Πάμε με το καλημέρα μάλλον στην πιο σημαντική ή μάλλον στην πιο διαφημισμένη προβολή αυτού του διαστήματος. Είχαμε πάει σινεμά να δούμε το γερο-Ντόκτορ Τζόουνς και τα Κρυστάλλινα Κρανία του και πριν ξεκινήσει είχαμε δει trailer από το «Μάμα Μία». Η αλήθεια είναι ότι κανείς μας δεν είχε ακούσει για αυτή την ταινία, αλλά βλέποντας πλάνα όλοι είπαμε πόσο μοιάζουν με ελληνικό νησί τα σκηνικά στα οποία έχει γυριστεί. Τελικά πρόσφατα έμαθα ότι όντως έχει γυριστεί σε διάφορα νησιά των Κυκλάδων, άρα συμπέρανα ότι όσοι έχετε τηλεόραση θα έχετε βομβαρδιστεί αρκούντως με ρεπορτάζ την περίοδο που όλοι αυτοί οι αστέρες είχαν καταπλεύσει στα μέρη μας για τα γυρίσματα.
Προφανώς είναι πολύ καλό που γυρίζονται ταινίες στη χώρα μας από πολλές απόψεις και ελπίζω να συνεχιστεί και στο μέλλον. Το μιούζικαλ είναι πασίγνωστο (χωρίς υποθέτω να σημαίνει ότι το έχουμε δει όλοι) και η μουσική του χαρακτηριστική. Το σενάριο λίγο-πολύ αν θυμάμαι καλά έχει ως εξής: Κόρη παντρεύεται. Στους γάμους προσκαλεί τους τρεις φίλους της ανεξάρτητης-cool μάνας, τους οποίους υποψιάζεται περισσότερο για πιθανούς πατέρες της. Περνάνε διάφορες μέρες ευχάριστα ανάμεσα σε μακροβούτια και greek souvlaki, μέχρι να ανακύψει ποιος είναι ο πατέρας (ή να μην το ανακαλύψει καθόλου). Στην Αγγλία έκανε πρεμιέρα και γενικά μάζεψε σχετικά καλά σχόλια, όπως και στα μέρη μας. Δηλαδή υπολογίστε περίπου δυόμιση με τρία αστέρια στα πέντε. Ειδικά αν σας αρέσουν τα μιούζικαλ, μάλλον πρέπει να πάτε, γιατί δεν βγαίνουν και με το τσουβάλι στις μέρες μας και πόσες φορές να δείτε Λάσκαρη, Βλαχοπούλου, Βουτσά, Βοσκόπουλο, Τζανετάκο και τους υπόλοιπους να κάνουν βόλτες με κότερα;
Τι άλλο μένει; Προφανώς ή να δείτε κάποια ταινία από αυτές που τυλίγονται στα σελοφάν των κυριακάτικων εφημερίδων ή να νοικιάσετε καμία. Στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να παίξετε με την τύχη σας. Ποιος ξέρει; Μπορεί αν ανακαλύψετε έναν ξεχασμένο θησαυρό στο συρτάρι που παραχώνετε όλες αυτές τις προσφορές, αν και το πιθανότερο είναι να έχετε να διαλέξετε ανάμεσα στα Πάθη του Χριστού (Γ’ μέρος), τη Συναρπαστική ζωή των Σκαθαριών, κάτι που παρουσιάζει ο Χίτσκοκ, το Γεράκι της Μάλτας και τα Εκατό καλύτερα γκολ του Χατζηπαναγή. Άντε και καμία Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα.
Αν δε, έχετε διάθεση να πάτε μέχρι το videoclub (μη στραβοκοιτάτε, υπάρχουν ακόμα- αλήθεια) τότε έχω δυο-τρεις ταινίες να προτείνω για αυτή την εβδομάδα. Το ένα είναι από αυτά που σου αφήνουν άσχημη γεύση στο στόμα. Από Ρουμανία, είχε πάρει το Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες και είναι το «Τέσσερις Μήνες, Τρεις Εβδομάδες και Δύο μέρες.» Αμιγώς πολιτική ταινία και όπως μου είχε πει και μία φίλη μου από εκεί, οι περισσότερες ταινίες στη χώρα της έτσι είναι. Νομίζω αυτή ξεχώρισε εξαιτίας της σκηνοθεσίας, που νομίζω ορισμένες φορές ακροβατεί πολύ πετυχημένα ανάμεσα στο επαγγελματικό και το ερασιτεχνικό. Δυνατές ερμηνείες και μία αριστοτεχνική αλυσίδα από μονοπλάνα. Διαδραματίζεται την εποχή του Τσαουσέσκου, όταν κυκλοφορούσε και το εξής ανέκδοτο: «-Τι είναι πιο κρύο από το κρύο νερό στο Βουκουρέστι; -Το ζεστό νερό.»
Αν τώρα δεν είστε σε διάθεση για επίθεση κουλτούρας υπάρχει κάτι άλλο. Τους τελευταίους μήνες κυκλοφόρησαν δύο ταινίες που βασίζονται στο ίδιο εύρημα, αλλά είναι διαφορετικής φιλοσοφίας και απευθύνονται σε κάπως διαφορετικό κοινό. Πρώτο και σαφώς πιο γνωστό είναι το «Cloverfield». Αν δεν είχατε την ευκαιρία να το δείτε στους κινηματογράφους, τότε αναζητήστε το έστω και τώρα, έχοντας βέβαια κατά νου ότι χωρίς το dolby-surround και τη μεγάλη οθόνη θα χάνει ένα ποσοστό από το τελικό αποτέλεσμα. Κλασική ταινία καταστροφής στη Νέα Υόρκη, που όμως έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι παρακολουθούμε τα γεγονότα μέσα από τα πλάνα που τραβάνε στην κάμερά τους μία παρέα νεαρών. Στο δρόμο δηλαδή που χάραξε το «Blair Witch Project». Σίγουρα έχει κάτι να πει και φέρει τη βαριά υπογραφή του J.J. Abrahams, ενός εκ των δημιουργών του δημοφιλούς και εξαιρετικά πετυχημένου Lost.
Χρησιμοποιώντας το ίδιο εύρημα έχει γυριστεί και το «Rec», ένα ισπανικό θρίλερ τρόμου. Ένα τηλεοπτικό συνεργείο βρίσκεται σε έναν πυροσβεστικό σταθμό για ρεπορτάζ, όταν ηχεί ο συναγερμός και οι πυροσβέστες πρέπει να σπεύσουν για να σβήσουν μια πυρκαγιά. Μαζί τους ακολουθεί και το συνεργείο. Δεν αποκαλύπτω τι θα συναντήσουν εκεί, αλλά όσοι την έχουν δει έχουν μιλήσει για μια εξαιρετικά τρομακτική και ατμοσφαιρική ταινία. Είναι αυτό που έγραφαν παλιά στις αφίσες των ταινιών: «Ρωτήστε όσους την είδαν». (Νομίζω κακώς το σταμάτησαν. Ειδικά τώρα με τα torrents, είμαι σίγουρος ότι πολλοί φίλοι σας θα έχουν δει μια ταινία πριν βγει.)
Αρκετά είπαμε. Όταν φεύγετε για διακοπές μην ξεχάσετε να πάρετε την κάμερά σας- πολλά μπορούν να συμβούν.
Για τέλος ένα επίκαιρο σύνθημα: Φονιάδες των Ψαριών, Πελεκάνοι.
Προφανώς είναι πολύ καλό που γυρίζονται ταινίες στη χώρα μας από πολλές απόψεις και ελπίζω να συνεχιστεί και στο μέλλον. Το μιούζικαλ είναι πασίγνωστο (χωρίς υποθέτω να σημαίνει ότι το έχουμε δει όλοι) και η μουσική του χαρακτηριστική. Το σενάριο λίγο-πολύ αν θυμάμαι καλά έχει ως εξής: Κόρη παντρεύεται. Στους γάμους προσκαλεί τους τρεις φίλους της ανεξάρτητης-cool μάνας, τους οποίους υποψιάζεται περισσότερο για πιθανούς πατέρες της. Περνάνε διάφορες μέρες ευχάριστα ανάμεσα σε μακροβούτια και greek souvlaki, μέχρι να ανακύψει ποιος είναι ο πατέρας (ή να μην το ανακαλύψει καθόλου). Στην Αγγλία έκανε πρεμιέρα και γενικά μάζεψε σχετικά καλά σχόλια, όπως και στα μέρη μας. Δηλαδή υπολογίστε περίπου δυόμιση με τρία αστέρια στα πέντε. Ειδικά αν σας αρέσουν τα μιούζικαλ, μάλλον πρέπει να πάτε, γιατί δεν βγαίνουν και με το τσουβάλι στις μέρες μας και πόσες φορές να δείτε Λάσκαρη, Βλαχοπούλου, Βουτσά, Βοσκόπουλο, Τζανετάκο και τους υπόλοιπους να κάνουν βόλτες με κότερα;
Τι άλλο μένει; Προφανώς ή να δείτε κάποια ταινία από αυτές που τυλίγονται στα σελοφάν των κυριακάτικων εφημερίδων ή να νοικιάσετε καμία. Στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να παίξετε με την τύχη σας. Ποιος ξέρει; Μπορεί αν ανακαλύψετε έναν ξεχασμένο θησαυρό στο συρτάρι που παραχώνετε όλες αυτές τις προσφορές, αν και το πιθανότερο είναι να έχετε να διαλέξετε ανάμεσα στα Πάθη του Χριστού (Γ’ μέρος), τη Συναρπαστική ζωή των Σκαθαριών, κάτι που παρουσιάζει ο Χίτσκοκ, το Γεράκι της Μάλτας και τα Εκατό καλύτερα γκολ του Χατζηπαναγή. Άντε και καμία Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα.
Αν δε, έχετε διάθεση να πάτε μέχρι το videoclub (μη στραβοκοιτάτε, υπάρχουν ακόμα- αλήθεια) τότε έχω δυο-τρεις ταινίες να προτείνω για αυτή την εβδομάδα. Το ένα είναι από αυτά που σου αφήνουν άσχημη γεύση στο στόμα. Από Ρουμανία, είχε πάρει το Χρυσό Φοίνικα στις Κάνες και είναι το «Τέσσερις Μήνες, Τρεις Εβδομάδες και Δύο μέρες.» Αμιγώς πολιτική ταινία και όπως μου είχε πει και μία φίλη μου από εκεί, οι περισσότερες ταινίες στη χώρα της έτσι είναι. Νομίζω αυτή ξεχώρισε εξαιτίας της σκηνοθεσίας, που νομίζω ορισμένες φορές ακροβατεί πολύ πετυχημένα ανάμεσα στο επαγγελματικό και το ερασιτεχνικό. Δυνατές ερμηνείες και μία αριστοτεχνική αλυσίδα από μονοπλάνα. Διαδραματίζεται την εποχή του Τσαουσέσκου, όταν κυκλοφορούσε και το εξής ανέκδοτο: «-Τι είναι πιο κρύο από το κρύο νερό στο Βουκουρέστι; -Το ζεστό νερό.»
Αν τώρα δεν είστε σε διάθεση για επίθεση κουλτούρας υπάρχει κάτι άλλο. Τους τελευταίους μήνες κυκλοφόρησαν δύο ταινίες που βασίζονται στο ίδιο εύρημα, αλλά είναι διαφορετικής φιλοσοφίας και απευθύνονται σε κάπως διαφορετικό κοινό. Πρώτο και σαφώς πιο γνωστό είναι το «Cloverfield». Αν δεν είχατε την ευκαιρία να το δείτε στους κινηματογράφους, τότε αναζητήστε το έστω και τώρα, έχοντας βέβαια κατά νου ότι χωρίς το dolby-surround και τη μεγάλη οθόνη θα χάνει ένα ποσοστό από το τελικό αποτέλεσμα. Κλασική ταινία καταστροφής στη Νέα Υόρκη, που όμως έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι παρακολουθούμε τα γεγονότα μέσα από τα πλάνα που τραβάνε στην κάμερά τους μία παρέα νεαρών. Στο δρόμο δηλαδή που χάραξε το «Blair Witch Project». Σίγουρα έχει κάτι να πει και φέρει τη βαριά υπογραφή του J.J. Abrahams, ενός εκ των δημιουργών του δημοφιλούς και εξαιρετικά πετυχημένου Lost.
Χρησιμοποιώντας το ίδιο εύρημα έχει γυριστεί και το «Rec», ένα ισπανικό θρίλερ τρόμου. Ένα τηλεοπτικό συνεργείο βρίσκεται σε έναν πυροσβεστικό σταθμό για ρεπορτάζ, όταν ηχεί ο συναγερμός και οι πυροσβέστες πρέπει να σπεύσουν για να σβήσουν μια πυρκαγιά. Μαζί τους ακολουθεί και το συνεργείο. Δεν αποκαλύπτω τι θα συναντήσουν εκεί, αλλά όσοι την έχουν δει έχουν μιλήσει για μια εξαιρετικά τρομακτική και ατμοσφαιρική ταινία. Είναι αυτό που έγραφαν παλιά στις αφίσες των ταινιών: «Ρωτήστε όσους την είδαν». (Νομίζω κακώς το σταμάτησαν. Ειδικά τώρα με τα torrents, είμαι σίγουρος ότι πολλοί φίλοι σας θα έχουν δει μια ταινία πριν βγει.)
Αρκετά είπαμε. Όταν φεύγετε για διακοπές μην ξεχάσετε να πάρετε την κάμερά σας- πολλά μπορούν να συμβούν.
Για τέλος ένα επίκαιρο σύνθημα: Φονιάδες των Ψαριών, Πελεκάνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου