Ιούνιος 11- Sauna

Ταινιοθήκη με τροφή για το μυαλό

Του Γιάννη Πλιώτα

Καλημέρα! Είναι Κυριακή πρωί τώρα που γράφω τη στήλη και πριν λίγο έκανα το καθήκον μου ως συνειδητοποιημένος πολίτης, ψηφίζοντας για ανάδειξη Ελλήνων ευρωβουλευτών. Αρκετά, όμως αφιερώσαμε σε αυτό. Εχει ωραίο καιρό, ο ήλιος δεν μοιάζει πολύ θυμωμένος και βρίσκομαι στο πέτρινο μπαλκόνι του χωριού μου (Σταυροδρόμι – ορεινή Γορτυνία) παρέα με φορητό υπολογιστή και φορητό φραπέ (σπουδαίες εφευρέσεις αμφότερες). Η θέα είναι μαγευτική και εύχομαι να παραμείνει όπως είναι για μερικούς αιώνες ακόμα. Μέχρι το μεσημέρι θα έχω επιστρέψει στην τρέλα της Πάτρας (που αν και δεν συγκρίνεται με την τρέλα της Αθήνας, παραμένει τρέλα), αλλά τουλάχιστον εκεί όλο και κάποια παραλία θα περιμένει βράζοντας καρτερικά, για να με υποδεχτεί και να μοιραστούμε λίγες ρομαντικές, απογευματινές ώρες.

Ομως τώρα που διαβάζετε τους πλατιασμούς μου, είναι τουλάχιστον Πέμπτη, οι περιβόητες εκλογές θα έχουν ήδη μισοξεχαστεί και εσείς θα θέλετε ίσως να πάρετε ιδέες για καλές ταινίες, οι οποίες θα μπορούσαν να σας κρατήσουν συντροφιά μες στο Σαββατοκύριακο. Είχα υποσχεθεί την προηγούμενη εβδομάδα προτάσεις όχι πολύ τρανταχτές και ας πούμε όχι και τόσο «mainstream», άρα θα ανατρέξω στη σκονισμένη ταινιοθήκη μου, γιατί έτσι κι αλλιώς είμαι σίγουρος ότι στους περισσότερους κινηματογράφους, αυτή την περίοδο μπορείτε να δείτε σχεδόν αποκλειστικά θορυβώδη blockbusters, με εντυπωσιακές εκρήξεις που καταλαμβάνουν με πάταγο όλο το μήκος και το πλάτος της οθόνης. Ακόμα και αν είστε αρκετά τυχεροί ώστε να έχετε ένα θερινό σινεμά κοντά στη γειτονιά σας, θα διαπιστώσετε ότι το ρεπερτόριό του μάλλον δεν θα είναι πολύ διαφορετικό από αυτό των δαιδαλωδών multiplex. Στην Πάτρα τουλάχιστον, ακόμα και τα θερινά το «Illuminati» παίζουν.

Sauna

Την πρώτη επιλογή πρέπει να την αναζητήσετε σε ενημερωμένο dvd-άδικο ή να προσευχηθείτε να το δώσει δώρο καμιά εφημερίδα (ή φυσικά να περιμένετε να βρέξει καταρρακτωδώς – δηλαδή να ρίξει «torrential rains»). Είναι μια ταινία εποχής με το αστείο όνομα «Sauna» και πρόκειται για φινλανδική παραγωγή του 2008. Κατά τη διάρκεια του εικοσιπενταετή Σουηδο-ρωσικού πολέμου του 16ου αιώνα, μία ανεξάρτητη ομάδα πολεμιστών, στην οποία συμμετέχουν δύο αδέρφια, διαπράττει ειδεχθή εγκλήματα. Υπάρχει, όμως, ένα μέρος το οποίο μπορεί ως άλλο Καθαρτήριο να ξεπλύνει τις αμαρτίες τους. Σύντομα τα δύο αδέρφια διαπιστώνουν ότι η σωτηρία δεν επαρκεί για όλους. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ / δράμα, που ρίχνει το βάρος στους χαρακτήρες και στο πώς οι φρικαλεότητες του πολέμου έχουν επηρεάσει την ψυχή τους. Παράλληλα δημιουργεί βαριά, αινιγματική ατμόσφαιρα αυστηρά στα πρότυπα του «Stalker», του Ταρκόφσκυ. Συστήνω το «Sauna» ανεπιφύλακτα σε όσους ψάχνουν ένα εγκεφαλικό έργο μυστηρίου.

Εννιά Βασίλισσες

Την επόμενη ταινία μπορείτε να τη βρείτε πολύ πιο εύκολα, γιατί είναι αρκετά γνωστή και έχει προβληθεί ακόμα και στην τηλεόραση. Πρόκειται για τις «Εννιά Βασίλισσες» («Nueva Reinas»), αργεντίνικη παραγωγή του 2000, την οποία έχει σκηνοθετήσει ο Φαμπιάν Μπιελίνσκι και γνώρισε μεγάλη επιτυχία στη χώρα της, αλλά και στο εξωτερικό. Σύμφωνα με την υπόθεση δύο άγνωστοι μεταξύ τους μικροαπατεώνες, αποφασίζουν να ενώσουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να οργανώσουν το κόλπο της ζωής τους. Με φόντο το ρημαγμένο από την τότε τοπική οικονομική κρίση Μπουένος Αϊρες, ο Ρικάρντο Νταρίν και ο Γκαστόν Πάουλς δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας πάνω σε ένα υποδειγματικά γραμμένο σενάριο. Αγαπημένη ταινία, από αυτές που «πρέπει» να έχετε δει.

Αξίζουν επίσης

Μόνιμα πολύ ψηλά στις επιλογές σας πρέπει να είναι και τα αριστουργηματικά animation του Χαγιάο Μιγιαζάκι. Πέρα από το πασίγνωστο «Spirited Away» (2001), που έχει βαθμολογία 8,5 στα 10 στο imdb.com, υπάρχουν το φανταστικό «Princess Mononoke» (1997) και το «Nausicaa» (1984), που αξίζει να τα αναζητήσετε και να τα δείτε είτε έχετε παιδιά, είτε όχι. Θα σας φανεί παράξενη η αντίθεση με τις φανταχτερές υπερπαραγωγές της αμερικάνικης Pixar, αλλά και θα σας δώσουν εγγυημένα τροφή για σκέψη και το μάτι θα χορτάσει από την πανδαισία ευφυών εικόνων.

Περίπου αυτά σκέφτηκα για σήμερα. Αν δεν έχετε δει κάποια από τις πιο πρόσφατες γνωστές «ποιοτικές» παραγωγές θα είναι κρίμα να συνεχίσετε να τις αγνοείτε. Δεν δικαιολογείστε να κλείσετε την κινηματογραφική σεζόν 2008-2009 χωρίς να έχετε δει το γερμανικό «Κύμα», το σουηδικό «Ασε το κακό να μπει», το γαλλικό «Ανάμεσα στους τοίχους» και το δικό μας «Σκόνη του χρόνου». Δεν χρειάζεται φυσικά να λατρέψετε όλες τις παραπάνω, αλλά θα σας βοηθήσουν να σχηματίσετε μία πολύ καλή εικόνα για τον σύγχρονο ευρωπαϊκό κινηματογράφο, που μπορεί να είναι ποιοτικός και εμπορικός ταυτόχρονα.

Αυτές ήταν οι δόσεις ποιότητας για σήμερα. Αν τίποτα δεν σας φάνηκε αρκετά ελκυστικό για τα γούστα σας ή αν απλά μόλις επιστρέψατε από τις Κάννες και έχετε πάρει αρκετή δόση κουλτούρας ή αν έχετε την κατανοητή ανθρώπινη ανάγκη να ακούσετε πολυβόλα να κροταλίζουν και να δείτε άρματα μάχης να ανατινάζονται, τότε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Παντού θα βρείτε προβολές του «Terminator: Salvation», της τέταρτης ταινίας Εξολοθρευτών με πρωταγωνιστή τον στιβαρό Κρίστιαν Μπέιλ.

Ο οποίος Κρίστιαν (και κάπου εδώ κλείνουμε) έρχεται να πρωταγωνιστήσει σε λίγες εβδομάδες σε μία ακόμα μεγάλη παραγωγή, που θα διεκδικήσει δάφνες ποιότητας και αποδοχή απ’ το φιλοθεάμον κοινό, εξίσου. Ερχεται, λοιπόν αντιμέτωπος με τον Τζόνι Ντεπ στη νέα ταινία του μετρ σκηνοθέτη Μάικλ Μαν (πάρα πολλές πασίγνωστες ταινίες για να τις αναφέρω μέσα σε μία παρένθεση), με τίτλο «Public Enemies». Η ταινία βασίζεται σε αληθινή ιστορία και έχει να κάνει με τον «πόλεμο» μεταξύ κράτους και του διαβόητου μαφιόζου Ντίλινγκερ, κάπου κοντά στη δεκαετία του ’20 στην Αμερική. Από το περιπετειώδες trailer διακρίνεται η ψηφιακή ματιά του Μαν, πολλή δράση και τα κλασικά σκηνικά με παλτά, καπέλα, tommy gun και ford αντίκες, που έχουμε δει σε αμέτρητες γκανκστερικές ταινίες.

* Ο Γιάννης Πλιώτας όταν γράφει κάθεται πάντα σε καρέκλα σκηνοθέτη

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Στη φωτογραφία: Sauna
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~