώρα. Καλά λόγια άκουσα, παρ’ ότι ήμουν επιφυλακτικός και μαζί με το «Iron Man», ίσως αποτελούν τις καλύτερες εναλλακτικές λύσεις σας. Υπάρχει επίσης η περιπέτεια φαντασίας «Nims Island», ενώ καλό θα είναι να αποφύγετε την απογοητευτική ταινία των αδερφών Γουατσόφσκυ «Speed Racer». Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα να μου είχε περισσέψει περισσότερος χώρος για να θάψω την ταινία όπως της αξίζει, αλλά θα αναφέρω μόνο ότι οι δύο σκηνοθέτες, στην πρώτη τους απόπειρα μετά το «Μάτριξ» αποδεικνύουν ότι το να κλέψεις μερικές ιδέες από εδώ κι από εκεί και να χρησιμοποιήσεις απίστευτα εφέ, δεν σε κάνει απαραίτητα και καλό σκηνοθέτη.

Στην Αμερική είχαμε πρεμιέρα και για τη συνέχεια της «Νάρνια» η οποία πρώτευσε μεν στο box office με 53 εκατομμύρια δολάρια, αλλά δεν νομίζω να επαναλάβει την εισπρακτική επιτυχία της πρώτης ταινίας, δε. Σε λίγο καιρό καταφτάνει ένα ακόμα σίκουελ, η τρίτη ταινία της «Μούμιας», η οποία εγκαταλείπει ρίχνει μαύρη πέτρα στην Αίγυπτο και ταξιδεύει ως την Κίνα, όπου ο Μπρένταν Φρέιζερ καλείται να αντιμετωπίσει τον Τζετ Λι. Το trailer μοιάζει άκρως εντυπωσιακό και λογικά θα είναι μια καλή περιπέτεια δράσης.

Μάιος 15- Wanted


Για σήμερα αναζήτησα τις μεγάλες παραγωγές που θα κάνουν πρεμιέρα σε λίγο καιρό και έγραψα ένα μικρό κομμάτι για τέσσερις από αυτές, ώστε να είστε προετοιμασμένοι.


The Incredible Hulk

13 Ιουνίου

Ο Hulk κάνει επίδειξη δύναμης και επιτίθεται στις μεγάλες οθόνες, πέντε χρόνια μετά την προηγούμενη εκδοχή του Ανγκ Λι, η οποία συγκέντρωσε τα πυρά κριτικής και κοινού. Στο imdb.com η βαθμολογία εκείνης της ταινίας είναι 5,8 στα δέκα, δεν συνάντησα κανέναν που να του άρεσε, ενώ και οι συνολικές του εισπράξεις κατάφεραν απλώς να αγγίξουν το δυσθεώρητο budget της. Τώρα με άλλο σκηνοθέτη και με τους Edward Norton και Liv Tyler στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, φιλοδοξεί για κάτι καλύτερο. Το ερώτημα είναι αν το «Incredible Hulk», θα καταφέρει να βγει απ’ τη σκιά ενός άλλου υπερήρωα της Marvel, του Iron man, ο οποίος ένα μόνο μήνα πριν, κατάφερε να αναδειχθεί στο πρώτο μεγάλο blockbuster της φετινής θερινής σεζόν. Η υπόθεση είναι κλασική, καθώς ο καθηγητής Bruce Banner, προσπαθεί να κατανοήσει και εν συνεχεία να θεραπεύσει την «ασθένεια» που τον μετατρέπει σε τέρας. Δεν είναι και «Transformers», αλλά θα χορτάσουμε με τόνους τσαλακωμένης λαμαρίνας.

The Happening

13 Ιουνίου

Να μία ταινία η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί πολυαναμενόμενη, εξίσου από οπαδούς και πολέμιους του σκηνοθέτη. Ο Ινδός Night Syamalan (πολύ κλισέ να αναγράφεται δίπλα στο όνομά του, η «Έκτη Αίσθηση»), μετά το αστικό παραμύθι «Lady in the Water» αποφασίζει να επιστρέψει σε ένα είδος με το οποίο αισθάνεται πιο άνετα, το θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Όσο κι αν επικρίθηκε ο «Οιωνός», για μένα ήταν μια από τις καλύτερες ταινίες του 2002 και απ’ όσα μπορούμε να μαντέψουμε απ’ το δυσερμήνευτο trailer του «Happening», ο Syamalan επιχειρεί να δημιουργήσει αντίστοιχη ατμόσφαιρα. Άλλωστε και στο επίσημο site της ταινίας, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι πρώτα διαβάσαμε τους οιωνούς και τώρα αυτό συμβαίνει. Σύμφωνα με την υπόθεση, μία οικογένεια προσπαθεί να ξεφύγει από μία φυσική (;) καταστροφή, που αποτελεί μεγάλης κλίμακας απειλή για την ανθρωπότητα. Πρωταγωνιστεί ο υποψήφιος για όσκαρ Mark Wahlberg και είμαι σίγουρος ότι σε κάποιο μικρό ρόλο θα εμφανίζεται κι ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Wall-E

27 Ιουνίου

Ένα ακόμα animation που προκύπτει απ’ τη συνεργασία της pixar με τη Walt Disney, είναι το «Wall-E», ένα παραμύθι επιστημονικής φαντασίας, που εκτυλίσσεται το 2.700 μ. Χ. Για κάποιο λόγο η ανθρωπότητα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον πλανήτη, στον οποίο έχει ξεχαστεί σε λειτουργία ένα τελευταίο ρομπότ. Μετά από εκατοντάδες χρόνια απομόνωσης, μοναξιάς και ρουτίνας (μιας και συνεχίσει την καθημερινή του εργασία), ο Wall-E, ανακαλύπτει έναν νέο σκοπό στη ζωή του. Συναντιέται με ένα ρομπότ που ονομάζεται Eve και το οποίο έχει σταλθεί να ερευνήσει κατά πόσο ο πλανήτης μπορεί και πάλι να κατοικηθεί. Η Eve φεύγει για να μεταφέρει τα νέα δεδομένα που συνέλλεξε και ο Wall-E, αποφασίζει να την ακολουθήσει σε μία διαστημική περιπέτεια σε όλο το γαλαξία. Καλό θα είναι αν δεν έχετε βαρεθεί ακόμα τα animation καρμπόν του τελευταίου καιρού, αλλά σε διαφορετική περίπτωση αναζητήστε το μαγευτικό παραμύθι του Michel Ocelot «Azur et Asmar».

Wanted

27 Ιουνίου

Τέλος, κάτι που υποψιάζομαι ότι θα γίνει μια απ’ τις μεγαλύτερες επιτυχίες του καλοκαιριού. Ο Ρώσος Timur Bekmambetov, έγινε γνωστός με τις δύο πρώτες εντυπωσιακές ταινίες μιας τριλογίας αστικής φαντασίας, τους «Φύλακες της Νύχτας» και τους «Φύλακες της Μέρας». Τώρα κάνει ένα διάλειμμα και ταξιδεύει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να σκηνοθετήσει το «Wanted», αφού προηγουμένως η Universal αποφάσισε να του εμπιστευτεί ένα τεράστιο budget, πρωτοκλασάτους ηθοποιούς και την αιχμή της τεχνολογίας των cgi. Πρωταγωνιστεί ο James McAvoy, στο ρόλο του απαθούς Wesley ο οποίος μυείται σε μία αδελφότητα δολοφόνων από την Angelina Jolie και τον απαραίτητο Morgan Freeman. Οι πρώτες εικόνες σε συνδυασμό με την εμπειρία του Bekmambetov, συνηγορούν ότι θα παρακολουθήσουμε μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες ταινίες του είδους. Οι χαρακτήρες είναι παρμένοι από το ομώνυμο κόμικ, το οποίο διαφημίζεται ως πιο σκοτεινό απ’ το V for Vendetta και Sin City. Αν σας αρέσει, τότε κάντε υπομονή έως το 2009, οπότε και ο Bekmambetov ολοκληρώνει την τριλογία του με το «Twilight Watch».

Κυριακή 11 Μαΐου 2008

Μάιος 8- Iron Man


Το Πάσχα έμεινε αρκετά πίσω, η Πρωτομαγιά πέρασε και δεν άγγιξε, αλλά τουλάχιστον έρχεται το μεγάλο, φωτεινό καλοκαίρι μαζί με τις ομπρέλες, τις ψάθες, τα κουβαδάκια, τις παραλίες και ό,τι τέλος πάντων αποφασίσει να κουβαλήσει μαζί του. Όπως έχετε καταλάβει ήδη κάνω σχέδια για τις διακοπές και ίσως να προλάβω με πολύ ψυχή τα μεγάλα blockbuster που θα εισβάλουν στις κινηματογραφικές αίθουσες από μέσα Μαΐου, έως και αρχές Ιουνίου.

Τι μπορεί να έρθει απ’ την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δεν είναι άγνωστο, αλλά με εξαίρεση τον Ιντιάνα Τζόουνς και την τρελή του παρέα, οι περισσότερες ταινίες δεν εμπνέουν και ιδιαίτερα μεγάλο ενθουσιασμό.

Στην πόλη μας, έχει επιτεθεί (αν δεν το έχετε αντιληφθεί) ο Iron Man, ένας απ’ τους κλασικούς Αμερικάνους ήρωες κόμικ. Αν παρακολουθείτε την εξέλιξη της ιστορίας (που αμφιβάλλω), ο Iron Man έχει γίνει λίγο κολλητός με την κυβέρνηση των Η.Π.Α. και ούτε λίγο, ούτε πολύ σκότωσε πριν λίγο καιρό τον Captain America. Αν αναρωτιέστε (και με το δίκιο σας) γιατί, η απάντηση είναι ότι ο τελευταίος αρνήθηκε να παραδώσει τη στολή και την ασπίδα του (αν θυμάμαι καλά), τα οποία η κυβέρνηση θεωρούσε ότι είναι κρατική περιουσία (λογικό). Όπως καταλαβαίνετε στο σύμπαν της Marvel επικρατεί ένα μπάχαλο γενικότερα, αλλά αφού οι ταινίες με υπερήρωες συνεχίζουν να κάνουν μεγάλες εισπράξεις, θα δούμε αρκετούς ακόμα να παρελάζουν απ’ τις οθόνες μας (κινηματογραφικές, τηλεοράσεως ή κατά πάσα πιθανότητα υπολογιστών). Τέλος πάντων στο Iron Man, απ’ το trailer καταλαβαίνετε το μακελίδι που θα επακολουθήσει, με τον σιδερόφραχτο ήρωα να κυνηγάει Άραβες τρομοκράτες, mig-29 και ένας Θεός ξέρει τι άλλο ακόμα. Εκρήξεις, αερομαχίες, εφέ, βομβαρδισμοί, σεισμοί, λιμοί, λοιμοί και καταποντισμοί θα απειλήσουν ό,τι είναι καλό και νομοταγές, αλλά ο Iron Man υποθέτω θα σώσει τη μέρα. Ποια είναι η υπόθεση σε γενικές γραμμές: Τεχνολογία ενάντια στο απόλυτο κακό (όχι τον Σάουρον). Δεν νομίζω ότι φτάνει το επίπεδο των Transformers, ο πρωταγωνιστής μου φαίνεται αντιπαθητικός και η ιστορία μια απ’ τα ίδια. Απευθύνεται μόνο στους φαν του ήρωα (ε, πόσοι να είναι πια στα Γιάννενα;) και σε όσους θέλουν να καθίσουν σε μία αναπαυτική πολυθρόνα για 126 λεπτά χωρίς να περάσει απ’ το μυαλό τους οποιοδήποτε ερέθισμα. Σε περίπτωση που σας διαφεύγει, πάντως, μπορείτε να επιτύχετε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα κάνοντας ζάπινγκ στη δορυφορική.

Μένοντας στην ίδια ταινία, στα ταμεία στην Αμερική, όπως ήταν φυσικό τα έσπασε και μέσα στην πρώτη εβδομάδα προβολής σάρωσε 104 εκατομμύρια δολάρια, αριθμό που είχαμε καιρό να δούμε. Στην επόμενη θέση του box office ήταν το “Made of Honor», με 15 (μόλις) εκατομμύρια και με (κακό) λογοπαίγνιο στον τίτλο του. Στη συγκεκριμένη ταινία, ένας τύπος ερωτευμένος με μία φίλη του, προσπαθεί να την κερδίσει, αφού εκείνη του ζητάει να την παντρέψει (να γίνει ο «maid of honor» της δηλαδή). Ακούγεται αναπόδραστα κλισέ και ελπίζω να το φέρουν εδώ τη βδομάδα του δεκαπενταύγουστου. Καλή ταινία για εκείνη την περίοδο είναι και το «Baby Mama», που ήταν τρίτο την προηγούμενη εβδομάδα στην Αμερική. Μία επιτυχημένη, μόνη, δυναμική γυναίκα που κάνει καριέρα σαν επιχειρηματίας, θέλει να αποκτήσει ένα μωρό και μπλα μπλα μπλα.

Επίσης παίζεται στην πόλη μας ακόμα μία ελληνική κωμωδία της χρονιά, το «Λούφα και Απαλλαγή Ι-4» σε σκηνοθεσία όχι Περράκη, αλλά με πλούσιο τηλεοπτικό καστ. Ανάμεσά τους και ο ανηθοποιός Νίκος Βουρλιώτης (γνωστός και ως Νίβο). Εντάξει η πρώτη Λούφα, προφανώς είχε αφήσει εποχή στον ελληνικό κινηματογράφο και η δεύτερη έκοψε κι εγώ δεν ξέρω πόσα εισιτήρια, αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο αξιολόγησης για αυτή την ταινία. Δεν την έχω δει, κανά-δυο γνωστοί μου που την είδαν είπαν ότι έχει γέλιο, όμως θα κρατήσω αρκετές επιφυλάξεις. Βλέπω εδώ στο δελτίο τύπου ότι στις δέκα πρώτες μέρες προβολής έκοψε 200.000 εισιτήρια, άρα το όνομα και η ανελέητη προώθηση μέτρησαν. Στο δελτίο τύπου λέει επίσης ότι οι ατάκες της ταινίας κυκλοφορούν ήδη από στόμα σε στόμα, αλλά είμαι σίγουρος ότι εννοεί πως όποιο μεσημεριανάδικο κι αν ανοίξετε, σε όποιο goodys μπείτε να φάτε και όποιο περιοδικό ποικίλης ύλης κι αν ξεφυλλίσετε, θα βρείτε μπροστά σας τα χαμογελαστά πρόσωπα των πρωταγωνιστών να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους και να σας βομβαρδίζουν με ατάκες απ’ την ταινία. Η υπόθεση δεν νομίζω ότι πολυενδιαφέρει. Θυμίζει απελπιστικά το «Πεζοναύτης» με τον Κλιντ Ίστγουντ. Αν θυμάστε, είναι εκείνο που έκανε τον σκληρό λοχία και προσπαθούσε να εκπαιδεύσει κάτι παρτάλια για να νικήσουν τους λοκατζήδες. (και τους έβαζε να βγάζουν και τα φανελάκια πριν το τρέξιμο και τους πυροβολούσε με καλάσνικοφ).

Και έριξε κάτω με μια μπουνιά τον Σουηδό.

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Μάιος 1- Mr. Magorium’s Wonder Emporium


Πάει το Πάσχα, να ‘ταν κι άλλο. Σουβλίσαμε, φάγαμε τσουρέκια, κουλούρια κλπ Πρωτομαγιά σήμερα, είμαι σίγουρος ότι έχετε βγει για να πλέξετε στεφάνια και γιατί όχι να σουβλίσετε λίγο ακόμα. Ελπίζω να περάσατε καλά τις γιορτές, εγώ μια χαρά, βγήκα για πολλούς καφέδες, μια χαρά είστε εδώ από τιμές. Διάβασα λίγο το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» και άκουσα πολύ το «Τάδε έφη Θώδη».

Όχι, όχι αστείο ήταν τα δύο τελευταία, αν και πριν από λίγο καιρό ανακάλυψα ότι η Θώδη είναι η θεία ενός φίλου μου στην Πάτρα και φυσικά έχει φάει το δούλεμα της ζωής του. Δημήτρης Βίλλης, αν τον πετύχετε πουθενά, ρωτήστε τον και τι κάνει η θεία.

Στις πρεμιέρες δεν είχαμε και σπουδαία πράγματα κατά τη διάρκεια των διακοπών, μιας και όπως είπε και ο Τιμογιαννάκης, ποιος θα πάει κινηματογράφο πασχαλιάτικα; Υποθέτω λίγοι, αλλά όλο και κάτι θα είδατε σε dvd (rip). Εγώ χθες πέτυχα στην t.v και είδα για μία ακόμα φορά την πρώτη ταινία των «Πειρατών της Καραϊβικής», απολαμβάνοντας φυσικά τις απίθανες ατάκες του Τζακ Σπάροου («But why the rum is gone?» και «Sorry darling, it would never have worked between us»). Πριν λίγες μέρες ξαναείδα και τη «Μπλε» του Κισλόφσκι, η οποία δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά σίγουρα ήταν πάνω απ’ το μέτριο. Νομίζω σας ανέφερα για το «Batman Begins» και συμπληρώστε το παζλ με καμιά τριανταριά επεισόδια πρώτης και δεύτερης σεζόν του Lost, το οποίο ακόμα δεν έχει καταφέρει να με εθίσει.

Πάμε και στις ταινίες που παίζονται στην πόλη μας, ξεκινώντας με το «Mr. Magoriums Wonder Emporium» ή στα ελληνικά «Το μαγαζί των Θαυμάτων». Το έχει σκηνοθετήσει ο τριαντάρης Zach Helm, ο οποίος κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο καθοδηγώντας τη Νάταλι Πόρτμαν και τον Ντάστιν Χόφμαν. Με τι έχουμε να κάνουμε εδώ; Η Μόλυ Μαχόνυ είναι η αμήχανη και ανασφαλής manager του «Mr. Magorium's Wonder Emporium» το οποίο είναι το πιο παράξενο, πιο φανατστικό και πιο απίθανο κατάστημα παιχνιδιών στον κόσμο. (σας θυμίζει μήπως κάτι;) Αλλά μόλις ο εκκεντρικός ιδιοκτήτης κύριος Μαγκόριουμ της κληροδοτεί το κατάστημα, μία σκοτεινή και ανατριχιαστική αλλαγή αρχίζει να παρασέρνει το κάποτε ξεχωριστό Emporium. Ξέχασα να αναφέρω ότι ο Ντάστιν Χόφμαν είναι 243 ετών αν θυμάμαι καλά. Θα μου πείτε εσείς: «Καλά και γιατί ζει ακόμα;» Και θα σας απαντήσω: «Δεν έχω ιδέα». Σύμφωνα πάντως με το tagline της ταινίας, «πρέπει να το δείτε για να το πιστέψετε», αλλά εγώ θα προσθέσω ότι «πρέπει να το δείτε πρώτα, για να το δείτε και να το πιστέψετε». 6,2 βαθμολογία στο imdb και όχι καλή πορεία στα αμερικανικά ταμεία (όπου το «21» συνεχίζει να τινάζει τη μπάνκα). Ίσως απευθύνεται σε μικρότερες ηλικίες, ίσως εγώ έχω ρηχά γούστα που βρήκα και το «Charlie and the Chocolate factor» μία χλιαρή μετριότητα. Η ετυμηγορία μου δεν αλλάζει: αν κινήστε σε αυτό το μήκος κύματος, καλύτερα να νοικιάστε το «Stardust» ή το «Enchanted».

Αν δεν έχετε πραγματικά κάτι να κάνετε και θέλετε να σπαταλήσετε χρόνο, μπορείτε και να ανατρέξετε στο http://john-pliotas.blogspot.com/, για παλιότερα θέματα της στήλης. Μια άλλη καλή λύση είναι να αναζητήσετε ένα μηχάνημα με κουκλάκια, να χαλάσετε ένα πεντάευρω σε κέρματα και να προσπαθήσετε να εξασκήσετε τις γαντζοικανότητές σας.

Απρίλιος 24- Batman Begins


Όπως κάθε χρόνο, πλησιάζει το Πάσχα, το οποίο σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έχει σκοπό να αναδειχθεί στη μεγαλύτερη υπερπαραγωγή των δύο τελευταίων εβδομάδων. Ο οβελίας ετοιμάζεται να ξεκινήσει γυρίσματα, ενώ κόκκινα αυγά και φουσκωτά τσουρέκια θα αναλάβουν να προσφέρουν ένα χορταστικό θέαμα.

Εγώ ήρθα επιτέλους στα Γιάννενα μετά από πολύ καιρό και τα βρήκα ακόμα πιο όμορφα απ’ ότι τα άφησα. Με χαρά περπάτησα στα φαρδιά πεζοδρόμια, και είδα πολλές βιτρίνες βιβλιοπωλείων να φιλοξενούν το Βασίλειο της Αράχνης.

Λίγο πιο μακριά, στην Αμερική, σαν άλλοι Χίλαρι και Ομπάμα, το εκρηκτικό δίδυμο Τσάκι Τσαν και Τζετ Λι αναρριχήθηκε στην κορυφή του box office, με την τελευταία ταινία τους, το πολυαναμενόμενο «Απαγορευμένο Βασίλειο» να πετυχαίνει εισπράξεις της τάξεως των 21 εκατομμυρίων δολαρίων. Μία άλλη ταινία με ακριβώς αυτόν τον αριθμό στον τίτλο της, το «21», πήγε γενικά πολύ καλά, μάζεψε πάνω από 70 εκατομμύρια, φίλοι μου που την είδαν την συνέστησαν, αλλά υποθέτω απευθύνεται περισσότερο σε λάτρεις του τζόγου και των συγκινήσεων. Φυσικά έχει για θέμα το black jack και ελπίζω όταν το φέρουν εδώ να μην μεταφράσουν το τίτλο ως «Στούκι».

Δεν ξέρω αν έχετε πολύ όρεξη για ταινίες σε κινηματογράφο τώρα που ανοίγει ο καιρός, αλλά αν κάνετε υπομονή μερικές εβδομάδες θα κάνουν πρεμιέρα μεγάλες παραγωγές. Για την ώρα, πολύς ντόρος φαντάζομαι θα έχει γίνει με τη «Λούφα και Απαλλαγή» (ή πως αλλιώς το λένε), αλλά εγώ ευτυχώς έχω μια σχετική ανοσία στον διαφημιστικό ορυμαγδό, μιας και δεν έχω τηλεόραση. Στα υπόλοιπα, ελπίζω οι κραυγές αγωνίας μου να έχουν πιάσει τόπο και να μην δώσατε λεφτά για να δείτε το απελπιστικό «Meet the Spartans», εκτός βέβαια αν θέλατε να αποκτήσετε μέτρο σύγκρισης για τη χειρότερη ταινία που έχετε δει ποτέ. Αν όντως θυσιάστε το οκτάευρο, τότε τα θερμά μου συλλυπητήρια.

Το «Street Kings», που προβάλλεται αυτές τις μέρες, με μια πρώτη ματιά μοιάζει ταινία του σωρού, όμως στην πραγματικότητα είναι αρκετά συμπαθητική, έως και ευχάριστη. Αρκεί βέβαια να είστε φαν του θρυλικού LAPD (πάλι αυτοί, έχουμε μάθει απ’ έξω ακόμα και πως είναι η διαρρύθμιση των γραφείων τους) και να σας αρέσουν ταινίες με σειρήνες περιπολικών να ουρλιάζουν, ανταλλαγές πυροβολισμών, ανεξιχνίαστες δολοφονίες και γκετομαφία. Δεν είναι προφανώς ο «Πληροφοριοδότης» και αν σας αρέσει αυτό το στυλ, μπορείτε επίσης να αναζητήσετε το «Gone baby Gone», που σκηνοθέτησε ο Μπεν Άφλεκ και στηρίζεται σε μια πολύ δυνατή ιστορία. Πάντως βλέπεται, με δυόμιση αστέρια προς τρία.

Σε άλλα ευχάριστα νέα, επιτέλους έφυγαν οι χαρούμενες μέλισσες του «B-movie» και ήρθε η ώρα μία άλλη ταινία animation να στοιχειώσει τα Odeon στο Παραλίμνιο, για εβδομάδες επί εβδομάδων. Καλή λύση, πάντως για παιδιά το «Horton hears a Who» ή αλλιώς στα ελληνικά, απλά: «Χόρτον». Έκανε εντυπωσιακά μεγάλες εισπράξεις στην Αμερική και στην αγγλική έκδοση δανείζουν τις φωνές τους ο Τζιμ Κάρευ και μερικοί ακόμα, που δεν τους έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου. Το «Χόρτον» είναι η ιστορία ενός αγαθού- συμπαθούς- καλόκαρδου- μπλα- μπλα ελέφαντα, που εκτός του ότι είναι μόνιμο θύμα, προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει μία μικροσκοπική κοινωνία, την οποία ανακαλύπτει σε έναν (τα-ντα, τα-ντα!) κόκκο σκόνης. Οι γείτονές του (άλλα χαρούμενα ζωάκια) δεν πιστεύουν στην ύπαρξή της και όπως φαντάζεστε ακολουθούν διάφορα ευτράπελα.

Για dvd συστήνω ανεπιφύλακτα την ταινία του εξαιρετικά ταλαντούχου σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν «Batman Begins», που αποτέλεσε το 2005 το prequel της σειράς με τον άνθρωπο-νυχτερίδα. Εν όψει της συνέχειας του, με τίτλο «Dark Knight», που θα βγει σύντομα στις αίθουσες με τους ίδιους συντελεστές, δεν θα ήταν καθόλου άσχημο να ανανεώσετε τη σχέση σας με τη σκοτεινή φιγούρα του Bruce Wayne. Αν δεν την έχετε δει και αναπολείτε με νοσταλγία τις δύο πρώτες ταινίες του (υπερεκτιμημένου και επαναλαμβανόμενου) Τιμ Μπάρτον, ήρθε η ώρα να αλλάξετε γνώμη και οπτική γωνία. Εντυπωσιακό καστ, επιτέλους ένας πειστικός πρωταγωνιστής και σύγχρονη σκηνοθετική άποψη, που κάνει τις προηγούμενες ταινίες να φαντάζουν απλές καρικατούρες. Αναβάπτιση ενός σπουδαίου franchise και μετρήστε: Κρίστιαν Μπέιλ, Μόργκαν Φρίμαν (κλασικά), Λίαμ Νίσον, Ρούτγκερ Χάουερ, Κεν Γουατανάμπε, Γκάρυ Όλντμαν, Μάικλ Κέιν στο ρόλο του μπάτλερ και 8,3 στα 10 στο imdb. Εντάξει, μην περιμένετε να δείτε τον «Πολίτη Κέιν», έχει μερικά αχρείαστα κλισέ, αλλά σε σύνολο πολύ πετυχημένη, τόσο καλλιτεχνικά, όσο και εισπρακτικά όπως αποδείχθηκε.

Απρίλιος 17- Γιαγκόναν



Το σημερινό θέμα δεν είναι και πολύ συνηθισμένο. Παίζουν διάφορες ταινίες και χίλιες που μπορείτε να νοικιάσετε, αλλά ας προτείνω κάτι διαφορετικό. Ήμουν στην Αθήνα για ένα διήμερο λογοτεχνίας του φανταστικού, που διοργάνωσε το βιβλιοπωλείο cube και οι εκδηλώσεις άνοιξαν με μια ταινία που είχα ξαναδεί μεν, αλλά εξακολουθούσε να είναι ενδιαφέρουσα δε. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες c ή και z-movies παράγονται στη χώρα μας και είμαι σίγουρος ότι κάποιες από αυτές θα τις έχετε ακουστά. «Το Κακό», «Ο μεγιστάνας των Νίντζα», Καράτε Τυφλή φυγή» και φυσικά την ταινία του σημερινού αφιερώματος: «Γιαγκόναν».

Το «Γιαγκόναν» είναι μια επική τριλογία η οποία γυρίστηκε με ελάχιστα μέσα και έτσι αυτόματα βγαίνει από οποιοδήποτε μέτρο σύγκρισης με αντίστοιχες παραγωγές του εξωτερικού. Ουσιαστικά πίσω από την ολοκλήρωση της τριλογίας (η οποία αποτελείται από δύο ταινίες, το «Γιαγκόναν 1» και το «Γιαγκόναν 3») βρίσκεται ο Γιάγκος Ραυτόπουλος, μία cult φιγούρα που ίσως την έχει πάρει το μάτι σας σε κάποιο έντυπο ή σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή. Στις σελίδες για άλλες σελίδες αν προσέξετε έχω παρουσίαση ενός βιβλίου του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, κάτι που κάνει ακόμα πιο ροκ και cult αυτό το άρθρο.

Το πρώτο μέρος του «Γιαγκόναν», λοιπόν μπορείτε να το κατεβάσετε ελεύθερα από τη σελίδα του δημιουργού στο www.giagos.gr, ενώ για το δεύτερο θα πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή ή να το πετύχετε σε κάποια προβολή, όπως γινόταν προ ημερών στο «Gagarin205» στην Αθήνα. Το παράξενο είναι ότι παρότι το «Γιαγκόναν 3» είναι μία καθαρά ερασιτεχνική ταινία, η οποία έχει φτιαχτεί περισσότερα για να διασκεδάσουν οι συντελεστές, είχε γυρίσματα σε εφτά χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, της Νέας Ζηλανδίας και του Ντουμπάι), ενώ απέσπασε και τρία βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ (συμπεριλαμβανομένου και βραβείου από το φετινό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης). Επίσης, όπως γράφει και στην αφίσα της ταινίας, δύο φορές το συνεργείο και οι ηθοποιοί οδηγήθηκαν στα κρατητήρια της αστυνομίας, μιας και ανήσυχοι πολίτες νόμιζαν ότι είχαν γίνει μάρτυρες σατανιστικών τελετών. Γενικά είναι ενδιαφέρων, έστω και για να πάρετε μια ιδέα από ελληνικό εναλλακτικό κινηματογράφο. Για τον ίδιο λόγο θα σύστηνα ανεπιφύλακτα και το «Καράτε Τυφλή Φυγή», που έχει γυριστεί με κάμερα φωτογραφικής μηχανής και ανακατεύει Νίντζα και Ναζί. (αποθέωση της NPN theory η οποία υποστηρίζει αν σε μία ταινία εμφανίζονται Νίντζα, Πειρατές ή Ναζί, αυτόματα η ταινία γίνεται πολύ πιο διασκεδαστική)

Χρήσιμες αναφορές θα βρείτε στη wikipedia για τις b,c,z movies στο: http://en.wikipedia.org/wiki/B_movie και στο myspace για την περίφημη NPN theory: http://vids.myspace.com/index.cfm?fuseaction=vids.individual&videoID=1873931270

Τελειώνω με δύο ερωταπαντήσεις που ανταλλάξαμε με τον Γιάγκο:

Γ.Π: Υπάρχει χώρος στην Ελλάδα για ανεξάρτητες κινηματογραφικές παραγωγές;

Γιάγκος: Στην Ελλάδα υπάρχει χώρος μόνο αν κάνεις κάτι μόνο για πάρτη σου, αν πας να κερδίσεις λεφτά τότε όλοι είναι εχθροί σου και λυσάνε και πέφτουν να σε ξεσκίσουν. Πρέπει να το πάρεις απόφαση και να είσαι προετοιμασμένος ότι το μέγιστο που μπορείς να κερδίσεις είναι δόξα και προσωπική ικανοποίηση, εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της και δεν αφήνει κανέναν να προχωρήσει, παρά μόνο τους βυσματίες. Το ίντερνετ είναι μια πολύ καλή διέξοδος προώθησης πάντως και μπορεί να κάνει τις ανεξάρτητες παραγωγές να συνεχίσουν να υπάρχουν και να πολλαπλασιάζονται.

Γ.Π: Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντήσατε;

Γιάγκος: Οι μεγαλύτερες δυσκολίες ήταν άπειρες, ενδεικτικά αναφέρω μερικά περιστατικά που μου έρχονται στο μυαλό: όταν έσπασε το κλαρί που καθόμουνα πάνω από μια λίμνη για να γυρίσω τη σκηνή που ήθελα και έπεσα με την κάμερα στο νερό, όταν γυρνάγαμε για 8 ώρες σκηνές στα χιόνια και ήμουν με το γούνινο βρακί, στους πάγους όταν διαπίστωσα ότι δεν είχε βάλει κασέτα ο καμεραμάν και έπρεπε να τα ξαναγυρίσω όλα, όταν ο πρίγκιπας μας παράτησε 70 άτομα γυμνά στο κρύο στη κορυφή ενός βουνού για να βγει με μια κοπέλα, όταν ο Σταύρος ο καμεραμαν έπεσε από ένα ύψωμα με την κάμερα στο ποτάμι μαζί με την κάμερα, όταν το δόρυ που πέταξε ο πρίγκιπας πέρασε δίπλα από το μάτι μου.