Ιανουάριος 24- John Rambo

Τέλη Ιανουαρίου και σήμερα ανοίγει μία κινηματογραφική εβδομάδα, από αυτές που περνούν στην ιστορία. Είκοσι ολόκληρα χρόνια μετά την εισβολή του στο Αφγανιστάν και τα συντροφικά γλέντια με τους φίλους Ταλιμπάν, ο Τζον Ράμπο επιστρέφει για μία τελευταία μάχη. Ο πάντα πολιτικά επίκαιρος Συλβέστερ Σταλόνε φοράει την κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά του και αναλαμβάνει για ακόμα μία φορά την παραγωγή, τη σκηνοθεσία, το σενάριο και φυσικά τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Σαν ασύμμετρη απειλή επιτίθεται στη Μιανμάρ (η Βιρμανία τέλος πάντων) χωρίς να κραδαίνει πολυβόλα, αλλά με ένα αντιεροπορικό που μαζεύει στο δρόμο. Οτιδήποτε μπαίνει στο πεδίο βολής του και μοιάζει με βιετκόνγκ εξολοθρεύεται εν ριπή οφθαλμού και όπως φαντάζεστε το μακελειό που ακολουθεί είναι άνευ προηγουμένου. Όλα αυτά γιατί προσπαθεί να σώσει μια ομάδα ιδεαλιστών, κακομαθημένων συμπατριωτών του, που έχουν πιαστεί αιχμάλωτοι. Στο trailer υπάρχει μια υπόνοια ότι στο τέλος θυσιάζεται, αλλά όπως λέει και το tagline της ταινίας: «Heroes Never Die… They just reload.»

Πρεμιέρα και για το δράμα εποχής «Atonement», που είναι η ιστορία μίας παραδοσιακής οικογένειας, που διαγράφει ομόκεντρους κύκλους γύρω απ’ τις διαπροσωπικές σχέσεις των μελών της. Είναι βασισμένο στο διάσημο στη Βρετανία, ομώνυμο μυθιστόρημα του Ian McEwan και ξεκινάει όταν ένας 13χρονος ευγενικής καταγωγής κατηγορεί το φίλο της μεγάλης του αδερφής για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε ποτέ. Οι συνέπειες αυτής της πράξης κυνηγούν τους χαρακτήρες, οι ζωές των οποίων ξεδιπλώνονται μπροστά μας με φόντο το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Αν η συγχώρεση είναι αμφίδρομα λυτρωτική και αν με πρόσχημα τον πόνο που αισθανθήκαμε δικαιούμαστε να την αρνηθούμε, σας αφήνω να το αναρωτηθείτε καθώς θα πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Πρωταγωνιστεί φυσικά η εξαίσια Κίρα Νάιτλι που επιβεβαιώνει την αρμονική της συνεργασία με το σκηνοθέτη του «Περηφάνια και Προκατάληψη» Τζο Ράιτ. Πήρε τη χρυσή σφαίρα καλύτερης δραματικής ταινίας και τα προγνωστικά μιλάνε για ένα από τα φαβορί των Όσκαρ.

Σημαντική ταινία θεωρώ το «Into the Wild» για το οποίο δεν έχω ξαναγράψει και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Η κατεύθυνση που έχει επιλέξει ο Sean Penn και η σύγκρουσή του με το κατεστημένο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τον οδηγούν σε αυτή την ταινία σε μία συμβολική «μεγάλη πορεία» προς την Αλάσκα. Ο Πεν σκηνοθέτησε το 2007 το «Into the Wild» και ακολουθεί τη μοναχική διαδρομή ενός απόφοιτου πανεπιστημίου, ο οποίος σε μία κρίση ταυτότητας εγκαταλείπει το λαμπρά διαγραφόμενο μέλλον του, χαρίζει την περιουσία του και αποφασίζει να κάνει ωτοστόπ μέχρι την Αλάσκα. Στο δρόμο συναντά ένα μωσαϊκό ανθρώπινων χαρακτήρων, απ’ τους οποίους καλείται να πάρει ψηφίδες για να συνθέσει τον δικό του. Ουσιαστικά είναι μία κραυγή αγωνίας της γενιάς του ipod, για την οποία η επιτυχημένη καριέρα είναι αυτοσκοπός και τα μέσα για να την πετύχουν η ιδιοτέλεια και ο αριβισμός. Ο ήρωας της ταινίας συνειδητοποιεί την ματαιότητα όλων αυτών και αποφασίζει να ξεκινήσει την αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής. Τα πρώτα σχόλια είναι θετικά και μένει να δούμε την αποδοχή που θα έχει στο κοινό που ουσιαστικά κατακρίνει.

Για το τέλος θα πάρω σαν αφορμή το δελτίο τύπου της Rosebud για την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας «Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες», η οποία έγινε την προηγούμενη Πέμπτη. Παρευρέθηκαν αστέρια του παγκόσμιου σινεμά, διάσημα μοντέλα, δημοσιογράφοι, φίλοι του Μεγάρου Μουσικής αλλά και πλήθος επωνύμων. Πρόκειται για την τρίτη κινηματογραφική μεταφορά των τρελών Γαλατών, όπου ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ (Ζεράρ Ντεπαρντιέ), λαμβάνουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, προκειμένου να βοηθήσουν έναν φίλο τους να διεκδικήσει το κορίτσι των ονείρων του, την πριγκίπισσα της Ελλάδος. Όπως καταλάβατε όσοι έχετε έστω δει έστω και από μακριά το κόμιξ, οι δημιουργοί της ταινίας κράτησαν από την πρωτότυπη ιστορία μόνο τον τίτλο και στα υπόλοιπα αποφάσισαν να αφήσουν τη φαντασία τους να οργιάσει. Εννοείται ότι κάπου έχουν χώσει και τη Σκλεναρίκοβα, ενώ παίζει και ο Σουμάχερ (δεν κάνω πλάκα) και διάφοροι άλλοι. Από το trailer και τη γενικότερη αίσθηση που αποπνέουν όλα τα παραπάνω, φοβάμαι ότι στο imdb θα πλησιάσει τη βαθμολογία του πρώτου Αστερίξ, δηλαδή το 5,2.

Στα υπόλοιπα υπάρχει το ελληνικό «Γαμήλιο Πάρτυ» που έκοψε 76.000 εισιτήρια το πρώτο τετραήμερο προβολής του, το δυνατό ισπανικό θρίλερ «Ορφανοτροφείο» με τέσσερα αστέρια στα πέντε και το «Επιθυμίες στο παρά πέντε» με Τζακ Νίκολσον και Μόργκαν Φρίμαν, που την προηγούμενη εβδομάδα κυριάρχησε στο αμερικανικό box office.