Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Φεβρουάριος 5- Η Σκόνη του Χρόνου


Μπήκε η Άνοιξη δυναμικά, φύσηξε και καταχώνιασε τους χαρταετούς στο μπαούλα με τα περσινά, για να κάνουν παρέα με τις αποκριάτικες μάσκες και τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια.
Για την εβδομάδα που διανύουμε, το ζώδιό μου είμαι σίγουρος ότι προβλέπει πολλά και διάφορα, επειδή, όμως δεν έχω το χρόνο να τα διαβάσω, υποθέτω με καλή πίστη ότι όλα κυλάνε κατ’ ευχή.
Λοιπόν σήμερα θα προτείνω δύο ταινίες, τις οποίες τις θεωρώ πολύ καλές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι τις ίδιας ποιοτικής στάθμης ή ότι μπορεί να σταθεί ανάμεσά τους οποιοδήποτε αντικειμενικό, θεωρητικό, κινηματογραφικό κριτήριο. Είναι πολύ απλά δύο ταινίες πολύ καλές, η κάθε μία στο είδος της, γιατί όπως είναι φυσικό δεν έχουν όλοι οι θεατές τα ίδια γούστα και δεν έχουν όλοι την ίδια διάθεση όλες τις ώρες. Μετά από αυτό τη μακρηγορία, πάμε στο διά ταύτα.
Πρώτη πρόταση, μία ελληνική ταινία που φαντάζει σαν φάρος μέσα στον ωκεανό των τηλεοπτικής αντίληψης κωμωδιών, που έχουν κατακλύσει τις αίθουσες. Όπως θα έχετε ακούσει και ίσως μαντέψει, πρόκειται για τη νέα ταινία του πολυβραβευμένου Θεόδωρου Αγγελόπουλου, τη «Σκόνη του Χρόνου», που έρχεται σε μία εποχή ένδειας όχι να γράψει ιστορία, αλλά να προσφέρει στο ανοιχτόμυαλο κοινό μία ταινία αξιώσεων. Μετά το «Λιβάδι που δακρύζει», ο Αγγελόπουλος συνεχίζει το οδοιπορικό του και καταδύεται σε μία πολυτάραχη πολιτικά περίοδο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλη την Ευρώπη. Από τη μέρα του θανάτου του Στάλιν, μέχρι την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Σιβηρία, μέχρι την αλλαγή της χιλιετίας, ταξιδεύουμε ιχνηλατώντας τις ανθρώπινες σχέσεις όταν αυτές αγγίζουν οριακά σημεία. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας διάσημος σκηνοθέτης (Γουίλιαμ Νταφόε), που εμφανίζεται αποξενωμένος από την οικογένειά του και προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ταινία που οραματίζεται για την ιστορία της μητέρας του και την ψηλάφηση της ψυχοσύνθεσης της έφηβης κόρης του. Δυνατό καστ από Γουίλιαμ Νταφόε, Μπρούνο Γκαντζ, Μισέλ Πίκολι και Ιρέν Γιακόμπ, οι οποίοι δίνουν έξοχες ερμηνείες σε ένα αμιγώς θεατρικό πλαίσιο. Γενικά αριστουργηματικά πλάνα, εξαίσια μουσική και αψεγάδιαστη φωτογραφία συνθέτουν μία ταινία που πρέπει να συμπεριλάβετε στις επιλογές σας αν πηγαίνετε δέκα φορές το χρόνο στο σινεμά. Αν το δραματικό/μελαγχολικό σινεμά σας ταιριάζει, δείτε το οπωσδήποτε.
Αν, όμως διψάτε για εκρήξεις αδρεναλίνης, τότε υπάρχει κάτι άλλο που ίσως είναι το κατάλληλο φάρμακο για την περίπτωσή σας. Μιλάω για το «Taken», μία ταινία με σφραγίδα ευρωπαϊκής δράσης που αποτέλεσε έκπληξη, για τη μεγάλη ανταπόκριση που είχε απ’ το αμερικανικό κοινό. Πρωταγωνιστεί ο πολύ καλός ηθοποιός Λίαμ Νίσον, σε έναν ρόλο που ο καθένας θα έβαζε το χέρι του στη φωτιά ότι δεν του ταιριάζει, αλλά που στην πραγματικότητα μοιάζει κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. Ο Νίσον είναι πρώην πράκτορας της CIA και ταυτόχρονα υπερ-προστατευτικός με την 17-χρονη κόρη του, της οποίας την επιμέλεια έχει η μητέρας της. Για να μην μπλεκόμαστε σε ανούσιες λεπτομέρειες, η κόρη πηγαίνει στη Γαλλία για διακοπές με μια φίλη της και πέφτει θύμα απαγωγής από ένα δίκτυο trafficking. Και αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος που έκαναν στη ζωή τους οι κακοί απαγωγείς. Ένας μαινόμενος, ωμός και ανά στιγμές αδίστακτος Λίαμ Νίσον ταξιδεύει στο Παρίσι προκειμένου να γλυτώσει την κόρη του και να εκδικηθεί τους δράστες. Αυτό που ακολουθεί είναι πιστολίδι, κλωτσομπουνίδι, car-chase, εκρήξεις, αλλεπάλληλες εκτελέσεις και βία χωρίς όριο. Παλιά, καλή δράση που από τα ‘90es είχε να φτάσει σε τέτοια επίπεδα. Γενικά πολύ δυνατή ερμηνεία του Νίσον, κατάλληλη σκηνοθετική αντίληψη από τον Πιερ Μορέλ (έχει κάνει το «Γκέτο 13») και φυσικά τυπικό σενάριο του μη εξαιρετέου Λυκ Μπεσόν. Εκτίμησα ιδιαίτερα ότι οι τρελοί Γάλλοι που έκαναν το παρκούρ μόδα, σε αυτή την ταινία το άφησαν έξω. Μόνιμα τις τελευταίες εβδομάδες στο top-10 του box office στην Αμερική και βαθμολογία 8 στα 10 στο imdb.com σε 50.000 ψήφους.
Στα υπόλοιπα, λίγη υπομονή ακόμα, γιατί σε μία εβδομάδα κάνει πρεμιέρα στη χώρα μας η μεταφορά του κόμικ «Watchmen», η οποία έχει δημιουργήσει μεγάλο hype και αναμένεται να τσακίσει τα ταμεία. Σήμερα κάνει πρεμιέρα στην Αμερική και θυμίζω ότι το «Watchmen» είναι το πιο αναγνωρισμένο κόμικ όλων των εποχών και θεωρείται περισσότερο λογοτέχνημα παρά σκιτσάκια με συννεφάκια. Περισσότερα την επόμενη εβδομάδα, οπότε και θα διαπιστώσουμε «Ποιος Φυλάει τους Φύλακες.»

Δεν υπάρχουν σχόλια: