Το Πάσχα έμεινε αρκετά πίσω, η Πρωτομαγιά πέρασε και δεν άγγιξε, αλλά τουλάχιστον έρχεται το μεγάλο, φωτεινό καλοκαίρι μαζί με τις ομπρέλες, τις ψάθες, τα κουβαδάκια, τις παραλίες και ό,τι τέλος πάντων αποφασίσει να κουβαλήσει μαζί του. Όπως έχετε καταλάβει ήδη κάνω σχέδια για τις διακοπές και ίσως να προλάβω με πολύ ψυχή τα μεγάλα blockbuster που θα εισβάλουν στις κινηματογραφικές αίθουσες από μέσα Μαΐου, έως και αρχές Ιουνίου.
Τι μπορεί να έρθει απ’ την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, δεν είναι άγνωστο, αλλά με εξαίρεση τον Ιντιάνα Τζόουνς και την τρελή του παρέα, οι περισσότερες ταινίες δεν εμπνέουν και ιδιαίτερα μεγάλο ενθουσιασμό.
Στην πόλη μας, έχει επιτεθεί (αν δεν το έχετε αντιληφθεί) ο Iron Man, ένας απ’ τους κλασικούς Αμερικάνους ήρωες κόμικ. Αν παρακολουθείτε την εξέλιξη της ιστορίας (που αμφιβάλλω), ο Iron Man έχει γίνει λίγο κολλητός με την κυβέρνηση των Η.Π.Α. και ούτε λίγο, ούτε πολύ σκότωσε πριν λίγο καιρό τον Captain America. Αν αναρωτιέστε (και με το δίκιο σας) γιατί, η απάντηση είναι ότι ο τελευταίος αρνήθηκε να παραδώσει τη στολή και την ασπίδα του (αν θυμάμαι καλά), τα οποία η κυβέρνηση θεωρούσε ότι είναι κρατική περιουσία (λογικό). Όπως καταλαβαίνετε στο σύμπαν της Marvel επικρατεί ένα μπάχαλο γενικότερα, αλλά αφού οι ταινίες με υπερήρωες συνεχίζουν να κάνουν μεγάλες εισπράξεις, θα δούμε αρκετούς ακόμα να παρελάζουν απ’ τις οθόνες μας (κινηματογραφικές, τηλεοράσεως ή κατά πάσα πιθανότητα υπολογιστών). Τέλος πάντων στο Iron Man, απ’ το trailer καταλαβαίνετε το μακελίδι που θα επακολουθήσει, με τον σιδερόφραχτο ήρωα να κυνηγάει Άραβες τρομοκράτες, mig-29 και ένας Θεός ξέρει τι άλλο ακόμα. Εκρήξεις, αερομαχίες, εφέ, βομβαρδισμοί, σεισμοί, λιμοί, λοιμοί και καταποντισμοί θα απειλήσουν ό,τι είναι καλό και νομοταγές, αλλά ο Iron Man υποθέτω θα σώσει τη μέρα. Ποια είναι η υπόθεση σε γενικές γραμμές: Τεχνολογία ενάντια στο απόλυτο κακό (όχι τον Σάουρον). Δεν νομίζω ότι φτάνει το επίπεδο των Transformers, ο πρωταγωνιστής μου φαίνεται αντιπαθητικός και η ιστορία μια απ’ τα ίδια. Απευθύνεται μόνο στους φαν του ήρωα (ε, πόσοι να είναι πια στα Γιάννενα;) και σε όσους θέλουν να καθίσουν σε μία αναπαυτική πολυθρόνα για 126 λεπτά χωρίς να περάσει απ’ το μυαλό τους οποιοδήποτε ερέθισμα. Σε περίπτωση που σας διαφεύγει, πάντως, μπορείτε να επιτύχετε ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα κάνοντας ζάπινγκ στη δορυφορική.
Μένοντας στην ίδια ταινία, στα ταμεία στην Αμερική, όπως ήταν φυσικό τα έσπασε και μέσα στην πρώτη εβδομάδα προβολής σάρωσε 104 εκατομμύρια δολάρια, αριθμό που είχαμε καιρό να δούμε. Στην επόμενη θέση του box office ήταν το “Made of Honor», με 15 (μόλις) εκατομμύρια και με (κακό) λογοπαίγνιο στον τίτλο του. Στη συγκεκριμένη ταινία, ένας τύπος ερωτευμένος με μία φίλη του, προσπαθεί να την κερδίσει, αφού εκείνη του ζητάει να την παντρέψει (να γίνει ο «maid of honor» της δηλαδή). Ακούγεται αναπόδραστα κλισέ και ελπίζω να το φέρουν εδώ τη βδομάδα του δεκαπενταύγουστου. Καλή ταινία για εκείνη την περίοδο είναι και το «Baby Mama», που ήταν τρίτο την προηγούμενη εβδομάδα στην Αμερική. Μία επιτυχημένη, μόνη, δυναμική γυναίκα που κάνει καριέρα σαν επιχειρηματίας, θέλει να αποκτήσει ένα μωρό και μπλα μπλα μπλα.
Επίσης παίζεται στην πόλη μας ακόμα μία ελληνική κωμωδία της χρονιά, το «Λούφα και Απαλλαγή Ι-4» σε σκηνοθεσία όχι Περράκη, αλλά με πλούσιο τηλεοπτικό καστ. Ανάμεσά τους και ο ανηθοποιός Νίκος Βουρλιώτης (γνωστός και ως Νίβο). Εντάξει η πρώτη Λούφα, προφανώς είχε αφήσει εποχή στον ελληνικό κινηματογράφο και η δεύτερη έκοψε κι εγώ δεν ξέρω πόσα εισιτήρια, αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο αξιολόγησης για αυτή την ταινία. Δεν την έχω δει, κανά-δυο γνωστοί μου που την είδαν είπαν ότι έχει γέλιο, όμως θα κρατήσω αρκετές επιφυλάξεις. Βλέπω εδώ στο δελτίο τύπου ότι στις δέκα πρώτες μέρες προβολής έκοψε 200.000 εισιτήρια, άρα το όνομα και η ανελέητη προώθηση μέτρησαν. Στο δελτίο τύπου λέει επίσης ότι οι ατάκες της ταινίας κυκλοφορούν ήδη από στόμα σε στόμα, αλλά είμαι σίγουρος ότι εννοεί πως όποιο μεσημεριανάδικο κι αν ανοίξετε, σε όποιο goody’s μπείτε να φάτε και όποιο περιοδικό ποικίλης ύλης κι αν ξεφυλλίσετε, θα βρείτε μπροστά σας τα χαμογελαστά πρόσωπα των πρωταγωνιστών να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους και να σας βομβαρδίζουν με ατάκες απ’ την ταινία. Η υπόθεση δεν νομίζω ότι πολυενδιαφέρει. Θυμίζει απελπιστικά το «Πεζοναύτης» με τον Κλιντ Ίστγουντ. Αν θυμάστε, είναι εκείνο που έκανε τον σκληρό λοχία και προσπαθούσε να εκπαιδεύσει κάτι παρτάλια για να νικήσουν τους λοκατζήδες. (και τους έβαζε να βγάζουν και τα φανελάκια πριν το τρέξιμο και τους πυροβολούσε με καλάσνικοφ).
Και έριξε κάτω με μια μπουνιά τον Σουηδό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου