Στις “σελίδες για άλλες σελίδες” ασχοληθήκαμε λίγο με το 2012, άρα θα συνεχίσω και στον πρόλογο που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, αλλά με θέμα καθαρά κινηματογραφικό. Πρόκειται για μια ταινία η οποία θα κάνει σε λίγο καιρό πρεμιέρα στις σκοτεινές αίθουσες και την υπογράφει ο σκηνοθέτης εντυπωσιασμού Ρόναλντ Έμεριχ, που έχει στο βιογραφικό του ταινίες όπως η “Ημέρα Ανεξαρτησίας”, το “Μετά την επόμενη μέρα” και το πιο πρόσφατο και όχι και τόσο επιτυχημένο “10.000 π.Χ.”. Η ταινία έχει στον τίτλο και πάλι χρονολογία, ονομάζεται “2012” (κάνει πρεμιέρα όμως το 2009) και ασχολείται προφανώς με μια επικείμενη βιβλική, φυσική καταστροφή η οποία θα σαρώσει τον πλανήτη, αφήνοντας ίσως κάποιους επιζώντες. Μάγιας, εκλείψεις ηλίου, αλλάζουν οι πόλοι της γης και φύγαμε για τελικό. Περισσότερα μπορείτε να δείτε στο εντυπωσιακό trailer που έχει κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο ή να κάνετε λίγο υπομονή (μέχρι να βγει η ταινία, όχι μέχρι να καταστραφεί ο κόσμος).
Αφήνω, όμως αυτά στην άκρη γιατί δεν είναι η καταστροφή το κεντρικό θέμα της στήλης για σήμερα. Για την ακρίβεια είναι η κριτική, που βέβαια πολλές φορές μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική και ειδικά στον κινηματογράφο είναι ιδιαίτερα πολυσύνθετο και άκρως αμφιλεγόμενο ζήτημα. Και στις μέρες μας φυσικά, άκρως εμπορευματοποιημένο και αδιαφανές σε πολλές από τις πτυχές του. Πρώτα απ' όλα όμως είναι σημαντικό να δώσουμε έναν λιτό ορισμό του τι είναι κριτική. Ως κριτική κινηματογράφου λοιπόν, ορίζεται η επιστήμη που σκοπό έχει να ανακαλύψει και να αποκαταστήσει κατά το δυνατόν, τυχόν λάθη, ώστε να παρουσιάσει μια ταινία όσο γίνεται πιο άρτια.
Εγώ θα σας συστήσω σήμερα έναν ελληνικό δικτυακό χώρο με άριστη ενημέρωση γύρω από τα κινηματογραφικά δρώμενα, στον οποίο μπορείτε να διαβάζετε κριτικές για όλες τις ταινίες που απασχολούν την επικαιρότητα και όχι μόνο. Είναι άλλωστε αδιαμφισβήτητο ότι τα τελευταία χρόνια το βάρος της κριτικής έχει μετακινηθεί από τις εφημερίδες και τα περιοδικά προς τα δεκάδες ιστολόγια του χώρου.
Το site που σας προτείνω (και ίσως να το γνωρίζετε ήδη) είναι το δημοφιλές “Movies for the Masses”, δηλαδή “Ταινίες για τις μάζες” στα ελληνικά, που μπορείτε να επισκεφτείτε στην ηλεκτρονική του διεύθυνση http://mftm.blogspot.com. Το διατηρεί μια ομάδα αξιόλογων, νεαρών κριτικών και εκτός από αναλυτικές παρουσιάσεις ταινιών μπορείτε να δείτε και τα trailers τους, ενώ παράλληλα ενημερώνεστε και για σχετικά θέματα. Για να πάρετε μια καλύτερη γεύση θα σας δώσω και ένα παράδειγμα. Αντιγράφω την καυστική κριτική τους για την τρίτη ταινία “Underworld”, που κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες αυτή την εβδομάδα και την οποία τη βαθμολόγησαν με δύο αστέρια στα πέντε.
“Δεν ξέρω σε ποιόν φάνηκε καλή ιδέα να μην κουβαλάει η Rhona Mitra την ταινία και να μην φοράει εξίσου κολλητή --έστω και μεσαιωνική-- στολή με αυτήν της Kate Beckinsale, αλλά ο φακός επικεντρώνεται στον Michael Sheen που μετά τις περαστικές του εμφανίσεις στο franchise και τις στιγμές του κάτω απ’ τον προβολέα ως Tony Blair (The Queen (2006)) και David Frost (Frost/Nixon (2008)), αποδεικνύεται ολοκληρωτικά ανίκανος να παίξει τον άντρα, οπότε αφήνεται να περιφέρεται ερμηνεύοντας με την οδοντοστοιχία του και τους μυες του προσώπου του σε μελοδραματική υστερία, τον Σπάρτακο των Λάυκανς, σε ένα σενάριο απογοητευτικά βασικό, το οποίο όμως ο Tatopoulos, που μέσα στον ενθουσιασμό του, έχει γεμίσει ελληνικά ονόματα τις στρατιές των επαναστατημένων του Λυκοσπάρτακου, διαχειρίζεται με μεράκι και εμφανή επιθυμία να μεταπλάσει σε αξιόλογο σκηνοθετικό ντεμπούτο, έστω και διεκπεραιωτικού τύπου. Το γεμάτο τροτέζες (σε κάθε κάδρο που χρειάζεται γέμισα) κάστρο του, φιλοξενεί τον γοτθικό ρυθμό της παράδοσης του franchise, αναδεικνύοντας στις σκοτεινές γωνιές του την σαφώς ανώτερη ικανότητά του να διαχειριστεί τα πλάσματα που πλάθει, περισσότερο από τα ψηφιακά που κραυγάζουν, ή τους ηθοποιούς που του παρέχουν. Πάντως, πέρα από μια-δυο σκηνές δράσης που μπορείς να πάρεις μαζί σου έξω απ’ την αίθουσα (αλλά όχι απαραίτητα κι ως το σπίτι), ο μέχρι τώρα production designer της σειράς, με το Rise of the Lycans σου δίνει και μια αναπτέρωση στις ελπίδες σου ότι το Underworld θα μπορούσε να γίνει αξιολογότατο franchise, αν κάποιοι το έπαιρναν λίιιιγο στα σοβαρά.”
Αφήνω, όμως αυτά στην άκρη γιατί δεν είναι η καταστροφή το κεντρικό θέμα της στήλης για σήμερα. Για την ακρίβεια είναι η κριτική, που βέβαια πολλές φορές μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική και ειδικά στον κινηματογράφο είναι ιδιαίτερα πολυσύνθετο και άκρως αμφιλεγόμενο ζήτημα. Και στις μέρες μας φυσικά, άκρως εμπορευματοποιημένο και αδιαφανές σε πολλές από τις πτυχές του. Πρώτα απ' όλα όμως είναι σημαντικό να δώσουμε έναν λιτό ορισμό του τι είναι κριτική. Ως κριτική κινηματογράφου λοιπόν, ορίζεται η επιστήμη που σκοπό έχει να ανακαλύψει και να αποκαταστήσει κατά το δυνατόν, τυχόν λάθη, ώστε να παρουσιάσει μια ταινία όσο γίνεται πιο άρτια.
Εγώ θα σας συστήσω σήμερα έναν ελληνικό δικτυακό χώρο με άριστη ενημέρωση γύρω από τα κινηματογραφικά δρώμενα, στον οποίο μπορείτε να διαβάζετε κριτικές για όλες τις ταινίες που απασχολούν την επικαιρότητα και όχι μόνο. Είναι άλλωστε αδιαμφισβήτητο ότι τα τελευταία χρόνια το βάρος της κριτικής έχει μετακινηθεί από τις εφημερίδες και τα περιοδικά προς τα δεκάδες ιστολόγια του χώρου.
Το site που σας προτείνω (και ίσως να το γνωρίζετε ήδη) είναι το δημοφιλές “Movies for the Masses”, δηλαδή “Ταινίες για τις μάζες” στα ελληνικά, που μπορείτε να επισκεφτείτε στην ηλεκτρονική του διεύθυνση http://mftm.blogspot.com. Το διατηρεί μια ομάδα αξιόλογων, νεαρών κριτικών και εκτός από αναλυτικές παρουσιάσεις ταινιών μπορείτε να δείτε και τα trailers τους, ενώ παράλληλα ενημερώνεστε και για σχετικά θέματα. Για να πάρετε μια καλύτερη γεύση θα σας δώσω και ένα παράδειγμα. Αντιγράφω την καυστική κριτική τους για την τρίτη ταινία “Underworld”, που κάνει πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες αυτή την εβδομάδα και την οποία τη βαθμολόγησαν με δύο αστέρια στα πέντε.
“Δεν ξέρω σε ποιόν φάνηκε καλή ιδέα να μην κουβαλάει η Rhona Mitra την ταινία και να μην φοράει εξίσου κολλητή --έστω και μεσαιωνική-- στολή με αυτήν της Kate Beckinsale, αλλά ο φακός επικεντρώνεται στον Michael Sheen που μετά τις περαστικές του εμφανίσεις στο franchise και τις στιγμές του κάτω απ’ τον προβολέα ως Tony Blair (The Queen (2006)) και David Frost (Frost/Nixon (2008)), αποδεικνύεται ολοκληρωτικά ανίκανος να παίξει τον άντρα, οπότε αφήνεται να περιφέρεται ερμηνεύοντας με την οδοντοστοιχία του και τους μυες του προσώπου του σε μελοδραματική υστερία, τον Σπάρτακο των Λάυκανς, σε ένα σενάριο απογοητευτικά βασικό, το οποίο όμως ο Tatopoulos, που μέσα στον ενθουσιασμό του, έχει γεμίσει ελληνικά ονόματα τις στρατιές των επαναστατημένων του Λυκοσπάρτακου, διαχειρίζεται με μεράκι και εμφανή επιθυμία να μεταπλάσει σε αξιόλογο σκηνοθετικό ντεμπούτο, έστω και διεκπεραιωτικού τύπου. Το γεμάτο τροτέζες (σε κάθε κάδρο που χρειάζεται γέμισα) κάστρο του, φιλοξενεί τον γοτθικό ρυθμό της παράδοσης του franchise, αναδεικνύοντας στις σκοτεινές γωνιές του την σαφώς ανώτερη ικανότητά του να διαχειριστεί τα πλάσματα που πλάθει, περισσότερο από τα ψηφιακά που κραυγάζουν, ή τους ηθοποιούς που του παρέχουν. Πάντως, πέρα από μια-δυο σκηνές δράσης που μπορείς να πάρεις μαζί σου έξω απ’ την αίθουσα (αλλά όχι απαραίτητα κι ως το σπίτι), ο μέχρι τώρα production designer της σειράς, με το Rise of the Lycans σου δίνει και μια αναπτέρωση στις ελπίδες σου ότι το Underworld θα μπορούσε να γίνει αξιολογότατο franchise, αν κάποιοι το έπαιρναν λίιιιγο στα σοβαρά.”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου