Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Φεβρουάριος 14- Juno

Φτάνουμε στη μέση του κινηματογραφικού Φεβρουαρίου και οι επιλογές που θα συναντήσουμε μπροστά μας στη βραδινή έξοδο, κάθε άλλο παρά περιορισμένες είναι. Τρεις ταινίες κάνουν πρεμιέρα και δυστυχώς για όσους δεν την προλάβατε, σταματάει να προβάλλεται η «Εξιλέωση» («Atonement»), η οποία πρόσθεσε κι άλλες διακρίσεις στο ενεργητικό της, κυριαρχώντας στα βρετανικά βραβεία BAFTA, πριν από λίγες μέρες. Ελπίζω οι δρόμοι σας να διασταυρωθούν ξανά στα βίντεοκλάμπ.

Η σημαντικότερη πρεμιέρα, λοιπόν για αυτή την εβδομάδα είναι το «Juno», το οποίο είναι μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν που διανύουμε. Αν και με μία πρώτη ματιά μοιάζει με ελαφριά, επίπεδη, αμερικάνική κωμωδία, στην πραγματικότητα κρύβει πολλά παραπάνω και αυτό αποδεικνύεται απ’ το ότι κέρδισε την αποδοχή κοινών και κριτικών όπου κι αν προβλήθηκε. Παρ’ όλο το διόλου δυσθεώρητο budget των 7,5 εκατομμυρίων δολαρίων, οι εισπράξεις του «Juno» ξεπέρασαν με άνεση τα 100, ενώ απέσπασε και τέσσερις υποψηφιότητες για όσκαρ.

Σύμφωνα με το σενάριο η δεκαεξάχρονη, δυναμική μαθήτρια Juno MacGuff, μένει έγκυος, ως αποτέλεσμα μίας απρόσεκτης ερωτικής συνεύρεσης με τον καλύτερό της φίλο. Η ζωή της αλλάζει και καλείται να πάρει αποφάσεις υπό το συνθλιπτικό βάρος των περιστάσεων. Στην αρχή αποφασίζει να προχωρήσει σε έκτρωση, αλλά τελικά το μετανιώνει και αφού ξεπερνά τον σκόπελο της ανακοίνωσης του γεγονότος στους γονείς της, αποφασίζει να γεννήσει το παιδί και να το δώσει σε μία ανάδοχη οικογένεια. Η ταινία είναι κατά βάση κωμωδία, αλλά δεν λείπουν οι δραματικές πινελιές και τα ηθικά διλήμματα. Στο ρόλο της Juno η εξαιρετικά συμπαθητική Ellen Page, στην ερμηνεία της οποίας στηρίζεται και σε μεγάλο βαθμό η ταινία. Γενικά νομίζω ότι θα την απολαύσετε, δεν βγαίνουν πολλές τέτοιες ταινίες κάθε χρονιά.

Μιας και είναι του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα, πρεμιέρα κάνει και το ελληνικό «Μόλις χώρισα», που θα μπορούσε να λέγεται και «Γαμήλιο Πάρτυ» και «Ψυχραιμία» και «Όχι άλλο κάρβουνο». Ίσως να χρειάζεται να έχετε μόλις χωρίσει για να βρείτε κάτι ενδιαφέρον και είμαι σίγουρος χωρίς να κοιτάξω το καστ, ότι θα παίζουν διάφοροι τηλεοπτικοί σταρ, πλαισιωμένοι από μοντέλα και πρώην παίκτες πρώην reality. Πρώτη εβδομάδα επίσης και για το «Deep End», το οποίο δεν ξέρω γιατί έχει αγγλικό τίτλο. Ίσως μπας και ξεγελάσει κανέναν να πάει να τη δει. Ελληνικό φαίνεται να είναι, Σόμερ και σία παίζουν και έχει να κάνει με τη «Μαρία» η οποία δεν έχει και την καλύτερη αντιμετώπιση απ’ τον άνδρα της. Σύμφωνα με τη σύνοψη της ταινίας, ο άνδρας της, τής φέρεται βίαια και αυτό είναι ένα σημάδι ότι η σχέση τους περνάει κρίση. Κάποια μέρα, όμως ενώ η «Μαρία» κάνει βουτιές και ηλιοθεραπεία, μπαίνει στη ζωή της ο «Γιάννης». Προφανώς επακολουθεί δράμα και κλάμα.

Συνεχίζεται το «Sweeney Todd», του Τιμ Μπάρτον, με τον πάντα καλό Τζόνι Ντεπ στον πρωταγωνιστικό ρόλο του ημίτρελου κουρέα που ζητά εκδίκηση. Γοτθικό Λονδίνο, σκοτεινή ατμόσφαιρα, γκρίζα φωτογραφία διανθισμένη με κόκκινες σφήνες, αλλά και πολύ τραγούδι, μιας και έχουμε να κάνουμε με μιούζικαλ. Γενικά καλά πήγε από κριτικές και υποψηφιότητες, αλλά διατηρώ ορισμένες ενστάσεις, ειδικά μετά τη μέτρια κατά τη γνώμη μου «Corpse Bride» του σκηνοθέτη. Στο ίδιο μήκος κύματος θα κυμαίνεται, όσοι γνωστοί μου την είδαν έκαναν λόγο για επίπεδο σενάριο, αλλά αν είστε φαν των μιούζικαλ λογικά θα σας αποζημιώσει. Οι υπόλοιποι σκεφτείτε το μία δεύτερη φορά.

Αν φυσικά θέλετε λίγη δράση δεν υπάρχει κανένας λόγος να σνομπάρετε τον Συλβέστερ Σταλόνε και τον τέταρτο Τζον Ράμπο. Ο θρυλικός ήρωας επιστρέφει σε ένα από τα καλύτερα action movies των τελευταίων χρόνων και είναι σε καλύτερη φόρμα από ποτέ. Στην ταινία δεν λαχανιάζει καθόλου, παίρνει μία αντιεροπορική φάση και μετά όλα γίνονται πολύ εύκολα. Συγκινητικό τέλος, ανάμικτες κριτικές, αλλά και καλές εισπράξεις σε μία καθ’ όλα επιτυχημένη επιστροφή.

Τέλος για δέκατη (!) εβδομάδα συνεχίζονται τα animation «Bee-Movie» και «Alvin and the Chipmunks», όπως και στα περισσότερα cineplex της Ελλάδας. Λογικά ή κάποιοι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να τα αναδείξουν σε κλασικά ή απλώς οι κινηματογράφοι περιμένουν να βγάλει καινούρια ταινία η pixar για να τα αντικαταστήσουν (τον Ιούνιο εδώ που τα λέμε, είναι το Wall-E, με ένα ρομπότ που επί επτακόσια χρόνια ακολουθεί την ίδια ρουτίνα). Υποθέτω ότι συνεχίζουν να κόβουν εισιτήρια, αλλά όσοι τα έχουν δει γιατί να καταδικάζονται στην επανάληψη; Αν έχετε πιτσιρίκια και δεν θέλετε να ακούσετε το «πάλι τις μέλισσες θα δούμε;», προτιμήστε να αναζητήσετε σε dvd τα μαγευτικά, πολυπολιτισμικά παραμύθια του Μισέλ Οζελό «Azur et Asmar» και «Πρίγκιπες και Πριγκίπισσες».

Φεβρουάριος 7- 10.000 B.C.

Τα καλά νέα για αυτή την εβδομάδα ήρθαν από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου άρχισε να διαφαίνεται μία συμφωνία μεταξύ σεναριογράφων και παραγωγών. Σύμφωνα με διαρροές στον τύπο ίσως οι δύο πλευρές δώσουν τα χέρια ακόμα και μέχρι το τέλος της εβδομάδας, βάζοντας στην άκρη τα σενάρια για αλλαγή του προγράμματος της απονομής των όσκαρ στις 24 Φεβρουαρίου. Η τελετή κινδύνευε γιατί οι σεναριογράφοι δεν θα έγραφαν κείμενα και γιατί κατά πάσα πιθανότητα οι ηθοποιοί σε ένδειξη συμπαράστασης θα απείχαν, όπως είχαν κάνει και στις χρυσές σφαίρες. Κατά τα άλλα το «No country for Old Men» («Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους») των αδερφών Κοέν μετά τα βραβεία των ενώσεων ηθοποιών και σκηνοθετών, πήρε και το βραβείο της αμερικανικής ένωσης παραγωγών. Όπως καταλαβαίνετε το όσκαρ στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι άχαστο.

Στα εισιτήρια εκεί, πολύ καλά συνεχίζει να πηγαίνει το «Juno», που έχει ξεπεράσει με άνεση τα 110 εκατομμύρια σε εισπράξεις και συνεχίζει, παραμένοντας για μία ακόμα εβδομάδα στο top 10. Εισπράξεις της τάξεως των 70 εκατομμυρίων έχουν κάνει η κομεντί «Bucket List» με Φρίμαν και Νίκολσον και η περιπέτεια καταστροφής «Cloverfield». Ειδικά η δεύτερη καταπιάνεται με ένα χιλιοφορεμένο θέμα (η Νέα Υόρκη ισοπεδώνεται για μία ακόμα φορά τη φετεινή κινηματογραφική σεζόν), αλλά χρησιμοποιεί ένα έξυπνα εύρημα, τις ερασιτεχνικού τύπου λήψεις, σαν η ταινία να έχει τραβηχτεί από ανθρώπους κατά τη διάρκεια των γεγονότων. Ο Ράμπο γάζωσε με το πολυβόλο του γύρω στα 30 εκατομμύρια τις δύο πρώτες εβδομάδες προβολής, όσα δηλαδή και η παρωδία «Meet the Spartans», που σατιρίζει τους τριακόσιους. Φυσικά έχουμε να κάνουμε με μία ταινία με ένα από τα πλέον απαράδεκτα trailer της χρονιάς, έχει διάρκεια εβδομήντα λεπτά και στο imdb έχει βαθμολογηθεί με 2,4 στα 10, μπαίνοντας με το σπαθί της στις εκατό χειρότερες ταινίες όλων των εποχών. Από ταινίες που πρόσφατα βγήκαν από τη δεκάδα του box office, ξεχώρισαν τα σκιουράκια «Alvin and the Chipmunks» με 200 εκατομμύρια, όσα δηλαδή ανακάλυψε και ο Νίκολας Κέιτζ βρίσκοντας τον χαμένο θησαυρό του. Κυρίαρχος αναδείχθηκε ο Γοθίλ Σμιθ ως «Ζωντανός Θρύλος» με 250 εκατομμύρια, το οποίο είδα πρόσφατα και ήταν αρκετά καλό.

Αρκετά με αυτά, για το τι παίζεται στα Odeon ρίξτε μια ματιά σε μια απ’ τις τριγύρω σελίδες, μιας και στη συνέχεια θα ρίξουμε μια ματιά στο μέλλον για τρεις ταινίες, που θα κάνουν πρεμιέρα το δίμηνο Μαρτίου-Απριλίου.

Ο σκηνοθέτης της «Ημέρας Ανεξαρτησίας» και του «Μετά την επόμενη μέρα» Ρόλαντ Έμεριχ, επιστρέφει έχοντας στη διάθεσή του απεριόριστο budget και γυρίζοντας το ρολόι του χρόνου στο «10.000 π.Χ», στο οποίο παραδόξως δεν υπάρχουν Άτλαντες και Νεφιλίμ, αλλά δεινόσαυροι, μαμούθ και διάφορα σατανικά πλάσματα. Ένας νεαρός, πλην όμορφος κυνηγός, περιπλανιέται σε πιθανά και απίθανα μέρη προσπαθώντας να διασφαλίσει την επιβίωση της φυλής του και να σκοτώσει όλους τους άλλους. Κάπου θα συναντήσει και την πρωτόγονη αγάπη της ζωής του. Αναμφίβολα καλογυρισμένο, το trailer είναι εντυπωσιακό, αλλά και δηλωτικό του τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ένα συνονθύλευμα από «Apocalypto», «Βασίλισσα Κλεοπάτρα», «Scorpion King» και «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών».

Οι εσχατολογικές ταινίες πιστεύω έχουν το σταθερό δικό τους κοινό. Επί υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρχε η δαμόκλειος σπάθη των πυρηνικών, στις μέρες μας είναι στην επικαιρότητα η καταστροφή του περιβάλλοντος και η επέμβαση του ανθρώπου στα γονίδια. Το «Doomsday» μοιάζει να κάνει ανακύκλωση ιδεών και καταπιάνεται με έναν ιό που ξεσπάει –μαντέψτε πού- στην Αγγλία. Απ’ ότι φαίνεται στη γηραιά Αλβιώνα παίρνουν πολύ στα σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο, γι’ αυτό και επιμένουν σε αυτό το θέμα. Τέλος πάντως έχουν περάσει τρεις δεκαετίες απ’ όταν ένας Χ ιός αφάνισε τον πληθυσμό και μία ομάδα ειδικών στέλνεται σε έναν θύλακα για να βρει αντίδοτο. Δεν ξέρω αν θα γίνουν ζωντανοί θρύλοι, αλλά οι δημιουργοί μάλλον είδαν στον κινηματογράφο το «28 Εβδομάδες Μετά» κι ενθουσιάστηκαν.

Η τελευταία, το «Forbidden Kingdom» ίσως έχει ενδιαφέρον, τουλάχιστον έτσι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Ένας νεαρός αμερικάνος, παθιασμένος με τις ταινίες κουνγκ-φου, ανακαλύπτει ένα μαγικό αντικείμενο και ταξιδεύει άθελά του, στην φεουδαρχική Κίνα. Εκεί συναντά τον Τσάκι Τσαν, που μάλλον έχει επιστρέψει για επίσκεψη στην πατρίδα και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να απελευθερώσουν τον θρυλικό monkey king, τον οποίο υποδύεται ο Τζετ Λι, αυτοπροσώπως. Αναμένεται καταιγισμός ιπτάμενων κλωτσιών, αλλά και αστεία γκανγκ.Ο σκηνοθέτης έχει κάνει το «Βασιλιά των Λιονταριών» και τον «Ποντικομικρούλη», αλλά και το κάκιστο «Στοιχειωμένο Σπίτι» με τον Έντυ Μέρφυ. Μένει να δούμε αν θα επαληθευτεί κάποιος απ’ τους νόμους του τελευταίου.