Απρίλιος 17- Γιαγκόναν

Το σημερινό θέμα δεν είναι και πολύ συνηθισμένο. Παίζουν διάφορες ταινίες και χίλιες που μπορείτε να νοικιάσετε, αλλά ας προτείνω κάτι διαφορετικό. Ήμουν στην Αθήνα για ένα διήμερο λογοτεχνίας του φανταστικού, που διοργάνωσε το βιβλιοπωλείο cube και οι εκδηλώσεις άνοιξαν με μια ταινία που είχα ξαναδεί μεν, αλλά εξακολουθούσε να είναι ενδιαφέρουσα δε. Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες c ή και z-movies παράγονται στη χώρα μας και είμαι σίγουρος ότι κάποιες από αυτές θα τις έχετε ακουστά. «Το Κακό», «Ο μεγιστάνας των Νίντζα», Καράτε Τυφλή φυγή» και φυσικά την ταινία του σημερινού αφιερώματος: «Γιαγκόναν».

Το «Γιαγκόναν» είναι μια επική τριλογία η οποία γυρίστηκε με ελάχιστα μέσα και έτσι αυτόματα βγαίνει από οποιοδήποτε μέτρο σύγκρισης με αντίστοιχες παραγωγές του εξωτερικού. Ουσιαστικά πίσω από την ολοκλήρωση της τριλογίας (η οποία αποτελείται από δύο ταινίες, το «Γιαγκόναν 1» και το «Γιαγκόναν 3») βρίσκεται ο Γιάγκος Ραυτόπουλος, μία cult φιγούρα που ίσως την έχει πάρει το μάτι σας σε κάποιο έντυπο ή σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή. Στις σελίδες για άλλες σελίδες αν προσέξετε έχω παρουσίαση ενός βιβλίου του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, κάτι που κάνει ακόμα πιο ροκ και cult αυτό το άρθρο.

Το πρώτο μέρος του «Γιαγκόναν», λοιπόν μπορείτε να το κατεβάσετε ελεύθερα από τη σελίδα του δημιουργού στο www.giagos.gr, ενώ για το δεύτερο θα πρέπει να κάνετε λίγη υπομονή ή να το πετύχετε σε κάποια προβολή, όπως γινόταν προ ημερών στο «Gagarin205» στην Αθήνα. Το παράξενο είναι ότι παρότι το «Γιαγκόναν 3» είναι μία καθαρά ερασιτεχνική ταινία, η οποία έχει φτιαχτεί περισσότερα για να διασκεδάσουν οι συντελεστές, είχε γυρίσματα σε εφτά χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Κίνας, της Νέας Ζηλανδίας και του Ντουμπάι), ενώ απέσπασε και τρία βραβεία σε κινηματογραφικά φεστιβάλ (συμπεριλαμβανομένου και βραβείου από το φετινό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης). Επίσης, όπως γράφει και στην αφίσα της ταινίας, δύο φορές το συνεργείο και οι ηθοποιοί οδηγήθηκαν στα κρατητήρια της αστυνομίας, μιας και ανήσυχοι πολίτες νόμιζαν ότι είχαν γίνει μάρτυρες σατανιστικών τελετών. Γενικά είναι ενδιαφέρων, έστω και για να πάρετε μια ιδέα από ελληνικό εναλλακτικό κινηματογράφο. Για τον ίδιο λόγο θα σύστηνα ανεπιφύλακτα και το «Καράτε Τυφλή Φυγή», που έχει γυριστεί με κάμερα φωτογραφικής μηχανής και ανακατεύει Νίντζα και Ναζί. (αποθέωση της NPN theory η οποία υποστηρίζει αν σε μία ταινία εμφανίζονται Νίντζα, Πειρατές ή Ναζί, αυτόματα η ταινία γίνεται πολύ πιο διασκεδαστική)

Χρήσιμες αναφορές θα βρείτε στη wikipedia για τις b,c,z movies στο: http://en.wikipedia.org/wiki/B_movie και στο myspace για την περίφημη NPN theory: http://vids.myspace.com/index.cfm?fuseaction=vids.individual&videoID=1873931270

Τελειώνω με δύο ερωταπαντήσεις που ανταλλάξαμε με τον Γιάγκο:

Γ.Π: Υπάρχει χώρος στην Ελλάδα για ανεξάρτητες κινηματογραφικές παραγωγές;

Γιάγκος: Στην Ελλάδα υπάρχει χώρος μόνο αν κάνεις κάτι μόνο για πάρτη σου, αν πας να κερδίσεις λεφτά τότε όλοι είναι εχθροί σου και λυσάνε και πέφτουν να σε ξεσκίσουν. Πρέπει να το πάρεις απόφαση και να είσαι προετοιμασμένος ότι το μέγιστο που μπορείς να κερδίσεις είναι δόξα και προσωπική ικανοποίηση, εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της και δεν αφήνει κανέναν να προχωρήσει, παρά μόνο τους βυσματίες. Το ίντερνετ είναι μια πολύ καλή διέξοδος προώθησης πάντως και μπορεί να κάνει τις ανεξάρτητες παραγωγές να συνεχίσουν να υπάρχουν και να πολλαπλασιάζονται.

Γ.Π: Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που συναντήσατε;

Γιάγκος: Οι μεγαλύτερες δυσκολίες ήταν άπειρες, ενδεικτικά αναφέρω μερικά περιστατικά που μου έρχονται στο μυαλό: όταν έσπασε το κλαρί που καθόμουνα πάνω από μια λίμνη για να γυρίσω τη σκηνή που ήθελα και έπεσα με την κάμερα στο νερό, όταν γυρνάγαμε για 8 ώρες σκηνές στα χιόνια και ήμουν με το γούνινο βρακί, στους πάγους όταν διαπίστωσα ότι δεν είχε βάλει κασέτα ο καμεραμάν και έπρεπε να τα ξαναγυρίσω όλα, όταν ο πρίγκιπας μας παράτησε 70 άτομα γυμνά στο κρύο στη κορυφή ενός βουνού για να βγει με μια κοπέλα, όταν ο Σταύρος ο καμεραμαν έπεσε από ένα ύψωμα με την κάμερα στο ποτάμι μαζί με την κάμερα, όταν το δόρυ που πέταξε ο πρίγκιπας πέρασε δίπλα από το μάτι μου.