Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Robin Hood


Καλησπέρα. Αυτές τις μέρες ολοκληρώνεται και το φεστιβάλ στις Κάννες, όμως θα αργήσουμε να δούμε κάποια από τις ταινίες που διαγωνίζονται εκεί και άρα αναβάλουμε το θέμα για τις καλένδες. Σήμερα θα παρουσιάσω τις δύο τελευταίες ταινίες που είδα και είναι δημιουργήματα σκηνοθετών που σέβομαι απεριόριστα. Όπως αποδείχθηκε η μία ήταν καλύτερη από την άλλη, αλλά κάπως έτσι συμβαίνει πάντα στη ζωή.

Robin Hood **1/2


Εντάξει, ομολογώ ότι οι προσδοκίες μου για τη συγκεκριμένη ταινία ήταν υπερβολικά υψηλές. Το δίδυμο Ρίντλεϋ Σκοτ και Ράσελ Κρόου έχουν δώσει δύο εκπληκτικές (για μένα) ταινίες εποχής, τις οποίες έχω τοποθετήσει στη λίστα με τις 20 αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Πρόκειται φυσικά για τον "Μονομάχο" και την extended εκδοχή του... (αρκετοί θα διαφωνήσουν εδώ) "Βασιλείου των Ουρανών". Επίσης στις γενικότερα αγαπημένες μου ταινίες κατατάσσω και τα εξής έργα του ίδιου σκηνοθέτη: "American Gangster", "Body of lies", "1492, Conquest of Paradise", "Black Hawk Down", "Blade Runner", "Άλιεν", η λίστα είναι ατελείωτη, κανείς δεν αμφιβάλει για τις μαγικές ικανότητες του Σερ Ρίντλεϋ Σκοτ.
Το πολυδιαφημισμένο "Robin Hood" παρότι δεν ανταποκρίθηκε στον υπέρμετρο ενθουσιασμό μου, σίγουρα δεν είναι μια ταινία που θα περάσει εντελώς απαρατήρητη. Απλώς μετά από τόση προβολή (μέχρι και το φεστιβάλ Καννών άνοιξε εκτός συναγωνισμού) και λαμβάνοντας υπόψιν το λαμπρό επιτελείο που βρέθηκε μπροστά και πίσω από τις κάμερες, όταν βγήκα από τον κινηματογράφο μία στυφή γεύση είχε απομείνει στο στόμα μου: δυστυχώς ήξερα ότι μπορούσαν να έχουν συνθέσει κάτι πολύ ανώτερο. Αυτό από την πλευρά μου. Οι υπόλοιποι της παρέας, μάλλον είχαν δυσανασχετήσει για τα 9 ευρώ που έδωσαν και αναπόλησαν το άκρως εντυπωσιακό trailer του "Prince of Persia" που είχαμε δει πριν ξεκινήσει η ταινία. Ας εξετάσω όμως λίγο αναλυτικότερα τον Ρομπέν των "Δασών"(;) ώστε να σας δώσω να καταλάβετε ποια σημεία μου άρεσαν και ποια βρήκα αδιάφορα ή και ανούσια.
Συνολικά, ως περιπέτεια με πολλές μάχες, καλπασμούς, ξίφη, τόξα, αποβάσεις (είχε ακόμα και από αυτές), φωτιές, σπαθιές, πανοπλίες, καταπιεστές βασιλιάδες, καταπέλτες κλπ η ταινία ήταν πλήρης. Και κάστρα είδαμε να εκπορθούνται και καυτό λάδι να πέφτει στο κεφάλι δύσμοιρων και πανούργους συνωμότες να θέλουν να δολοφονήσουν τον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο και βέλη να εκτοξεύονται προς κάθε κατεύθυνση. Από αυτά χορτάσαμε και ήταν και τεχνικά άψογα, μόνο τα φωτόσπαθα έλειπαν και αυτά μάλλον θα ήταν υπερβολή. Αλλά όλα αυτά μαζί δεν είναι αρκετά για να φτιάξουν μια καλή ταινία, όχι όταν είμαστε στο 2010.
Κατ' αρχάς, αν και εμένα δεν με πείραξε ο πυρήνας της ιστορίας, είμαι σίγουρος ότι πολλούς θα τους ξένισε. Αυτό που θα δείτε δεν έχει καμία σχέση με τον κλασικό μύθο του καλού κλέφτη - υπερασπιστή των φτωχών που έχετε στο κεφάλι σας. Θα μπορούσε κάλλιστα η ταινία να λέγεται "Απόβαση στη Βρετανία" ή "Magna Carta" ή "Η ιστορία ενός οποιουδήποτε ιππότη". Όταν επέστρεψα από τον κινηματογράφο, η μητέρα μου (φαν της ταινίας του '91 με τον Κόστνερ) με ρώτησε αν παρουσιάζεται ο κακός Σερίφης του Νότιγχαμ όπως σε εκείνη την ταινία. Αναγκάστηκα να απαντήσω ότι ο Σερίφης εμφανίζεται για ενάμιση λεπτό (και αν).
Με ενόχλησε ότι ενώ η ταινία ονομαζόταν "Robin Hood", η κεντρική πλοκή σχετιζόταν με τον Βασιλιά Ιωάννη και την εισβολή των Φράγκων στην Αγγλία. Και κάπου εκεί ανάμεσα σε όλα αυτά, μπλεκόταν και ο Ράσελ Κρόου, που έκανε μεν επίδειξη των θαυμαστών ικανοτήτων του στην τοξοβολία, αλλά δεν με έπεισε σε κανένα σημείο ότι έχει μπει βαθιά στο πετσί του ρόλου. Νομίζω σε αυτό συνετέλεσε σημαντικά ότι δεν είχε στοιβαρό ρόλο στην κεντρική υπόθεση. Ουσιαστικά ήταν ένας τυχαίος πολεμιστής, έρμαιο των περιστάσεων.
Από την πλευρά της η Κέιτ Μπλάνσετ ήταν καλή στο ρόλο της Μάριον, αλλά υπήρχαν ορισμένες στιγμές που προσπαθούσε να μιμηθεί το χιούμορ της Κίρα Νάιτλι στους Πειρατές της Καραϊβικής. Σε αυτή την ταινία ξεκάθαρα δεν χωρούσαν σκέρτσα και νάζια. Επίσης ποτέ δεν κατάλαβα γιατί έπρεπε να κατέβει και αυτή να πολεμήσει στη μάχη, σαν άλλη σιδερόφραχτη Έγουεν από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών.
Ο Μαξ φον Σίντοφ ήταν εξαιρετικός, το ίδιο και ο πραγματικά κακός της υπόθεσης ο Μαρκ Στρονγκ. Τον έχω δει τελευταία να κάνει τον κακό στο "Σέρλοκ Χολμς" και στο "Kick Ass", αξίζει να τυποποιηθεί σε τέτοιους ρόλους. Είναι πολύ κακός. Σε αντίθεση με τον Βασιλιά Ιωάννη που ενώ είχε όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε μεγάλο κακό, ήταν ορισμένες στιγμές που τον έπιανε η καλωσύνη και πήγαινε να πολεμήσει στο πλευρό των καλών.
Νομίζω ότι οι μεταπτώσεις στις προθέσεις των χαρακτήρων, τα ασθενή κίνητρά τους, καθώς και η ευρύτητα των γεγονότων που προσπάθησε να καλύψει το σενάριο ήταν οι κυριότερες αδυναμίες της ταινίας.
Μουσική, κουστούμια και φωτογραφία πάντως ήταν σε υψηλό επίπεδο, όπως υπέροχα σχδιασμένοι ήταν και οι τίτλοι τέλους. Αλλά καταλαβαίνετε ότι αν υπάρχει χώρος στα θετικά της ταινίας για τους τίτλους τέλους, τότε κάτι δεν πάει καλά. Συνολικά, θεωρώ ότι το "Robin Hood" είναι μια ταινία που αξίζει να δείτε στον κινηματογράφο, αλλά που δεν θα κρατηθεί για ιδιαίτερα μεγάλο διάστημα στη μνήμη σας.

Wrestler ****

Περσινή ταινία, συνιστά μία άριστη πρόταση για dvd, που κερδίζει με άνεση τέσσερα αστέρια. Διάβασα την κριτική του Newsweek που έλεγε: "Παρακολουθήστε την ανάσταση του Μίκυ Ρουρκ μέσα στο συγκινητικό έργο του Αρανόφσκι". Αυτό νομίζω συνοψίζει και την ουσία του "Παλαιστή", χωρίς να πιστεύω ότι ο Ρουρκ φέρνει τα πάνω κάτω στην υποκριτική. με την ερμηνεία του. Τον εαυτό του παίζει και για αυτό είναι τόσο αληθινός. Στο "Wrester" μην περιμένετε δραματικές εξάρσεις σαν αυτές που είχε το "Requiem for a dream", ή τη μυστικιστική ατμόσφαιρα του "Fountain". Εδώ η μουσική περνάει σε ρόλο κομπάρσου και θα παρακολουθήσετε μία ανθρώπινη ταινία χαμηλών τόνων, την ιστορία ενός σάπιου εσωτερικά ανθρώπου που ξέρει μόνο να παίρνει μέρος σε αγώνες κατς. Κάποτε ήταν διάσημος σε όλη τη χώρα, πλέον κουβαλάει κούτες σ' ένα συνοικιακό σούπερ-μάρκετ. Μια αληθινή και συνηθισμένη ιστορία, που δεν γίνεται σε κανένα σημείο μελό και υποστηρίζεται από τις πολύ καλές ερμηνείες τόσο του Μίκυ Ρουρκ, όσο και της Μαρίσα Τομέι (αμφότεροι υποψήφιοι για όσκαρ ερμηνείας). Δείτε το.

Είχα σκοπό να συμπεριλάβω και τον "Κυνόδοντα" στη σημερινή ανάρτηση, αλλά θα τον αφήσω για την επόμενη φορά, νομίζω αξίζει μία ξεχωριστή αναφορά. Ο ελληνικός κινηματογράφος φώναξε ότι συνεχίζει να αναπνέει.
Κλείνω με είδηση της τελευταίας στιγμής. Η τέταρτη ταινία των "Πειρατών της Καραϊβικής' θα γυριστεί εξ ολοκλήρου σε 3-d και θα την έχουμε στις οθόνες μας σε έναν ακριβώς χρόνο από τώρα. Ονομάζεται "On stranger tides", πρωταγωνιστούν Ντεπ, Ρας και Πενέλοπε Κρουθ και σκηνοθετεί ο ειδικός στα μιούζικαλ Ρομπ Μάρσαλ.
Όσο για το ποια θα είναι η επόμενη ταινία που θα δω κινηματογράφο; Μάλλον το "Prince of Persia". Ο Μπρουκχάιμερ ξέρει τι να δώσει στο κοινό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: