Αργά και νωχελικά το καλοκαίρι συνεχίζεται και όπως είναι αναμενόμενο στα κινηματογραφικά επικρατεί μία σχετική ραστώνη. Είναι η συνηθισμένη αγρανάπαυση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, κατά την οποία απουσιάζουν παντελώς οι –ας πούμε- ποιοτικές ταινίες, ενώ και τα blockbusters φτάνουν στη χώρα μας με το σταγονόμετρο. Στην Αθήνα όπου υπάρχουν περισσότερες επιλογές, διάφορες επανεκδόσεις παρελάζουν απ’ τις αίθουσες, αλλά ποιος αλήθεια ενδιαφέρεται να δει το τάδε αριστούργημα του ’60; Ίσως, λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία να αναζητήσετε σε dvd κάποια απ’ τις ταινίες του χειμώνα που χάσατε ή να πάτε σινεμά χωρίς ιδιαίτερο προγραμματισμό και να δείτε κάποια στην τύχη. (στην πόλη μας δεν προβλέπεται να σκοντάψετε στο τάδε αριστούργημα του ’60)
Εγώ την τελευταία εβδομάδα ήμουν αρκετά τυχερός να δω το «Before Sunrise» με τον Ίθαν Χοκ και τη Τζούλι Ντέλπι, ένα τέλειο παράδειγμα για το πώς φτιάχνεται μια καλή ταινία με σχεδόν μηδενικό budget. Το μόνο που χρειάζεται είναι έμπνευση και διάθεση για δημιουργία. Πολύ καλοί διάλογοι και τρυφερή ιστορία, που διαδραματίζεται για μερικές ώρες στη Βιέννη, ανάμεσα σε έναν άνδρα και μια γυναίκα που γνωρίζονται τυχαία στο τραίνο. Η ταινία είναι του 1995 και η φυσική της συνέχεια, το βραβευμένο «Before Sunset», βγήκε στις αίθουσες εννιά χρόνια μετά, το 2004. Επίσης είδα το «Be kind Rewind» με τον Τζακ Μπλακ, το οποίο ήταν επίσης πολύ καλή ταινία. Ο εξαιρετικός Αμερικανός κωμικός παίζει ένα ρόλο που του πηγαίνει γάντι και σπέρνει την καταστροφή, καθώς απομαγνητίζει όλες τις βιντεοκασέτες στο συνοικιακό, ρομαντικό κατάστημα ενός φίλου του κοντά στη Νέα Υόρκη. Προκειμένου να γλυτώσει τον ιδιοκτήτη από την καταστροφή, αποφασίζει μαζί με τον υπάλληλο του μαγαζιού και φίλο του Μος Ντεφ να ξαναγυρίσουν με μηδενικά μέσα μερικές από τις πιο δημοφιλείς ταινίες. Με μία κάμερα και τρελές ιδέες για να αποδώσουν τα ειδικά εφέ, κινηματογραφούν μέσα σε λίγες μέρες απίστευτες εκδοχές από το Ρόμποκοπ, τους Γκοστμπάστερς, το Rush Hour 2, το Σοφέρ της κυρίας Ντέζυ και πολλές ακόμα. Όπως καταλαβαίνετε το αποτέλεσμα είναι από καταστροφικό έως εξωφρενικό. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, γιατί εκτός από τις ατάκες και τις γελοίες σκηνές, έχει και αρκετό νοσταλγικό συναίσθημα. Τέλος είδα και τη νέα ταινία που έχει βγει από το animation «Futurama», το οποίο για μένα είναι η πιο αγαπημένη σειρά. Θα το έχει πάρει το μάτι σας στο Μακεδονία TV, αλλά αν έχετε τη δυνατότητα να βρείτε όλα τα επεισόδια και να τα δείτε από την αρχή, τότε νομίζω θα διαπιστώσετε πόσο αστεία μπορεί να είναι μια σειρά. Η ταινία πάντως έχει τίτλο «The Beast with a Billion Backs» και είναι αρκετά καλή.
Καθώς ανέφερα το «Rush Hour 2» νωρίτερα, στο μυαλό μου συνειρμικά ήρθε η θρυλική ταινία «Σε κατάσταση Πολιορκίας 2» και ελπίζω μία απ’ τις επόμενες εβδομάδες να θυμηθώ να κάνω ένα αφιέρωμα στη βιβλική μορφή του Στίβεν Σιγκάλ, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Τώρα σχετικά με αυτά που προβάλλονται στη πόλη μας. Υπάρχει κάτι αξιόλογο; Ας πούμε ότι κάτι υπάρχει. Πάνω κάτι είχα γράψει για αυτά που παίζονταν από καιρό και από τα οποία μπορείτε να διαλέξετε κάτι ανάμεσα σε «Hulk», «Sex and the City» και «Get Smart». Υπάρχει και ένα φιλμ που έκανε πρεμιέρα την προηγούμενη εβδομάδα και η αλήθεια είναι ότι το περίμενα καλύτερο απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι. Πρόκειται για το «Αψηφώντας το Θάνατο», μία ταινία που επιχειρεί να βαδίσει στα χνάρια των εξαιρετικών «Prestige» και «Illusionist» και έχει σαν tagline τη φράση: «δεν υπάρχει διαφυγή». Διαδραματίζεται τη δεκαετία του ’20 και έχει σαν θέμα ένα κομμάτι της ζωής του διασημότερου μάγου όλων των εποχών, του Χουντίνι. Φυσικά υπάρχει και love story, με την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς να στέκεται στο πλευρό του πολύ καλού ηθοποιού Γκάι Πιρς («Μεμέντο» και «Λος Άντζελες Εμπιστευτικό»). Είναι ταινία του 2007 η οποία ακόμα δεν έχει προβληθεί στην Αμερική και οι φήμες λένε ότι θα κάνει πρεμιέρα εκεί το Δεκέμβριο. Αυτό από μόνο του λέει αρκετά, μιας και στη Βρετανία πήρε μάλλον κακές κριτικές, ενώ και στα ταμεία δεν πήγε καλά. Πάντως έχει ατμόσφαιρα και είναι μια λύση για ταινία εποχής, αλλά αν είστε σε τέτοια διάθεση, καλύτερα θα ήταν να νοικιάσετε το «Painted Veil» με Έντουαρτ Νόρτον και Ναόμι Γουότς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου