Θορυβώδεις επιλογές!
Του Γιάννη Πλιώτα
Κυριακή τώρα που γράφω όσα διαβάζετε και σε λίγη ώρα θα πάω στη συναυλία του Yann Tiersen, ενός από τους αξιολογότερους σύγχρονους συνθέτες. Θυμίζω ότι έγινε παγκοσμίως γνωστός από το soundtrack της «Αμελί» (2001), αλλά έχει γράψει επίσης μουσική για το «Goodbye Lenin» (2003 - πολύ καλή ταινία) και το σχετικά άγνωστο ντοκιμαντέρ «Tabalry» (2008). Αυτά για να τον συνδέσω με τη θεματολογία μας.
Στα υπόλοιπα σίγουρα έχετε δει κάποιες από τις ταινίες που παίζονταν αυτόν τον καιρό στους κινηματογράφους και προσπάθησαν να προκαλέσουν θόρυβο με την παρουσία τους. Πρώτο το «Paranormal Activity» για το οποίο μου είπαν ότι είναι καλό προς μέτριο, αλλά μετά το marketing που έχει υποστεί δεν νομίζω ότι αξίζει να ασχοληθούμε παραπάνω. Υπάρχει το αιμόφυρτο «Saw» (δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο sequel είναι και αν το χάσετε δεν πειράζει γιατί του χρόνου θα βγει το επόμενο) και φυσικά το ντοκιμαντέρ «This is It» με τον μακαρίτη Μάικλ Τζάκσον. Υπάρχει και το διαφημισμένο «2012» που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα και είναι προάγγελος κι άλλων παρόμοιων ταινιών που θα ακολουθήσουν μέχρι να φτάσει η ημερομηνία που υποτίθεται ότι προέβλεψαν οι Μάγιας. Στην πρεμιέρα της Αμερικής πήγε να το δει κόσμος και κοσμάκης (65 εκατομμύρια εισπράξεις πρώτου τριημέρου), όπως φαντάζομαι ένας παρόμοιος συνωστισμός προκλήθηκε και εδώ. Το όνομα του πολύπειρου σκηνοθέτη ταινιών του είδους Ρόλαντ Έμεριχ, αποτελεί εγγύηση ότι θα παρακολουθήσετε 158 λεπτά απόλυτης καταστροφής. Δεν συμβαίνουν τέτοια κοσμοϊστορικά φαινόμενα κάθε μέρα άλλωστε.
Moon
Παρ’ όλα αυτά μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό έκαναν την εμφάνισή τους στις αίθουσες και ορισμένες πολύ αξιόλογες ταινίες, οι οποίες δυστυχώς δεν έγιναν τόσο γνωστές όσο έπρεπε. Μία από αυτές είναι το «Moon» (φωτ), μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με στοιχεία δράματος και μυστηρίου. Σκηνοθέτησε ο πρωτοεμφανιζόμενος Ντάνκαν Τζόουνς και απέσπασε πολύ καλές κριτικές, ενώ τιμήθηκε με βαθμολογία 8 στα 10 στο imdb.com. Σύμφωνα με το σενάριο ο Σαμ Μπελ είναι ένας αστροναύτης που για τρία χρόνια βρίσκεται απομονωμένος σε έναν σεληνιακό σταθμό, έχοντας ως μόνη επαφή ένα ευφυές πρόγραμμα υπολογιστή, τη GERTY. Καθώς το τέλος της θητείας του στο σταθμό πλησιάζει γνωρίζει ότι το λογικό του έχει επηρεαστεί, δημιουργώντας ίσως παραισθήσεις.
The men who stare at goats
Υπάρχει ακόμα και το «The men who stare at goats», μία αντιπολεμική κωμωδία με τον Τζορτζ Κλούνει, τον Τζεφ Μπρίτζες και τον Κέβιν Σπέισι. Παρ’ ότι το trailer δεν μου άρεσε ιδιαίτερα, όσοι φίλοι την είδαν στον κινηματογράφο είπαν ότι είναι μια αξιοπρεπής επιλογή. Η ταινία ανακατεύει τον πόλεμο στο Ιράκ με μία ομάδα που είχε οργανώσει ο αμερικανικός στρατός για να εκμεταλλευτεί παραφυσικές ικανότητες ορισμένων ατόμων.
Και προσεχώς
Πέρα από αυτά ας δούμε τι καλό/ ενδιαφέρον έρχεται το επόμενο διάστημα στις αίθουσες της χώρας μας. Υπάρχει το «Forth Kind», δηλαδή κάτι σαν στενές επαφές τέταρτου τύπου για το οποίο έχω ξαναγράψει. Είναι μια ταινία που υποστηρίζει ότι βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έχουν συμβεί στην Αλάσκα και από τον τίτλο εύκολα καταλαβαίνετε ότι έχει να κάνει με εξωγήινους και απαγωγές και συνωμοσίες στις οποίες εμπλέκεται το FBI. Από την πρώτη στιγμή μου κέντρισε την περιέργεια η υπόθεση του «The Box» («Το κουτί»). Ένα ζευγάρι που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες βρίσκει ένα πρωί στο κατώφλι του σπιτιού του ένα ξύλινο κουτί από ανώνυμο αποστολέα. Μέσα στο κουτί υπάρχει ένα κουμπί και ένας μυστηριώδης επισκέπτης τους εξηγεί ότι αν το πατήσουν θα αποκτήσουν ακαριαία ένα εκατομμύριο δολάρια. Το τίμημα είναι ότι τυχαία ένας άνθρωπος κάπου στον κόσμο θα πεθάνει. Καθώς το κουτί θα μείνει στην κατοχή τους για 24 ώρες μόνο, καλούνται να αποφασίσουν τι θα κάνουν και ακολούθως να αντιμετωπίσουν τις ηθικές συνέπειες της πράξης τους. Στο φιλοσοφικό αυτό δράμα πρωταγωνιστεί η Κάμερον Ντίαζ και ο Τζέιμς Μάρσντεν. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη είναι ο Ρίτσαρντ Κέλι που το 2001 είχε κάνει το Ντόνι Ντάρκο, αλλά έκτοτε τα ίχνη του αναζητούνται.
Γιορτινά
Στα επετειακά υπάρχει το animation «Christmas Carol» του Ρόμπερτ Ζεμέκις, που όπως αρμόζει θα κάνει πρεμιέρα στη χώρα μας παραμονή Χριστουγέννων. Το «Christmas Carol» είναι η κλασική χριστουγεννιάτικη ιστορία του Κάρολου Ντίκενς και ο σαρανταοχτάχρονος Αμερικάνος σκηνοθέτης αποφάσισε να τη μεταφέρει στον κινηματογράφο. Τα τελευταία χρόνια ο κάτοχος Όσκαρ Ζεμέκις έχει ασχοληθεί πολύ με τα animation, μιας και οι δύο τελευταίες του ταινίες ήταν το μέτριο «Beowulf» και το πολύ παιδικό «Polar Express». Πολλοί γνωστοί ηθοποιοί στις φωνές του «Christmas Carol» (Γκάρυ Όλντμαν, Κόλιν Φέρθ, Μπομπ Χόσκινς), ενώ τον πρωταγωνιστή Εμπενίζερ Σκρουτζ και τα φαντάσματά του έχει αναλάβει να υποδυθεί ο Τζιμ Κάρει. Σύμφωνα με το παραμύθι ένας μίζερος γέρος πρέπει να αντιμετωπίσει τρία φαντάσματα των δικών του Χριστουγέννων. Του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Τα φαντάσματα του θυμίζουν ποιος ήταν, τη σκληρή αλήθεια για το ποιος έχει γίνει και το δυσοίωνο που πρόκειται να ακολουθήσει αν δεν αλλάξει τη ζωή του. Σχετικά καλές εισπράξεις την πρώτη εβδομάδα προβολής στην Αμερική και βαθμολογία 7,2 στα 10 στο imdb.com, από έναν σκηνοθέτη που θα τον προτιμούσα να επιστρέψει σε κανονικές ταινίες, όπως το «Ένοχο μυστικό» με τον Χάρισον Φορντ.
Πολυαναμενόμενα βαμπίρ
Τέλος μεγάλη πρεμιέρα σήμερα για το «Twilight: New Moon» («Λυκόφως: Νέα Σελήνη») τη συνέχεια του δημοφιλούς έπους των βαμπίρ. Στον απόηχο της παγκόσμιας επιτυχίας της τετραλογίας των βιβλίων της Stephenie Meyer, η δεύτερη ταινία φιλοδοξεί να ξεπεράσει τη μεγάλη επιτυχία της πρώτης. Νέος σκηνοθέτης (ανέλαβε ο Κρις Γουέιτζ που είχε κάνει το φάνταζυ «Αστέρι του Βορρά»), υψηλό κόστος παραγωγής. Η πρώτη ταινία μου άρεσε πολύ, ήταν καλογυρισμένη και δεν υποκρινόταν ότι ήταν κάτι διαφορετικό από μια ρομαντική ιστορία έρωτα μεταξύ δύο συμμαθητών. Στο δεύτερο βιβλίο υπάρχει μια ανισομερής κατανομή της δράσης, αλλά είμαι σίγουρος ότι στην κινηματογραφική μεταφορά θα δώσουν περισσότερη βαρύτητα στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, όπου η περιπέτεια μεταφέρεται στην Ιταλία και έρχεται στο προσκήνιο μία ομάδα βαμπίρ απόλυτων απόψεων. Πρωταγωνιστικό ρόλο αναλαμβάνουν φυσικά και οι προαιώνιοι εχθροί των βαμπίρ, για τους οποίους είχαν αφεθεί υπόνοιες στο πρώτο μέρος.
Για το σπίτι
Κλείνω με προτάσεις για «dvd» και συγκεκριμένα δύο ταινίες άγνωστες στο ευρύ κοινό. Η πρώτη είναι το «Ink», μια ανεξάρτητη φετινή παραγωγή που δεν νομίζω να προβληθεί στις ελληνικές αίθουσες, άρα ίσως πρέπει να την αναζητήσετε μέσα σε καταρρακτώδεις βροχές (torrential rains). Είναι επιστημονικής φαντασίας και καλό είναι να μην γνωρίζετε παραπάνω για την υπόθεση. Η δεύτερη είναι μία παλαβή κωμωδία από το Βέλγιο, το «99 Francs». Ναι, ξέρω ότι οι Βέλγοι δεν είναι γνωστοί για οτιδήποτε έχει σχέση με τέχνη (μόνο τους πίνακες του Μαγκρίτ μπορώ να σκεφτώ) και αυτή η ταινία δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, αλλά θα βοηθήσει να περάσει ευχάριστα η ώρα.
* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου