Monsters

Όπως ίσως γνωρίζουν όσοι διαβάζουν και τη σελίδα για άλλες σελίδες, αυτό τον καιρό έχω επιταχύνει τις διαδικασίες για τη δημιουργία ενός δικού μου εκδοτικού οίκου με έδρα τα Γιάννενα. Καταλαβαίνετε ότι τρέχουν παράλληλα πολλές δουλειές που πρέπει να γίνουν, παρ' όλα αυτά πάντα υπάρχει χρόνος για αξιόλογες ταινίες (ή μη).

Monsters ***1/2

Καλή βαθμολογία για ένα road movie επιστημονικής φαντασίας και για ορισμένες κατηγορίες θεατών μπορεί να αγγίξει ακόμα και το τέσσερα στα πέντε. Πάμε πρώτα στα γενικά. Είναι μία ταινία σε ύφος ντοκιμαντέρ και διαπραγματεύεται εξωγήινους. Από αυτά τα δύο και μόνο, καταλαβαίνετε ότι ακολουθεί τα χνάρια της περσινής έκπληξης «District 9», που έθιγε με έναν αλλόκοτο τρόπο το ρατσισμό, έκοψε πολλά εισιτήρια και κατάφερε να φτάσει ακόμα και στις υποψηφιότητες για καλύτερη ταινία της χρονιάς. Το φετινό «Monsters» δεν έχει παραγωγό τον Πήτερ Τζάκσον και δεν νομίζω να φτάσει τόσο μακριά, αλλά δεν παύει να είναι μία από τις πιο ευχάριστες και πρωτότυπες παρουσίες της σεζόν.
Σε μερικά χρόνια από σήμερα, η Nasa ανακαλύπτει ίχνη εξωγήινης ζωής και αποφασίζει να τα μεταφέρει στη γη. Κατά την επιστροφή του το διαστημικό σκάφος καταπέφτει στο Μεξικό και οι εξωγήινες μορφές ζωής διαφεύγουν, μεταλλάσονται και εξαπλώνονται, μολύνοντας μια τεράστια έκταση. Έκτοτε, ολόκληρη η χώρα εκκενώνεται και δημιουργείται μια νεκρή και άκρως επικίνδυνη ζώνη, μεταξύ κεντρικής Αμερικής και ΗΠΑ. Η Αμερικανίδα κόρη ενός εκδότη εγκλωβίζεται νότια της ζώνης και ένας φωτογράφος, υπάλληλος του πατέρα της, αναλαμβάνει να τη συνοδέψει προς κάποια ασφαλή δίοδο για το βορρά. Δυστυχώς τα σχέδια τους αποδεικνύονται μάταια.
Ουσιαστικά η κάμερα ακολουθεί κατά πόδας το οδοιπορικό των δύο ανθρώπων, καθώς ανακαλύπτουν πράγματα που αγνοούσαν για τη νεκρή ζώνη και τους εξωγήινους, αλλά και για τις ίδιες τις ζωές τους. Ο σκηνοθέτης Gareth Edwards επιχειρεί μέσω αυτού του επικίνδυνου ταξιδιού να θίξει ζητήματα που ξεκινούν από τα τραύματα των ανθρώπινων σχέσεων και καταλήγουν στις προβληματικές δομές της κοινωνίας, τον απομονωτισμό και την μη αποδοχή της διαφορετικότητας. Τελικά οι δύο πρωταγωνιστές, Whitney Able και Scoot McNairy (ζευγάρι στην πραγματικότητα), ταξιδεύουν μέσα στους εαυτούς τους.
Ξεκαθαρίζω ότι στο Monsters τα πρόσωπα υπερισχύουν της δράσης, η κάθαρση έρχεται σε αργούς ρυθμούς, οι τόνοι παραμένουν χαμηλοί. Αλλά αν σας αρέσουν οι κοινωνικές και κατά βάση μελαγχολικές ταινίες (πχ σαν το The Road), τότε αξίζει να δοκιμάσετε την τύχη σας απέναντι στα τέρατα. Η ταινία έχει προβληθεί σε διάφορα φεστιβάλ (και στην Αθήνα προχθές), στην Αμερική κάνει πρεμιέρα αυτή την εβδομάδα, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει λάβει ημερομήνια προβολής στις αίθουσες της χώρας μας. Ελπίζω να ακουστεί αρκετά και να τη φέρουν και απ' τα μέρη μας.
Ως κατακλείδα υπάρχει και κάτι άλλο, που ειδικά όσους ασχολούνται λίγο περισσότερο με τον κινηματογράφο, θα τους καταπλήξει. Το budget της ταινίας είναι μόλις 15.000 $ (!), νούμερο που προκαλεί σοκ. Όλα τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικές τοποθεσίες, ο εξοπλισμός ήταν ημιεπαγγελματικός, δεν χρησιμοποιήθηκαν φωτισμοί, το συνεργείο ήταν μόνο δύο άτομα, όπως δύο μόνο είναι και οι ηθοποιοί (τον McNairy τον είχα ξεχωρίσει παλιότερα και στο επίσης εξαιρετικό low budget In Search of a Midnight Kiss). Φυσικά στο Monsters έγινε μεγάλη post-production επεξεργασία και προσθήκη ειδικών εφέ, για τα οποία όμως ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε προγράμματα στα οποία έχει πρόσβαση ο καθένας (adobe premiere).


The Imaginarium of doctor Parnassus *

Διαφημίστηκε πολύ, πώς να μην άλλωστε, μιας και ήταν η τελευταία ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε ο ταλαντούχος Χιθ Λέτζερ. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων όμως επήλθε ο θάνατός του και έτσι σκηνοθέτης και παραγωγοί αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε ορισμένα τεχνάσματα προκειμένου να την ολοκληρώσουν. Κάλεσαν τρεις γνωστούς ηθοποιούς να υποδυθούν ένα απόσπασμα του ρόλου του ή μάλλον την παράδοξη μεταμόρφωσή του μέσα στο μυαλό του Δόκτορος Παρνάσους. Το φίδι ανέλαβαν να βγάλουν απ' την τρύπα δύο πρωτοκλασσάτα ονόματα: Τζόνι Ντεπ, Τζουντ Λο, και ο μπιμουβάς Κόλιν Φάρελ.
Άσχετα από το σενάριο ή την αναπάντεχη αναποδιά που βρήκε για ακόμα μια φορά τον Τέρι Γκίλιαμ, εδώ ανοίγει για μένα η κλασική συζήτηση για τους υπερεκτιμημένους σκηνοθέτες. Σε αυτούς συγκαταλέγω και τον Τέρι Γκίλιαμ (οι υπόλοιποι της λίστας μου είναι ο Ταραντίνο, ο Λιντς και ο Μπάρτον, αλλά θα τους πιάσω κάποια άλλη στιγμή), ως αποτέλεσμα της ανικανότητάς του να παράγει κινηματογραφικό αποτέλεσμα. Tideland, Αδερφοί Γκριμ και ειδικά το κιτς Brazil (σόρυ Μίνω, ξέρω ότι είναι η αγαπημένη σου) συνηγορούν σε αυτό, και για μόνο ελαφρυντικό τού αναγνωρίζω τους 12 Πίθηκους, μια ταινία όμως που έχει βασιστεί σε μεγάλο βαθμό σε μια παλιά γαλλική ταινία μικρού μήκους (το La jetee, ένα παράξενο φιλμ που αποτελείται μόνο από φωτογραφίες).
Ποια ήταν η κεντρική ιδέα στο Imaginarium; Ότι ο Δόκτωρ Παρνάσους είναι ένας μύστης που ζει χίλια χρόνια και γυρίζει τον κόσμο με το παλαβό τσίρκο δρόμου που έχει δημιουργήσει. Προσφέρει μία παράδοξη ψυχαγωγία στους θεατές του (ταξίδι μέσα στο μυαλό του) και παράλληλα βάζει στοιχήματα με το διάβολο, τον οποίο υποδύεται εντελώς καρικατουρίστικα ο Tom Waits. Με εξαίρεση τη φίλη Ανδριανή, δεν άκουσα κανέναν άλλο από τους φίλους μου να αναφέρεται με κολακευτικά σχόλια για το Imaginarium και όταν τελείωσε η ταινία μόνο αρνητικά συναισθήματα μου είχε αφήσει, μαζί με μια υποσημείωση να σκεφτώ πολύ καλά πριν δω την επόμενη ταινία του σκηνοθέτη. Άλλωστε από την προηγούμενη, τους αφελείς και επίπεδους «Αδερφούς Γκριμ», δεν είχα αποκομίσει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Δεν ξέρω αν απ’ την αρχή το σενάριο της ταινίας ήταν αυτό που είδαμε, ή αν άλλαξε λόγω του θανάτου του πρωταγωνιστή. Πάντως εκεί που κατέληξε ήταν μία αφήγηση δίχως συνοχή και νόημα, που κάλλιστα θα μπορούσε να συνεχίζεται στον ίδιο φλύαρο ρυθμό για ώρες. Μα δεν είχε τίποτα θετικό το Imaginarium; Ας πούμε ότι ο Ντεπ ήταν πολύ καλός στο να παριστάνει τον Λέτζερ και ότι ο ευφάνταστος τίτλος ακούγεται αρκετά μυστηριώδης για να τραβήξει "ψαγμένους" θεατές. Όλα τα υπόλοιπα αποδείχθηκαν λίγα, αν και είμαι σίγουρος ότι πολλοί υποστηρικτές του σκηνοθέτη πιστεύουν το αντίθετο. Στο imdb το Imaginarium έχει βαθμολογία 7,1 στα 10 και στο rottentomatoes 64%.

Πάνω-κάτω αυτά. Βλέπω και μια μίνι-σειρά οχτώ επεισοδίων, το Pillars of Earth αυτό τον καιρό, αλλά θα γράψω αναλυτικά σε επόμενη ανάρτηση για να το προτείνω σε όσους τους ενδιαφέρει η μεσαιωνική ίντριγκα. Υποθέτω όσοι είστε φαν του Southpark θα έχετε ξεκινήσει τα νέα επεισόδια και θα είδατε το επεισόδιο με την πολύ καλή παρωδία του Inception. Περιμένουμε με αγωνία αυτή την Τετάρτη την επιστροφή του θρυλικού υπερ-ήρωα Coon : )
Καλό βράδυ και μην ξεχνάτε να επισκέπτεστε τη στήλη και στο Salata.tv