Για να μην διαβάζετε συνέχεια τα ίδια, σήμερα παραχωρώ τη θέση μου στην καρέκλα του σκηνοθέτη, στο φίλο μου Μιχάλη Φουντουκλή και του ζητώ να γράψει για τρεις ταινίες γύρω μας:
«Στα σαλόνια του Χόλυγουντ είναι κοινό μυστικό πως για να φτιάξεις μια επιτυχία –και όχι μια καλή, απαραίτητα, ταινία- υπάρχουν πολλά «τρικ». Ελίτ τεχνικές αν θέλετε. Τεχνικές που λίγοι, τυχοδιώκτες παραγωγοί έχουν τη σοφία να επιλέξουν. Μια από τις πιο κοινές το τελευταίο καιρό είναι η λεγόμενη «based on a true story». Ελληνιστί «βασισμένο σε αληθινή ιστορία». Προσοχή στο «βασισμένο». Τέτοιες ταινίες έχουμε απολαύσει πολλές. Ταινίες, όπως ο Εξορκιστής μας τρόμαξαν έως και 62% περισσότερο με το που μάθαμε πως είναι «βασισμένες σε αληθινή ιστορία». Ταινίες όπως το «Τυφώνας» ή το «ένας υπέροχος άνθρωπος» μας συγκίνησαν έως και 55% περισσότερο, έκθαμβοι παρακολουθήσαμε τη «Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν» ζώντας το έως και 39,7% περισσότερο, κλάψαμε τουλάχιστον 24% περισσότερο με την τραγική –και βασισμένη σε αληθινή- ιστορία του «Shine» του σολίστα, ενώ ή «Erin brockovich» μας έβγαλε έως και 33.33333% περισσότερο από τα ρούχα μας, με τις κακουχίες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει.
Καθώς ο Μάιος έχει αρχίσει να μας αποχαιρετά, τρεις ταινίες φαινομενικά ασύνδετες μεταξύ τους, ετοιμάζονται να προβληθούν στη χώρα μας –με μια εξαίρεση. Ο σύνδεσμός τους; Είναι «βασισμένες σε αληθινές ιστορίες». Η πρώτη ταινία που αναμένεται να κάνει την εμφάνιση της στην χώρα μας κοντά στα τέλη Ιουνίου, έχει ως θέμα μια ληστεία –αφάνταστα ευφάνταστο- ή οποία έλαβε χώρα το 1971 στη πρωτεύουσα της Αγγλίας. Εκεί ο πλέον καταξιωμένος, βασιλιάς της αστικής οδήγησης τύπου parkour, Jason Statham, υποδύεται έναν ιδιοκτήτη μάντρας αυτοκινήτων, ο οποίος, αφού κάποιοι «κακοί» χωρίς κανένα αξιοσημείωτο λόγο του κάνουν σμπαράλια την επιχείρηση, αποφασίζει να ληστέψει την τράπεζα της οδού Baker. Έτσι για το γαμώτο. Η ταινία υπόσχεται πολύ πιστολίδι, πολύ μακελίδι και φυσικά πολύ, πάρα πολύ κυνηγητό με αυτοκίνητα. Αυτοκυνηγητό. Το casting συμπληρώνει η σχεδόν άγνωστη Saffron Barrows, και αρκετοί ακόμα κομπάρσοι που δεν θα διστάσουν να δώσουν τη ζωή τους για να σώσουν τη ζωή του συμπαθή και ταχύτατου πρωταγωνιστή. Με μια φράση. Όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια, εκτός κι αν είναι ο Jason Statham.
Μια ομάδα δολοπλοκεί στην δεύτερη ταινία η οποία έχει προαναφερθεί αποσπασματικά τον Απρίλιο. Ο λόγος για το «21» μια ταινία ή οποία έχει «βασιστεί» στην ιδέα του καθηγητή του πανεπιστημίου του MIT, Mickey Rosa (Kevin Spacey), να δημιουργήσει και να προπονήσει μια ομάδα από τους πιο ευφυείς μαθητές του, με σκοπό να τινάξουνε τη «μπάνκα» στον αέρα. Τη «μπάνκα» ενός καζίνο –που και χωρίς να την δω μπορώ να μαντέψω πως θα είναι στο Λας Βέγκας. Η ταινία πραγματεύεται τις επιδράσεις του χρήματος πάνω στο μυαλό και τις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτό ήθελε τουλάχιστον. Δίνοντας όμως περισσότερο βάρος στα κουστούμια, στις λιμουζίνες, στα ποτά και στις γυναίκες, κάπου μάλλον δεν πρόλαβε να αναπτύξει επαρκώς τους χαρακτήρες και να σχεδιάσει με μεγαλύτερη μαεστρία τη πλοκή της. Παρ’ όλα αυτά, παραμένει συμπαθητική έως και ευχάριστη. Τουλάχιστον μέχρι τη πρώτη ώρα. Πάνω από μια ώρα «εικοσιμία» είναι μόνο για το βράδυ της πρωτοχρονιάς. Θετικό για το σκηνοθετικό team, που βρήκε χώρο να εξηγήσει επαρκώς και με όμορφο τρόπο τη τεχνική του «card counting» την οποία και βλέπουμε να χρησιμοποιούν οι πρωταγωνιστές για να «εξαπατήσουν» το καζίνο.
Η τρίτη ταινία, μας μεταφέρει σε ένα τελείως διαφορετικό σκηνικό. Ή μήπως να πω σ-Κίνα-κο. Στη οικοδέσποινα χώρα των Ολυμπιακών, βρίσκονται τα εξήντα «Παιδιά του Huang-shi», τα οποία με τη βοήθεια ενός πολύ θαρραλέου και ανιδιοτελή δημοσιογράφου (Jonathan Rhys Meyers) και της γοητευτικής νοσοκόμας-κατά παραγγελία- (Radha Mitchell ) θα διασχίσουν βουνά, λίμνες και λαγκάδια για να βρουν μια καλύτερη τύχη. Και τείχη. Σινικά. Η ταινία θυμίζει αβάστακτα το φαινόμενο του «τελευταίου Σαμουράι», όπου ένας ξένος, παραμένει, χωρίς τη θέλησή του, σε κάποιο απομονωμένο χωριό, όπου εκεί μαθαίνει μέρα με τη μέρα, τα σοφά μυστικά της απλής ζωής, γίνεται ένα με το Τσι του και απογειώνεται σε ένα νέο επίπεδο. Πνευματικά. Οικουμενικά. Γραμματικά. Η ταινία αυτή όμως, έχει παίξει τα χαρτιά της σωστά και είναι «βασισμένη» σε αληθινή ιστορία. Οπότε δεν είναι το ίδιο. Παρ’ όλο που είναι. Θετική η παρουσία του πρωταγωνιστή Meyers, ο οποίος έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις μετά το πρόσφατο Match point και της Michelle Yeoh η οποία μας φέρνει έναν Κινέζικο αέρα «Τίγρη και δράκου» ενισχύοντας το ιθαγενές στοιχείο (γιατί με Βρετανούς και Αυστραλούς πρωταγωνιστές αλίμονο αν μάθουμε έστω μια λέξη Κινέζικα).»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου