Νοέμβριος 29- Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας

Οι γνωστοί μου που ανέβηκαν στην Θεσσαλονίκη για το κινηματογραφικό φεστιβάλ φυσικά δεν είχαν φροντίσει να κλείσουν εισιτήρια κι έτσι δεν είδαν τίποτα, αλλά τουλάχιστον πέρασαν καλά και στο τέλος όλοι γελάσαμε πάνω απ’ το ίδιο τραπέζι με ζεστές κούπες καφέ και ιστορίες απ’ το ταξίδι τους. Μετά είχαμε την φαεινή ιδέα να οργανώσουμε ένα άτυπο κινηματογραφικό φεστιβάλ σε ένα σπίτι, με ταινίες που θα πρότεινε ο καθένας. Είδαμε λοιπόν τον «Πολίτη Κέιν» για να δείξουμε ένα άλφα επίπεδο, τα «Πορφυρά ποτάμια» που έχουν μία από τις καλύτερες ατμόσφαιρες μυστηρίου, τη «Συμμορία των δεκατριών» την οποία την κατέταξα ανάμεσα στις πέντε χειρότερες ταινίες που έχω δει ποτέ και τέλος το παρανοϊκό c-movie «Καράτε-Τυφλή Φυγή» στο οποίο θα αναφερθώ εκτενέστερα άλλη φορά.

Στο διεθνές διαγωνιστικό τμήμα του πραγματικού φεστιβάλ τώρα, το βραβείο πήγε στη ταινία «Ώριμο Στάχυ» του Κινέζου σκηνοθέτη Τσάι Σανκτζούν. Στο «Ώριμο Στάχυ» ο πρωταγωνιστής επιστρέφει στο χωριό του μετά από πέντε χρόνια και ανακαλύπτει ότι όλοι τον θεωρούν νεκρό. Ο Αργυρός Αλέξανδρος απονεμήθηκε στο εκρηκτικό «PVC-1» του Σπύρου Σταθόπουλου το οποίο είναι γυρισμένο σε μονόπλανο (!), δηλαδή όλη η ταινία γυρισμένη απ’ την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να σταματάει να τραβάει η κάμερα. Τέλος το βραβείο σκηνοθεσίας πήγε στον Βέικο Εουνπού για την ταινία «Φθινοπωρινός Κύκλος».

Πίσω στα Γιάννενα και στις τέσσερις ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στην πόλη μας αυτή την εβδομάδα, απ’ τις οποίες ξεχωρίζει η μεταφορά του πασίγνωστου βιβλίου του Gabriel Garcia Marquez «Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας». Πρωταγωνιστεί ο Javier Bardem («Η θάλασσα μέσα μου») και όπως όλα δείχνουν έχουμε να κάνουμε με μία από τις καλύτερες δραματικές ταινίες της χρονιάς. Στα τέλη του 19ου αιώνα ξεκινά ένα ερωτικό τρίγωνο που θα διαρκέσει σχεδόν πενήντα χρόνια. Ο κεντρικός χαρακτήρας Florentino Ariza υποφέρει απ’ την αγάπη, όπως άλλωστε κι οι περισσότεροι ήρωες του Marquez. Διαβάζει ερωτική ποίηση και λογοτεχνία και υποστηρίζει ότι το να υποφέρεις για την ανεκπλήρωτη αγάπη είναι ένα είδος ευγένειας. Αρνητικό το ότι οι παραγωγοί απέκτησαν διά της δικαστικής οδού τα δικαιώματα του βιβλίου, αλλά υποστηρίζουν ότι σεβάστηκαν απόλυτα το πνεύμα του. Αναμένεται να ακουστεί την βραδιά των όσκαρ.

Το «Λέοντες αντί Αμνών» σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ρέντφορντ προωθήθηκε αρκετά στη χώρα μας και είναι ένα ακόμα φιλμ εκ των έσω, που καταγγέλλει την αμερικανική εξωτερική πολιτική. Ενώ δύο πεζοναύτες στο Αφγανιστάν κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους, ένας φανατικός γερουσιαστής (ο Τομ Κρουζ) κομπάζει σε μία ασυμβίβαστη δημοσιογράφο (Μέριλ Στριπ) για μία νέα στρατιωτική στρατηγική που ακολουθεί η χώρα. Η ταινία σε ένα μεγάλο της μέρος αποτελείται απ’ την ανταλλαγή επιχειρημάτων μεταξύ τους και προφανώς έχει αποχρώσεις ντοκυμανταίρ για να πείσει ακόμα περισσότερο τον θεατή, ενώ και ο ίδιος ο Ρέντφορντ υποδύεται έναν καθηγητή.

Οι επόμενες δύο ταινίες δεν κρύβονται πίσω από απ’ το δάχτυλό τους και δεν καμουφλάρουν με ψαγμένα πλάνα και φιλοσοφημένες ατάκες τον καταιγισμό πυροβολισμών που τις συνοδεύουν. Πρώτος είναι ο «Hitman», δανεικός ήρωας από παιχνίδι στο playstation. Όπως και στο παιχνίδι, ο σκληρός πρωταγωνιστής αναλαμβάνει συχνά συμβόλαια δολοφονιών, όμως σε αυτή του την περιπέτεια μπλέκει σε μία πολιτική συνωμοσία και προσπαθεί να ξεφύγει από την ιντερπόλ και (μαντέψτε) τους Ρώσους. Κυνηγητό στην Ανατολική Ευρώπη (έχει φτηνά γυρίσματα εκεί), αμάξια που στην δεύτερη σφαίρα που θα δεχτούν για κάποιο μυστηριώδη λόγο ανατινάζονται και η απαραίτητη πινελιά σαρκασμού με μία σκηνή που παίζουν το ομώνυμο παιχνίδι. Δεν είναι απίθανο να δούμε του χρόνου και το sequel. Σε ίδιο μήκος κύματος αλλά προφανώς λιγότερο καρικατούρα κι ένα σκαλί παραπάνω είναι ο Κλάιβ Όουεν στο «Shoot’ em Up». Κατά τη διάρκεια μίας συμπλοκής ένας μυστηριώδης άνδρας ο οποίος ονομάζεται Mr Smith βοηθάει μία γυναίκα να γεννήσει (όχι όποια κι όποια, την Μπελούτσι) και μετά αναλαμβάνει να προστατέψει το νεογέννητο από έναν στρατό ενόπλων που θέλει να το σκοτώσει. Να τους έχει στείλει ο Ηρώδης; Ποιος ξέρει; Πάντως αν σας άρεσε ο Όουεν στο «Sin City», υποθέτω θα σας αρέσει κι εδώ.

Τέλος, εκτός από διάφορα παιδικά animation με καρχαρίες, ποντίκια και σέρφερ πιγκουΐνους, εξακολουθούν να προβάλλονται και οι επικές περιπέτειες του «Beowulf», η ταινία του Ζεμέκις που στην Αμερική πήγε αρκετά καλά στα ταμεία, ενώ και στο imdb τσίμπησε ένα συμπαθητικό και ολοστρόγγυλο εφτά. Αν έχετε 3-D γυαλιά μην τα ξεχάσετε σπίτι.