Prince of PersiaΔυστυχώς δεν πρόλαβα ακόμα να το δω, αν και από το trailer μού δημιούργησε πολύ καλές εντυπώσεις για ταινία του είδους. Επίσης άκουσα πολλές γνώμες φίλων οι οποίοι την είδαν και ενθουσιάστηκαν, άρα ριψοκινδυνεύω και σας την προτείνω. Εύκολο μαντεύω ότι θα αρέσει ειδικά σε όσους είναι φαν των action video games και των "Πειρατών της Καραϊβικής". Άλλωστε οι "Πειρατές" και το "Prince of Persia" είναι και οι δύο τέκνα ενός απ' τους εμπορικότερους παραγωγού του Χόλυγουντ, του Τζέρυ Μπρουκχάιμερ ("National Treasure", "Black Hawk Down", "Pearl Harbour", "Gone in sixty seconds", "Armageddon", "Con Air", "The Rock").
Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο, πολύ δημοφιλές παιχνίδι για κονσόλες, όπου ο ήρωας ταξιδεύει στη μακρινή Περσία περασμένων εποχών για να σκοτώσει κακούς, να κερδίσει την όμορφη πριγκίπισσα και να ανακαλύψει χαμένα τεχνουργήματα. Και η αλήθεια είναι ότι η πλοκή της ταινίας περιστρέφεται γύρω από ένα εγχειρίδιο του οποίου ο κάτοχος έχει τη δυνατότητα να αλλοιώνει το πέρασμα του χρόνου. Συνολικά η ταινία θα είναι μία μείξη του παιχνιδιού, του "Assasin's Creed" (ένα παρόμοιας αισθητικής παιχνίδι) και των "Πειρατών της Καραϊβικής", χωρίς να λείψουν και δόσεις "Τιτανομαχίας". Δράση, χιούμορ, ξέφρενα κυνηγητά, σπαθιά, μαγεία και στο ρόλο του πρωταγωνιστή ο Τζίλενχαλ, ένας ηθοποιός που δεν γεμίζει εύκολα το μάτι.
Πώς πήγε στα ταμεία στην Αμερική; Ομολογώ ότι με τόση προβολή που είχε προηγηθεί, περίμενα κάτι καλύτερο. Όπως αποδείχθηκε, είχε την ατυχία να πέσει μαζί με ένα ακόμα sequel του Shrek (το "Forever After", θα έλεγα να το μποϋκοτάρετε μπας και σταματήσουν να βγάζουν συνέχειες), ενώ πολλοί εξακολουθούν να πηγαίνουν στο "Iron Man 2" και στο "Robin Hood" (παράλληλα έκανε πρεμιέρα και το "Sex and the City 2", αλλά σίγουρα αυτή η ταινία δεν απευθύνεται στην ίδια μερίδα του κοινού). Ως αποτέλεσμα και μέσα στη φουρτούνα της summer action season, την πρώτη εβδομάδα στους κινηματογράφους της Αμερικής το "Prince of Persia" κατέλαβε τη δεύτερη θέση του box-office με εισπράξεις 37 εκατομμυρίων δολαρίων. Όχι άσχημα, αλλά όχι και εντυπωσιακά (πάντως πήγε ελάχιστα καλύτερα από τις περιπέτειες της Κάρυ και των φιλενάδων της).
Book of Eli **Δεν στάθηκε στο ύψος των προσδκοκιών μου αυτή η ταινία. Η κεντρική ιδέα, οι πρωταγωνιστές, η προσεγμένη φωτογραφία, όλα προοιώνιζαν ότι θα βλέπαμε ένα post-apocalyptic (μετά την καταστροφή - εσχατολογικό) φιλμ, που θα στηριζόταν μεν στη δράση, αλλά θα εμβάθυνε στα ζητήματα που είχε αποφασίσει να θίξει. Τελικά ο σκηνοθέτης (ή οι παραγωγοί) αποφάσισαν να κάνουν ένα ακόμα μέτριο action-packed έργο, μία κόπια του Μαντ Μαξ, που θα έκανε μεν μεγάλη επιτυχία το '90, σήμερα όμως φαντάζει φτωχό και επίπεδο.
Ένας μετα-προφήτης διασχίζει την Αμερική ακολουθώντας οράματα. Στο σακίδιό του κρύβει ένα μοναδικό βιβλίο που μπορεί να φέρει και την καταστροφή και τη λύτρωση. Όπως καταλαβαίνετε υπάρχουν κι άλλοι που το θέλουν και θα κάνουν τα πάντα για να το αποκτήσουν, χωρίς να λογαριάζουν ότι ο κατά τα άλλα συμπαθέστατος Ντέντζελ Ουάσινγκτον δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί που κουβαλάει μαζί του.
Τι μας έμεινε λοιπόν πέρα από τις cool σφαγές; Ο γερο-Ντέντζελ ήταν καλός στο ρόλο του ασκητή προφήτη και επίσης καλός στις σκηνές μονομαχιών. Η γκρίζα, υπερεκτεθειμμένη στο φως εικόνα ήταν επίσης αξιοσημείωτη και κάπου εδώ σταματάνε τα καλά νέα. Το σενάριο κάπου έχασε τον προσανατολισμό του (για να μεταβληθεί τελικά σε αμερικανιά), οι κακοί ήταν καρικατούρες (ακόμα και ο Γκάρι Όλντμαν), κάπου βάλανε και ένα μοντέλο ελαφρώς ενδεδυμένο για να δούνε την ταινία και τα δεκαπεντάχρονα, μουσική δεν θυμάμαι καν αν είχε, τα κοστούμια και τα σκηνικά θύμιζαν αντίγραφα από παιχνίδια στον υπολογιστή (βλέπε "Fallout").
Συμπερασματικά: αν θέλετε να δείτε μία περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, τότε το "Book of Eli" θα σας προσφέρει δύο ευχάριστες ώρες. Για οτιδήποτε άλλο μάλλον θα σας απογοητεύσει ή τουλάχιστον θα σας αφήσει πεινασμένους. Σε περίπτωση που ψάχνετε κάτι βαθύτερο σε παρόμοιο σκηνικό, αναζητήστε το "The Road" με τον Βίγκο Μόρτενσεν.
New Moon **1/2 Άργησα να το δω, αλλά μόλις το έκανα αναθερμάνθηκε το ενδιαφέρον μου για τη σειρά των βιβλίων της Stephenie Meyer και διάβασα μέσα σε λίγες μέρες και την "Έκλειψη" (είχα μείνει εδώ και αρκετούς μήνες στα δύο πρώτα βιβλία).
Έχοντας διαβάσει τη "Νέα Σελήνη" ήξερα ότι η υπόθεση θα ήταν βαρύδι για τον καινούργιο σκηνοθέτη και νομίζω δεν έπεσα έξω. Στο βιβλίο δεν γίνονται πολλά πράγματα, ο ευγενικός , τέλειος βρικόλακας Έντουαρτ έχει μικρό ρόλο, η Μπέλα επαναλαμβάνεται σε ατέρμονες αναζητήσεις, ενώ κάθε ίχνος περιπέτειας ουσιαστικά απουσιάζει.
Πάντως, παρ' ότι θεωρώ τη "Νέα Σελήνη" το πιο αδύναμο βιβλίο της σειράς, ο Κρις Βέιτζ έκανε φιλότιμες προσπάθειες, είδα πολλά όμορφα πλάνα στην ταινία που έδεναν αρμονικά με την αξιόλογη μουσική του ελληνικής καταγωγής Άλεξ Ντεπλά (είχε κάνει πρόσφατα και το καλό soundtrack του "Αόρατου Συγγραφέα". Συνολικά αξίζει να τη δείτε, έστω και διεκπεραιωτικά, και υπόσχομαι θα περάσει ευχάριστα η ώρα, αλλά χωρίς να σας αφήσει κάτι.
Τι έχουμε να περιμένουμε από το franchise που δημιούργησε δικό του cult, το ισχυρότερο μάλιστα μετά τα βιβλία του Χάρυ Πότερ; Ένα δυναμικό come back με την "Έκλειψη" που βγαίνει στις 30 Ιουνίου στους κινηματογράφους της χώρας μας. Ο σκηνοθέτης πάλι άλλαξε (λάθος των παραγωγών κατά τη γνώμη μου, αν όντως αυτοί ευθύνονται), αλλά τουλάχιστον αυτή η ταινία έχει να υποστηριχθεί από ένα κατά πολύ ανώτερο βιβλίο. Νομίζω θα είναι μία από τις επιτυχίες του καλοκαιριού και με λίγη υπομονή θα δούμε μια αξιοπρεπή κατάληξη της τετραλογίας σε ενάμιση χρόνο (18 Νοεμβρίου 2011 κάνει πρεμιέρα η "Χαραυγή").
Αυτά για την ώρα. Ελπίζω να μην στγκαταλέγεστε στους απογοητευμένους απ' το τέλος του Lost. Μετά από έξι χρόνια τελείωσε η -μέχρι στιγμής- καλύτερη σειρά της τηλεόρασης (κοντά της τοποθετώ μόνο το αστυνομικό "The Wire", αν και δύσκολα συγκρίνονται μιας και ανήκουν σε εντελώς διαφορετικό είδος). Φυσικά ήταν αδύνατον να ικανοποιήσει όλους τους φανατικούς φίλους της, ειδικά όταν και η τελευταία σεζόν κρατήθηκε σε υψηλό επίπεδο. Τελικά οι δημιουργοί αποφάσισαν να ρίξουν περισσότερο βάρος στους χαρακτήρες και όχι στο μυστήριο του νησιού και για μένα έπραξαν ορθά. Το "Lost" έκανε μεγάλη επιτυχία σε όλο τον κόσμο εξαιτίας όχι μόνο της "αινιγματικής" εξέλιξης, αλλά και των επιτυχημένων χαρακτήρων του. Οπωσδήποτε κι εγώ θα ήθελα μερικές εξηγήσεις παραπάνω, αλλά είναι καλύτερα ορισμένα ζητήματα να μην υπεραναλύονται, ώστε ο καθένας να μπορεί να φτιάξει μία διαφορετική εκδοχή στο μυαλό του, ανάλογα με όσα πήρε από τη σειρά. εννοείται, δεν θα γράψω κάτι σχετικά με την υπόθεση. Αν ανήκετε σε όλους αυτούς που δεν έχουν δει ούτε ένα επεισόδιο Lost, ξεχάστε τη δικαιολογία "πού να βλέπω τώρα έξι σεζόν". Θα το δείτε γιατί αξίζει και θα σας χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές.Αξίζει να τονίσω και ότι μπορείτε πολύ εύκολα να βρείτε τα 131 επεισόδια της σειράς, μιας και το κανάλι που την προβάλει στην Αμερική, το ABC τα διαθέτει όλα δωρεάν στο site του.
Με την παραπάνω τηλεοπτική παρένθεση, κλείνω για σήμερα Πέμπτη. Στην επόμενη συνάντησή μας θα κάνω κριτική στον "Κυνόδοντα", μία εξαιρετική ελληνική ταινία. Και εκτός από αυτό σκοπεύω να αναλύσω με αυστηρότητα και μία γκρίζα υπόθεση που τη συνοδεύει.
*torrential rains για τους αγγλομαθείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου