Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Αόρατος Συγγραφέας


Μεσολάβησε αρκετός καιρός από την προηγούμενη συνάντησή μας. Ο καιρός άλλαξε για τα καλά, εδώ στην Πάτρα ξεκίνησαν τα μπάνια και η χώρα χρεοκόπησε, αλλά με άλλο όνομα. Όταν δύο καλοί φίλοι βρίσκονται μετά από εβδομάδες, θέλουν να πούνε ο ένας στον άλλον για όλες τις ταινίες που είδαν, είτε ήταν καλές είτε ήταν κακές. Και μιας και εγώ είμαι ο οικοδεσπότης στην κινηματογραφική στήλη της Μπρίζας, επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με τα δικά μου. Εντάξει, δεν είναι φοβερές επιλογές, αλλά τουλάχιστον ελπίζω αρκετοί να είδατε το «Κορίτσι με το τατουάζ», που είχα προτείνει στο προηγούμενο φύλλο.

Τιτανομαχία ***

Αν είναι να την έχετε δει λογικά θα το έχετε πράξει ήδη και αν δεν ήταν να τη δείτε, δύσκολα θα σας πείσω με την κριτική μου. Πρόκειται για ένα έργο, που ήταν ακριβώς όσο θορυβώδες αποτυπωνόταν στα trailer και τις διαφημίσεις. Απευθυνόταν στο ευρύ κοινό των Cineplex, που θέλει για δύο ώρες να ξεχαστεί απ’ την καθημερινότητα βλέποντας σπαθιά, Θεούς, δαίμονες, τριήρεις να καταποντίζονται, δεσποσύνες να απάγονται, βουνά να χωρίζουν στη μέση και γιγαντιαίους, κακούς σκορπιούς να προσπαθούν με μανία να καρφώσουν τους πρωταγωνιστές. Μπορείτε να την κατηγορήσετε για ρηχή επιλογή, αλλά συνολικά ήταν μια ευχάριστη ταινία.

Ο σκηνοθέτης δεν έχει τόση σημασία, στα συν το cast που περιλάμβανε σε δεύτερους ρόλους πολύ καλούς ηθοποιούς, καθώς και η μουσική που αν και δεν ήταν στα επίπεδα ενός Χανς Ζίμερ, υπηρετούσε αξιοπρεπώς το αποτέλεσμα (μ’ αρέσει πολύ αυτή η κλισέ φράση). Θα σας πρότεινα, όμως να μην πέσετε στην παγίδα του 3-d όπως έπεσα κι εγώ ως άβουλο θύμα του marketing. Δυστυχώς στα Γιάννενα που την είδα η ταινία προβαλλόταν αποκλειστικά σε αίθουσες με 3-d και έτσι υποχρεώθηκα στην καταβολή 12ευρου, παρ’ ότι ελάχιστες σκηνές στην ταινία ήταν γυρισμένες για 3-d προβολή. Ειλικρινά βρήκα ελάχιστη διαφορά με γυαλιά ή χωρίς και είναι ένα σχόλιο που ακούστηκε αρκετά.

Αόρατος Συγγραφέας *** ½

Ο Ρόμαν Πολάνσκι δεν τα πάει και πολύ καλά τελευταία. Βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό στην Ελβετία και υπάρχει μία συζήτηση γύρω απ’ την υπόθεσή του, δηλαδή το αν θα εκδοθεί στις ΗΠΑ, όπως διακαώς επιθυμούν οι τελευταίες. Εναντίον του 76χρονου σκηνοθέτη, εδώ και πολλά χρόνια εκκρεμούν κατηγορίες για το βιασμό μίας ανήλικης και απ’ ότι φαίνεται αυτή τη φορά δύσκολα θα τη γλυτώσει. Παρ’ όλα αυτά η καλλιτεχνική του πορεία συνεχίζει και η τελευταία του ταινία τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου. Όχι άδικα, θα προσθέσω.

Ο «Αόρατος Συγγραφέας» είναι μία ταινία βραδύκαυστου μυστηρίου και έχει να κάνει με την ιστορία ενός πρώην πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας (Πιρς Μπρόσναν), ο οποίος αποφασίζει να αποσυρθεί σε ένα απομονωμένο νησί και να γράψει τα «καυτά» απομνημονεύματά του. Για το σκοπό αυτό προσλαμβάνει έναν αόρατο συγγραφέα, δηλαδή έναν επαγγελματία συγγραφέα που θα δώσει αξιοπρεπή εμφάνιση στο κείμενο. Όλα βαίνουν καλώς, όμως λίγο πριν την ολοκλήρωση του βιβλίου ο αόρατος συγγραφέας αυτοκτονεί. Στη θέση του προσλαμβάνεται εσπευσμένα ένας άλλος συγγραφέας (Γιούαν Μακ Γκρέγκορ), που δεν αργεί να διαπιστώσει ότι η υπόθεση των απομνημονευμάτων δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται.

Καλό το πρωταγωνιστικό δίδυμο (ειδικά ο Μπρόσναν είχε να επιδείξει τις υποκριτικές του ικανότητες από τον «Ράφτη του Παναμά»), καλό το σενάριο (βασισμένο σε βιβλίο του Ρόμπερτ Χάρις) και πολύ καλή η μουσική επένδυση του ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Ντεπλάτ. Ο «Αόρατος Συγγραφέας» απευθύνεται σε όλους, είναι ένα καλό πολιτικό θρίλερ με καθηλωτική ατμόσφαιρα. Νομίζω δεν θα σας απογοητεύσει και είναι σαφώς καλύτερο από το «Φράντικ», μία αντίστοιχη προσπάθεια του Πολάνσκι.

Δεκατέσσερις Λεπίδες *

Ούτε δεκατρείς, ούτε δεκαπέντε. Μία από τις ταινίες που τα τελευταία χρόνια παράγουν με το τσουβάλι οι Κινέζοι. Σπατάλη ειδικών εφέ, αρκετές εντυπωσιακές σκηνές μονομαχιών και κυνηγητό από τη μια άκρη της Κίνας ως την άλλη, για μια ταινία χωρίς πολλές αξιώσεις. Ο σκηνοθέτης μάλλον άφησε τον ενθουσιασμό του να τον παρασύρει λίγο περισσότερο απ’ όσο έπρεπε και το αποτέλεσμα ήταν ένας συμπαθητικός αχταρμάς. Ειδικά προς το τέλος αποφάσισε να το κάνει γουέστερν και να βάλει ένα έφιππο τάγμα πολεμιστών με καραμπίνες, να καταδιώξουν τον άμοιρο πρωταγωνιστή που τα μόνα όπλα του είναι δεκατέσσερις λεπίδες (φυσικά το τάγμα έχασε για πάντα- μην το κάνουμε θέμα).

Κομφούκιος *½

Ακόμα μία πρόσφατη ταινία εγκεκριμένη από το επίσημο καθεστώς της Κίνας, που αποφάσισε να επενδύσει σε αρχαίες αξίες του λαού, ποιος ξέρει σε τι είδους προπαγάνδα αποβλέποντας. Πρωταγωνιστεί ο γνωστός Τσόου Γιουν Φατ (Τίγρης και Δράκος, Πειρατές της Καραϊβικής), αλλά ενώ σε ορισμένα σημεία το φιλμ προσπαθεί, συνολικά δεν καταφέρνει να ξεπεράσει τη μετριότητα. Αν δεν έχετε τίποτα άλλο να κάνετε, τότε μπορείτε να τη δείτε στον υπολογιστή σας και να περάσει λίγη ώρα, αλλά δεν αξίζει να πληρώσετε ούτε σεντ. Αν θέλετε να δείτε ωμό ξύλο δείτε τις δεκατέσσερις λεπίδες, αν θέλετε να απολαύσετε τον συμπαθή Γιουν Φατ δείτε τον Τίγρη και Δράκο και αν θέλετε να μάθετε για τον Κομφούκιο ανοίξτε τη Wikipedia. Άρα η ταινία δεν εξυπηρετεί κάτι το ιδιαίτερο.

Πάνω κάτω αυτά είδα τις προηγούμενες μέρες, πέρα από όλα τα επεισόδια της τωρινής σεζόν Southpark και επεισόδια Lost. Αν θέλετε κι εσείς να πείτε τη γνώμη σας για τις ταινίες που είδατε πρόσφατα, είναι εύκολο. Δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε το ιστολόγιο της στήλης στο http://john-pliotas.blogspot.com/. Γενικά ακονίστε τις διαθέσεις σας γιατί έρχονται «Iron Man 2» και η πολυαναμενόμενη εκδοχή του Ρομπέν των Δασών με τον Ράσελ Κρόου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: