Από τις Κάννες στους «Πεφωτισμένους» και από το «Χόμπιτ» στο «Γκόλουμ»
Γράφω τη στήλη απ’ το Σάββατο μεσημέρι χωρίς να ξέρω την κατάληξη του σίριαλ της eurovision, αλλά όπως και να ‘χει ελπίζω να κερδίσαμε, έτσι για το ροκ της υπόθεσης. Αν δεν έγινε αυτό, τουλάχιστον να κέρδισε κανένα αξιόλογο τραγούδι, πχ η Νορβηγία, η Βοσνία ή η Κροατία.
Σε όσα μας ενδιαφέρουν πιο άμεσα, δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω ακόμα τους «Illuminati», περίπου τη μόνη αξιόλογη ταινία που προβάλλεται στις σκοτεινές αίθουσες. Αλλωστε υπάρχουν και οι Κάννες αυτό τον καιρό και οι διανομείς έχουν φύγει για εκεί, αφήνοντάς μας με διάφορες... αδιάφορες επιλογές του σωρού. Μιας και δεν μπορώ να γράψω άποψη από πρώτο χέρι, θα επικαλεστώ την αυθεντία του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη, που γενικά τον εμπιστεύομαι περίπου τυφλά. Ειδικότερα στην κριτική του στον Ελεύθερο Τύπο, έδωσε στους «Πεφωτισμένους» την πολύ καλή βαθμολογία των τριών αστεριών στα πέντε και έγραψε για τον έμπειρο σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ ότι: «επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στη δράση, μια δράση όμως για ώριμο κοινό, αν και διαποτισμένη με στοιχεία blockbuster πιτσιρικάδων. [...] Η θέση του Ρον Χάουαρντ είναι του παραδοσιακού σκηνοθέτη του Χόλυγουντ που ξέρει να αναδείξει είδος και πρωτογενές υλικό. [...] Ο εκπληκτικός χειρισμός της κάμερας από τον Ιταλό διευθυντή φωτογραφίας, το μοντάζ από τους δύο σωτήρες-συνεργάτες του Χάουαρντ και η μουσική του Χανς Ζίμερ που υπεισέρχεται, κάνουν αυτό που ο σκηνοθέτης ήθελε.»
Ολα αυτά ακούγονται μάλλον από θετικά, έως πολύ θετικά και δεν βλέπω κανένα λόγο για να μην τιμήσετε τις περιπέτειες του καθηγητή Ρόμπερτ Λάνγκτον (Τομ Χανκς- ρόλος γάντι), που ξεκινούν από μια μυστηριώδη δολοφονία στα υπόγεια του ιδρύματος CERN και καταλήγουν στα απόκρυφα υπόγεια του Βατικανού στη Ρώμη. Οσο γράφω το άρθρο δεν υπάρχουν ακόμα στοιχεία από το αμερικανικό box office, στο οποίο την πρωτιά την προηγούμενη εβδομάδα κατέκτησε με άνεση το «Star Trek» του Τζ. Αμπραμς με άνοιγμα 75 εκατομμυρίων δολαρίων και καλές γνώμες από όσους πήγαν και δεν είχαν ιδιαίτερη επαφή με το σχετικό σύμπαν. Στο δε rottentomatoes.com έχει βαθμολογία 95%.
Χόμπιτ
Πάμε και σε κάτι που μόλις κυκλοφόρησε και σχετίζεται με μία μελλοντική υπερπαραγωγή, αλλά και με μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του αμερικανικού κινηματογράφου. Πρώτα θα σας γυρίσω αρκετά χρόνια πίσω. Θυμάμαι ότι λίγους μήνες πριν βγει στους κινηματογράφους το πρώτο μέρος της τριλογίας του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», είχα ακούσει πολλές φορές ότι πρόκειται για την πλέον πολυαναμενόμενη ταινία όλων των εποχών. Είναι αλήθεια ότι ακούγεται υπερβολικός αυτός ο χαρακτηρισμός, αλλά ίσως δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Με εξαίρεση τον πρόσφατο Ιντιάνα Τζόουνς, καμιά άλλη ταινία δεν είχε δημιουργήσει ένα τόσο μεγάλο hype γύρω από το όνομά της και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, απόλυτα δικαιολογημένα μιας και κατάφερε να κατακτήσει κοινό, κριτικούς και την αμερικανική ακαδημία κινηματογράφου. Ηταν μία ταινία που βαδίζοντας στα χνάρια των βιβλίων, δημιούργησε μία τεράστια κουλτούρα και άφησε μία πανίσχυρη εμπορική παρακαταθήκη. Δεν χρειάζεται να πάτε μακριά για να το διαπιστώσετε: απλά ρωτήστε τους γονείς σας αν ξέρουν τι είναι το χόμπιτ.
Από το πρώτο κιόλας λεπτό μετά τους τίτλους τέλους της τρίτης ταινίας «Η επιστροφή του βασιλιά», άρχισε να συζητιέται το επόμενο βήμα που θα αφορούσε το θαυμαστό κόσμο του Τόλκιν. Ο Αγγλος συγγραφέας δεν έχει αφήσει πίσω του πολλά έργα και αφού το μυθολογικό «Σιλμαρίλιον» δεν φαινόταν να προσφέρεται, μία μόνη λύση διαγραφόταν στον ορίζοντα. Το «Χόμπιτ». Τελικά μετά από πολλές αναβολές και τις καθιερωμένες δικαστικές διαμάχες, ο σκηνοθέτης του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» τα βρήκε με την εταιρεία παραγωγής New Line Cinemas και αφού έδωσαν τα χέρια, έβαλαν μπρος το μεγαλόπνοο σχέδιο. Ο Τζάκσον επέλεξε να κρατήσει μόνο τη θέση του παραγωγού, παραχωρώντας την καρέκλα του σκηνοθέτη στον γνωστό για τη στυλιζαρισμένη φαντασία του, Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Απ’ την πλευρά της η New Line, αποφάσισε να γυρίσει δύο ταινίες, προκειμένου να εκμεταλλευτεί τη σιγουριά του ονόματος Τόλκιν (και να ισοφαρίσει λίγη από τη χασούρα των τελευταίων ετών, που αποδίδεται σε ταινίες όπως το «Αστέρι του Βορρά»).
The hunt for Gollum
Γιατί, όμως αναφέρω όλα αυτά, ενώ έχουμε 21 Μαΐου 2009 και η πρώτη ταινία Χόμπιτ θα βγει στις αίθουσες κάπου μέσα στο 2012; Γιατί πρόσφατα κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο η ταινία «The hunt for Gollum», την οποία την έφτιαξε μια ερασιτεχνική ομάδα παραγωγής και αφηγείται μία μικρή ιστορία που συνδέει τον μετέπειτα βασιλιά Άραγκορν και το Γκόλουμ, ακριβώς πριν ξεκινήσει η «Συντροφιά του Δαχτυλιδιού». Αν και το budget της ταινίας είναι κοντά στο μηδέν, οι δημιουργοί κατάφεραν να φτιάξουν ένα αξιοπρεπέστατο φιλμάκι διάρκειας σαράντα περίπου λεπτών, που νομίζω θα αρέσει σε όσους τους έχει λείψει η ατμόσφαιρα των ταινιών του Τζάκσον. Ξεχωρίζουν τα κουστούμια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε κάποια κατηγορία χωλαίνει σημαντικά. Φυσικά οι δημιουργοί έφτιαξαν το «Hunt for Gollum» χωρίς να ζητήσουν δικαιώματα και άδειες, αλλά αφού δεν έχει εμπορικό σκοπό δεν νομίζω ν’ αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε νομικά προβλήματα. Την ταινία μπορείτε να τη βρείτε εύκολα σε torrents ή στο youtube.
Παρεμπιπτόντως ίσως την επόμενη φορά γράψω μερικά πράγματα για το «παράνομο» (και παράνομο) κατέβασμα ταινιών, θέμα ταμπού, καυτό κι απόρρητο.
Του Γιάννη Πλιώτα
Γράφω τη στήλη απ’ το Σάββατο μεσημέρι χωρίς να ξέρω την κατάληξη του σίριαλ της eurovision, αλλά όπως και να ‘χει ελπίζω να κερδίσαμε, έτσι για το ροκ της υπόθεσης. Αν δεν έγινε αυτό, τουλάχιστον να κέρδισε κανένα αξιόλογο τραγούδι, πχ η Νορβηγία, η Βοσνία ή η Κροατία. Σε όσα μας ενδιαφέρουν πιο άμεσα, δυστυχώς δεν πρόλαβα να δω ακόμα τους «Illuminati», περίπου τη μόνη αξιόλογη ταινία που προβάλλεται στις σκοτεινές αίθουσες. Αλλωστε υπάρχουν και οι Κάννες αυτό τον καιρό και οι διανομείς έχουν φύγει για εκεί, αφήνοντάς μας με διάφορες... αδιάφορες επιλογές του σωρού. Μιας και δεν μπορώ να γράψω άποψη από πρώτο χέρι, θα επικαλεστώ την αυθεντία του Παναγιώτη Τιμογιαννάκη, που γενικά τον εμπιστεύομαι περίπου τυφλά. Ειδικότερα στην κριτική του στον Ελεύθερο Τύπο, έδωσε στους «Πεφωτισμένους» την πολύ καλή βαθμολογία των τριών αστεριών στα πέντε και έγραψε για τον έμπειρο σκηνοθέτη Ρον Χάουαρντ ότι: «επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στη δράση, μια δράση όμως για ώριμο κοινό, αν και διαποτισμένη με στοιχεία blockbuster πιτσιρικάδων. [...] Η θέση του Ρον Χάουαρντ είναι του παραδοσιακού σκηνοθέτη του Χόλυγουντ που ξέρει να αναδείξει είδος και πρωτογενές υλικό. [...] Ο εκπληκτικός χειρισμός της κάμερας από τον Ιταλό διευθυντή φωτογραφίας, το μοντάζ από τους δύο σωτήρες-συνεργάτες του Χάουαρντ και η μουσική του Χανς Ζίμερ που υπεισέρχεται, κάνουν αυτό που ο σκηνοθέτης ήθελε.»
Ολα αυτά ακούγονται μάλλον από θετικά, έως πολύ θετικά και δεν βλέπω κανένα λόγο για να μην τιμήσετε τις περιπέτειες του καθηγητή Ρόμπερτ Λάνγκτον (Τομ Χανκς- ρόλος γάντι), που ξεκινούν από μια μυστηριώδη δολοφονία στα υπόγεια του ιδρύματος CERN και καταλήγουν στα απόκρυφα υπόγεια του Βατικανού στη Ρώμη. Οσο γράφω το άρθρο δεν υπάρχουν ακόμα στοιχεία από το αμερικανικό box office, στο οποίο την πρωτιά την προηγούμενη εβδομάδα κατέκτησε με άνεση το «Star Trek» του Τζ. Αμπραμς με άνοιγμα 75 εκατομμυρίων δολαρίων και καλές γνώμες από όσους πήγαν και δεν είχαν ιδιαίτερη επαφή με το σχετικό σύμπαν. Στο δε rottentomatoes.com έχει βαθμολογία 95%.
Χόμπιτ
Πάμε και σε κάτι που μόλις κυκλοφόρησε και σχετίζεται με μία μελλοντική υπερπαραγωγή, αλλά και με μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του αμερικανικού κινηματογράφου. Πρώτα θα σας γυρίσω αρκετά χρόνια πίσω. Θυμάμαι ότι λίγους μήνες πριν βγει στους κινηματογράφους το πρώτο μέρος της τριλογίας του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», είχα ακούσει πολλές φορές ότι πρόκειται για την πλέον πολυαναμενόμενη ταινία όλων των εποχών. Είναι αλήθεια ότι ακούγεται υπερβολικός αυτός ο χαρακτηρισμός, αλλά ίσως δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Με εξαίρεση τον πρόσφατο Ιντιάνα Τζόουνς, καμιά άλλη ταινία δεν είχε δημιουργήσει ένα τόσο μεγάλο hype γύρω από το όνομά της και όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, απόλυτα δικαιολογημένα μιας και κατάφερε να κατακτήσει κοινό, κριτικούς και την αμερικανική ακαδημία κινηματογράφου. Ηταν μία ταινία που βαδίζοντας στα χνάρια των βιβλίων, δημιούργησε μία τεράστια κουλτούρα και άφησε μία πανίσχυρη εμπορική παρακαταθήκη. Δεν χρειάζεται να πάτε μακριά για να το διαπιστώσετε: απλά ρωτήστε τους γονείς σας αν ξέρουν τι είναι το χόμπιτ.
Από το πρώτο κιόλας λεπτό μετά τους τίτλους τέλους της τρίτης ταινίας «Η επιστροφή του βασιλιά», άρχισε να συζητιέται το επόμενο βήμα που θα αφορούσε το θαυμαστό κόσμο του Τόλκιν. Ο Αγγλος συγγραφέας δεν έχει αφήσει πίσω του πολλά έργα και αφού το μυθολογικό «Σιλμαρίλιον» δεν φαινόταν να προσφέρεται, μία μόνη λύση διαγραφόταν στον ορίζοντα. Το «Χόμπιτ». Τελικά μετά από πολλές αναβολές και τις καθιερωμένες δικαστικές διαμάχες, ο σκηνοθέτης του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» τα βρήκε με την εταιρεία παραγωγής New Line Cinemas και αφού έδωσαν τα χέρια, έβαλαν μπρος το μεγαλόπνοο σχέδιο. Ο Τζάκσον επέλεξε να κρατήσει μόνο τη θέση του παραγωγού, παραχωρώντας την καρέκλα του σκηνοθέτη στον γνωστό για τη στυλιζαρισμένη φαντασία του, Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Απ’ την πλευρά της η New Line, αποφάσισε να γυρίσει δύο ταινίες, προκειμένου να εκμεταλλευτεί τη σιγουριά του ονόματος Τόλκιν (και να ισοφαρίσει λίγη από τη χασούρα των τελευταίων ετών, που αποδίδεται σε ταινίες όπως το «Αστέρι του Βορρά»).
The hunt for Gollum
Γιατί, όμως αναφέρω όλα αυτά, ενώ έχουμε 21 Μαΐου 2009 και η πρώτη ταινία Χόμπιτ θα βγει στις αίθουσες κάπου μέσα στο 2012; Γιατί πρόσφατα κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο η ταινία «The hunt for Gollum», την οποία την έφτιαξε μια ερασιτεχνική ομάδα παραγωγής και αφηγείται μία μικρή ιστορία που συνδέει τον μετέπειτα βασιλιά Άραγκορν και το Γκόλουμ, ακριβώς πριν ξεκινήσει η «Συντροφιά του Δαχτυλιδιού». Αν και το budget της ταινίας είναι κοντά στο μηδέν, οι δημιουργοί κατάφεραν να φτιάξουν ένα αξιοπρεπέστατο φιλμάκι διάρκειας σαράντα περίπου λεπτών, που νομίζω θα αρέσει σε όσους τους έχει λείψει η ατμόσφαιρα των ταινιών του Τζάκσον. Ξεχωρίζουν τα κουστούμια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι σε κάποια κατηγορία χωλαίνει σημαντικά. Φυσικά οι δημιουργοί έφτιαξαν το «Hunt for Gollum» χωρίς να ζητήσουν δικαιώματα και άδειες, αλλά αφού δεν έχει εμπορικό σκοπό δεν νομίζω ν’ αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε νομικά προβλήματα. Την ταινία μπορείτε να τη βρείτε εύκολα σε torrents ή στο youtube.
Παρεμπιπτόντως ίσως την επόμενη φορά γράψω μερικά πράγματα για το «παράνομο» (και παράνομο) κατέβασμα ταινιών, θέμα ταμπού, καυτό κι απόρρητο.
* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου