Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Μάρτιος 26- Καταδίωξη στο βουνό των Μαγισσών

Του Γιάννη Πλιώτα


Κόκκινο χαλί και μεγάλη πρεμιέρα σήμερα για τη νέα ψυχαγωγική στήλη της Μπρίζας και από αυτές τις γραμμές κάθε εβδομάδα θα μπορείτε να ενημερώνεστε για τα κινηματογραφικά δρώμενα, τις ταινίες που παίζονται αυτή τη στιγμή σε μια σκοτεινή αίθουσα κοντά σας και αυτές που αναμένονται τους αμέσως επόμενους μήνες με ανυπομονησία από το κοινό σε όλο τον κόσμο.

Οπως δεν θα αργήσετε να διαπιστώσετε, δεν κλίνω προς κάποιο ιδιαίτερο είδος, όπως και δεν υποτιμώ κανένα. Δεν είναι όλες οι ταινίες για όλες τις ώρες και δεν γίνεται όλοι οι θεατές να μοιράζονται την ίδια αισθητική. Χωρίς πολλές τύψεις ή αναστολές μπορεί στην ίδια σελίδα να προτείνω την πολύ καλή «Σκόνη του Χρόνου» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, καθώς και το «Taken» με τον Λίαμ Νίσον, μια ταινία στην οποία ο αγαπημένος Ιρλανδός ηθοποιός εξολοθρεύει με γυμνά χέρια και αυτόματα όλη τη μαφία του Παρισιού.

Είναι προφανώς αδύνατο να έχω δει όλες τις ταινίες τις οποίες θα σας προτείνω, αλλά η τελική κρίση θα είναι πάντα σε εσάς, ανάλογα με όσα διαβάσετε εδώ και ανάλογα με το τι έχετε ακούσει από εμπεριστατωμένες κριτικές και φίλους που εμπιστεύεστε το γούστο τους – η τελευταία είναι φυσικά με διαφορά η ασφαλέστερη μέθοδος για να σχηματίσετε γνώμη. Αρκετά, όμως με τους βαρετούς, αυτοαναφορικούς προλόγους, ας προχωρήσουμε σε θέματα της τρέχουσας επικαιρότητας, ξεκινώντας με μια ματιά στο αμερικανικό box office, όπως αυτό διαμορφώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα.

Καταδίωξη στο βουνό των Μαγισσών

Στην πρώτη θέση λοιπόν, με εισπράξεις της τάξεως των 25 εκατομμυρίων δολαρίων, βρέθηκε το «Race to Witch Mountain», μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας της Ντίσνεϋ, η οποία απευθύνεται αυστηρά σε παιδικό-νεανικό κοινό. Η συνταγή είναι κλασική και δοκιμασμένη θα έλεγα, με πρωταγωνιστές δύο μικρά παιδάκια (τον έναν ρόλο τον υποδύεται το κοριτσάκι από το πολύ καλό προπέρσινο «Γέφυρα για την Τεραμπίθια»), πλαισιωμένα από έναν κλασικό «ηθοποιό» σε ταινίες ξύλου, τον αρκετά δημοφιλή στην Αμερική Dwayne Johnson ή αλλιώς γνωστό και ως «The Rock», προσωνύμιο που οφείλει στην καριέρα του στο κατς (έχει παίξει στη «Μούμια», στο ανεπανάληπτο «Scorpion King», στο «Doom» και σε ένα μάτσο ακόμα b-movies). Σύμφωνα με την υπόθεση, ένας ταξιτζής στο Λας Βέγκας αναλαμβάνει να προστατέψει δύο παράξενα παιδιά, για τα οποία έχει εξαπολύσει ανθρωποκυνηγητό μια σατανική εταιρεία. Οπως αποδεικνύεται σύντομα, τα παιδιά έχουν έρθει από άλλον πλανήτη και διαθέτουν δυνάμεις πέρα από το φυσικό. Προφανώς η ταινία δεν είναι κανένα αριστούργημα, όπως αποδεικνύεται και από τη βαθμολογία 6,4 στα 10 που έχει συγκεντρώσει στο imdb.com, και το 39% που έχει στο RottenTomatoes.com. Πλην, όμως αν έχετε παιδιά μέχρι δεκαπέντε ετών και έχετε βαρεθεί να πηγαίνετε μόνο σε animations, το «Race to Witch Mountain» ίσως αποτελεί καλή λύση για μια ψυχαγωγική βραδιά. Η ταινία προβάλλεται από την προηγούμενη Πέμπτη και στη χώρα μας με τον πολύ περιπετειώδη τίτλο: «Καταδίωξη στο βουνό των Μαγισσών».

Θα κάνω μια διευκρίνηση εδώ για όσους με διαβάζουν πρώτη φορά. Τα δύο παραπάνω sites που ανέφερα και οι βαθμολογίες τους, δεν αποτελούν θέσφατο φυσικά. Απλά ορισμένες φορές νομίζω αντικατοπτρίζουν αρκετά καλά την εικόνα μιας ταινίας και. Υπενθυμίζω ότι το imdb.com είναι η μεγαλύτερη κινηματογραφική βάση δεδομένων στον πλανήτη και εκεί μπορείτε να ανατρέξετε όχι μόνο για τις βαθμολογίες των χρηστών, αλλά και για να αναζητήσετε λεπτομερή στοιχεία για οποιαδήποτε ταινία. Το RottenTomatoes.com είναι ένας ιστότοπος, όπου αναρτώνται αυστηρότερες βαθμολογίες, καθώς αποτελούν συνισταμένες από συγκεκριμένους κριτικούς. Επίσης για την υποδοχή μιας ταινίας από κοινό και κριτικούς, μπορείτε πάντα να ανατρέχετε και στο εκάστοτε, κατατοπιστικό άρθρο της wikipedia.

Watchmen

Θα κλείσουμε σήμερα με μία ταινία που προκάλεσε αμφιλεγόμενα σχόλια και όχι άδικα, αν αναλογιστούμε το μέγεθος του hype που είχε προηγηθεί. Πρόκειται για το «Watchmen», τη μεταφορά του ομώνυμου αναγνωρισμένου και βραβευμένου κόμικ, το οποίο είχε εμπνευστεί στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο μεγάλος δημιουργός Alan Moore. Νομίζω ότι αρκετοί που δεν γνώριζαν περί τίνος πρόκειται το κόμικ, ίσως απογοητεύτηκαν από τη μεγάλη διάρκεια της ταινίας, τις αναδρομές στο παρελθόν της αμερικανικής ιστορίας και την έλλειψη δράσης. Κατά τη γνώμη μου το «Watchmen» ήταν εικαστικά άψογο σε κάθε έναν τομέα ξεχωριστά και συνολικά μια πολύ δυνατή ταινία η οποία επικεντρώνεται στη διαταραγμένη ψυχολογία ενός ανθρώπου που αποφασίζει να φορέσει μία μάσκα και να πάρει τον νόμο στα χέρια του. Η βαθμολογία του είναι 8 στα 10 στο imdb έπειτα από 55.000 ψήφους, ενώ στο RottenTomatoes έχει 64% έπειτα από 255 κριτικές. Αν δεν την έχετε δει ακόμα τιμήστε την, έχοντας κατά νου ότι πηγαίνετε να δείτε ένα δραματικό, στυλιζαρισμένο έπος και όχι μια πολύχρωμη εκδοχή του «Dark Knight».

Κάπου εδώ ήρθε η ώρα να κλείσει η αυλαία για σήμερα. Αν έχετε αποφασίσει να οργανώσετε μια κινηματογραφική βραδιά στην ηρεμία του σπιτιού σας και αναζητάτε ιδέες για dvd, μπορείτε να ανατρέξετε και στις αναρτήσεις του σχετικού ιστολογίου που διατηρώ στη διεύθυνση http://john-pliotas.blogspot.com.
Ραντεβού την επόμενη εβδομάδα με περισσότερες ταινίες!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στη φωτογραφία: Watchmen
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Φεβρουάριος 5- Η Σκόνη του Χρόνου


Μπήκε η Άνοιξη δυναμικά, φύσηξε και καταχώνιασε τους χαρταετούς στο μπαούλα με τα περσινά, για να κάνουν παρέα με τις αποκριάτικες μάσκες και τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια.
Για την εβδομάδα που διανύουμε, το ζώδιό μου είμαι σίγουρος ότι προβλέπει πολλά και διάφορα, επειδή, όμως δεν έχω το χρόνο να τα διαβάσω, υποθέτω με καλή πίστη ότι όλα κυλάνε κατ’ ευχή.
Λοιπόν σήμερα θα προτείνω δύο ταινίες, τις οποίες τις θεωρώ πολύ καλές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι τις ίδιας ποιοτικής στάθμης ή ότι μπορεί να σταθεί ανάμεσά τους οποιοδήποτε αντικειμενικό, θεωρητικό, κινηματογραφικό κριτήριο. Είναι πολύ απλά δύο ταινίες πολύ καλές, η κάθε μία στο είδος της, γιατί όπως είναι φυσικό δεν έχουν όλοι οι θεατές τα ίδια γούστα και δεν έχουν όλοι την ίδια διάθεση όλες τις ώρες. Μετά από αυτό τη μακρηγορία, πάμε στο διά ταύτα.
Πρώτη πρόταση, μία ελληνική ταινία που φαντάζει σαν φάρος μέσα στον ωκεανό των τηλεοπτικής αντίληψης κωμωδιών, που έχουν κατακλύσει τις αίθουσες. Όπως θα έχετε ακούσει και ίσως μαντέψει, πρόκειται για τη νέα ταινία του πολυβραβευμένου Θεόδωρου Αγγελόπουλου, τη «Σκόνη του Χρόνου», που έρχεται σε μία εποχή ένδειας όχι να γράψει ιστορία, αλλά να προσφέρει στο ανοιχτόμυαλο κοινό μία ταινία αξιώσεων. Μετά το «Λιβάδι που δακρύζει», ο Αγγελόπουλος συνεχίζει το οδοιπορικό του και καταδύεται σε μία πολυτάραχη πολιτικά περίοδο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλη την Ευρώπη. Από τη μέρα του θανάτου του Στάλιν, μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Σιβηρία, μέχρι την αλλαγή της χιλιετίας, ταξιδεύουμε ιχνηλατώντας τις ανθρώπινες σχέσεις όταν αυτές αγγίζουν οριακά σημεία. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας διάσημος σκηνοθέτης (Γουίλιαμ Νταφόε), που εμφανίζεται αποξενωμένος από την οικογένειά του και προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ταινία που οραματίζεται για την ιστορία της μητέρας του και την ψηλάφηση της ψυχοσύνθεσης της έφηβης κόρης του. Δυνατό καστ από Γουίλιαμ Νταφόε, Μπρούνο Γκαντζ, Μισέλ Πίκολι και Ιρέν Γιακόμπ, οι οποίοι δίνουν έξοχες ερμηνείες σε ένα αμιγώς θεατρικό πλαίσιο. Γενικά αριστουργηματικά πλάνα, εξαίσια μουσική και αψεγάδιαστη φωτογραφία συνθέτουν μία ταινία που πρέπει να συμπεριλάβετε στις επιλογές σας αν πηγαίνετε δέκα φορές το χρόνο στο σινεμά. Αν το δραματικό/μελαγχολικό σινεμά σας ταιριάζει, δείτε το οπωσδήποτε.
Αν, όμως διψάτε για εκρήξεις αδρεναλίνης, τότε υπάρχει κάτι άλλο που ίσως είναι το κατάλληλο φάρμακο για την περίπτωσή σας. Μιλάω για το «Taken», μία ταινία με σφραγίδα ευρωπαϊκής δράσης που αποτέλεσε έκπληξη, για τη μεγάλη ανταπόκριση που είχε απ’ το αμερικανικό κοινό. Πρωταγωνιστεί ο πολύ καλός ηθοποιός Λίαμ Νίσον, σε έναν ρόλο που ο καθένας θα έβαζε το χέρι του στη φωτιά ότι δεν του ταιριάζει, αλλά που στην πραγματικότητα μοιάζει κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. Ο Νίσον είναι πρώην πράκτορας της CIA και ταυτόχρονα υπερ-προστατευτικός με την 17-χρονη κόρη του, της οποίας την επιμέλεια έχει η μητέρας της. Για να μην μπλεκόμαστε σε ανούσιες λεπτομέρειες, η κόρη πηγαίνει στη Γαλλία για διακοπές με μια φίλη της και πέφτει θύμα απαγωγής από ένα δίκτυο trafficking. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έκαναν στη ζωή τους οι κακοί απαγωγείς. Ένας μαινόμενος, ωμός και ανά στιγμές αδίστακτος Λίαμ Νίσον ταξιδεύει στο Παρίσι προκειμένου να γλυτώσει την κόρη του και να εκδικηθεί τους δράστες. Αυτό που ακολουθεί είναι πιστολίδι, κλωτσομπουνίδι, car-chase, εκρήξεις, αλλεπάλληλες εκτελέσεις και βία χωρίς όριο. Παλιά, καλή δράση που από τα ‘90es είχε να φτάσει σε τέτοια επίπεδα. Γενικά πολύ δυνατή ερμηνεία του Νίσον, κατάλληλη σκηνοθετική αντίληψη από τον Πιερ Μορέλ (έχει κάνει το «Γκέτο 13») και φυσικά τυπικό σενάριο του μη εξαιρετέου Λυκ Μπεσόν. Εκτίμησα ιδιαίτερα ότι οι τρελοί Γάλλοι που έκαναν το παρκούρ μόδα, σε αυτή την ταινία το άφησαν έξω. Μόνιμα τις τελευταίες εβδομάδες στο top-10 του box office στην Αμερική και βαθμολογία 8 στα 10 στο imdb.com σε 50.000 ψήφους.
Στα υπόλοιπα, λίγη υπομονή ακόμα, γιατί σε μία εβδομάδα κάνει πρεμιέρα στη χώρα μας η μεταφορά του κόμικ «Watchmen», η οποία έχει δημιουργήσει μεγάλο hype και αναμένεται να τσακίσει τα ταμεία. Σήμερα κάνει πρεμιέρα στην Αμερική και θυμίζω ότι το «Watchmen» είναι το πιο αναγνωρισμένο κόμικ όλων των εποχών και θεωρείται περισσότερο λογοτέχνημα παρά σκιτσάκια με συννεφάκια. Περισσότερα την επόμενη εβδομάδα, οπότε και θα διαπιστώσουμε «Ποιος Φυλάει τους Φύλακες.»

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Φεβρουάριος 26- Gran Torino


Κύλησαν οι μέρες και ολοκληρώθηκε τελικά και η απονομή των βραβείων όσκαρ, χωρίς πολλές εκπλήξεις. Με τις πολύ ισχυρές υποψηφιότητες να απουσιάζουν αυτή τη χρονιά, τα περισσότερα κύρια βραβεία κερδήθηκαν από το «Slumdog Millionaire» του Ντάνι Μπόυλ, που συγκέντρωσε συνολικά οχτώ αγαλματίδια. Όμως παρ’ ότι σε αυτά συμπεριλαμβάνονται τα καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας, δεν κατάφερε να βάλει στο σακί του κανένα όσκαρ για ρόλο, για τα οποία άλλωστε δεν ήταν καν υποψήφιο. Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι μοιράστηκαν όπως όλοι περίμεναν στην αγαπημένη της ακαδημίας Κέιτ Γουίνσλετ και στον gay δήμαρχο Σον Πεν, που κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά και να βγάλει νοκ άουτ τον παλαιστή Μίκι Ρουρκ. Και μιας και αυτό το σαββατοκύριακο θα έχουμε καρναβάλι, αναφέρω ότι ένας από τους πιο διάσημους costumed hero όλων των εποχών, κατάφερε να πάρει το δικό του όσκαρ, έστω και μετά θάνατον. Κατά τη γνώμη μου, πανάξια.

Αναλυτικά, λοιπόν η λίστα με τα βραβεία όσκαρ έχει ως εξής:

Ταινίας Slumdog Millionaire
Α’ Ανδρικός Ρόλος Σον Πεν (Milk)
Α’ Γυναικείος Ρόλος Κέιτ Γουίνσλετ (Σφραγισμένα Χείλη)
Σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ (Slumdog Millionaire)
Β’ Ανδρικός Ρόλος Χιθ Λέτζερ (Σκοτεινός Ιππότης)
Β’ Γυναικείος Ρόλος Πενέλοπε Κρουθ (Vicky Cristina Barcelona)
Διασκευασμένο σενάριο Σάιμον Μπιουφόι (Slumdog Millionaire)
Πρωτότυπο σενάριο Ντάστιν Λανς Μπλακ (Milk)
Ξενόγλωσση ταινία Departures (Ιαπωνία)
Κινούμενα σχέδια WALL-E
Κινούμενα σχέδια μικρού μήκους La Maison en Petits Cubes
Φωτογραφία Ντοντ Μάντλ (Slumdog Millionaire)
Καλλιτεχνική Διεύθυνση Ντόναλντ Γκράχαμ Μπερτ, Βίκτορ Τσόλφο (Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον)
Μοντάζ Κρις Ντίκενς (Slumdog Millionaire)
Κοστούμια Μάικλ Ο'Κόνορ (Η Δούκισσα)
Μακιγιάζ Γκρεγκ Κάνομ (Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον)
Μουσική Α. Ρ. Ράχμαν (Slumdog Millionaire)
Τραγούδι Jai Ho (Slumdog Millionaire)
Οπτικά Εφέ Έρικ Μπάρμπα, Στιβ Πριγκ, Μπερτ Ντάλτον, Κρέγκ Μπάρον (Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον)
Ήχος Ρίτσαρντ Κινγκ (Σκοτεινός Ιππότης)
Ηχητικό μοντάζ Ίαν Ταπ, Ρίτσαρντ Πράικ, Ρεσούλ Πουκούτι (Slumdog Millionaire)
Ντοκιμαντέρ Man on Wire
Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους Smile Pinki
Ταινία Μικρού Μήκους Spielzeugland (Toyland)

Το συμπέρασμα για μένα ήταν ότι έλειπαν τα αριστουργήματα και ότι αδικήθηκαν οι δύο φετινές ταινίες του Κλιντ Ίστγουντ με την εκθαμβωτική απουσία τους από τις υποψηφιότητες. Τουλάχιστον όσοι δεν προλάβατε το δραματικό «Changeling», θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε μία άλλη πτυχή της δημιουργικότητας του 79-χρονου ηθοποιού-σκηνοθέτη, στο πάρα πολύ καλό «Gran Torino», που κάνει αυτή την εβδομάδα πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες. Σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο ίδιος ο Ίστγουντ, υποδυόμενος ουσιαστικά ένα καλοζυγισμένο μείγμα στοιχείων από όλους τους χαρακτηριστικούς ρόλους που έχει ενσαρκώσει μέχρι σήμερα. Ένας πατριώτης, βετεράνος του πολέμου της Κορέας, βλέπει στη σημερινή εποχή παραδοσιακές αξίες να καταρρέουν και η παλιά του γειτονιά να αλλάζει. Τέσσερα αστέρια στα πέντε, εξαιρετική ερμηνεία του γερόλυκου, πολύ καλές κριτικές και μεγάλη επιτυχία στο αμερικανικό box office.