The last airbender *
Παραδέχομαι ότι ήταν λάθος που το είδα, λάθος που έγινε συνειδητά. Είχα διαβάσει τα χειρότερα και σίγουρα δεν βοήθησε το 4,4 στα 10 που έχει στο imdb, ούτε το ισοπεδωτικό 6% (!) που έχει στο rotten tomatoes. Αλλά μέχρι σήμερα έχω δει όλες τις ταινίες του Ινδού Σιάμαλαν και τον εμπιστεύομαι σχεδόν τυφλά ως σκηνοθέτη (ή τέλος πάντων, τον εμπιστευόμουν).
Εντάξει, κάποτε έπεσε στην παγίδα της «Έκτης Αίσθησης», μιας ταινίας που άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία του κινηματογράφου. Από εκεί και πέρα προσπάθησε να κάνει μερικές ακόμα ταινίες που έπρεπε οπωσδήποτε να ολοκληρώνονται με εκπληκτικές ανατροπές. Έμεινα στους οπαδούς του, παρά την ακατάπαυστη προσπάθεια του marketing σε κάθε ταινία του να παραπλανήσει το κοινό ότι επρόκειτο να δει ένα ακόμα «συγκλονιστικό θρίλερ» ή κάτι παρόμοιο. Ο «Άφθαρτος» μού άρεσε. Μπρους Γουίλις πάλι σε φόρμα, ωραία ιστορία, όλα καλά. Ο «Οιωνός» μού άρεσε πάρα πολύ, αν θυμάμαι καλά την είδα τρεις φορές στον κινηματογράφο και πολλές σε dvd. Το «Σκοτεινό Χωριό» είχε να αφηγηθεί μια δυνατή ιστορία αγάπης. Άρα δεν κρατάω κακία του Σιάμαλαν. Επίσης και το «Lady in the water» και το «Happening» δεν ήταν του πεταμού. Στο «Last Airbender» όμως έπιασε πάτο.
Δεν ξέρω γιατί αποφάσισε να σκηνοθετήσει ένα φάνταζυ, που μάλλον ως είδος είναι δύστροπο και δεν ταιριάζει σε όλους τους σκηνοθέτες. Για παράδειγμα ο Πήτερ Τζάκσον ήταν γεννημένος για να γυρίζει ταινίες φαντασίας (και απ’ ό,τι φαίνεται έχουμε μια ευχάριστη εξέλιξη στην πολύπαθη ιστορία του Χόμπιτ, τελικά μάλλον θα το σκηνοθετήσει).
Γιατί έπιασε πάτο; Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον τελευταίο Airbender, μια ταινία που στηρίζεται σε ένα δημοφιλές στην Αμερική παιδικό πρόγραμμα (Avatar: The Last Airbender), το οποίο προβλήθηκε σε τρεις σεζόν από το 2005 έως το 2008. Προφανώς οι παραγωγοί της ταινίας προσδοκούσαν ότι θα προχωρούσαν και σε τρεις ταινίες, αλλά τελικά πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρουν. Η πρώτη ταινία κόστισε 150 εκατομμύρια και στην Αμερική έκανε εισπράξεις 130 εκατομμυρίων, που δεν είναι λίγα, αλλά δεν είναι και ικανοποιητικά για το μέγεθος του ονόματος του franchise. Με μια γρήγορη ματιά δεν βλέπω κάποιο άμεσο σχέδιο για την επόμενη ταινία και αυτό καθιστά ακόμα προβληματικότερη την παρακολούθηση της πρώτης. Η ταινία ξεκάθαρα ξεκινάει με τον υπότιτλο «βιβλίο πρώτο» και η ιστορία στο τέλος μένει ανολοκλήρωτη. Άρα με αυτό κατά νου, γιατί να δώσετε 9 ευρώ για να δείτε κάτι που μένει πολύ στην αρχή;
Αυτά όμως δεν είναι τα χειρότερα.
Ο μύθος του airbender είναι αρκετά καλός, έχει βάθος και χαρακτηριστικά κλασικού παραμυθιού. Αλλά ο Σιάμαλαν κάπου στην αρχή έχασε το νόημα και σε συνδυασμό με την απλοϊκά γραμμική εξέλιξη της πλοκής, ο θεατής δεν φτάνει σε κανέναν προορισμό, ούτε αποκομίζει κάτι. Επιπλέον η επιλογή των δύο πρωταγωνιστών απογοητεύει. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ποτέ τον πρωταγωνιστή του «Slumdog Millionaire» να παίξει σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή ταινία και μάλλον είχα δίκιο. Η τοποθέτησή του στο ρόλο του κύριου «κακού» της ταινίας μόνο γέλιο προκαλούσε, ενώ και σε κανένα σημείο δεν έπεισε ο μικρός Νόα Ρίνγκερ ότι μπορεί να σηκώσει στους ώμους του κάτι τόσο επικό. Επίσης -κάτι που τεχνηέντως θα σας αποκρύψουν trailer και marketing-, η ταινία δεν απευθύνεται σε θεατές άνω των δεκατεσσάρων ετών και ίσως ανεβάζω και υπερβολικά τον ηλικιακό πήχη. Μπορεί για έναν οχτάχρονο, η ταινία να παρουσιάζει ένα άλφα ενδιαφέρον, αλλά για εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές σίγουρα δεν κάνει.
Στη χώρα μας κάνει πρεμιέρα στις 28 Οκτωβρίου. Χμ. Με το χέρι στην καρδιά θα πρότεινα να κάνετε ζάπινγκ στα κανάλια μετά τις 21:00 μέχρι να πετύχετε το έπος του 1970 «Μάχη της Κρήτης» με τον Κώστα Πολίτη να υποδύεται τον ηρωικό, φερέλπι εύελπι Νικηφόρο Καλλέργη.
Frozen River **1/2
Αυτό το φιλμ είναι ένα καλό παράδειγμα για το πού μπορεί να φτάσει μια ανεξάρτητη προσπάθεια. Είναι μία low budget ταινία η οποία αναπάντεχα το 2008 προτάθηκε για δύο όσκαρ- καλύτερου σεναρίου και καλύτερου α’ γυναικείου ρόλου. Δεν θεωρώ ότι άξιζε απόλυτα να τα κερδίσει, αλλά η όλη υλοποίηση του έργου αποτελεί ένα διδακτικό μέσο ειδικά για φιλόδοξους κι επίμονους δημιουργούς, όπως η σκηνοθέτης - σεναριογράφος Κάρτνι Χαντ.
Το «Παγωμένο ποτάμι» έχει ως θέμα την Οδύσσεια των λαθρομεταναστών, σε συνδυασμό με τη διαφορετικότητα των αυτόχθονων Ινδιάνων και την αδιαφορία / άγνοια του μέσου Αμερικάνου. Σύμφωνα με τη βραδύκαυστη υπόθεση, σε μία μικρή πόλη συνοριακή πόλη των ΗΠΑ στο βορρά, μία γυναίκα με οικονομικά προβλήματα προσπαθεί να συντηρήσει με κάθε τρόπο την οικογένειά της.
Ίσως σε ορισμένα σημεία σας ενοχλήσουν οι μέτριες ερμηνείες των δεύτερων ρόλων, τα λιτά σκηνικά και η περιορισμένων δυνατοτήτων παραγωγή, αλλά αν ακολουθήσετε τους ήρωες στο ριψοκίνδυνο πέρασμα πάνω από το παγωμένο ποτάμι, κάτι θα κερδίσετε. Στην επόμενη ανάρτηση θα γράψω και για καινούργια ταινία-έκπληξη, η οποία μπορεί να αποδειχθεί εξίσου διδακτική, το road movie επιστημονικής φαντασίας, "Monsters".
Solomon Kane ***
Αυτό απευθύνεται κυρίως στους φίλους του φάνταζυ. Αν δεν σας αρέσουν τα σπαθιά, οι μαγείες, οι δαίμονες και οι κατάρες καλύτερα να το αποφύγετε. Αν όμως ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών είναι στις αγαπημένες σας ταινίες, τότε εδώ θα βρείτε κάτι που σας ταιριάζει γάντι. Ο Solomon Kane δεν είναι ένας απλός ήρωας, υπάρχει μια μεγάλη ιστορία πίσω του, μια ιστορία δεκαετιών. Το 1928 ο σπουδαίος Robert Howard (πατέρας και του Κόναν) δημιούργησε έναν πουριτανό ήρωα ο οποίος ζει στα τέλη του 16ου αιώνα και έχει ως μόνο σκοπό να εξαφανίσει το κακό από τον κόσμο- όχι το ευκολότερο πράγμα. Ο Solomon είναι ένας σκοτεινός, ανεξιχνίαστος χαρακτήρας, μία Νέμεσις, μία μηχανή του πολέμου που δεν θα θέλατε να συναντήσετε στο δρόμο σας.
Στην υπόθεση τώρα της ταινίας (που προορίζεται για πρώτο μέρος τριλογίας), ο Solomon Kane είναι ένας άνθρωπος που έχει διαπράξει διάφορα ανοσιουργήματα στη ζωή του και αναζητά εξιλέωση. Παράλληλα τον κυνηγάει ο ίδιος ο Διάβολος. Ο σκληρός, πρωταγωνιστής James Purefoy είναι πολύ καλός, ενώ ξεχωρίζει και η ατμοσφαιρική μουσική επένδυση του Γερμανού Klaus Badelt (έντυσε και τους πρώτους Πειρατές της Καραϊβικής).
Η ταινία είναι ευρωπαϊκή παραγωγή, κόστισε 45 εκατομμύρια δολάρια και γενικά γνώρισε θετική υποδοχή από κοινό και κριτικούς (83% στο rotten tomatoes). Αν είστε σε διάθεση για μια καλή, σκοτεινή περιπέτεια, πιστεύω ότι το Solomon Kane θα σας προσφέρει 104 λεπτά τίμιας, επικής ψυχαγωγίας.
edit: Στη λίστα με τους συνδέσμους πρόσθες και το Metacritic. Φαίνεται να έχει αρκετά αξιόπιστες βαθμολογίες ταινιών.
edit 2: Στο salata.tv μπορείτε να διαβάσετε την κριτική για το Solomon Kane, σε πιο εκτεταμένη μορφή και με επισήμανση μιας παράξενης σύμπτωσης για έναν ιππότη που αψηφά το χρόνο.
Παραδέχομαι ότι ήταν λάθος που το είδα, λάθος που έγινε συνειδητά. Είχα διαβάσει τα χειρότερα και σίγουρα δεν βοήθησε το 4,4 στα 10 που έχει στο imdb, ούτε το ισοπεδωτικό 6% (!) που έχει στο rotten tomatoes. Αλλά μέχρι σήμερα έχω δει όλες τις ταινίες του Ινδού Σιάμαλαν και τον εμπιστεύομαι σχεδόν τυφλά ως σκηνοθέτη (ή τέλος πάντων, τον εμπιστευόμουν).
Εντάξει, κάποτε έπεσε στην παγίδα της «Έκτης Αίσθησης», μιας ταινίας που άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην ιστορία του κινηματογράφου. Από εκεί και πέρα προσπάθησε να κάνει μερικές ακόμα ταινίες που έπρεπε οπωσδήποτε να ολοκληρώνονται με εκπληκτικές ανατροπές. Έμεινα στους οπαδούς του, παρά την ακατάπαυστη προσπάθεια του marketing σε κάθε ταινία του να παραπλανήσει το κοινό ότι επρόκειτο να δει ένα ακόμα «συγκλονιστικό θρίλερ» ή κάτι παρόμοιο. Ο «Άφθαρτος» μού άρεσε. Μπρους Γουίλις πάλι σε φόρμα, ωραία ιστορία, όλα καλά. Ο «Οιωνός» μού άρεσε πάρα πολύ, αν θυμάμαι καλά την είδα τρεις φορές στον κινηματογράφο και πολλές σε dvd. Το «Σκοτεινό Χωριό» είχε να αφηγηθεί μια δυνατή ιστορία αγάπης. Άρα δεν κρατάω κακία του Σιάμαλαν. Επίσης και το «Lady in the water» και το «Happening» δεν ήταν του πεταμού. Στο «Last Airbender» όμως έπιασε πάτο.
Δεν ξέρω γιατί αποφάσισε να σκηνοθετήσει ένα φάνταζυ, που μάλλον ως είδος είναι δύστροπο και δεν ταιριάζει σε όλους τους σκηνοθέτες. Για παράδειγμα ο Πήτερ Τζάκσον ήταν γεννημένος για να γυρίζει ταινίες φαντασίας (και απ’ ό,τι φαίνεται έχουμε μια ευχάριστη εξέλιξη στην πολύπαθη ιστορία του Χόμπιτ, τελικά μάλλον θα το σκηνοθετήσει).
Γιατί έπιασε πάτο; Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον τελευταίο Airbender, μια ταινία που στηρίζεται σε ένα δημοφιλές στην Αμερική παιδικό πρόγραμμα (Avatar: The Last Airbender), το οποίο προβλήθηκε σε τρεις σεζόν από το 2005 έως το 2008. Προφανώς οι παραγωγοί της ταινίας προσδοκούσαν ότι θα προχωρούσαν και σε τρεις ταινίες, αλλά τελικά πιστεύω ότι δεν θα τα καταφέρουν. Η πρώτη ταινία κόστισε 150 εκατομμύρια και στην Αμερική έκανε εισπράξεις 130 εκατομμυρίων, που δεν είναι λίγα, αλλά δεν είναι και ικανοποιητικά για το μέγεθος του ονόματος του franchise. Με μια γρήγορη ματιά δεν βλέπω κάποιο άμεσο σχέδιο για την επόμενη ταινία και αυτό καθιστά ακόμα προβληματικότερη την παρακολούθηση της πρώτης. Η ταινία ξεκάθαρα ξεκινάει με τον υπότιτλο «βιβλίο πρώτο» και η ιστορία στο τέλος μένει ανολοκλήρωτη. Άρα με αυτό κατά νου, γιατί να δώσετε 9 ευρώ για να δείτε κάτι που μένει πολύ στην αρχή;
Αυτά όμως δεν είναι τα χειρότερα.
Ο μύθος του airbender είναι αρκετά καλός, έχει βάθος και χαρακτηριστικά κλασικού παραμυθιού. Αλλά ο Σιάμαλαν κάπου στην αρχή έχασε το νόημα και σε συνδυασμό με την απλοϊκά γραμμική εξέλιξη της πλοκής, ο θεατής δεν φτάνει σε κανέναν προορισμό, ούτε αποκομίζει κάτι. Επιπλέον η επιλογή των δύο πρωταγωνιστών απογοητεύει. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ποτέ τον πρωταγωνιστή του «Slumdog Millionaire» να παίξει σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή ταινία και μάλλον είχα δίκιο. Η τοποθέτησή του στο ρόλο του κύριου «κακού» της ταινίας μόνο γέλιο προκαλούσε, ενώ και σε κανένα σημείο δεν έπεισε ο μικρός Νόα Ρίνγκερ ότι μπορεί να σηκώσει στους ώμους του κάτι τόσο επικό. Επίσης -κάτι που τεχνηέντως θα σας αποκρύψουν trailer και marketing-, η ταινία δεν απευθύνεται σε θεατές άνω των δεκατεσσάρων ετών και ίσως ανεβάζω και υπερβολικά τον ηλικιακό πήχη. Μπορεί για έναν οχτάχρονο, η ταινία να παρουσιάζει ένα άλφα ενδιαφέρον, αλλά για εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές σίγουρα δεν κάνει.
Στη χώρα μας κάνει πρεμιέρα στις 28 Οκτωβρίου. Χμ. Με το χέρι στην καρδιά θα πρότεινα να κάνετε ζάπινγκ στα κανάλια μετά τις 21:00 μέχρι να πετύχετε το έπος του 1970 «Μάχη της Κρήτης» με τον Κώστα Πολίτη να υποδύεται τον ηρωικό, φερέλπι εύελπι Νικηφόρο Καλλέργη.
Frozen River **1/2
Αυτό το φιλμ είναι ένα καλό παράδειγμα για το πού μπορεί να φτάσει μια ανεξάρτητη προσπάθεια. Είναι μία low budget ταινία η οποία αναπάντεχα το 2008 προτάθηκε για δύο όσκαρ- καλύτερου σεναρίου και καλύτερου α’ γυναικείου ρόλου. Δεν θεωρώ ότι άξιζε απόλυτα να τα κερδίσει, αλλά η όλη υλοποίηση του έργου αποτελεί ένα διδακτικό μέσο ειδικά για φιλόδοξους κι επίμονους δημιουργούς, όπως η σκηνοθέτης - σεναριογράφος Κάρτνι Χαντ.
Το «Παγωμένο ποτάμι» έχει ως θέμα την Οδύσσεια των λαθρομεταναστών, σε συνδυασμό με τη διαφορετικότητα των αυτόχθονων Ινδιάνων και την αδιαφορία / άγνοια του μέσου Αμερικάνου. Σύμφωνα με τη βραδύκαυστη υπόθεση, σε μία μικρή πόλη συνοριακή πόλη των ΗΠΑ στο βορρά, μία γυναίκα με οικονομικά προβλήματα προσπαθεί να συντηρήσει με κάθε τρόπο την οικογένειά της.
Ίσως σε ορισμένα σημεία σας ενοχλήσουν οι μέτριες ερμηνείες των δεύτερων ρόλων, τα λιτά σκηνικά και η περιορισμένων δυνατοτήτων παραγωγή, αλλά αν ακολουθήσετε τους ήρωες στο ριψοκίνδυνο πέρασμα πάνω από το παγωμένο ποτάμι, κάτι θα κερδίσετε. Στην επόμενη ανάρτηση θα γράψω και για καινούργια ταινία-έκπληξη, η οποία μπορεί να αποδειχθεί εξίσου διδακτική, το road movie επιστημονικής φαντασίας, "Monsters".
Solomon Kane ***
Αυτό απευθύνεται κυρίως στους φίλους του φάνταζυ. Αν δεν σας αρέσουν τα σπαθιά, οι μαγείες, οι δαίμονες και οι κατάρες καλύτερα να το αποφύγετε. Αν όμως ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών είναι στις αγαπημένες σας ταινίες, τότε εδώ θα βρείτε κάτι που σας ταιριάζει γάντι. Ο Solomon Kane δεν είναι ένας απλός ήρωας, υπάρχει μια μεγάλη ιστορία πίσω του, μια ιστορία δεκαετιών. Το 1928 ο σπουδαίος Robert Howard (πατέρας και του Κόναν) δημιούργησε έναν πουριτανό ήρωα ο οποίος ζει στα τέλη του 16ου αιώνα και έχει ως μόνο σκοπό να εξαφανίσει το κακό από τον κόσμο- όχι το ευκολότερο πράγμα. Ο Solomon είναι ένας σκοτεινός, ανεξιχνίαστος χαρακτήρας, μία Νέμεσις, μία μηχανή του πολέμου που δεν θα θέλατε να συναντήσετε στο δρόμο σας.
Στην υπόθεση τώρα της ταινίας (που προορίζεται για πρώτο μέρος τριλογίας), ο Solomon Kane είναι ένας άνθρωπος που έχει διαπράξει διάφορα ανοσιουργήματα στη ζωή του και αναζητά εξιλέωση. Παράλληλα τον κυνηγάει ο ίδιος ο Διάβολος. Ο σκληρός, πρωταγωνιστής James Purefoy είναι πολύ καλός, ενώ ξεχωρίζει και η ατμοσφαιρική μουσική επένδυση του Γερμανού Klaus Badelt (έντυσε και τους πρώτους Πειρατές της Καραϊβικής).
Η ταινία είναι ευρωπαϊκή παραγωγή, κόστισε 45 εκατομμύρια δολάρια και γενικά γνώρισε θετική υποδοχή από κοινό και κριτικούς (83% στο rotten tomatoes). Αν είστε σε διάθεση για μια καλή, σκοτεινή περιπέτεια, πιστεύω ότι το Solomon Kane θα σας προσφέρει 104 λεπτά τίμιας, επικής ψυχαγωγίας.
edit: Στη λίστα με τους συνδέσμους πρόσθες και το Metacritic. Φαίνεται να έχει αρκετά αξιόπιστες βαθμολογίες ταινιών.
edit 2: Στο salata.tv μπορείτε να διαβάσετε την κριτική για το Solomon Kane, σε πιο εκτεταμένη μορφή και με επισήμανση μιας παράξενης σύμπτωσης για έναν ιππότη που αψηφά το χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου