Παρασκευή 14 Μαρτίου 2008

Μάρτιος 13- No country for Old men

Η 13η Μαρτίου κάνει εντυπωσιακή πρεμιέρα και στα Γιάννενα, ο βασιλιάς καρνάβαλος μπορώ να σας βεβαιώσω ότι κάηκε μπροστά στα μάτια μας, αφού πρόλαβε να βασιλέψει στην απέραντη χώρα των σκουπιδιών. Από ρεύμα καλά πάμε και ίσως ο εισαγγελέας πρέπει να εξετάσει αν υπάρχει συνωμοσία μεταξύ ΔΕΗ και κηροποιών για να εκτοξευτούν στα ύψη οι πωλήσεις των τελευταίων. Αφήνοντας πίσω όλα αυτά (για να τα βρούμε μπροστά μας) ας κάνουμε μια επιστροφή στην κινηματογραφική επικαιρότητα, με τις ταινίες που προβάλλονται αυτή την εβδομάδα στην πόλη μας. Όπως θα διαπιστώσετε υπάρχουν ταινίες με λάμψη από όσκαρ, αλλά και ταινίες που πήγαν πολύ καλά στα ταμεία στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Μία η οποία σίγουρα συνδυάζει τα δύο αυτά στοιχεία είναι το «No country for old men» («Καμία πατρίδα για τους μελλοθάνατους») των αδερφών Κοέν, που επιβεβαίωσε πανηγυρικά τον τίτλο του φαβορί και κέρδισε τα πολυπόθητα αγαλματίδιο για καλύτερη ταινία και καλύτερη σκηνοθεσία. Αν έχετε δει trailer θα έχετε καταλάβει ότι πρόκειται για μία ταινία με αρκετή ωμή βία, δολοφονίες με στυλ και αμερικανική επαρχία. Επικεντρώνεται σε χαρακτήρες, καταστάσεις και σεναριακές ανατροπές, ακολουθεί ευλαβικά τη γραμμή των Κοέν, οι οποίοι επέλεξαν για δεύτερο ανδρικό ρόλο τον Ισπανό Χάβιε Μπαρδέμ («Η θάλασσα μέσα μου»), που πήρε με άνεση το όσκαρ και παραπονέθηκε ότι είχε το χειρότερο χτένισμα στην ιστορία του κινηματογράφου. Σε κλασικό ρόλο σερίφη ο Τόμι Λι Τζόουνς, που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με το απόλυτο χάος, που ξεκινάει όταν ένας κυνηγός συναντά στο δρόμο του μερικά πτώματα, ναρκωτικά και μία βαλίτσα με δύο εκατομμύρια δολάρια. Αν έχετε δει το «Φάργκο» ή το «Μόνο Αίμα» μπορείτε να φανταστείτε τι μπορεί να επακολουθήσει. Στην Αμερική ενθουσίασε κοινό και κριτικούς, έκοψε πολλά εισιτήρια, εκτός από τα τέσσερα όσκαρ κέρδισε και άλλα 79 (!) βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ και απονομές, ενώ στο imdb έφτασε βαθμολογία 8,5 στα 10 και κατατάχθηκε στην 42η θέση των καλύτερων ταινιών όλων των εποχών. Μάλλον αξίζει να το δείτε κι εσείς.

Τα «27 Φορέματα» είναι ρομαντική κομεντί και έκανε μεγάλη επιτυχία στο αμερικανικό box office. Πρωταγωνιστεί η συμπαθητικότατη Catherine Heigl, η οποία έπαιζε στο «Knocked Up» την καριερίστα δημοσιογράφο που μένει έγκυος με τον πιο απίθανο τύπο του κόσμου. Εδώ κάνει το ρόλο μίας παρανύφου η οποία παίρνει μέρος σε 27 συνεχείς γάμους μέχρι να βρει τον άνδρα των ονείρων της. Καλό θα είναι, αλλά αν έχετε στο μυαλό σας κάτι με δράση και έχετε συνδυάσει το dolby surround με θραύσματα χειροβομβίδων που σφυρίζουν δίπλα απ’ το κεφάλι σας, μπορείτε και να περιμένετε να βγει σε dvd.

Αν ανήκετε λοιπόν σε αυτή την κατηγορία ή αν κάνατε αρκετή υπομονή για την επόμενη ταινία με υπερ-ήρωες της Marvel, τότε η επόμενη ταινία είναι για εσάς. «Jumper» λοιπόν, με έναν νεαρό Αμερικάνο (προφανώς), που ανακαλύπτει ότι διαθέτει ένα απίστευτο χάρισμα. Μπορεί να μετακινείται (δηλαδή να πηδάει) μέσα στο χώρο κατά βούληση. Μετά από μερικά χρόνια συνειδητοποιεί ότι αυτή η ικανότητα τηλεμεταφοράς υπάρχει από παλιά στη γη και αναγκάζεται να εμπλακεί σε έναν προαιώνιο πόλεμο ανάμεσα στους jumpers και σε αυτούς που έχουν ορκιστεί να τους σκοτώσουν. Ενδιαφέρουσες ιδέες, πρωταγωνιστεί ο Hayden Cristensen (είχε παίξει και στα πρόσφατα «StarWars»), αλλά είναι και μικρό σε διάρκεια. Ο Κρίστενσεν ήταν ξύλινος στα «Star Wars» και δεν νομίζω ότι έχει βελτιωθεί και ιδιαίτερα εδώ. Υποθέτω ότι το Jumper είναι μία ταινία για τους φαν των κόμικ χαρακτήρων και για όσους τα ειδικά εφέ βαραίνουν (πολύ) περισσότερο από το σενάριο, την ηθοποιία και τη σκηνοθεσία. Σε λίγο καιρό πάντως καταφτάνει και ο παρόμοιας λογικής «Iron Man», που μόνο στο trailer σκοτώνει μια αρμαθιά Αράβων τρομοκρατών.

Ο «Θανάσιμος Επισκέπτης» είναι θρίλερ θα έλεγα του σωρού. Ένας πράκτορας του FBI αναλαμβάνει να εντοπίσει έναν ασύλληπτο κατά συρροή δολοφόνο, που ανεβάζει βιντεάκια απ’ τις εκτελέσεις των θυμάτων του στο ίντερνετ. Παίζεται το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι και οι δυο τους έρχονται όλο και πιο κοντά. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να πιάσει τον παλμό της τεχνολογίας, ανακατεύει βία επιπέδου σναφ και όλα τα κλισέ τους είδους. Δε νομίζω να είναι αξιόλογο και αν είστε σε αυτή τη διάθεση καλύτερα να νοικιάσετε τα «8 χιλιοστά» με τον Κέιτζ, το καλό νεανικό «Disturbia» ή το δυνατό «Zodiac»

Μάρτιος 6- Προσεχώς


Μερικές ενδιαφέρουσες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα τις επόμενες εβδομάδες.

Doomsday

14 Μαρτίου

Οι εσχατολογικές ταινίες πιστεύω έχουν το σταθερό δικό τους κοινό. Επί υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρχε η δαμόκλειος σπάθη των πυρηνικών, στις μέρες μας είναι στην επικαιρότητα η καταστροφή του περιβάλλοντος και η επέμβαση του ανθρώπου στα γονίδια. Το «Doomsday» μοιάζει να κάνει ανακύκλωση ιδεών και καταπιάνεται με έναν ιό που ξεσπάει –μαντέψτε πού- στην Αγγλία. Απ’ ότι φαίνεται στη γηραιά Αλβιώνα παίρνουν πολύ στα σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο, γι’ αυτό και επιμένουν σε αυτό το θέμα. Τέλος πάντως έχουν περάσει τρεις δεκαετίες απ’ όταν ένας Χ ιός αφάνισε τον πληθυσμό και μία ομάδα ειδικών στέλνεται σε έναν θύλακα για να βρει αντίδοτο. Δεν ξέρω αν θα γίνουν ζωντανοί θρύλοι, αλλά οι δημιουργοί μάλλον είδαν στον κινηματογράφο το «28 Εβδομάδες Μετά» κι ενθουσιάστηκαν.

10.000 B.C.

14 Μαρτίου

Ο σκηνοθέτης της «Ημέρας Ανεξαρτησίας» και του «Μετά την επόμενη μέρα» Ρόλαντ Έμεριχ, επιστρέφει έχοντας στη διάθεσή του απεριόριστο budget και γυρίζοντας το ρολόι του χρόνου στο 10.000 π.Χ. Παραδόξως δεν υπάρχουν Άτλαντες και Νεφιλίμ, αλλά δεινόσαυροι, μαμούθ και διάφορα σατανικά πλάσματα. Ένας νεαρός, πλην όμορφος κυνηγός, περιπλανιέται σε πιθανά και απίθανα μέρη προσπαθώντας να διασφαλίσει την επιβίωση της φυλής του και να σκοτώσει όλους τους άλλους. Κάπου θα συναντήσει και την πρωτόγονη αγάπη της ζωής του. Αναμφίβολα καλογυρισμένο, το trailer είναι εντυπωσιακό, αλλά και δηλωτικό του τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ένα συνονθύλευμα από «Apocalypto», «Βασίλισσα Κλεοπάτρα», «Scorpion King» και «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών».

Nim’s Island

4 Απριλίου

Ένα φάνταζυ ακόμα, με πρωταγωνιστές την Τζόντι Φόστερ (ναι- υπάρχει ακόμα), τον ρωμαλέο Τζεράλντ Μπάτλερ (ο παλιόφιλος Κινγκ Λεονάιντας) και φυσικά το απαραίτητο μικρό, χαριτωμένο κοριτσάκι. Μοιάζει λίγο του σωρού, πλασάρεται ως θηλυκός Ιντιάνα Τζόουνς και έχει επιρροές από το «Stranger than Fiction». Μία συγγραφέας ενώνει τις δυνάμεις της με έναν τυχοδιώκτη για να βοηθήσει ένα κοριτσάκι, το οποίο είναι ήρωας σε ένα βιβλίο της και έχει χάσει τον πατέρα της σε ένα μυστικό νησί. Μπλέξιμο. Δεν ακούγεται και ότι καλύτερο, αλλά αν έχετε παιδιά κι ανίψια και έχετε βαρεθεί τα καρμπόν animation της pixar, τότε ίσως είναι μια καλή λύση.

The Ruins και Prom Night

11 Απριλίου

Αυτές οι δύο ταινίες είναι σχετικά αναμενόμενα θρίλερ, ειδικά το πρώτο που έχει χρηματοδοτηθεί από τη Dreamworks. Στο «Ruins» μία ομάδα τουριστών ξεστρατίζει σε κάποια μεξικάνικη ζούγκλα, όπου παραμονεύει ένα κακό χωρίς όνομα. Η συνέχεια δεν θα είναι και τόσο ευχάριστη, ειδικά γιατί δεν θα έχουν και την Τζένιφερ Λόπεζ μαζί τους. Το «Prom Night» θυμίζει «I know what you did last summer», μιας και ένας εκδικητικός δολοφόνος αποφασίζει να σπείρει τον τρόμο σε ένα σχολείο, γιατί πριν από μερικά χρόνια είχε δει τους μαθητές να προξενούν κατά λάθος το θάνατο ενός παιδιού. Η αλήθεια είναι ότι το θυμήθηκε λίγο αργά, αλλά κέτσαπ θα δούμε και μάλιστα μπόλικο.

Forbidden Kingdom

18 Απριλίου
Αυτό ίσως έχει ενδιαφέρον, τουλάχιστον έτσι φαίνεται με μια πρώτη ματιά. Ένας νεαρός αμερικάνος, παθιασμένος με τις ταινίες κουνγκ-φου, ανακαλύπτει ένα μαγικό αντικείμενο και ταξιδεύει άθελά του, στην φεουδαρχική Κίνα. Εκεί συναντά τον Τσάκι Τσαν, που μάλλον έχει επιστρέψει για επίσκεψη στην πατρίδα και ενώνουν τις δυνάμεις τους για να απελευθερώσουν τον θρυλικό monkey king, τον οποίο υποδύεται ο Τζετ Λι, αυτοπροσώπως. Αναμένεται καταιγισμός ιπτάμενων κλωτσιών, αλλά και αστεία γκανγκ.Ο σκηνοθέτης έχει κάνει το «Βασιλιά των Λιονταριών» και τον «Ποντικομικρούλη», αλλά και το κακό «Στοιχειωμένο Σπίτι» με τον Έντυ Μέρφυ. Μένει να δούμε αν θα επαληθευτεί κάποιος απ’ τους νόμους του τελευταίου.

Φεβρουάριος 28- Ένα τραγούδι για τον Αργύρη

Εν αναμονή της τελετής απονομής των Όσκαρ ξεφεύγουμε λίγο από την επικαιρότητα, για να παρουσιάσω μία σημαντική ταινία, της οποίας την ύπαρξη ίσως αγνοείται, το «Ένα τραγούδι για τον Αργύρη» που σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει προς ενοικίαση στα video club. Το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Στέφαν Χάουπτ απέσπασε το βραβείο κοινού στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2007, το βραβείο κοινού στο 1ο φεστιβάλ ελληνικών ταινιών που διοργανώθηκε στο Λος Άντζελες, ενώ ήταν υποψήφιο και για το βραβείο του καλύτερου ντοκιμαντέρ στα ελβετικά κινηματογραφικά βραβεία. Το «Ένα τραγούδι για τον Αργύρη» είναι ένα συγκλονιστικό έργο, που αφηγείται την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας μέσα από τα μάτια ενός ξεχωριστού ανθρώπου.

Η ταινία ξεκινάει στις 10 Ιουνίου του 1944 στο Δίστομο. Ένα μικρό χωριό, ένα βήμα από τη θάλασσα, στο δρόμο από την Αθήνα προς τους Δελφούς. Ο μικρός Αργύρης σχεδόν 4 χρονών, επιζεί της κτηνώδους σφαγής των Γερμανικών Δυνάμεων Κατοχής: «Μέτρο Εξιλέωσης» μιας ναζιστικής μεραρχίας ως αντίποινα για μια επίθεση ανταρτών εναντίον των Γερμανών στην περιοχή. Περνά τα επόμενα χρόνια σε ορφανοτροφεία στην Αθήνα, μαζί με άλλα παιδιά θύματα του πολέμου. Μία μέρα, μια αποστολή του Ερυθρού Σταυρού διαλέγει παιδιά να κάνουν μια καινούρια αρχή σε άλλη χώρα. Ο Αργύρης θέλει οπωσδήποτε να πάει μαζί τους. Έτσι, βρίσκεται στην Ελβετία. Χρόνια αργότερα κάνει τη διδακτορική του διατριβή στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης (ΕΤΗ) στα Μαθηματικά και την Αστροφυσική. Σύντομα αρχίζει να διδάσκει στα λύκεια της Ζυρίχης, μεταφράζει Έλληνες ποιητές στα γερμανικά και για κάποια χρόνια εργάζεται ως βοηθός στην αναπτυξιακή βοήθεια του Ελβετικού Σώματος Βοήθειας για τα θύματα καταστροφών στη Σομαλία, το Νεπάλ και την Ινδονησία. Ο Αργύρης Σφουντούρης, 66 χρονών σήμερα, αγωνίστηκε για να κάνει τον κόσμο καλύτερο.

Τα λόγια παρακάτω προέρχονται από την κριτική του Stefan Volk για το Filmbulletin: «Τα λόγια αστοχούν να περιγράψουν πώς μπορεί να αισθανόταν ο μικρός Αργύρης με τα μεγάλα μαύρα του μάτια, όταν βρήκε πρώτα τον πατέρα του και αργότερα την μητέρα του νεκρούς. Ακόμη και μία ταινία όπως η ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ δεν μπορεί να εξηγήσει το ανεξήγητο. Όμως, η ήπια, ανθρώπινη φωνή, με την οποία ακούγεται αυτό το κινηματογραφικό τραγούδι, δεν μας επιτρέπει να μη δώσουμε σημασία. Αυτή η ταινία δεν είναι όπως πολλές άλλες. Όχι όνο επειδή είναι τόσο καταπληκτική, όχι μόνο επειδή γυρίστηκε με αριστουργηματικό τρόπο, αλλά και επειδή υποχωρεί τελείως ως ταινία και αφήνει να προβληθεί ένας ασυνήθιστος άνθρωπος και το ανυπόφορο πεπρωμένο του.»

Στην ταινία παίζει ο Αργύρης Σφουντούρης, μαζί με τις τρεις αδερφές του Χρυσούλα Τζάθα-Σφουντούρη, Αστέρω Λιάσκου-Σουντούρη και Κονδυλία Σφουντούρη, τον κληρικό Χαράλαμπο Γιάγκου, τον καλλιτέχνη Στάθη Στάθα, τον Albert Spiegel, πρώην Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα, το συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, τη δικηγόρο από την Ομάδα Εργασίας του Αμβούργου «Δίστομο» Gabriele Heinecke, το δημοσιογράφο Eberhard Rondholz, τον ιστορικό Rolf Surmann, τον πρώην πρόεδρο του παιδικού χωριού Πεσταλότσι στη Βέρνη Arthur Bill και το βιβλιοπώλη στη Ζυρχη Λεωνίδα Σακελλαρίδη.

Η διάρκεια της ταινίας είναι 105 λεπτά και η πρώτη προβολή της έγινε στο Δίστομο στις 9 Ιουνίου 2007.