Οσκαρολογίας… συνέχεια
Του Γιάννη Πλιώτα
Και ξαφνικά, αμέσως μόλις καταλάγιασε η σκόνη από τη Σαχάρα, εδώ στην Πάτρα έκαναν την εμφάνισή τους δύο παράξενα φαινόμενα: ζέστη και ηλιοφάνεια. Σύμπτωση, θα σκεφτεί κάποιος ορθολογιστής. Μάλλον είναι, θα συμφωνήσω. Γυαλιά ηλίου, κοντομάνικα, φραπές και άλλα τέτοια ευχάριστα μας κάνουν πλέον παρέα. Δεν είναι αστείο, εδώ ο χειμώνας τελείωσε. Ζήτω το εξάμηνο καλοκαίρι!Αλλαγή θέματος. Όσοι βρίσκεστε στην ίδια πόλη μ’ εμένα και δεν έχετε κάτι δημιουργικό να κάνετε αύριο Παρασκευή, είστε καλεσμένοι στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικών ταινιών μικρού μήκους που διοργανώνει στο παλιό Αρσάκειο (στην αρχή της Μαιζώνος) η κινηματογραφική ομάδα του Πανεπιστημίου. Το ραντεβού είναι απόγευμα προς βράδυ, ελάτε να διασκεδάσετε, να ψυχαγωγηθείτε και να πάρετε μία γεύση δημιουργιών με μηδενικό ή πολύ μικρό budget.
Πίσω στον μακρόκοσμο, τελικά διαπίστωσα ότι κρατάει πολύ αυτή η προεκλογική περίοδος των Όσκαρ. Εξαντλητικές συζητήσεις επί συζητήσεων, προβλέψεις, στοιχήματα και ανελέητο marketing, όλα φούντωσαν τον τελευταίο μήνα. Δεν μας μένουν πολλές επιλογές. Ας παίξουμε κι εμείς το ύπουλο παιχνίδι τους. Επίσης σκέφτηκα και ένα καλό, σύντομο ανέκδοτο: ελληνική ταινία στα Όσκαρ.
Σοβαρεύω. Για καλύτερη ταινία νομίζω δεν τίθεται θέμα. Αν δεν σηκώσει το Όσκαρ το «Άβαταρ» θα πρόκειται για πολύ μεγάλη έκπληξη. Διέλυσε τα ταμεία, άρεσε σε όλους, φορέσαμε επιτέλους και τα 3d, γιούπι. Επίσης ισχυρότατη είναι και η υποψηφιότητα του Τζέιμς Κάμερον στην κατηγορία της καλύτερης σκηνοθεσίας. Δεν φαίνονται άλλες ταινίες ικανές να τον πολεμήσουν. Ίσως λόγω και ευαίσθητου θέματος το «Hurt Locker» ένα πολεμικό έργο που αφηγείται την ιστορία ενός πυροτεχνουργού στο Ιράκ. Από trailer και κριτικές μοιάζει καλό, λογικά θα καταλήξει δεύτερο μετά πολλών επαίνων.
Για καλύτερο ανδρικό ρόλο θεωρώ ότι θα διαλέξουν τον Τζεφ Μπρίτζες, γιατί μάλλον κάτι του χρωστάνε. Θα προτιμούσα τον Φρίμαν για το «Invictus». Για γυναικεία ερμηνεία θα τιμηθεί η Σάντρα Μπούλοκ για το ρόλο της στο «Blind Side» μια συγκινητική ταινία με θέμα το αμερικάνικο football που όλοι την είδαν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Επιτέλους είδαμε και μια ταινία στην οποία η Σάντρα δεν κάνει το στέλεχος (οποιαδήποτε βαθμίδας) σε μεγάλη πολυεθνική, στην οποία δουλεύει 24 ώρες το 24ωρο και καταλήγει να ερωτευτεί τον κλασικό πανέμορφο, ατσαλάκωτο συνάδελφο/αφεντικό/υφιστάμενο.
Για δεύτερο ανδρικό ρόλο βλέπω τον ασύγκριτο Κρίστοφ Βαλτς για τον συνταγματάρχη των Ες-Ες που υποδύθηκε στο «Άδωξη Μπάσταρδη». Το αξίζει, αλλά ελπίζω σε αυτό να περιοριστούν οι βραβεύσεις της ταινίας. Όπως θα θυμάστε δεν μου άρεσε καθόλου η συγκεκριμένη ταινία. Πολύ κακό για το τίποτα. Σχεδόν τη μισώ. Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου ίσως πάρει η Mo’Nique (cool name).
Για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου νομίζω είναι αρκετά ρευστά τα πράγματα, μπορεί να το πάρει το «Hurt Locker» για να μη φύγει με άδεια χέρια, ενώ για τον ίδιο λόγο το Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου μπορεί να καταλήξει στο «District 9», ταινία που εξέπληξε. Όσκαρ φωτογραφίας θέλω πάρα πολύ να το πάρει ο Κρίστιαν Μπέργκερ για τη φανταστική εικόνα της ασπρόμαυρης γερμανικής «Λευκής Κορδέλας» (σκηνοθεσία Μίκαελ Χάνεκε). Η ίδια ταινία (τέσσερα αστέρια στα πέντε από μένα) λογικά θα πάρει και το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Αν είστε για χαμηλών τόνων ταινία, δείτε την.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα οι προβλέψεις είτε είναι πανεύκολες, είτε χρειάζονται κληρονομικά μαντικά χαρίσματα. Καλύτερα εφέ εικόνας, ήχου κ.λπ. πάνε στο Άβαταρ και καλύτερο animation προφανώς θα βγει το «Up» (ήταν υποψήφιο ακόμα και για καλύτερη ταινία!). Μοντάζ, καλλιτεχνική διεύθυνση, κοστούμια, μακιγιάζ, μουσικής, τραγουδιού, ντοκιμαντέρ, ντοκιμαντέρ μικρού μήκους (γιατί υπάρχει αυτή η κατηγορία;), μικρού μήκους και animation μικρού μήκους μπορεί να καταλήξουν οπουδήποτε. Σίγουρα θα κάνουν ευτυχέστερο τον αποδέκτη τους, αλλά δεν νομίζω να απασχολήσουν το κοινό ιδιαίτερα.
Κλείνοντας ας επισκεφτούμε το μυστηριώδες και τρομακτικό «Shutter Island» (φωτ.), μια ταινία που περιμένουμε εδώ και πολύ καιρό. Ο Σκορτσέζε χρησιμοποιεί και πάλι τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο ως πρωταγωνιστή σε ένα θρίλερ που δίνει σπουδαίες υποσχέσεις. Κάνει πρεμιέρα σήμερα στη χώρα μας (ίσως και αυτή τη στιγμή που μας διαβάζετε) και μας ταξιδεύει σε ένα άσυλο φρενοβλαβών το οποίο βρίσκεται σε ένα απομονωμένο νησί. Για να ενταθεί η ατμόσφαιρα, το ρολόι του χρόνου έχει γυρίσει στο 1954, όταν και ένας επιθεωρητής της αστυνομίας αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την εξαφάνιση μίας δολοφόνου. Το tagline της ταινίας είναι: «κάποιος λείπει». Μένει να την αναζητήσουμε στην κοντινότερη κινηματογραφική αίθουσα.
Είδα πρόσφατα σε dvd και το «Public Enemies» του Μαικλ Μαν, με Τζόνι Ντεπ, Κρίστιαν Μπέιλ και Μαριόν Κοτιγιάρντ. Η ζωή του διαβόητου ληστή τραπεζών Τζον Ντίλιντζερ, μέσα από ψηφιακή κάμερα και καταιγισμούς πυροβολισμών. Καλό, αν και υστερούσε λίγο στην ανάπτυξη του σεναρίου. Αν είστε για δράση προτιμήστε το «Dark Knight». Καλός ο Ντεπ, αλλά ο Τζόκερ ληστεύει πολύ πιο εντυπωσιακά τις τράπεζες.
Τέλος πάντων, αρκετά έγραψα. Μπορεί να έχετε βαρεθεί με την οσκαρολογία, τις τελευταίες εβδομάδες λέμε όλο τα ίδια και τα ίδια. Ραντεβού λοιπόν σε δεκαπέντε ημέρες με αναλυτικές πληροφορίες για τους νικητές των Όσκαρ.
Αστειεύομαι. Θα βρω κάτι άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου