Φεβρουάριος 14- Juno

Φτάνουμε στη μέση του κινηματογραφικού Φεβρουαρίου και οι επιλογές που θα συναντήσουμε μπροστά μας στη βραδινή έξοδο, κάθε άλλο παρά περιορισμένες είναι. Τρεις ταινίες κάνουν πρεμιέρα και δυστυχώς για όσους δεν την προλάβατε, σταματάει να προβάλλεται η «Εξιλέωση» («Atonement»), η οποία πρόσθεσε κι άλλες διακρίσεις στο ενεργητικό της, κυριαρχώντας στα βρετανικά βραβεία BAFTA, πριν από λίγες μέρες. Ελπίζω οι δρόμοι σας να διασταυρωθούν ξανά στα βίντεοκλάμπ.

Η σημαντικότερη πρεμιέρα, λοιπόν για αυτή την εβδομάδα είναι το «Juno», το οποίο είναι μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν που διανύουμε. Αν και με μία πρώτη ματιά μοιάζει με ελαφριά, επίπεδη, αμερικάνική κωμωδία, στην πραγματικότητα κρύβει πολλά παραπάνω και αυτό αποδεικνύεται απ’ το ότι κέρδισε την αποδοχή κοινών και κριτικών όπου κι αν προβλήθηκε. Παρ’ όλο το διόλου δυσθεώρητο budget των 7,5 εκατομμυρίων δολαρίων, οι εισπράξεις του «Juno» ξεπέρασαν με άνεση τα 100, ενώ απέσπασε και τέσσερις υποψηφιότητες για όσκαρ.

Σύμφωνα με το σενάριο η δεκαεξάχρονη, δυναμική μαθήτρια Juno MacGuff, μένει έγκυος, ως αποτέλεσμα μίας απρόσεκτης ερωτικής συνεύρεσης με τον καλύτερό της φίλο. Η ζωή της αλλάζει και καλείται να πάρει αποφάσεις υπό το συνθλιπτικό βάρος των περιστάσεων. Στην αρχή αποφασίζει να προχωρήσει σε έκτρωση, αλλά τελικά το μετανιώνει και αφού ξεπερνά τον σκόπελο της ανακοίνωσης του γεγονότος στους γονείς της, αποφασίζει να γεννήσει το παιδί και να το δώσει σε μία ανάδοχη οικογένεια. Η ταινία είναι κατά βάση κωμωδία, αλλά δεν λείπουν οι δραματικές πινελιές και τα ηθικά διλήμματα. Στο ρόλο της Juno η εξαιρετικά συμπαθητική Ellen Page, στην ερμηνεία της οποίας στηρίζεται και σε μεγάλο βαθμό η ταινία. Γενικά νομίζω ότι θα την απολαύσετε, δεν βγαίνουν πολλές τέτοιες ταινίες κάθε χρονιά.

Μιας και είναι του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα, πρεμιέρα κάνει και το ελληνικό «Μόλις χώρισα», που θα μπορούσε να λέγεται και «Γαμήλιο Πάρτυ» και «Ψυχραιμία» και «Όχι άλλο κάρβουνο». Ίσως να χρειάζεται να έχετε μόλις χωρίσει για να βρείτε κάτι ενδιαφέρον και είμαι σίγουρος χωρίς να κοιτάξω το καστ, ότι θα παίζουν διάφοροι τηλεοπτικοί σταρ, πλαισιωμένοι από μοντέλα και πρώην παίκτες πρώην reality. Πρώτη εβδομάδα επίσης και για το «Deep End», το οποίο δεν ξέρω γιατί έχει αγγλικό τίτλο. Ίσως μπας και ξεγελάσει κανέναν να πάει να τη δει. Ελληνικό φαίνεται να είναι, Σόμερ και σία παίζουν και έχει να κάνει με τη «Μαρία» η οποία δεν έχει και την καλύτερη αντιμετώπιση απ’ τον άνδρα της. Σύμφωνα με τη σύνοψη της ταινίας, ο άνδρας της, τής φέρεται βίαια και αυτό είναι ένα σημάδι ότι η σχέση τους περνάει κρίση. Κάποια μέρα, όμως ενώ η «Μαρία» κάνει βουτιές και ηλιοθεραπεία, μπαίνει στη ζωή της ο «Γιάννης». Προφανώς επακολουθεί δράμα και κλάμα.

Συνεχίζεται το «Sweeney Todd», του Τιμ Μπάρτον, με τον πάντα καλό Τζόνι Ντεπ στον πρωταγωνιστικό ρόλο του ημίτρελου κουρέα που ζητά εκδίκηση. Γοτθικό Λονδίνο, σκοτεινή ατμόσφαιρα, γκρίζα φωτογραφία διανθισμένη με κόκκινες σφήνες, αλλά και πολύ τραγούδι, μιας και έχουμε να κάνουμε με μιούζικαλ. Γενικά καλά πήγε από κριτικές και υποψηφιότητες, αλλά διατηρώ ορισμένες ενστάσεις, ειδικά μετά τη μέτρια κατά τη γνώμη μου «Corpse Bride» του σκηνοθέτη. Στο ίδιο μήκος κύματος θα κυμαίνεται, όσοι γνωστοί μου την είδαν έκαναν λόγο για επίπεδο σενάριο, αλλά αν είστε φαν των μιούζικαλ λογικά θα σας αποζημιώσει. Οι υπόλοιποι σκεφτείτε το μία δεύτερη φορά.

Αν φυσικά θέλετε λίγη δράση δεν υπάρχει κανένας λόγος να σνομπάρετε τον Συλβέστερ Σταλόνε και τον τέταρτο Τζον Ράμπο. Ο θρυλικός ήρωας επιστρέφει σε ένα από τα καλύτερα action movies των τελευταίων χρόνων και είναι σε καλύτερη φόρμα από ποτέ. Στην ταινία δεν λαχανιάζει καθόλου, παίρνει μία αντιεροπορική φάση και μετά όλα γίνονται πολύ εύκολα. Συγκινητικό τέλος, ανάμικτες κριτικές, αλλά και καλές εισπράξεις σε μία καθ’ όλα επιτυχημένη επιστροφή.

Τέλος για δέκατη (!) εβδομάδα συνεχίζονται τα animation «Bee-Movie» και «Alvin and the Chipmunks», όπως και στα περισσότερα cineplex της Ελλάδας. Λογικά ή κάποιοι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να τα αναδείξουν σε κλασικά ή απλώς οι κινηματογράφοι περιμένουν να βγάλει καινούρια ταινία η pixar για να τα αντικαταστήσουν (τον Ιούνιο εδώ που τα λέμε, είναι το Wall-E, με ένα ρομπότ που επί επτακόσια χρόνια ακολουθεί την ίδια ρουτίνα). Υποθέτω ότι συνεχίζουν να κόβουν εισιτήρια, αλλά όσοι τα έχουν δει γιατί να καταδικάζονται στην επανάληψη; Αν έχετε πιτσιρίκια και δεν θέλετε να ακούσετε το «πάλι τις μέλισσες θα δούμε;», προτιμήστε να αναζητήσετε σε dvd τα μαγευτικά, πολυπολιτισμικά παραμύθια του Μισέλ Οζελό «Azur et Asmar» και «Πρίγκιπες και Πριγκίπισσες».